κάνω κοιλιά

Λοιπόν, αμαρτίες και κλεφτόπουλα! Καλή συνέχεια, καλά χριστούγεννα, καλά κρασιά! Θα τα πούμε μετά το Πάσχα, ή ποτέ, όποιο θα'ρθει πρώτα! Τσίου! BuBis

Καλές θάλασσες Μπουμπ! Μπάι δε γουέη, γαμάτο, κλασικό λήμμα, εύγε! Εδώ θα 'μαστε, δε χανόμαστε! (Γαμώτο, δε μπορώ τους αποχαιρετισμούς, συγκινούμαι!)

Merci! Πάντως, την τελευταία βδομάδα λόγω ετοιμασιών, κατάλαβα ότι από τον Γενάρη, με την ενασχόληση μου με το παρόν site, είχα κάνει κοιλιά στην εργασιακή, σεξουαλική και προσωπική μου ζωή αλλά φυσικά έμαθα και πολλά πράγματα! Οπότε you win some, you loose some! Τώρα παρόλη την τεχνολογία, με τα ασύρματα και τα V-satια μπορούμε να έχουμε ιντερνέτι παντού αλλά και λίγη αγρανάπαυση δεν βλάπτει!

Ωραίος!
Κάνει κοιλιά κάτι όταν η καμπύλη δεν εγκυμονεί «καρπόν κοιλίας» (=δημιουργία), όπως λέμε και οι ιερωμένοι του σχήματος...
Δεν σου εύχομαι καλήν επιστροφή, αλλά καλό προορισμό!
Τακε καρε!

Καλό ταξίδι, μα τους χίλιους κάβουρες!

Θεϊκή ταχύτητα! (Ο Βράστα πρέπει να το έπιασε αυτό με τη πρώτη..!)

ή, θεϊκή αμφεταμίνη :Ρ

γκαλό ταγκζίδι μπούμπι (μ΄έπιασε το χαλικούτικό, το αχθοφορικό μου)

Σόρρυ για το μυδοπίλαφο!

Μια συμβουλή: Σε ανύποπτο χρόνο και για το λήμμα μου οne night slang είχα γράψει «...θεωρείται ότι αυτοί οι one night slang δεν είναι δυνατόν να εθιστούν ούτε στην ηρωίνη! Όχι σαν κάτι άλλους, ονόματα μην λέμε!...».

Το συμπέρασμα που έχω βγάλει από όλα αυτά, δεν είναι ότι είμαστε -μόνο- εθισμένοι, αλλά επειδή αυτό το site είναι σαν μια καλή παρέα, σαν μια κοινότητα φίλων (και ενίοτε «εχθρών»!) και το πιό σημαντικό ότι, με τον έναν άλλον τρόπο, καταγράφουμε το αδόκιμο, που αλλιώς θα χανόταν για πάντα αλλά και την ψάχνουμε παραπέρα. Αν και πολλά που γράφουμε είναι πίπες εδώ που τα λέμε, δεν μασάμε! Χαμογελάμε!

Για μένα ένα πράγμα θα μπορούσε να αλλάξει: να υπάρχει πιό πολύ βάρος στην ετυμολογία / προέλευση / έρευνα και να μην καταντήσουμε wikipedia...

Και κάτι άλλο, να μην αποθαρρήνουμε τους νέοπες!

Αγαπητοί μου φίλοι και johnblack, πιείτε και ένα τσιπουράκι για μένα στην επόμενη συνάντα (καλά όπως πάτε δεν βλέπω να βρισκόσαστε ποτέ!).

Μ.

Καλό ταξίδι Μπούμπις! Χαιρετίσματα στη μεγάλη αγαπημένη, τη θάλασσα.

Ο Μέγας Ανατολικός σαλπάρει again.

καλά ταξίδια μπουμπι...

Ωλ βύζιτωρζ αρ κάειντλjη ρεικουέστεντ του ντηζεμπάρκ...

Τούουουτ! (η μπουρού)

θενγκιουυυυυυυυύ

Εν έτει 2009, στη ΑΝΕΚ το μεγάφωνο λέει
«all visitors are kindly REQUIRED [!!!] to disembark»

1. Εγώ τώρα γιατί δεν πιστεύω γρι απ' όλες αυτές τις χαιρετούρες και νομίζω πως ο αγαπητός βούβις θα σκάσει μύτη λίαν συντόμα;

