απάνθισμα αρχαίων μπινελικίων

Γουάου!!!

οδηγός για επίδοξους ζουρλάρηδες;;;:)

Απίστευτο!!! Η απόλυτη ονείρωξη!!! Από τα καλύτερα λήμματα του σάιτ.

Συμπληρώσεις από μνήμης:

ευρύπρωκτος = ο κωλόφαρδος κατά Αριστοφάνην.

τιτθίον, το = το βυζί. Ίδια ρίζα με το αγγλικό tit, αν σας αρέσουν οι σλανγκικοί Λιακοπουλισμοί.

ουδέν μιαιφονώτερον γυναικός ηδικημένης ευνήι = στίχος του Ευριπίδη στην Μήδεια, που λέει ότι η Μήδεια αδικείτο από τον Ιάσονα στο κρεβάτι, δεν την άφηνε να φτάσει σε οργασμό, και γι αυτό τον εκδικήθηκε.

κινώ = γαμώ, οπότε

κεκινημένος = ο γαμιόλης πούστης με την κακή έννοια.

κινησίας, ο = ο γαμιάς.

Λυδία = η πόρνη στην ρωμαϊκή εποχή, επειδή συνήθως ήταν από την ομώνυμη περιοχή της Μικρασίας οι πόρνες πολυτελείας.

έχομεν τας συζύγους διά την τεκνοποιίαν, τας αυλητρίδας διά την συνουσίαν και τας εταίρας διά την ερωτικήν συνάφειαν = Σλανγκικό γνωμικόν, που εξηγεί την σεξουαλική κατανομή εργασίας στην αρχαία Ελλάδα.

μαλακός, ο = Στα χρόνια της Καινής Διαθήκης, μαλακός είναι ο πούστης κι όχι ο μαλάκας. Στα χρόνια του Θουκυδίδου μαλακία είναι η εκθήλυνση. Έχει γίνει ένα μεγάλο ροκέ μεταξύ των δύο μεγάλων ελληνικών βρισιών!

Δηλαδή, στην φράση «ομιλώ εξ άμβωνος» εννοείται αυτός ο άμβων;

Σημειωτέον, επίσης, ότι από το κύων βγαίνει το σύχρονο τσουτσούνι.

τσουτσούνι με αναδιπλασιασμό < τσουνί < **τσουνίον* με τσιτακισμό < κυνίον < κύων.

Τρέμε Φαλμεράυερ, το τσουτσούνι σε διαψεύδει!

ΥΓ. Ως λόγιους αρχαιοπρεπείς σλανγκισμούς να αναφέρω και τα

θηλύγλωττος = Έτσι ο Γιανναράς περιγράφει ξεφωνημένους διάκους της Αρχιεπισκοπής (επί σκανδάλων πριν μερικά χρόνια).

φιλέμβολος φύσις = Ζουρλαριά για τον γαμαωδέρνουλα.

ερωτική αλληλοπεριχώρησις = Γιανναριά, την σημασία, την αφήνω στην σλανγκική φαντασία σας.

χέσαιτο ει μαχέσαιτο = όλος-χρόνος-κλασική ζουρλαριά.

δυστυχώς, δεν θυμάμαι άλλα...

και τριβάδες = λεσβιες

Βρασταμάνιον λεξικό, Εκδόσεις Πατάκη!

-Για τον άμβωνα, είχα κάνει σχετική ερώτηση σε σχόλιο στο λήμμα: χαλί. Κάποτε υπήρχε το λήμμα, άμβωνας. -Κύντερος: Κύντερος έκπληξη υπάρχει;
-μύρρινον: H πρωτεύουσα της Λήμνου, είναι η Μύρρινα. Πήρε το όνομα της από κάποια αρχαία. Αρα η αρχαία Μύρρινα,το είχε τριχωτό. Ρε τι μαθαίνει κανείς!
-μύζουρις: Εχω βάσιμες υποψίες να πιστεύω πως το Μιζούρι, το ίδρυσαν αρχαίες τσιμπουκλούδες. Το ξέρει ο Λιακό;..χαχαχα
-πτωχελένη: Αν η ωραία Ελένη ήταν η Λίλιαν της αρχαιότητας, η πτωχελένη θα ταν η Καυλαουρα.

