Είναι η ελληνική καθημερινή ονομασία του αστακοειδούς scyllarides latus (βλ. φωτό), η οποία προκύπτει από το ότι το ζωντανό αυτό κινείται χτυπώντας πάνω κάτω την ουρά / τον κώλο του.
Παρότι η λέξη ακούγεται και είναι επαρκώς σλανγκ, δεν απαντάται σε αμιγώς σλανγκική χρήση. Επιτρέπεται, ωσεκτουτού, κάθε αυτοσχεδιασμός.
Κωλοχτύπα θα μπορούσε λοιπόν να είναι το κωλοσκάμπιλο, το χαστούκι που σκάει ο άντρας στον κώλο της γυναίκας κατά τη διάρκεια του σεχ, ή, απλά, στο ανέβασμα της σκάλας, αντρική πρακτική που, κατά τη γνώμη της υποφαινομένης, προέρχεται από τον καιρό που ο άντρας καβαλούσε (με κάθε έννοια) το άλογό του ή τη μουλάρα του ή τον γάδαρο και έδινε και μια στα καπούλια για να πάρει μπρος το ζωντανό. Τώρα αν αρέσει αυτό στη γυναίκα ή όχι, είναι θέμα γούστου, ή και θέμα στιγμής.
Παίζει και σαν προστακτική: «Κωλοχτύπα με μωρό μου, κωλοχτύπα με!»
Επίσης κωλοχτυπιέσαι πχ σε χωματόδρομο με τζιπ.
(Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: το σαβουάρ βιβρ εξηγεί πως η μόνη περίπτωση κατά την οποία ο άντρας πρέπει να προηγείται της γυναίκας, είναι στις σκάλες (ανέβασμα), για έναν πολύ απλό λόγο: γιατί αλλιώς φαίνεται το βρακί της και δεν πρέπει. Πιθανόν όμως να είναι και προς αποφυγή κωλοχτυπών, λέω γω.)
Τώρα το καλοκαίρι, πριν βάλετε στο πιάτο σας χταποδάκι, αστακό ή κωλοχτύπα, σκεφτείτε το διπλά. Γιατί αυτά και άλλα μικρά θαλάσσια είδη απειλούνται με εξαφάνιση, κυρίως λόγω υπεραλίευσης.
από εδώ- Σου έχω πει χίλιες φορές ότι μου τη σπάει να μου κάνεις κωλοχτύπες όταν ανεβαίνουμε τις σκάλες του σπιτιού μας!
- Στο κρεβάτι αλλιώς μου τά 'λεγες μωρό μου...
12 comments
ΠΡΩΤΕΥΣ
Ως ανθρώπινα όντα, επομένως, άλλη μια φορά αποδεικνύεται η αναποδιά μας. Άλλα λέμε και θέμε στο κρεβάτι, άλλα στη σκάλα. Άλλα καταλαβαίναμε ως μειράκια, δίνοντας και παίρνοντας σαλαμάκια, τα οποία και αποστρεφόμασταν, άλλα ως ενήλικες, δίνοντας σπάνκ-ια τα οποία και αποζητάμε διακαώς. Τελικώς θαρρώ πως όντως αναγκαίοι έσονται οι γκέοι και μας επαναφέρουν στο δρόμο της εξελίξεως από τον οποίο η θρησκευτική καταισχύνη μας έχει αποτρέψει.
iron
σωματικά, ίσως (και μάλλον) ναι, μπορεί και να τους χρωστάμε κάτι ψιλά. Κατά τ' άλλα όμως θεωρώ ότι ως επί το πλείστον ανήκουν στη κατηγορία των συντηρητικών, καθότι κορεκτίλες, ένθερμοι υποστηρικτές του γάμου, κλπκλπ.
Αλλά σχετικά με το περί αναποδιάς θέμα: φυσιολογικό δεν είναι άραγε το να μην έχουμε τις ίδιες προτιμήσεις ανά πάσα στιγμή; εγώ δεν το βλέπω ως φάση-αντίφαση κλπ, αλλά ως ποικιλία.
Galadriel
αχαχα! γύρισες με ρέντα!
ΠΡΩΤΕΥΣ
Σίγουρα, έτσι φαίνεται πως λειτουργεί ο άνθρωπος...Όλο ούζο-ούζο-ούζο δε γίνεται δουλειά. Από την άλλη, το φλερτ και το παιχνιδάκι παρακαταπιέζεται μερικές φορές από τις «περιστάσεις», οι οποίες δεν είναι σαφείς. Ας πούμε, «μη μου κωλοτρίβεσαι, η γριά κοιτάει από το απέναντι μπαλκόνι» και κόβεται απότομα η αλληλεπίδραση, πράγμα ώρες-ώρες απαράδεκτο. Αι μήν, χέσε μας ρε γριά, ή τράβα μέσα ή κάτσε και βλέπε. Θέλω καθαρό αέρα! Όχι ότι προσωπικά δεν δεσμέυομαι τέτοιων περιστάσεων. Μεγάλη κότα... Αλλά θαρρώ πως θέλουμε μια επαναξιολόγιση μερικές φορές.
Όσο για τη συντηριτικότητα των γκέων, συμφωνώ απολύτως. Τους χαλάσαμε και αυτούς και ζητούν εμπράγματα δικαιώματα αφενός για να «συντηρηθούν οικογενειακά» και αφετέρου για να «εγκλειστούν σπίτι για να βγάλουν τα μάτια τους», κατ' επέκτασιν της σκέψης σου...
HODJAS
Κωλοχτύπα έλεγαν εσφαλμένα οι παλιοί αριστεροί της αγροτιάς χωρίς θεωρητική κατάρτιση (δηλαδή Ανάφη και βάλε) την κολλεχτίβα, ιδίως σε φράσεις «να κάνουμε μια κωλοχτύπα», όπως βουλιαχτής (βουλευτής), γουργουλαβίδα (εργολαβία) κ.α.
Galadriel
«Αλήθεια ή ψέμα;»
HODJAS
Το γράφουν ο Μίσσιος κι ο Πετρόπουλος.
Αμάν το ινάτι σου!
Galadriel
Βρε πιο ινάτι, με τρόμαξες τις προάλλες που έλεγες «μα είναι προφανή τα όσα αληθινά γράφω» ε και άμα δεν μου είναι προφανές τι να πω η γυναίκα. Ιρον αφασία το βίδεο και επίσης αφασία η λεζάντα του αααααχαχ.
Δεν έχουμε ορισμό για την αφασία με την ανωτέρω έννοια μέσα σε δεκαοχτακόσιες χιλιάδες ορισμούς. Νταξ είναι σοοοοο ογδόνταζ αλλά επιβάλλεται! ΔΠ.
Vrastaman
patsis
vikar
Φαινόμενο κουτζουμπίλα δηλαδή.
iron
τι μαλακίες έγραφα θέμου...