Παλαιά έκφρασις, (μάλλον ακόμα εν ισχύι), που σημαίνει σπαταλώ μανιωδώς (δηλ. μαλακωδώς) το υστέρημά μου στα μηχανάκια (βλ. Μένης Κουμανταρέας) / φλιπεράκια / ούφο (βλ. και «ουφάδικο») / μπιμπλίκια (ηχοποίητον) / φρουτάκια (ενήλικος τηλε-αυνανισμός δίκην τζόγου βλ. γνωστόν σκάνδαλον με πατρινόν πασόκον βουλευτήν) κ.ά.

Το ρήμα «ταΐζω», προκειμένου δια χρηματοδότησιν-θρέψιν της χίμαιρας του τζόγου δεν είναι άγνωστον και εις έτερα τυχηρά παίγνια (π.χ. οι αλογομούρηδες λένε: «Πάμε να ταΐσουμε τ' αλόγατα» βλ. και Κ. Μπουγάς «Το άλογο το φαβορί»), ενώ παλαιά εις το μπαρμπούτι, οι κουμαρτζήδες έλεγον «πάμε να τον χώσουμε» = ν' ακουμπήσουμε / στάξουμε / πέσουμε το παραδάκι).

Εις τα συνοικιακά μπιλιαρδάδικα / φλιπεράδικα και λοιπά κρίμα-κι-άδικα (προ ίντερνετ και πλέι-στέισον), όπου η πάλαι ποτέ μητρική ιαχή «Τάκηηηηηη! Μακριά απ' τον κηπουρόοοοο!», απηχούσεν αλήστου μνήμης εποχάς ανησυχίας περί του ανιούλου απηθυσμένου, δεδομένου ότι οι μετ' εφήβων συγχρωτιζόμενοι επαγγελματίαι (π.χ. ψιλικατζείς, πλανόδιοι πωληταί ερίου γραίας, κηπουροί, καραγκιοζοπαίκται, στραγαλάδαι, επιδιορθωταί ποδηλάτων κλπ), αρέσκοντο εις την λακέρδαν και οι πιτσιρίκοι έβγαιναν με τον κώλο φινιστρίνι, συνηγελάζοντο λαϊκοί νεανίαι, οίτινες σκορπούσανε το πενιχρόν χαρτζηλίκι των στα μηχανήματα του διαόλου, ίνα ξεκαβλώσωσιν, ελλείψει ετέρων ενδιαφερόντων (π.χ. ποιος έγραφε τον γιο του ωδείον; = Τί; Πούστης θα γίνει;) ή γκόμινας (για να γαμήσεις έπρεπε να πας στα μπουρδέλα ή να παντρευτείς)...

Εις τον αυτόν χώρον, ενδημούσεν υπό τα αδιάφορα όμματα των κερδοσκόπων τέως καφετζήδων, κάθε καρυδιάς δικοτυλήδονον: Παπατζήδες, μικροκλέφτες, πρεζάκηδες, χασικλήδες, βαραόντα, όλα τα μαχαιρώνω, λόμπες, άνεργοι, αργόσχολοι, μπανιστηριτζήδες, βαπόρια και άλλαι συμπαθείς κοινωνικαί τάξεις, ώστε άν το μειράκιον εξέμενε από ψιλή και είχεν αποκτήσει την έξιν του παιγνίου, δεν είχε παρά να διαλέξη...

Ούτω πως, μεταξύ άλλων αγορίστικων συγκριτικών διακριτικών ισχύος, προσετέθη (ήδη από της πουτάνας δεκαετίας του '50) και η ικανότης τερματίσεως-μηδενισμού του φλιπερακίου, με τον ολιγώτερον κατά τον δυνατόν οβολόν.

Άλλωστε, η ποικιλία και η εναλλαγή των εικόνων και των άθλων που καλείτο να καταγάγη ο παίκτης εις έκαστον επίπεδον («πίσταν»), εξήπτεν την φαντασίαν των παρισταμένων και συνεπώς, ο δυνατός παίκτης ήτο εκείνος «που τους πήγαινε μακρύτερα»...

Μάλιστα, παλαιά ηδύνατο ο τερματίσας το παίγνιον να ξαναπαίξη αυτομάτως από την αρχήν δίχως αντίτιμον ή προσφυγήν εις τα μεγάλα μέσα: Π.χ. Στράβωμα κέρματος ή Ρίψιν του αυτού νομίσματος δεμένου με πετονιά ώστε να ξανατραβιέται επ' άπειρον ή ακόμα και (από τους τολμηρότερους) αναποδογύρισμα του μηχανήματος προς άγραν ψιλών(!)