Κ Α Ρ Α Σ Π Ε Κ !

Ουάου! Ή «βαβαπαπερουέ»!

Θνξ guys για τα καλά λόγια και τις προσθήκες!
Ακόμα γελάω με το Missouri!

@Vrasta: Το Missouri, φαντάζομαι πως θα δίνει ωραίους αναγραμματισμούς.Oxi;

Missouri = O, Susi, rim!
(Ω, Σούζη, κάνε κάνε ροδέλα!)

Με έναν αντιτετανικό γλυτώνεις πολλές δυσκολίες στο εργασιακό - και όχι μόνο - περιβάλλον. Έεετσι!

Μαο-Μαο, Βαλ !-)

χαχαχαχα

Αυτά είναι! Πάει αυτόν τον εκμαύλισα ααχαχαχαχα!

χεχε φάση

καλα, τι θεϊκό λήμμα!

το ανασεισιφαλλη το ειχα βρει σε ενα βιβλιο που διαβαζα οταν ημουν 10...για κανα 2 χρονια το χρησιμοποιουσα καταλληλωσ

Τωρα πλεον το χρησιμοποιείς ως ανασειφαλλούζ;

μπα το ξεχασα...
αλλα ηταν πραγματικα χρησιμο..εκει που η αλλη σε ελεγε ηλιθια εσυ ανεβαζεσ το επιπεδο

ελα ρε c

Αχ Μαρία μου, εσύ και ο Ζουράρης...

Σλανγκαρχιδισμός: Ζουράρις, γιου μην;;

Κι ο Βέλτσος αντάμα

milas me γριφουσ γεροντα

Μαρία η λύση του γρίφου (σχεδόν): http://www.youtube.com/watch?v=_9vLf0csEnc

Οπως μπορείτε να δείτε και στο μύδι / γελειογραφία υπάρχει και αντίστροφη χρήση της αρχαίας γλώσσας αλλά και καθαρευούσης για το μπινελίκομα. Π.χ. δεν μας αφοδεύεις αντί του δεν μας χέζεις,της επιδιδομένης επι χρήμασι το σιδηρούν κιγκλίδωμα αντί του της πουτάνας το κάγκελο, κλπ όσα παραδείγματα μπορείτε να συνεισφέρετε...

Τα λήμματα καρακαταγαμούν ! Προσθέτω : Έρ' ες κόρακας ! (=άει στον κόρακα / διάολο)

το '99 που έδωσα πανελλήνιες, αδίδακτο αρχαία έπεσε πλάτωνας, γοργίας, 460-461. Αυτό περιέχει το εξής:

ὕστερον δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ καὶ αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν ῥητορικὸν ἀδύνατον εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ῥητορικῇ καὶ ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ τὸν [461b] κύνα, ὦ Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας ἐστὶν ὥστε ἱκανῶς διασκέψασθαι.

Μια νεολληνική μετάφραση του αποσπάσματος που βρήκα στο ιντερνέτι είναι η εξής

στη συνέχεια, εξετάζοντας το θέμα καλύτερα, διαπιστώνεις και εσύ ο ίδιος ότι πάλι ομολογούμε πως ο ρήτορας είναι αδύνατον να μεταχειρίζεται με άδικο τρόπο τη ρητορική και να θέλει να αδικεί. Μα τον κύνα, Γοργία, για το πώς έχουν αυτά χρειάζεται μεγάλη συζήτηση, ώστε να τα αναλύσουμε διεξοδικά.

