Σεβαστό ποσό χρημάτων που ο ιδιοκτήτης απαιτεί μαύρα πριν από την κατάρτιση της μίσθωσης καταστήματος. Στα ένδοξα χρόνια του ελληνικού υπαρκτού σοσιαλισμού και στις αρχές της 10ετίας του 1990, που οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις γνώριζαν άνθιση και τα καταστήματα προς ενοικίαση είχαν μεγάλη ζήτηση, ήταν ευρέως διαδεδομένη πρακτική. Σήμερα αμφιβάλλω αν διατηρείται πουθενά. Πιθανά, ίσως, στους πολύ κεντρικούς δρόμους μεγάλης εμπορικότητας Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
-Και πόσο είναι το ενοίκιο;
-200.000 δρχ. το μήνα και 2.500.000 αέρα.
-Ωραία, τον αέρα θα τον πληρώσω με επιταγή.
-Τι λε ρε φίλε, έχει κι άλλα έξυπνα παιδιά η μάνα σου;
8 comments
avis45
Ως συμπλήρωση, νομίζω πως αέρας είναι και η επιχείρηση, δηλ. ας πούμε εγώ έχω ένα σουβλατζίδικο και το δουλεύω σε ιδιόκτητο χώρο, και το νοικιάζω σε άλλον, οπότε εκτός απο το ενοίκιο για το χώρο παίρνω και αέρα για το όνομα του μαγαζιού, πελατεία κλπ. Το λέω με επιφύλαξη.
Μιτζνούρ
@avis45 Δε χρειάζεται η επιφύλαξη. Έτσι ακριβώς είναι, μόνο που επαναλαμβάνεις τον ορισμό με άλλα λόγια. Ο αέρας είναι τα χρήματα που δίνει ο νέος επιχειρών ακριβώς για το γεγονός ότι στον ίδιο χώρο λειτουργούσε κατάστημα με το ίδιο αντικείμενο (άρα έχει εξασφαλισμένη πελατεία που διαμόρφωσε ο προηγούμενος) ίσως δε και το όνομα. Ο αέρας είναι επίσης 'μαύρα λεφτά' αλλά η εφορία τον φορολογεί αυθαιρέτως εάν στον ίδιο χώρα λειτουργούσε κατάστημα με όμοιο αντικείμενο, και δη μέσα στο προηγούμενο εξάμηνο. Δηλαδή φορολογεί 'αέρα' ακόμα κι αν ο χώρος έμεινε τέσσερεις μήνες ξενοίκιαστος.
ΚΟΙΤΑ ΡΕ! ΔΥΟ ΛΗΜΜΑΤΑ Ο ΑΕΡΑΣ.
avis45
Δε νομίζω πως λέω το ίδιο. Στον ορισμό του φίλου, υπάρχει απλά ένας ιδιοκτήτης ενός ακινήτου «φιλέτου» λόγω θέσης, χωρίς απαραίτητα να είναι και επιχειρηματίας. Επίσης δεν διευκρινίζεται εάν ο νέος ενοικιαστής - εμπορευόμενος θα συνεχίσει στο ίδιο αντικείμενο με τον προηγούμενο ή θα αλλάξει χρήση στο μαγαζί, π.χ. απο μπουτίκ το κάνει προποτζίδικο. Οπωσδήποτε ισχύουν και τα δύο, θα ήταν ενδιαφέρον ωστόσο αν ξέραμε αν κάποιο (και ποιό) είναι πιο διαδεδομένο.
Κάτι άλλο: αέρας δινόταν παλιά και για τα θυρωρεία, π.χ. αν κάποιος θυρωρός ήθελε να φύγει γιατί βρήκε άλλη καλύτερη δουλειά, ζητούσε αέρα απο τον καινούριο.
joe909
Προσωπικά avis45 δεν θα ενέκρινα για τον αέρα την έννοια που του αποδίδεις. Εσύ μιλάς γι’ αυτό που επισήμως καλείται «η άϋλη εμπορική αξία της επιχείρησης, η εμπορική φήμη και πελατεία», γεγονός που συντρέχει όταν μανάβης νέος ενοικιαστής αγοράζει το μανάβικο του παλιού και ψαράς το ψαράδικο. Άρα είναι το ποσό που πληρώνεται στον πωλητή της επιχείρησης από τον αγοραστή της, για τον αληθινό λόγο ότι αγοράζει μια επιχείρηση, ένα κατάστημα υπαρκτό, γνωστό, με κάποια εξασφαλισμένη πελατεία. Όχι, εγώ μιλάω για λεφτά χωρίς αιτία, που γι’ αυτό λέγονται αέρας. Όσο υπήρχε μεγάλη ζήτηση για ενοικιάσεις καταστημάτων, οι ιδιοκτήτες επωφελήθηκαν για ν’ αποκομίσουν ένα πρόσθετο εφάπαξ όφελος από τη μίσθωση. Πώς παίρνει –ή θα έπαιρνε- ένας δημόσιος υπάλληλος το εφάπαξ του κατά την αποχώρησή του από την υπηρεσία; Έτσι το παίρνει και ο ιδιοκτήτης κατά την έναρξη της μίσθωσης.
avis45
Το είπα οτι έχω επιφυλάξεις ;) Ο αέρας δηλ. είναι σχεδόν απλό νταβατζιλίκι. Θεωρητικά, απο ότι καταλαβαίνω, το εφάπαξ ποσό του αέρα θα μπορούσε να μοιραστεί και να προστεθεί στο ανά μήνα καταβαλλόμενο ενοίκιο, αυτό όμως θα είχε ως συνέπεια την υπερβολική φορολόγηση του εκμισθωτή. Για το θυρωρείο joe909 το έχεις ακούσει και αν ναι πού θα το κατέτασσες;
avis45
Πάντως θα δεχθείς νομίζω πως υπάρχει ένα μπλέξιμο και μια ασάφεια, στην τελική για μαύρο χρήμα μιλάμε, ένα χώρο-ζούγκλα όπου οι κανόνες είναι ρευστοί και υπάρχουν για να παραβιάζονται ;)
MXΣ
αέρα, να φύγει η χολέρα!
joe909
Δυστυχώς μου διαφεύγει το θυρωρείο.