Τότε, παρενέβαινε αντίζηλος τις, (ιδίως οσάκις παρίσταντο έκθαμβαι κορασίδες αμφιβόλων ηθικών φραγμών), ίνα μετριάση τον θρίαμβον του ικανού παίκτου και έλεγεν δηλητηριωδώς: «Το 'χεις ταΐσει καλά βλέπω!» ήτοι, έχεις σπαταλήσει μια περιουσίαν, ώστε να δύνασαι να γνωρίζης όλα τα κόλπα του συγκεκριμένου παιγνίου και να φθάνεις αλωβήτως εις το τέλος = Δεν είσαι μάγκας, αλλά τα χώνεις γερά... Δηλαδή, ακόμη και το άψυχον τηλε-παίγνιον είχε κοινωνικόν τινά χαρακτήρα, αφού παρίσταντο κι άλλοι και συμμετείχον παντοιοτρόπως εις αυτό, πλησίον του παίκτου ιστάμενοι, ενώ σήμερον προτιμάται η κατά μόνας αποβλάκωσις ανηλίκων τε και ενηλίκων(!)

Αλλά ήδη το νοσταλγικόν «μάμε» (Multiple Arcade Machine Emulator) σηματοδοτεί ότι η ανωτέρω εποχή μας έχει αφήσει γεια, βγάζοντας την γλώσσαν τρόπον τινά εις τους παλαιοτέρους με το ηχητικόν σήμα των (δωρεάν πλέον) credit, ωσάν να πίπτωσιν αι μετρημέναι δραχμαί μας...

Μαλάκα, μου 'δωσε κανονάκι! Τελευταία πίστα και το μηδενίζω!
— Εμ, αφού κάθε μέρα εδώ είσαι! Το 'χεις ταΐσει το μηχάνημα!

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
Khan

Άξιος! Μου εξηγείς λίγο το λόμπας μήπως και το βάλω σην λίστα μου; Έχει σχέση με κωλόμπα;

#2
HODJAS

Ναι, είναι ευφημισμός της κωλόμπας, συγκεκομμένο κυκλοφορεί και ως «λο», υποκοριστικόν «λομπίσκος» (!)

#3
Desperado

Αστερίες και μάλιστα Ανδρομέδας πρωταγωνιστούσης εις το πάλαι ποτέ παίγνιον των «Εισβολέων Διαστήματος», εννοείται προ της ελεύσεως των εγχρώμων καθοδικών σωλήνων, όπου δια την άγραν επιπλέον πελατών, ο ευφάνταστος ιδιοκτήτης, τοποθετούσε έγχρωμας -πλην διαφανείς- λωρίδας δια την δημιουργία ψευδαισθήσεως και καλυτέρου οπτικού αποτελέσματος.

Φυσικά το οπτικόν τούτο αποτέλεσμα, ουδώλως εξευμένιζε τους νεανίας κατά τις αποτυχημένας προσπάθειας τους επιβολής επί του παιγνίου, με συνέπειαν την άκρατην εκτόξευσιν βωμολοχιών και πτυέλων προς το μηχάνημα. Αι πράξεις ούτες, συνήθως επέβαλαν την πυξ-λαξ έξοδον του παραβάτη...

Εύγε!

#4
HODJAS

Φχαριστώ! Επίσης υπήρχε και η κλασσική επιδεικτική κίνηση-άπλωμα τραχανά των κερμάτων στο κάτω μέρος της οθόνης που σήμαινε = μην μ' ενοχλήσετε-θα παίζω για ώρες...
Όσο για τα πτύελα, εκσφενδονίζονταν κατά ριπάς και απο θαυμαστές αποστάσεις, αν όμως ήθελες να κάνεις πραγματική ζημιά στο μπούστη, έσταζες κέτσαπ-μουστάρδα στα κουμπιά (που αχρηστεύονταν), απ' τα παλιοσάντουιτς που σε τάιζε (!)

#5
Vrastaman

Στος!