Αυτή η μετάφραση δεν αποδίδει το «Μα τον κύνα» που είχε ταλαιπωρήσει και πάρα πολύ κόσμο στις πανελλήνιες... Εγώ το 'χα πιάσει ότι είναι όρκος, και το είχα μεταφράσει «στην οργή» (είχα αριστέψει αν ρωτάτε), όμως άπειρος κόσμος είχε γράψει για «κίονες» που όσο να ναι ακουγότανε πιο αρχαιοελληνικό («τι ρόλο τώρα βαράει σκύλος στον Πλάτωνα και σε διάλογο περί ρητορικής;» «σκύλος σε όρκο;» και σε κάθε περίπτωση ξέρετε τι «δημιουργικές» μεταφράσεις πέφτουν στο άγνωστο στις πανελλήνιες) ενώ άλλοι γράψανε απλά «μα τον σκύλο» που είναι μεν «σωστό», δεν υπάρχει στη νεοελληνική βέβαια...

Για να σκεφτώ το σκύλο ως κάτι που μπορεί να υπάρχει σε όρκους και κατάρες με είχε βοηθήσει θυμάμαι ότι είχα γνώση μιας σχετικής κρητικής φράσης που από μικρό με είχε «προβληματίσει» : «ούτε του μαύρου σκύλου» (μη στείλεις τέτοια συμφορά Θέ μου - «ούτε στον εχθρό μου»).

Το ότι πρόκειται για σκύλο το επιβεβαιώνουν οι σοβαροί σχολιαστές, π.χ. ο Thompson που γράφει ότι οι Σωκρατικοί όρκοι νη και μα το κύνα ή τον χήνα «find an odd counterpart in the old English »by cock and pye [=σκύλος]«.

Αλίμονο, το εθνοστεντόν βαράει άσκημα τους αρχαιόκαυλο-οτινάνες οι οποίοι γράφουν για την περίοδο του 1982 κατά την οποία έγινε το φίκι-φίκι και βγήκαν μετά τα τι-σκατά-ιδιαίτερο-έχουν παιδιά του 1983

»αυτό που συμβαίνει κατα τήν περίοδο των λεγόμενων «Σειριακών καυμάτων», (των καυτερότερων ημερών του μηνός Αυγούστου), είναι η ταυτόχρονη ανατολή Ηλίου-Σειρίου (επιτολή Σειρίου), ενός αστέρα, που λατρεύεται ως παμμέγιστης δυναμικής (στην Αίγυπτο είναι η Ίσις, στην Ελλάδα ο Σωκράτης σ' αυτόν ορκίζεται όταν λέει «Μα τον Κύνα», -«Μα τον αστερισμό του Κυνός» εννοώντας βέβαια κι όχι κανέναν σκύλο-, λαμπερότερο άστρο του οποίου -αλλά και όλου του Ουρανού- είναι ο Σείριος.)

ή αλλού

Ηταν λοιπόν απλωμένοι και αφοσιωμένοι στο εκπολιτιστικό τους έργο, οι Ελληνες βοηθοί και ακόλουθοι των θεών. Ηταν οι οντότητες που ήλθαν από το αστρικό σύστημα του Σειρίου με σαφή αποστολή, την βελτίωση των αυτοχθόνων κατοίκων της Γαίας.Δεν ήταν τυχαίος ο βαρύτερος όρκος των προγόνων μας Μα το κύνα!

Ας αφήσουμε όμως τους Σειριακούς κατακαημένους

Αν ισχύει ότι κύων δεν είναι μόνο ο σκύλος αλλά και ο μπούτζος θα ήταν δόκιμο να υποστηριχθεί ότι ο Σωκράτης είπε «ζμπούτσαμ για τη ρητορική, το γαμήσαμε ρε Γοργία...» ή κάτι τετοιο;

(οθονιά σχόλιο απ' τις λίγες)

Are you Σείριος;

Πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά στον αστερισμό του Σειρίου και τα «κυνικά εγκαύματα». Για την ταύτιση του κυνός με τον μπούτζον συνηγορεί η ετυμολόγηση του τσουτσούνι από το αρχαίο κυνίον = σκυλάκι, μέσω τσιτακισμού και αναδιπλασιασμού.

