έβγα2 more definitions

Μήπως να έριχνες μια ματιά εδώ, στο τεμάχιο 2;

Δε θέλω να σε αποπάρω, εσένα και όλους όσους τελευταία ανεβάζετε διάφορα, καλός ήλθατε αλλά...υπάρχει και ο καναπές του vassilis που τα εμπεριέχει όλα αυτά.

α, και μην πεταχτούν τώρα μια στρατιά μόντουλοι οτι τι είναι αυτά που λες και αυτά τα λέμε μόνο εμείς. Προς Θεού δεν πήγα να κάνω αυτό μια άποψη είπα...

εεεεεεεεεε ρε γλέντια.

Προ αμνημονεύτων, κλασικό ποντίκι του Βορρά στην Αθήνα, μου λέει η τύπισσα που με φιλοοξενούσε «Πάω στην Έβγα να πάρω γάλα φρέσκο». Πρώτη σκέψη «μα θα τρέχει τώρα στο εργοστάσιο, εδώ γύρω μόνο μπαγιάτικο γάλα έχει;». ΟΚ, δεν το είπα, ρώτησα απλώς «φρέσκο γάλα;;;» και έμαθα ότι το γάλα είναι φρέσκο όταν δεν είναι εβαπορέ και ότι Έβγα δεν είναι μόνον η βιομηχανία αλλά και το γαλακτοπωλείο της γωνίας, ακόμη κι όταν δεν έχει ούτε ένα προϊόν της ΕΒΓΑ.

Μήπως και νάμπαινε στην κατηγορία «Τοπικοί Ιδιωματισμοί»;

Πράγματι, κι' ας διαφώνησε κάποτε ο Χότζας, κι' εγώ για αθηναϊκό το έχω, μόνο απο αθηναίους το άκουγα πάντα ή στην Αθήνα, και είν' απο τις λέξεις που είχα σταμπάρει πολλά χρόνια πριν μας στήσει τούτο τον παράδεσο το αφεντικό (σλούρπ-σλούρπ...). Άς μιλήσουν και άλλοι.

Διατηρώ την εντύπωση οτι είναι πανελλήνια (αλλά παμπάλαια) μετωνυμία, πλέον μόνο μπαρμπάδες το λένε.

Μάλιστα, ήταν τόσο διαδεδομένη στη λαϊκή συνείδηση, ώστε η γνωστή αντίζηλος-γαλακτοβιομηχανία έκανε διαφημιστικό αγώνα-προπαγάνδα επί πολλά χρόνια, ώστε να θεμελιώσει το μελαγχολικό έρεισμα «Η Δέλτα της γειτονιάς» στους νεώτερους...

Σε πολλές παλιές ταινίες (ενδεικτικά π.χ. με τον Βέγγο), η Έβγα ήταν το σημείο αναφοράς της γειτονιάς, π.χ. δημόσιο τηλέφωνο («διά το κοινόν» ή «εδώ τηλεφωνείτε» κλπ), γίνονταν λογής-λογής κουσκουσουρέματα, κλείνονταν αθώα αραντεβού κλπ, όπως στα μπαλμπέρικα και στα καφεκοπτεία.

Το' χω ακούσει και απο βορειοελλαδίτες (ο Έβγας ή ο Εβγατζής = ο ψιλικατζής).
Επίσης, ο Καλαμαριώτης (αν και Χαϊλάντερ απο 40ετίας) Χάρρυ Κλύνν λέει κάπου «... φοράω και μια Άκουα-Βέλβα και την αράζω στην Έβγα ...».

Ναι ναι βίκα, είναι γνωστό ότι στον φωτεινό βορά ο κόσμος πίνει μόνο το αγνο του γκάλη :P

Εξού και η δυσανεξία μας στους τριχοφοβικούς άλλωστε...

Φοβού τους Αχαιούς και τρίχας φέροντας
:-Ρ

Τότε που λεγόταν, στη Θεσσαλονίκη δεν λεγόταν - γκαραντί. Επί εποχής Βέγγου κλπ, γάλα ΕΒΓΑ επάνω γιοκ. ΑΓΝΟ και από ένα σημείο και μετά ΜΕΒΓΑΛ. Και Γεωργικής Σχολής σε περιορισμένο αντίτυπα.

