Ο παρατρεχάμενος υπουργού, μεγαλοεπιχειρηματία ή άλλου VIP, που του αναγγέλλει την άφιξη κάποιου επισκέπτη ενώ συχνά είναι επιφορτισμένος να «κόβει φάτσες» (ελληνιστί face control, screening).
Οι πασβάντηδες ή πασβάντες, ήσαν επί τουρκοκρατίας κάτι σαν νυκτοφύλακες, ενώ στα κύρια καθήκοντα τους ήταν να αναγγέλλουν την ώρα κτυπώντας με ραβδί σε πέτρα, ενώ ήσαν εφοδιασμένοι και με ρολόι.
Στο καφενείο του χωριού: - Πω πω πω, μεγάλος και τρανός ο Μήτρος στην Αθήνα. Πέρασα από 3 πασβάντηδες μέχρι να φτάσω στο γραφείο του.
1 comment
johnblack
Στα ηρωικά άγουρα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης, ο Χάρης Πασβαντίδης ήταν μια απόλυτα καλτ φιγούρα. Σήμερα είναι ο ορισμός του νοσταλγικού ρετρό των early 90'ς. Πιο πασόκος κι απ' τους πασόκους, ήταν πρώτη μούρη στο κανάλι της Αυριανής, το περίφημο Κανάλι 29 ιδιοκτησίας Κουρή. Μακρινός precursor μεταγενέστερων πρωινάδικων τύπου Αυτιά, ο τύπος έδινε νόημα στον ορισμό του Χέγκελ για την ανάγνωση των εφημερίδων «ως είδος καθημερινής πρωινής προσευχής / τελετουργίας». Παρότι καραβαμμένος και αυριανιστής, τον έβλεπαν όλοι -μεταξύ αυτών κι εγώ καθώς ετοιμαζόμουν βιαστικά για το σχολείο- δεξιοί κι αριστεροί, πασόκοι και αντι-πασόκοι. Εξέπεμπε ένα φοβερό πάθος που σε συνέπαιρνε, πάθος το οποίο επέτεινε στα δικά μου τουλάχιστον μάτια η βλάχικη προφορά του, η αντιαισθητική πορώδης μύτη του, η φλωράδικη χωρίστρα του, το γυαλιστερό απ' τον ιδρώτα κούτελό του και γενικά η όλη γλοιώδης φυσιογνωμία του. Χάρη, όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου, σε αγαπάμε.