2. Σοβαρά τώρα, όσον αφορά το να δοθεί βάρος στην ετυμολογία. Διαφωνώ καθέτως. Όχι πως δεν έχει σημασία. Απλά, όπως υποστήριζε ο Jean Piaget, βιολόγος, γνωστικός ψυχολόγος, φιλόσοφας και εισηγητής της Γενετικής Επιστημολογίας (χοντρικά, με ποιο τρόπο και ποιες διαδικασίες μαθαίνει ο άνθρωπος): Η μελέτη της προοδευτικής σύστασης της γνώσης στους ενήλικες θα απαιτουσε την όλη ανασύσταση της ιστορίας της σκέψης και θα έφθανε αναγκαστικά σε άγνωστα προϊστορικά στάδια. Αυτό είναι αδύνατο, στο βαθμό που οι άνθρωποι επωμίζονται έναν πολιτισμό τόσων αιώνων. Πλήθος διαμορφωμένων δομών, την ιστορία των οποίων αγνοούμε κατά το μεγαλύτερο μέρος. Κάθε λέξη έχει πίσω της χιλιετίες ιστορίας. Περικλείει έννοιες, που τις έχουν επεξεργαστεί συλλογικά αμέτρητες γενιές. Δεν είναι δυνατό να ορίσει κανείς τον τρόπο της οικοδόμησης των γνώσεων, μόνο τα αποτελέσματά τους.

Με δυό λόγια, επιμένουμε στις παροντικές χρήσεις της slang...

το ότι η λέξη κουβαλάει μιαν ιστορία δεν συνεπάγεται ότι για να εξηγήσεις τη σημασία της σε μια φράση πρέπει να ξέρεις ολόκληρη την ιστορία της. κανένας από τους χρήστες δεν έχει όλες τις παραστάσεις κ η κοινωνία έχει κάνει ρωγμές, ρήξεις, στους αιώνες, κατά τις οποίες οι έννοιες που φέρουν οι λέξεις επανακαθορίζονται, το παρελθόν σβήνεται κ ο κόσμος των εννοιών ξαναγεννιέται μέσα στο παρόν, γίνεται κάτι σαν ρημπούτ. το παρόν δεν καθορίζει μονοσήμαντα το παρελθόν από το οποίο προέρχεται, κ η σημερινή κοινωνία δείχνει πώς ριζικά διαφορετικά στην ποιότητα ιστορικά παρελθόντα τείνουν σε ένα κοινό παρόν. είναι θεμιτό, λοιπόν, να βάλει κάποιος το μηδέν σε κάποιον μακρινό, αλλά ορατό, ορίζοντα, και να αρχίσει την ανάλυσή του από εκεί, κ να μην το εξοβελίσει (το μηδέν) στο απώτερο παρελθόν, αποποιούμενος την δυνατότητα-ικανότητα ερμηνείας του κόσμου.

τέτοιες θεωρίες (νομίζω η επιστημονική ορολογία είναι «αγνωστικιστικές», αλλά βαριέμαι να το επιβεβαιώσω) απλά συσκοτίζουν την (προσπάθεια) ερμηνεία(ς) της πραγματικότητας.

Τί έγινε μ' εκείνον τον καφέ; Κόκκαλα έχει;

Φίλτατε θα σου απαντήσω, μιας και δεν είμαι εμπαθής όπως κάποιοι άλλοι.

1. Με χαρά μου θα δεχόμουν την οικονομική σου αρωγή για να πληρώσω τους λογαριασμούς μου, αλλά δυστυχώς η δουλειά μου εκτός από ικανοποίηση των οικονομικών μου αναγκών, καλύπτει και μια μεγάλη αγάπη για την περιπέτεια. Και όπως είπαμε το ταξίδι πολλές φορές είναι πιό σημαντικό από τον προορισμό. Αν και η ναυτία δεν μ'έχει αφήσει ποτέ να το απολαύσω 100% τα τελευταία 20 χρόνια. (και για να το πω στα γαλλικά: καλά, τραγούδα!)

2. Είναι θέμα άποψης βεβαίως, αλλά η παντελής έλλειψη ετυμολογικής αναφοράς όμως σε πολλά λήμματα, απογυμνώνει τις λέξεις από τις μυρωδιές τους, τις γεύσεις τους, τα στολίδια που έχουν αποκτήσει στο όχι τόσο μακρινό παρελθόν τους. Δεν αναφέρομαι σε λήμματα όπως το τσαχπινογαργαλιάρα, τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρας ή σε πολλά δικά σου που είναι πρόσφατες επινοήσεις ή συμβατικές λέξεις που κάποιοι έχουν αποφασίσει να κωδικοποιήσουν (και δεν αναφέρομαι σε τρίχες και κουκουβάγιες...) αλλά σε λέξεις που είτε προέρχονται από γλώσσες γείτονες που κάποια στιγμή πέρασαν τα σύνορα της φυλής ιδίως τότε που δεν υπήρχαν σύνορα και βρήκαν φωλιά σε μια άλλη γλώσσα, την «δική» μας, είτε σε λήμματα που έχουν μια ιστορία πρόσφατη πίσω τους. Εκεί η ετυμολογία έχει μεγάλη σημασία, γιατί είναι διαβατήριο, με τις βίζες του αλλά και τις σχισμένες του σελίδες...

