Κάποιοι μεγαλοπαράγοντες που είναι μέσα στα πράγματα έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι ζούμε κοσμοϊστορικές εποχές, ότι πολλά πράγματα που ξέραμε έχουν δήθεν ήδη αλλάξει και πρέπει λέει να τα ξεχάσουμε και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.
Έτσι επιμένουν ότι πλέον το να δουλεύεις δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι θα πληρώνεσαι, υπάρχει δήθεν και καλά και τάχαμου τάχαμου και η εκδοχή να δουλεύεις στο τζαμπέ και πάλι ευχαριστημένος πρέπει να είσαι, αφού δεν θα θεωρείσαι άνεργος. Και δεν πα να λέει η ρημάδα η απλή λογική ότι χίλιες φορές καλύτερα άνεργος παρά απλήρωτος εργαζόμενος.
Η φράση του λήμματος λοιπόν λέγεται σε αντιδιαστολή με την υπό καθιέρωση ύποπτη έννοια της εργασίας χωρίς μισθό. Αποτελεί ευνοϊκό υποτίθεται ξεκαθάρισμα των εργασιακών όρων μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου, αφού ο τελευταίος θα έχει το ειδικό προνόμιο !!!! να πληρώνεται για την εργασία του.
Ακούγεται και ως δουλειά πληρωμένη, σε αντιδιαστολή με την απλήρωτη.
Από όποιον και αν το ακούσετε, η δέουσα αντιμετώπιση είναι αυτή του παραδείγματος.
- Έχω έξι μήνες απλήρωτος. Φεύγω, δεν πάει άλλο. Ξέρεις για καμιά δουλειά;
- Δουλειά με λεφτά; Γιατί χωρίς λεφτά ξέρω πολλές.
- Ναι ρε τρόμπα, με λεφτά, με λεφτά, και σάλτα και γαμήσου και φέρε μου τα ρέστα στην τελική.
5 comments
xalikoutis
Εναλλακτική διατύπωση: «θα δουλεύεις και θα πληρώνεσαι κιόλας».
Fotis Nitsiopoulos
Ενναλακτική διατύπωση αφεντικού
- Κανονικά θα έπρεπε να με πληρώνετε με τόσα που μαθαίνετε εδω μέσα!
- (;;;;;;)
Khan
Άμα έχεις τέτοιο αφεντικό ΔΕΝ διακινδυνεύεις την ειρωνική ατάκα
μήπως θέλεις να σου κάνω και καμιά πίπα;
HODJAS
Ωραία αιχμή κατά του λεγόμενου εθελοντισμού...
Απο την στιγμή που ο εθελοντισμός μπαίνει και ζητείται απο τους υποψηφίους εργοδότες να μπαίνει στο βιογραφικό, παύει να είναι μια αυθόρμητη και πρόσχαρη προσφορά εργασίας άνευ αμέσου υλικού αντιτίμου.
Τ’ αφεντικά στην Ευρώπη (ιδίως στην Αγγλοσαξωνία), έχουν βρεί τρελλή μηχανή. Σου λέει, δούλεψε ως graduate κανα-δυο χρόνια τσαμπέ, ώστε να επιδείξεις «πνεύμα συνεργασίας» και «ν’ αποκτήσεις εμπειρία», ενώ ταυτόχρονα σου κραδαίνω το καροτάκι της ελπίδας μελλοντικής σύναψης σύμβασης (ναι, καααλά) και στο μεταξύ κονομάω εγώ κι εβίβα το κορόιδο!
Η Αγγλοσαξωνική αγορά δε, εξετάζει ασκαρδαμυκτί το ιερό λάβαρο του βιογραφικού σου, που το κουβαλάς δώθε-κείθε, μη κι έχεις κανένα κενό ανάμεσα σε δυο περιόδους σπουδών-εργασίας, αλλά και για να διαπιστώσει οτι έχεις όντως προσφέρει εθελοντική εργασία, οπότε σίτεψες πια, να ζητήσεις και μισθό...
Σε διαφορετική περίπτωση, σε περιμένουν οι απαντήσεις τύπου «σου λείπει εμπειρία» (μα αυτό ακριβώς ζητεί ένας πρωτο-απασχολούμενος, που όμως πρέπει και να ζήσει με τον μισθό του) ή «είσαι overqualified», που ισοδυναμούν με πούλο.
Κι όμως, πρώτα απ’ όλους η Αγγλία καθιέρωσε το θέσφατο «A fair day’s work for a fair day’s pay»!
Α-λά Γκρέκ, πρωτοεισήχθη με την Ολυμπιάδα, που μας μάρανε και σήμαινε στην πράξη: Δούλευε τσάμπα κοροιδάρα, να τα κονομήσει η Αγγελοπούλου...
Μάλιστα, υπήρξαν και οι ευρωπαϊστές επικριτές (sic) της νεοελληνικής νοοτροπίας, που δεν χώνευε (ορθότατα) την άμισθη εργασία, οι οποίοι έσκωπταν τα ελληνάκια, οτι υστερούσαν σε εσπερινό μενταλιτέ, παραγνωρίζοντας σκόπιμα, το γεγονός οτι (τουλάχιστον οι άρρενες) εδώ και πολλά χρόνια, υπηρετούν δωρεάν το κοινωνικό σύνολο, κάνοντας τουλάχιστον έναν χρόνο στρατιωτική θητεία!