#6
Desperado

Επίσης, σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι θυμάμαι (Olympics), στα 100μ σπριντ, περνούσες την κόχη ενός κέρματος ταχέως μπρος-πίσω πάνω στο κομβίον... αποτέλεσμα μετά από καμιά 20αριά παιχνίδια το κουμπί να παραδώσει πνεύμα τε και σώμα (και συ να βρεθείς για μια ακόμη φορά πυξ-λαξ εκτός!)

#7
ΑΙΤΟ

Θα δακρύσω. επίσης τα'ί'ζαμε τα ξύλινα ποδοσφαιράκια. θυμάται κανένας τις μαγκωτές;

#8
Galadriel

Άσχετο τουτόριαλ: για διαλυτικά και τόνο ταυτόχρονα πατάμε shift+w και μετά το γραμματάκι ι, υ, γουοτέβα.

#9
HODJAS

Μαγκωτές είναι οι γουρούνες (ιταλιστί: rullare=απότομα στριφογύρισμα του άξονα μετά απο μάγκωμα);

#10
vzoom

....ευτυχισμένες εποχές στην υπόγα πίσω από το γήπεδο του ΠΑΟ στην Αλεξάνδρας και μετά στην υπόγα στην Καμβουνίων (Περιοχή Συντριβάνη - Θεσσαλονίκη) ως φοιτητής!

#11
Galadriel

Κοίτα να δεις που τον είχα για σλανγκομούνα ετούτον...

#12
vzoom

...μπαααααα, δεν νομίζω.....

#13
perkins

χοτζα τέλειος. ξεχασες να αναφέρεις το «παράμαλο» Βάλτο σε παρακαλω γιατι είναι κριμα για τετοιον ορισμο.Παραμαλο ηταν πετονια πολυ χοντρη (150 νουμερο,μάνα για παραγαδι) που την καιγαμε με τον αναπτηρα λυγιζοντάς την στην μια ακρη σε σχημα Π. της δίναμε δηλαδη 2 διαδοχικες γωνιες και εμπαινε στη σχισμη για τα εικοσάρικα, εν συνεχεια παλινδρομουσαμε την ακρη αυτη η οποία ακουμπουσε τον αισθητηρα του κρεντιτ και εγραφε με χαρακτηριστικη ανεση ΟΣΑ θελαμε.
Επισης ο εβραιος που ειχε το μπιμπλικαδικο παντα μας χαλαγε απο κατοσταρικο = 5 εικοσαρικα,αν όμως ειχαμε τιποτα ψιλα π.χ. 2 δεκάρικα ή τεσσερα ταληρα κτλ και του λέγαμε να μας τα κάνει εικοσάρι μας έλεγε πάντα ειρωνικα«θα το παίξεις όλο;» ο πουστης. καλο ειναι να το βαλεις ως παραδειγμα ( με όλο το θράσος)
Υ.Γ: Παραμαλο είναι τα τμηματα του παραγαδιου που καταληγουν σε αγκιστρι

#14
HODJAS

Με όλο το θράσος... «Η Ωραία των Αθηνών»;

#15
perkins

Ναι ναι και με όλα τα Ροκφόρ, (μεσα σ όλα εισαι )!:-)

#16
Galadriel

Άλλη η μάνα άλλο το παράμαλο πέρκινς. Το παράμαλο είναι το κομματάκι της πετονιάς που είναι δεμένο στη μάνα και κρατάει το αγκίστρι και δεν είναι χοντρή ο πετονιά για να μπορεί να κινείται σχετικά ελεύθερα το δόλωμα. Πώς τα μπέρδεψες έτσι, άλλα λέει στην αρχή το σχόλιο άλλα το υγ...;

#17
perkins

Χαχαχααχα! δικιο έχεις που το καταλαβες έτσι ίσως δεν ημουν σαφης. το λεγαμε παραμαλο αλλα βαζαμε πετονια απο «μάνα» για να μην είναι πολυ μαλακό.
6ωρα γιατι το λέγαμε παράμαλος απο το σχημα που του δίναμε με τον αναπτηρα σαν J ένα πράγμα.
Ξανα χαχα.
ΥΓ: έχω βάρκα και παραγάδια (αλήθεια) γιασ το καλοκαίρι και το πάσχα.

#18
HODJAS

Το νού σου Μές: (Πάει να σε ξεμοναχιάσει)...
:-Ρ

#19
perkins

Ξεχασα να της πω ρε που εχω και συλλογη με νομισματα. Τι μου το χαλας;