Συντάσσεται με ουσιαστικό που δηλώνει ιδιότητα, και της οποίας την κτήση την καθιστά εύκολη, εφήμερη και άνευ υποβάθρου. Προέρχεται εμφανώς από τον μειωτικό χαρακτηρισμό καπετάνιος του γλυκού νερού, ο οποιος συνηθως αναφέρεται για τους καπετάνιους που αντιμετωπίζουν μειωμένους κινδύνους καθως δεν επιχειρούν στην ανοιχτή θάλασσα. Πέραν της ναυτικής σλανγκ, ωστόσο, ο χαακτηρισμός γενικεύεται και ουσιαστικά συνυποδηλώνει ότι ο φερόμενος ως έχων την ιδιότητα - του γλυκού νερού -, δεν έχει τα βιώματα να την υποστηρίξει (γιαλαντζί), γι'αυτό και το άξιον του χαρακτηρισμού.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα του καθημερινού κοινωνικού μας βίου

Χουντικός του γλυκού νερού: το σύγχρονο πανεπιστημιακό δαπόσκυλο, με βαθειά ιστορική γνώση του φοιτητικού κινήματος και του τρισχιλιετους πολιτισμού μας, με τεχνοκρατική αντίληψη στην οργάνωση των πάρτυ και των εκδρομών σε Αράχωβα και Μύκονο, που πιστεύει ακράδαντα στο μότο «Παπαδόπουλος που μας χρειάζεται» που του είπε ο νοικοκυραίος παππούς του, και πάνω απόλα με πίστη στα ιδάνικα της πατρίδος, θιασώτης της ελεύθερης αγοράς (ιδίως και αν μιλάμε για ΑΣΟΕΕ και τα σχετικά), φιλοαμερικανάκι, και όπως ο ίδιος πιστεύει ο μόνος πραγματικός πατριώτης (ιδίως μετά από τηλε-θητεία στον ναύσταθμο της Εκάλης και του Διονύσου)

Αριστερός/επαναστάτης του γλυκού νερού: ο ταραξίας του Ψυχικού, και των λοιπών συνοικιών των νεοευγενών πρασινοφρουρών του χρηματιστηρίου και των ολυμπιακών έργων. Ο επαναστάτης των εκπαιδευτηρίων Δούκα, με το επιμελώς ψευτοαντικομφορμιστικό στυλ, θαμών των συριζιώτικων στεκιών της Αγίας Παρασκευής (!), μεγάλη η χάρη της. Πιστεύει ακράδαντα και αυτός πως ο χώρος αυτός τον εκφράζει και τον γαλουχεί, ιδίως τις ώρες που παίζει pro, μαζι με τους συναγωνιστές, όπως άλλωστε και τον πατέρα του, που ήταν βεβαίως μέσα στο πολυτεχνείο (με τον Σπύρο Παπαδόπουλο) και του έχει αφηγηθεί πολλές ιστορίες.

Εθνικιστής του γλυκού νερού: ο εθνικιστής περισσότερο με την αριστεροπολύχρωμη έννοια, παρά την λεξικογραφική, που θυμήθηκε την ύψιστη αποστολή του, την διάσωση της πατρίδας, μετά από την επίθεση ενός αλβανοειδούς στην γκόμενά του ή μετά από την μοναδική φορά που αισθάνθηκε ανώτερος από κάποιο άλλο ανθρωποειδές, δηλαδή στη στρατιωτική θητεία του, ακόμα και μετά από το Euro 2004. Αξιοσημείωτον βεβαίως, οι εν μια νυκτί μεταπηδήσεις από την ΚΝΕ, στην Χρυσή Αυγή, και τούμπαλιν.

Ακολουθούν και γουγλο-παραδείγματα σε πιο συνεπτυγμένη μορφή.

  1. Έντεχνο(ς) του γλυκού νερού
  2. Αγωνιστής του γλυκού νερού
  3. Μάγκας του γλυκού νερού

«Μάγκας του γλυκού νερού», Τσιτσάνης (1949) (από vikar, 24/01/13)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
betatzis

Λήμμα και ορισμός το λιγότερο εύστοχα, δίκαια, ισορροπημένα και καλογραμμένα.