Τέλος, από τα best of των αρχαιάδων, ήταν ότι ως ένα από τα κύρια παραδείγματα γραμματικής- συντακτικού ήταν το: «-Πόθεν έρχει, ω Σώκρατες; Ή δήλον ότι από του κυνηγεσίου;». Οπότε ψάχναμε να βρούμε από πού κι ως πού ο Σωκράτης ήταν κυνηγός και κυνηγούσε μπεκάτσες. Μόνο που το πρωτότυπο συνέχιζε «από του κυνηγεσίου της Αλκιβιάδους ώρας;» = «από το κυνήγι της ομορφιάς του Αλκιβιάδη», το οποίο οι αρχαιάδες είχαν λογοκρίνει.

Περιττεύουν τα «εύγε» νέοι μου! Προσθέτω δε και το εξής:

1. «Λάβε ταύτα νοσούσα γυνή» (πάρτα μωρή άρρωστη)
2. Αιδοίον πύλος (μουνί καπέλο)
3. Φλοκοφόρος εμπαιγμός (ευνόητο...)

Ο Σαούλ άλλαξε το Σαύλος στο πιο τουριστικό Παύλος για να αποφύγει το σχετικό κράξιμο...
(Βλ. άνω update)

εγώ γουστάρω «μονή μεγίστου αποπάτου» πάντως.

ἀποψωλέω να μηκοιμηθούμε.
Υπάρχει και το γνωστό άσμα...

Εμένα πάντως το καλύτερό μου είναι ο γυναικοπίπης, που ηχεί και τελείως νεοελληνικό. Πληθ. γυναικοπίπες / γυναικοπίπηδες. Παράδειγμα: -Μάγκες πάμε κανα φραπενείο; -Μα προχτές πάλι στον Καλιγούλα μας έτρεχες. Ξεκόλλα ρε γυναικοπίπη!

Ετς ευθυμολογείται και το αγγλικανικό to peep.

Κι άλλα «αρχαία»

κωκκυ ψωλλοι πεδιονδε = κουκου πουτσες στα χωραφια= = ψυλλοι στα αχυρα κλπ κλπ = ασημαντα πραγματα κλπ Αριστοφανης

Δελφύς = μήτρα, από κει και ο αδελφός.
Βδγ, μία από τις βρισιές προς τον εχθρό τις οποίες σκάλιζαν οι αρχαίοι σφενδονήτες πάνω στις πέτρες που έριχναν με τη σφεντόνα τους ήταν το «Κύε» = μείνε έγκυος, δλδ σύρε και γαμήσου.

ἤρισαν ἀλλήλαις Ροδόπη, Μελέτη, Ροδόκλεια, τῶν τρισσῶν τὶς ἔχει κρείσσονα μηριόνην Παλατινή Ανθολογία

Ελπίζω να μην το έχετε βάλει και δεν το πρόσεξα! Αλλά είναι αλφαβητικά.

(Sorry) βληχή είναι το βέλασμα, όχι το αρνάκι.

«Ενδιαφέρον παρουσιάζει επιπλέον το γεγονός ότι οι κοινές σήμερα ονομασίες αιδοίο και φαλλός, στα αρχαία ελληνικά αρχικά αρχικά σχετίζονταν με τη λατρεία: το αιδοίο σήμαινε το ιερό, ενώ ο φαλλός ήταν η απομίμηση του ανδρικού μορίου για τελετουργικούς σκοπούς.»
(εδώ)

Μερικά ακόμα:
καταπύγων: ο κωλαράκιας
[λακκοσχέας](http://www.perseus.tufts.edu/hopper/morph?l=lakkosxe%2Fan&la=greek&can=lakkosxe%2Fan0&prior=kai): ο έχων κρεμαστά αρχίδια
πεώδης, πεοίδης: ο φουτσαράς.

Όλα τα λεφτά η παρατήρηση ότι πνευματώδης στα αρχαία ελληνικά σήμαινε και αυτόν που κλάνει όλη την ώρα (πνεῦμα = αέρια). Khan (εδώ)

1000πενταλάικος βρε Σφυ, τώρα το είδα, την νεουριά μου μέσα.

:-)

Τέλεια! Πάνω που βαριόμουνα..