Ότι η Εβγα είναι το σημείο αναφοράς της γειτονιάς στις ταινίες 60ζ-70ζ, ασφαλώς και έτσι είναι αλλά και ουδεμίαν έκπληξη προκαλεί διότι πρόκειται για γειτονιές της Αθήνας. Πόσες ταινίες της εποχής διαδραματίζονται στη Θεσσαλονίκη;

Ο Χάρρυ Κλυν απευθυνόταν στο πανελλήνιο σε μια εποχή - 80ζ - που η Αθηναϊκή χρήση της Έβγα ήταν πλέον γνωστή. Αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι είχε υιοθετηθεί ευρέως επάνω. Άλλωστε, τα κείμενα του ΧΚ τα έγραφε συνήθως ο Πειραιώτης Γιάννης Κακουλίδης, νο;

Βορειοελλαδίτης να πει ο Έβγας, ΟΚ. Να πει ο Εβγατζής, δύσκολο. Ο Έβγατζης, ναι.

Κάποιο σχόλιο για το γάλα φρέσκο;

Ωραία ξήγα, εντάξει.

Κοίτα όμως πως δημιουργούνται οι εσφαλμένες εντυπώσεις: Εκτός απο παλιές ταινίες ή καμιά θείτσα, λάιβ το άκουσα απο συνομήλικο (20χρονος τότε) μόνον απο βορειοελλαδίτισσα (όταν είχε πρωτοέρθει στην Αθήνα), η οποία χρησιμοποιούσε πολλούς ιδιωματισμούς και τότε μου φάνηκε παλαιικό αλλά χαριτωμένο.

Δεν το θεώρησα ιδιωματικό (γιατί το' χα ξανακούσει) ε, λέω θα ξέμεινε σαν έκφραση πάνω.
Τον δε Έβγα (ένα μούργο) τον πρωτοείπε εκείνη («ο Έβγας») έτσι στη γειτονιά και του έμεινε, μάλιστα το καμάρωνε κι ο ίδιος (!) όταν π.χ. ζητούσες κάτι δύσκολο (κουμπιά, σφυρίχτρες, τίποτα σπάνια περιοδικά, καμιά περίεργη μάρκα παγωτό κλπ) και τύχαινε να έχει στοκ, λέγοντας καμαρωτός «εμ, τί Έβγας είμαι»;

:-)

και στην Αθήνα εβγατζής λεγόταν

Και εβραίος, καθοτι είχε τουλάστιχον 50% πιο ακριβό το νεσκαφε , αν ξεμενες Κυριακή που τα σουπερμαρκετια ήταν κλειστα, και τα γάλατα επίσης και πολλά άλλα.. Ακόμα και σημερα βέβαια έτσι γίνεται με ανταγωνιστές στην αισχροκέρδεια τους φούρνους.
Σημείωση: ο Εβγας πενθεί που δεν μπορεί να πουλάει τα τσιγάρα όσο θέλει κι ο φούρναρης το ψωμί.

Ορθώς!
Για τον par excellence Εβραίο των Εξαρχείων (καλή του ώρα), επιφυλάσσομαι σε λήμμα...
:-)

Αγοράστηκε κι αυτή από την Unilever.

«Άντε τώρα», του 'πε, «πήγαινε να μου φέρεις την τσάντα μου απ' την ντουλάπα να σου δώσω μία δραχμή να πας στον ΕΒΓΑ να πάρεις ένα παγωτό». Της είπε, «το παγωτό έχει δύο δραχμές...». «Δύο!» έκαν' εκείνη μ' έκπληξη. «Πότε το κάνανε δύο δραχμές οι κλεφταράδες; [...]»

Κώστας Ταχτσής, «Ένα σύγχρονο προϊόν», απο τη συλλογή διηγημάτων «Τα ρέστα» (α΄ έκδ. 1972)