Αυτός που έριξε το χ δεν έχει καμία δουλειά εδώ και να πάει να παίξει το πουλάκι του αλλού. Ου να μου χαθείτε ασπόνδυλα.

Ή αλλιώς ας βγει επιτέλους από τη φιδοφωλιά του να μας πει την άποψή του, γιατί το λήμμα αυτό να μην είναι σλανγκ και γιατί ο ορισμός να θέλει δήθεν χ.

#2
betatzis

Συγχίστηκα και ξέχασα να συμπληρώσω την σχετική ωραία μπαμπαδίστηκη έκφραση : παληκάρι της φακής.

#3
ΠΡΩΤΕΥΣ

«Έντεχνος του γλυκού νερού», εεε; Μου φαίνεται κάπως υπερβατό το εν λόγω σχήμα, παρ' όλο που το βρήκες γουγλίζοντας...Διότι, οι «έντεχνοι» έίναι εκ φύσεως του γλυκού νερού στους υπόλοιπους τομείς, πχ. στο ροκ, στο λαϊκό, στο ρεμπέτικο....Οπότε και έντεχνος και του γλυκού νερόυ μου φαίνεται πως είναι έννοιες ταυτόσημες...

Τζαστ ένα σαχλό σχολιάκι για να γεμίσει το πλάνο....

#4
Khan

Σλανγκιάρης του γλυκού νερού, ή άκαπνος σλανγκιάρης, είναι αυτός που ψαρεύει τα λήμματά του από δευτερεύουσα βιβλιογραφία και δεν έχει άμεση πρόσβαση σε sex, drugs & rock n' roll.

#5
Abas

@πρωτευς: προφανως ο σχολιασμος περι του εντεχνου γινεται απο βαθεια σκεπτομενους εντεχνους που προφάνουσλυ θεωρουν πχ τον Οτεγιάννη, του γλυκου νερου.

....ειναι κι αυτο το κωλομυδο που δεν ανεβαινε με τιποτα....

#6
Pirate Jenny

Επιφυλάσσομαι μέχρι να μου εξηγήσετε δυο πραγματάκια.

Αν αυτός είναι ο χουντικός του γλυκού νερού, τότε ο κανονικός χουντικός τι είναι; Πώς είναι πιο μάγκας, πιο μέσα στα πράγματα, πιο μπαρουτοκαπνισμένος, πιο γνήσιος; Δηλαδή, τι ακριβώς κάνει ο «σωστός» χουντικός; Έχει βάθος; Έχει υπόβαθρο; Ξέρει ιστορία; Ξέρει το φοιτητικό κίνημα; Δεν πιστεύει «μωρέ Παπαδόπουλος που μας χρειάζεται»; Δεν ψαρώνει με τα τρισχιλιετή; Δεν είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς; Σόρι, αλλά νομίζω ότι αυτό που περιέγραψες είναι απλώς ο νεαρός χουντικός, που διαφέρει απ' τον ορίτιζιναλ μόνο στην ηλικία (και πιθανόν στο φιζίκ) και πουθενά αλλού. Δε νομίζω αυτό να αρκεί για να τον πεις «γιαλαντζί» ή «του γλυκού νερού». Ίδια σκατά είναι, και συγγνώμη κιόλας που δεν κρατάω αποστάσεις...

Αντίστοιχες απορίες έχω και για τον εθνικιστή του γλυκού νερού, αλλά να ξεκαθαρίσουμε τα εύκολα πρώτα.

Υ.Γ. Abas, σόρι για το πρήξιμο, εκτιμώ πολύ τους ορισμούς σου γενικά, αυτός εδώ όμως μού έκατσε θεόστραβα και κοιτάω μήπως εγώ δεν τον κατάλαβα καλά. :)

#7
Pirate Jenny

Να το πω αλλιώς: θα έλεγες ποτέ «δημόσιος υπάλληλος του γλυκού νερού»; :Ρ

#8
Abas

τζενυ νομιζω με τις αποριες σου για τα 2 απο τα 3 παραδειγματα φαινεται και η «φλου» ροπη της ελληνικης κοινωνιας προς τα αριστερα.

