άπουτσος

Φοριέται και ως άουτσος, δεν έχει είχε όμως γουγλοχαρτοφραφηθεί.

αουτσος (οut sos)-> Ζητάει δηλαδή εξωτερική βοήθεια στο σεξ ένεκα ότι είναι απουτσος;

πω βρε γκατζ ανατριχίλα σκέτη είσαι μερικές φορές

Όντως είναι άπουτσα τα αγάλματα. Γιατί όμως;

α) έχουν πέος μικρό ως ανύπαρκτο

ή

β) πολλά δεν έχουν καθόλου πέος διότι στο διάβα των αιώνων τα γεννητικά όργανα αποκόπηκαν όπως π.χ. αποκόπηκε ένα χέρι, ένα κεφάλι ή ένα πόδι.

Πρέπει να είναι το πρώτο. Κι ο διάλογος στο παράδειγμα 2 σκληρός. Όντως, την σήμερον ακόμη και σαν τον Κανόνα του Πολυκλείτου να είσαι οι γυναίκες δε χαμπαριάζουν. Μόνο ψωλή κοιτάνε. Έχουν δε βρει και χρησιμοποιούν πλέον κατά κόρον το εξής τέχνασμα για να καταλαβαίνουν ποιος την έχει βαριά (έχει παίξει και στα Σκερτσάκια στην τηλεόραση): όταν γνωρίσουν κάποιον και τις έχει στο ψήσιμο, αρχίζουν εντέχνως να πετάνε αναφορές σε πρώην τους που την είχαν τόσο μεγάλη ώστε πόναγαν, ή οτι γενικά για να ικανοποιηθούν θέλουν από τόσο και πάνω αλλιώς δεν καταλαβαίνουν τίποτα, ή ξερωγώ οτι ο τάδε τυπάς (που συνήθως τον πλασάρουν ως γνωστό ή και καλά απλό φίλο) ακούγεται οτι την έχει φίδι και άλλα τέτοια ωραία. Και κόβουν αντιδράσεις απο τον πέφτουλα κι αναλόγως κρίνουν και προχωρούν. Συνήθως αν δεν υπερθεματίσεις («τι να κλάσει ρε ο τάδε, εγώ την έχω 25 πεσμένη») το συμπέρασμα βγαίνει οτι είσαι μικρός. Η σιωπή ή προσπάθεια αλλαγής κουβέντας σημαίνουν οτι την έχεις μικρή. Το ίδιο κι αν της πας κόντρα με πίπες τύπου «η τεχνική μετράει» και τέτοια.

Φυσικά, κουβέντες περί ψωλών που πάνε να ψαρώσουν τον πέφτουλα, τις πιο πολλές φορές σημαίνουν πολύ απλά οτι η γκόμενα θέλει να σε ξεφορτωθεί και ποντάρει στο οτι θα νιώσεις ανεπαρκής και θα την κάνεις με ελαφρά. Αντιθέτως, αν μια γυναίκα γουστάρει και ψήνεται ΠΟΤΕ δεν θα φέρει τη συζήτηση σε μεγέθη, καθότι το 95% των αρσενικών, είτε μεγάλη την έχει αντικειμενικά είτε όχι, νομίζει οτι υστερεί. Είχα περίπτωση φίλου που την είχε σαν τον μπουκάλι της κοακόλα κι επειδή δεν την είχε συγκρίνει ποτέ ως τα 35 του νόμιζε πως όλες οι πούτσες είναι έτσι.

Προσφάτως διατυπώθηκε και αυτή η άποψη.

τις ψωλές στα αγάλματα τις κόβανε όπως βγάζαν τα μάτια στις εικόνες των αγίων κλπ. Τα λοιπά είναι θεωρίες μισογυνικές.

Πεοκλαστικό το σχόλιο σου :-)

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και τα αγάλματα με διασωθέντα πέη την έχουν σχετικά κούτσικη, ίσως επειδή οι αρχαίοι ημών αγαπούσαν το μέτρο και τις ανθρώπινες διαστάσεις κι ετς.