Κι αυτό, ενόσω οι Ευρωπαίοι εταίροι μας είτε δεν κάνουν καθόλου θητεία στα 18 τους (δηλ. κάνουν ταξιδάκια γυρίζοντας τον κόσμο παίρνοντας gap year = παίζω το πουλάκι μου ένα χρόνο) είτε υπηρετούν 9-12 μήνες, αλλά πληρώνονται και διαβιούν σαν άνθρωποι...
Η δε κοινωνική αλληλεγγύη επιβάλλεται εμμέσως διά του υποχρεωτικού «εθελοντισμού», σε κοινωνίες όπου έχουν ξηλωθεί συστηματικά οι αυτούσιες άμυνες-δεσμοί των κοινωνών, απο την υπερεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και την δημιουργία τερατουπόλεων εις όφελος του καλπάζοντος κεφαλαίου και στην τελική υποκαθιστά βολικότατα τις υποχρεώσεις παροχών του Κράτους έναντι των πολιτών.
Ας έρθει κανείς, να ψέξει τα νεότερα παιδιά οτι είναι «μαμάκηδες» και ζούν με τους δικούς τους μέχρι τα 40 ή οτι «αλλοιώνεται η Ελληνική Φυλή» με την υπογεννητικότητα των ντόπιων, γαμώ το Θεό μου!
Αλλά τί κάθομαι και γράφω, αφού τα λέει καλύτερα ο «Βιβλιοφρικάριος»...
patsis
@HODJAS:
1) Θα σε μαλώσω: 198§2ΠΚ!
2) Βλ. για μαλάκες ψάχνεις;, παράδειγμα πρώτο (αυθεντικό).
3) Ένας παλιός γεν. διευθυντής μου εξιστορούσε την ημέρα της πρόσληψής του ως διευθυντή καταστήματος στην Αθήνα μεγάλης αμερικανικής τράπεζας, στην φάση που αυτή η τράπεζα έμπαινε στην ελληνική αγορά. «Πήγα στον προσωπάρχη τον ίδιο, στην Νέα Υόρκη, για να με εγκρίνει. Το γραφείο του ήταν μισός όροφος ουρανοξύστη (μπλα, μπλα) Οι αμερικανικές τράπεζες είναι πενήντα χρόνια μπροστά από τις ευρωπαϊκές». Αυτά μας τά ’λεγε το 2002. Ο άνθρωπος γοητευόταν από την ιδέα (;) της μεγάλης αμερικανικής τράπεζας, χωρίς να είναι κανένας αφελής, μάλλον το αντίθετο.
Η θεσμοθετημένη λαμογιά του financial engineering θα περίμενα να είχε δεχτεί ακόμα πιο αποφασιστικό πλήγμα λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης - αντί γι’ αυτό οι ηγέτες, οι επιχειρηματίες και οι τραπεζίτες του υπόλοιπου κόσμου συνεχίζουν να γοητεύονται από τα αμερικανικά παραδείγματα, και, το τονίζω, όχι μόνο λόγω μεγεθών: η Αμερική συνεχίζει να αποτελεί έναν παράδεισο του ατομισμού, όσο αντιφατικό κι αν είναι αυτό, του μπιγκ-μπίζνες, του κυνισμού. Μιας κοινωνίας που πυροβολάει τα πόδια της.
Μιλάμε συχνά για την μάχη της ελληνικής ταυτότητας που χάνουμε προς όφελος ενός αδιέξοδου και ανώριμου μιμητισμού των ξένων προτύπων. Ε λοιπόν δεν είμαστε οι μόνοι. Σε συμβολικό επίπεδο οι Ηνωμένες Πολιτείες αλώνουν καθημερινά τις (κατά τη γνώμη μου) ποιοτικές και αποτελεσματικές κοινωνικές αξίες και δομές ακόμα και πιο συνειδητοποιημένων από εμάς λαών.
Και είναι κρίμα, διότι οι ίδιες Ηνωμένες Πολιτείες, πριν θεωρήσουν εαυτούς ηγεμόνες του μισού πλανήτη, ήταν η χώρα μιας ιδιαίτερης και εξαιρετικά ενδιαφέρουσας πολιτικής σκέψης, η χώρα αγώνων για ελευθερία και δικαιώματα που εντελώς χαλαρά μπορούν να σταθούν σαν παγκόσμια παραδείγματα. Μια χώρα αδιαμόρφωτη μεν, αλλά με έμφυτη την τάση για έλεγχο της κεντρικής εξουσίας.> It is rather for us to be here dedicated to the great task remaining before us
that from these honored dead we take increased devotion to that cause for which they gave the last full measure of devotionthat we here highly resolve that these dead shall not have died in vainthat this nation, under God, shall have a new birth of freedomand that government of the people, by the people, for the people, shall not perish from the earth.