Θα το θεσω αλλιως. Ο ~~ του γλυκου νερου είναι αυτός που λόγω γιαλαντζοτητας δεν δικαιουται να μιλαει και να υποτηριζει αυτα που υποστηριζει. Δηλαδη, ένα αναθρεμμενο στα πουπουλα αγορακι που δαπιζεται με σκοπο να βρει καμια γκομενα και πεταει και καμια φαμφαρα για χουντες κλπ θα επρεπε να μπορουσε εστω να φανταστει τη ζωη του χωρις τα κλαμπακια και τα ξενυχτια μεχρι το πρωι κλπ κλπ. Ο «κανονικος» χουντικος, οποτενες θα μπορουσε να ειναι καλλιστα ένα τραμπακουλοειδες ανθυποβοσκιδιο που του φορεσανε στολη και πιστευει πραγματικα οτι η κοινωνια παει μπροστα μονο αν την στελνεις για υπνο απο τις 8 μμ. Τωρα αν εγω θα ηθελα να τον εσπαγα στο ξυλο ειναι μια αλλη υποθεση.

Το ίδιο και για τον εθνικιστή-γιαλαντζι, ο οποιος για μενα ειναι απλα ενας οψιμος ελληνας, ειναι ελληνας εκει που τον συμφερει--και ειναι και ο πιο επικυνδυνος. Ο κανονικος τωρα, αν θες μην κρατησεις ουτε απο αυτον αποστασεις, πιστεψε με στην υπολοιποη ευρωπη τον συναντας σε ολο το φασμα του πολιτικου συστηματος. ειναι ανθρωποι που ειναι πολιτικα οντα πρωτα και κυρια γιατι γνωσιζουν την καταγωγη, τα καλα, και τα κακα της φυλης-ρατσας-φατριας τους πες το οπως θελεις, και χτιζουν και σκεπτονται πανω σε αυτα. Στην ελλαδιτσα δυστυχως «εθνος» ειναι το κατοχυρωμενο trademark του μπομπολα (ειναι κατι αλλο δεν θυμαμαι;;;;)

Και για να τα κανω πενηνταρακια και στο 3ο παραδειγμα που απεμεινε, για τους επαναστατες της πουτσας, που αυτοαναγορευτηκαν συνεχιστες του πολυτεχνειου τι εχεις να πεις; Ο «σωστος» δεν πρεπει να ειναι μπαρουτοκαπνισμενος, να εχει βαλει τα χερια του στη φωτια;

Θελω, λοιπον, να καταδειξω απλα οτι απο την σκοπια του καθενος, τα πραγματα ειναι διαφορετικα. Για οποιον θεωρει τον εαυτο του γνησιο σε κατι, οτιδηποτε κιαν ειναι αυτο, τον ακαπνο τον θεωρει, γιαλαντζι. Ο γνησιος ομως δεν παυει να υπαρχει.

τεσπα παρασυρθηκα σε αλλες συζητησεις, εγω με τα γλυκα νερα, την παιανια και την καντζα, ήθελα απλα να πω πως σημερα στους καιρους που ζουμε, γκομενες και παλληκαρια γιναμε μαλλια κουβαρια...

#9
Vrastaman

Άκουσα την έκφραση «λυκόσκυλο σαλονιού» τις προάλλες....

#10
jesus

στο κοινωνιολογικό κομμάτι ρησπέκ, μια ερώτηση για την προέλευση.
δεν είναι λογικότερο να υποθέσει κανείς ότι η διάκριση προκύπτει από τη γενίκευση του χαρακτηρισμού «καπετάνιος/ναυτικός του γλυκού νερού», όπου η διάκριση είναι λιγότερο επιστημονική;

#11
Abas

εχεις δικιο τζιζα, ειδες αυτη η πουτανα η επιστημη πως μας παρασυρει εμας τα φωτεινα μυαλα!!!!!!!