Παράδειγμα, πολλά όπως η ντούγκλα, το πίτσκο, ο αναμκιόρης αλλά θα σταθώ στο λήμμα χλεμπόνα, που αν όντως ισχύει η ετυμολογία που παράθεσα στα σχόλια, για μένα τουλάχιστον, μου δίνει μια ματιά σε ένα κοντινό παρελθόν, αλλά και πως μιά χούφτα άνθρωποι, ακόμη και ένας, συνδύασαν λέξεις, καταστάσεις, εικόνες, προκαταλήψεις για την κατασκευή μιας λέξης-συμβόλου, που σήμερα ο πάσα εις χρησιμοποιεί σε τελείως διαφορετικό πλαίσιο...

αατα

Εχουν πάει στη Νικαράγουα να τον μαζέψουν. Μετά βαπόρο και μετά... βουρ για μπρίκι.

Αχ, βρε Γκατζ, τι μου θύμησες! Δύο φορές έχω ναυαγήσει στην ζωή μου, αλλά και οι δύο με κάτι βαρκούλες με κουπιά! Την μία στο Vilanculos της Μοζαμβίκης (μη γελάτε οι Ισπανόφωνοι, έτσι λέγεται στα Πορτογαλέζικα!) που πήγαμε να δούμε κάτι φάλαινες (τρύπα!), και την άλλη στο Bluefields της Νικαράγουας που πήγαμε για baracudas αλλά πιάσαμε τ'αρχίδια μας και τουμπάραμε από τον τυφώνα Μichel...

Οπότε όταν ακούς πως το pc σου περιέχει σκληρό δίσκο seagate baracuda, λες: Tον Ορτέγκα μου μέσα!

Μπρρρρρρ Γκάτζ! Α, σου πω, χαίρομαι, μα τον Jesus, που μέχρι τώρα δεν έχει αναφερθεί στα σχόλια του παρόντος λήμματος, συγκεκριμένο είδος παγωμένου αφεψήματος με βάση τον στιγμιαίο καφέ τύπου νεσκαφέ, που παρασκευάζεται σε σέικερ για να αποκτήσει πλούσιο αφρό, και σερβίρεται με παγάκια και καλαμάκι σε ψηλό ποτήρι, ενίοτε με γάλα, το οποίο φυσικά αποτελεί ελληνική πατέντα

Α...Απαράδεκτο για σερβιτόρες. Μα τι κάνουν τέλος πάντων;

Θέλουν να 'χουν την τύχη του Ρένου;

Ναι, ναι, καλά όλ΄αυτά, αλλά το πεδίο «ετυμολογία-προέλευση» είναι ένα ώριμο και δίκαιο αίτημα, για την προώθηση του οποίου ανακοινώνω την ίδρυση της αστικής - μη κερδοσκοπικής με τον πιασάρικο όσο και ξενέρωτο τίτλο ΑΙΤΥΜΑ.

«...που λένε οι ετοιμόλογοι της ετυμολογίας», κατά τον ποιητή.

Εύστοχη η διάκριση που έκανες ανάμεσα σε λήμματα όπως ντούγκλα, μέγκλα κλπ αφενός, και αφεδύο πρόσφατες σχετικά επινοήσεις / ανασημασιοδοτήσεις της καυλωμένης μας νεολαίας, στις οποίες και έχω επιλέξει να εντρυφώ. Εννοείται πως στην πρώτη κατηγορία η ετυμολογία παίζει μεγάλο ρόλο, τη στιγμή μάλιστα που ορισμένα απ' αυτά τείνουν να εκλείψουν και να μεταβληθούν σε μουσειακά εκθέματα - απολιθώματα. Οπότε η παρατήρησή μου περί ετυμολογίας μπορεί να διαβαστεί και ως μια προτίμηση προς την κατηγορία σλανγκολημμάτων την οποία εγώ διακονώ, όπου η σημασία της ετυμολογίας είναι απο μικρή ως ανύπαρκτη, και όπου το ουσιώδες είναι να καθοριστούν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σαφήνεια και πληρότητα, οι ποικίλες και συχνότατα ασαφείς και σκοτεινές νοηματικές αποχρώσεις. Τα υπερκείμενα που έλεγε ο χαλικούτις. Πάρε παράδειγμα το λήμμα μου κωλοπαντιέρα. Παρέθεσα κάποια ιστορικά στοιχεία, τι σήμαινε αρχικά παντιέρα κλπ, αυτά όμως θα μπορούσαν και να είχαν παραλειφθεί. Αυτό που μετράει είναι πως την ενσωματώνουν τα καγκούρια στο λόγο τους, που την κολλάνε, χωρίς πιθανότατα να έχουν ιδέα περί παντιέρας = σημαίας = στρατεύματος κλπ.

Θα τον φτιάξω μόνος μου, τέλειωσε...