Άλλωστε ο Πριάπος ήταν πολύ πιο δημοφιλής στην Ρωμαϊκή μυθολογία απ' ό,τι στην Ελληνική.

Νταξ τώρα.

Αν κρίνουμε από την τέχνη τους, οι αρχαίοι Έλληνες τον είχαν Τιραμόλα, δηλαδή πολύ μικρό σε πτώση και τεράστιο σε στύση (ιθύφαλλοι, ερμαί, πρίαποι). (Προφανώς, πρόκειται για συμβολική κατασκευή του πέους. Δεν τους ένοιαζε τόσο η πιστή αναπαράσταση της πραγματικότητας, όσο αισθητικές ή και τελετουργικές θρησκευτικές προτεραιότητες, οπότε εξαρτάτο από το ποιος θα ήταν ο ρόλος του εκάστοτε αγάλματος).

Μια ιστοριούλα της πούτσης:

Το 1903 στην Γκίζα της Αιγύπτου, η αρχαιολογική σκαπάνη του βρετανού επιστήμονα Dr. C.O. Cupp, έφερε στο φώς τη μούμια του Φαραώ Πουταγαμών του Οίκου των Αχαμενιδών (1350 π.Χ.-;). Το εξόγκωμα που προέβαλε απο το μπανταρισμένο εύρημα, αποκόπηκε απο τον κορμό, κατά την μεταφορά του στο Μουσείο Αιγυπτιολογίας του Λονδίνου, λόγω ατζαμοσύνης των εργατών.

Η Κατάρα της Τσαπούς του Φαραώ (όπως ονομάστηκε), ενέσκηψε. Ο Δόκτωρ το έριξε στο πιοτί, πέρασε στην αφάνεια και δεν άφησε απογόνους (ούτε κι οι εργάτες). Το Μουσείο τυλίχθηκε στις φλόγες κατά τους βομβαρδισμούς των ναζί το 1940 και καταστράφηκε ολοσχερώς. Σήμερα έχει γίνει πάρκινγκ.

Λέγεται οτι ο Αλκιβιάδης κι η τσακαλοπαρέα του, τσάκισαν τις κεραμικές ψωλές απο τις Ερμές, για να σπάσουν πλάκα μετά απο ένα γερό γλεντοκόπι ένα βράδυ στην Αθήνα περί τα 415 π.Χ. Φυσικά, στα ηθικότατα σχολεία μας, διδαχθήκαμε οτι «ο Αλκιβιάδης κατηγορήθηκε οτι κατέστρεψε τα αγάλματα του Ερμή στην Αθήνα», χωρίς ν’ αναφερθούν ποτέ, ούτε στο επίμαχο σημείο των ερμαϊκών στηλών, ούτε στο τί ήταν οι Ερμές και γιατί τις έβαζαν εκεί που τις έβαζαν (οδοδείκτες).
Οι Αθηναίοι, τον καταδίκασε ερήμην (είχε πάρει πούλο), αναθέτοντας την στρατηγία της Σικελικής εκστρατείας στο Νικία (μετά τον θάνατο του Λαμάχου).

Την συνέχεια, όλοι την ξέρουμε (οι Αθηναίοι τον ήπιαν).

Η δίγλωσση επιγραφή Non Phallum Fringere στα παλαιοσικανικά και Ου Φαλλόν Κατάξης στα ελληνικά, ήταν αναρτημένη στις εισόδους των λατομείων της Σικελίας, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν των Αθηναίων P.O.W., εν είδει Arbeit Macht Frei, ώστε να θυμούνται την αιτία των δεινών που τους βρήκαν.

Εξ ου και η σικελιώτικη (σικανική) έκφραση non mi rompere il cazzo = μη μου σπάς τον πούτσο, που την μάθαμε μέσω Αμερικής απο τα ιταλο-αμερικάνικα μαφιόζικα φίλμς στην αρχιδένια της βερσιόν (don’t bust my balls = μη μου σπάς τ’ αρχίδια).