#12
Galadriel

Εγώ λοιπόν το είχα καταλάβει το λήμμα σε φάση «αυτός είναι καπετάνιος του γλυκού νερού» που πα να πει μπορεί να το χει το πτυχίο και το όνομα αλλά τι να λέει τώρα το ποταμάκι και το ποταμόπλοιο του Δουνάβεως που πάει πάνω κάτω σε σχέση με τον σκληροτράχηλο ναυτικό των θαλασσών που έρχεται σε επαφή με τα στοιχειά της φύσης, με φουρτούνες, με ξέρες, με τρομερούς και φοβερούς κινδύνους μπλα. Που πα να πει «του γλυκού νερού» είναι κάποιος που κατ' όνομα φέρει μια ιδιότητα αλλά γενικώς καμία σχέση.

Ή κάπως έτσι, δεν έχω πιει καφέ ακόμα.

#13
poniroskylo

Όπως λέει και ο Abas στο σχόλιο του, είναι ο γιαλαντζί. Αν υπήρχε η λέξη αυτή και στον ορισμό θα ήταν, νομίζω, σαφέστερος.

Και εγώ πιστεύω ότι η ορίτζιναλ έκφραση είναι καπετάνιος του γλυκού νερού.

#14
jesus

σα μαλάκας λευκό τιτανίου (σόρυ, αλλά μου έχει φανεί πολύ αστείο), λοιπόν, ο αμπας, θα μας κάνει μιαν αναφορά κ θα το διορθώσουμε.

#15
vikar

Ωραία καταχώριση, ωραία και τα σχόλια.

Απο την εμπειρία μου, και όπως υπονοείται άλλωστε και στον ορισμό του Αμπά, οι του γλυκού νερού είναι συνήθως τέτοιοι απο μόδα (θυμάμαι πιχί τους μπασκετόφιλους του γλυκού νερού απ' το 87 και μετά), απο οικογενειακή παράδοση (τυπικότατα παραδείγματα καί αριστεροί καί δεξιοί του γλυκού νερού που μας πρήζουν εκατέρωθεν τ' αρκίδια), απο γκόμενο ή γκόμενα (ροκούδες του γλυκού νερού ας πούμε) και τέτοια.

Απο την άλλη όμως, πώς ακριβώς αποφεύγεις να καταλήξεις του γλυκού νερού, όταν ακριβώς μεγαλώνεις αυτόματα προσδιοριζόμενος απο παγιωμένες ταμπέλες; Κι' άντε και το αποφεύγεις, γιατ' έχεις πές τσίπα· στην εποχή μας, στο μέτρο που αυτή χαρακτηρίζεται απ' το ξεύτισμα κάθε τέτοιας ταμπέλας, πώς θ' αποφύγεις να καταλήξεις κυνικός του γλυκού νερού;

Γιατι τέτοιες κριτικές όπως του ορισμού συχνά διατυπώνονται απο κυνικούς του γλυκού νερού: στην εποχή αυτή δέν είναι και τόσο δύσκολο να είσαι κυνικός. Λίγα λεφτά απ' το μπαμπά χρειάζεσαι για σπουδές και δγιακοπές, άντε κι' ένα ίντερνετ να ταξιδεύεις ριζωμένος στην καρέκλα, κι' άμα σου κόβει, λίγο μόνο, είδες όλα τ' αδιέξοδα κι' όλες τις φούσκες πίσ' απ' τις παλιές ταμπέλες.

Αλλα δέν είναι εύκολο να δείς αυτά που ακόμη δέν έχουν ονομαστεί στην εποχή σου. Είναι λοιπόν καλό λέω να είναι κανείς επιεικής, μή καταλήξει κυνικός και νιχιλιστής πρίν να το πάρει κάν πρέφα, και μείνει απλά με την εντύπωση οτι, αιώνιος έφηβος, γουστάρει ακόμη Καρυωτάκη ξερω 'γώ. Το κράξιμο κι' η μίρλα είναι πάντα τα πιό εύκολα.

[τί μ' έχει πιάσει αυτές τις μέρες;... όλο πίπες πετάω... χμ... άσε που δέν έχουμε και το πίπα μ' αυτή τη σημασία και θα μας παραξηγήσουν...]