σκατίφλωρος

Γιατί ήτα και όχι γιώτα;... Είχα και έναν σχετικότατο προβληματισμό εδωπέρα.

Ο φλώρος πήρε τον κατήφορο

Πάτερ, ο προβληματισμός σας εκειπέρα ήταν που μου θύμισε αυτή τη λέξη. Ομολογώ ότι έχω περιέλθει σε αμηχανία. Όπως ίσως βλέπετε, τη στιγμή που σας γράφω η ορθογραφία του λήμματος έχει τροποποιηθεί και είναι με -ι-. Αλλά ο επιστημονικός διάλογος παραμένει ανοιχτός.
Δεν ξέρω γιατί με -η-. Νομίζω ότι δικαιολογείται βάσει κάποιου κανόνα που αυτή τη στιγμή μού διαφεύγει, και που μόλις τον θυμηθώ θα τον γράψω. Αλλά και γιατί με -ι-; Επίσης δεν ξέρω κανέναν κανόνα που να το δικαιολογεί.
Αν η επιστημονική κοινότητα καταλήξει ότι δεν υπάρχει κανένας κανόνας για καμία από τις δύο εκδοχές, τότε θα πρέπει να καταλήξουμε στο -ι- ως απλούστερη ορθογραφία. Αλλά πρέπει να το ψάξουμε πριν σηκώσουμε τα χέρια.

Κάτσε λίγο, γιατί δέν κατάλαβα. Θές να πείς οτι θυμάσαι να έχεις ξανασυναντήσει το φαινόμενο (γραμμένο); Αλλα πάντως, δέν το εννοούσες ώς λογοπαίγνιο με τον κατήφορο, όπως αφήνει να εννοηθεί ο Γκάτζ, έτσι δέν 'ναι;

Υποκοριστικό του σκατίπουστα, η.

κάνει πιο σιχασιάρικο το -ι-, πιο τσιμπημένο, πιο μπλjιξ.

Ναι, αυτό εννοώ.

Εν τω μεταξύ όμως σκέφτηκα μία πιθανή (ελάχιστα όμως) ερμηνεία για το -ι-, την εξής:
Τέτοια σύνθετα με -ι- έχουμε σε λέξεις όπως αρνησίπατρις, κλαυσίγελως, πασιφανής κ.ά.. Αυτά όλα είναι καταχρηστικά σύνθετα: το α΄ συνθετικό είναι μία λέξη αυτούσια ή σχεδόν, και όχι απλώς το θέμα μιας λέξης όπως γίνεται συνήθως: έχουμε τις λέξεις άρνησις, κλαύσις, πάσι (δοτ. πληθ. του πᾶς). Ας μείνουμε στο τελευταίο παράδειγμα. Μήπως μπορούμε να θεωρήσουμε ότι και οι λέξεις σκατίφλωρος και σκατίπουστας είναι καταχρηστικά σύνθετα, με α΄συνθετικό τη δοτική σκατί του σκωρ, που είναι η αρχαία μορφή της λ. σκατό;
...Λέμε καμιά μαλακία να περνάει η ώρα. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει καμία ερμηνεία, είναι μια αστεία λεξιπλασία και δατς ολ. Αλλά πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι!
Άμα είναι να πούμε καμιά σοβαρή κουβέντα, τότε θα πρέπει να το συζητήσουμε στη βάση όπου το θέτει η ΕιρωΝίκη. Εμένα λοιπόν μου κάνει πιο «λόγιο» με -η-, και άρα πιο αυτοαναιρούμενο. Αλλά μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται!