γλυκοφάε-πικροχέσε, γλυκοφάγωμα-πικροχέσιμο

Παροιμιώδης και –για τα δεδομένα της εποχής κατά την οποία πλάστηκε και λαμβανομένης υπόψη της λέξη «χέσιμο»– σλανγκ έκφραση του αρκαδικού ιδιώματος που λέγεται όταν κάποιος απολαύσει κάτι πολύ στην αρχή, αλλά στο τέλος του βγει ξινό.

Όπως όταν κραιπαλιάζεσαι στη μάσα, το 'φχαριστιέσαι, και μετά σε πιάνει μια μπουργάνα άνευ προηγουμένου.

— Τα 'μαθες; Ο Ροβέρτος έφαγε τρελή χυλόπιτα από τη γκόμενά του. Τον έπιασε στα πράσα με άλλη. Και ήταν 5 χρόνια μαζί...
— Εμ; Την κεράτωνε συνέχεια, ο σαρδανάπαλος και το 'παιζε άνετος. Κάποια στιγμή θα το πλήρωνε. Γλυκοφάγωμα, πικροχέσιμο!