Το σπάσιμο των πούτσων και των αρχιδιών, συνεχίσθηκε μετά ζήλου απο τους Βυζαντινούς εντεταλμένους απο τον αυτοκράτορα, φαλλοκλάστες (legio cazzinostri) και ορχεοκλάστες (ordo spassoclabanioris) αντιστοίχως, μετά την άνοδο στον θρόνο του Μεγάλου Κωσταντίνου (272-337 μ.Χ.), που δε σήκωνε πολλά-πολλά. Όμως πέθανε απο οξεία επιδιδυμίτιδα.

Η Σύνοδος του Τρέντο (1545-1563), μεταξύ άλλων, αποφάσισε την κάλυψη των γεννητικών οργάνων στα έργα εικαστικών τεχνών, με φύλλα συκής (μαρμάρινα, μεταλλικά κλπ) ή να βάφονται-στιγματίζονται με βαθυκύανο χρωστήρα, ως ένδειξη περιφρόνησης (βλ. σημερινή έκφραση πούτσες μπλέ), προκειμένου αφ’ ενός να μην σκανδαλίζονται τα ήθη, αφ’ ετέρου να μην καταστρέφεται εντελώς το έργο,. Ήταν μια πρόοδος, πλην όμως άπαντα τα μέλη της Συνόδου, κατηγορήθηκαν μεταγενέστερα ως αιρετικοί και κάηκαν στην πυρρά (μαζί με τ’ αρχίδια τους).

Η Αυτοκράτειρα Βικτώρια της Αγγλίας (1819-1901), είχε κι αυτή το κουσούρι να καλύπτει με μεταλλικά φύλλα συκής τα γκογκόβια των γυμνών αγαλμάτων, που της θύμιζαν τί έχασε όταν απόθανε ο σύζυγός της ο Αλβέρτος (αν και οι φαρμακομύτες της Αυλής έλεγαν οτι τηνε καλαφάτιζε ένας Σκωτσέζος παρατρεχάμενος νταγλαράς). Ο εγγονός της ο Κάιζερ Βίλχελμ, στράφηκε κατά της Βρετανίας και ματοκύλισε την Ευρώπη δεκατρία χρόνια αργότερα.

Η εγγόνα της η Αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα πασών των Ρωσιών, λέγεται οτι έδρεψε και ταρίχευσε την υπερμεγέθη τσαπού του αγαπητικού της ιερομόναχου Ρασπούτιν όταν τον φάγανε μπαμπέσικα (1916), εις ανάμνησιν των όμορφων στιγμών, που πέρασαν μαζί. Λίγο μετά, ξέσπασε η Επανάσταση (όχι «ποιά;»-μια είναι).

Το 1993 στην Βιργινία (Μητέρα των Προέδρων) των Η.Π.Α. η Λωρήνα Μπόμπιτ, έκοψε την απαυτή του συζύγου της, διότι την κεράτωνε με διάφορες σουρλουλούδες. Μετά την αποφυλάκισή της, κατήντησε μπαίγνιο στο ρηάλιτυ της Όπρα Γουίνφρι.

Συμπέρασμα: Αφήστε τις πούτσες εκεί που είναι και μην τις πειράζετε...

ωραίος. για το βυζί, ιδού, για όποιον ενδιαφέρεται. Διαφωτιστικότατο. Τώρα και στα ελληνικά.

@ HODJ - Το Πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ σου απονέμει στο Kavli Prize!

@ IRON - Βρε την Γιαλόμα, δικό μας κορίτσι!

Θνξ Βράστα.

Σουπώ, το βραβείο δίνει μαζί και κανά χρηματικό έπαθλο προίκα (να δούμε τί θα γίνουμε) ή μόνο τίποτα χαρτιά-μετάλλια-κύπελλα και τα τοιαύτα;

:-Ρ

Δίνει δωρεάν συνδρομή ενός έτους στο περιοδικό Easyriders.

Φωτό: «Η Επέλαση της Ελαφριάς Ταξιαρχίας»;

@Khan
Πέος τύπου grower, ὄχι shower.