σκυλαπηδημένη

Αποφάσισα να εισαγάγω το παρόν λήμμα, αφού άκουσα τον πατέρα μου να το χρησιμοποιεί. Η προέλευση είναι πελοποννησιακή (όπως πολλές αξιόλογες εκφράσεις) και χρησιμοποιούνταν κατά κόρον από τη μακαρίτισσα τη γιαγιά μου. Η χρήση της παθητικής μετοχής ως ουσιαστικό τονίζει την ουσία της πράξης: αποτελείται από το ουσιαστικό σκύλα και το ρήμα «πηδάω», με αναφορά στη γενετήσια πράξη. Απλά, περιγράφει αυτή που πηδιέται σαν σκύλα.

Ως γνωστόν, όταν τα θηλυκά σκυλιά βρίσκονται σε οίστρο ζευγαρώνουν με περισσότερα του ενός αρσενικά, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε ποιος αρσενικός είναι τελικά ο πατέρας. Έτσι λοιπόν και η σκυλαπηδημένη συνευρίσκεται ερωτικά με πολλούς άνδρες, ωσάν σκύλα που «σούρνει», χωρίς όμως να στοχεύει στην αναπαραγωγή του είδους, αλλά στην ευχαρίστηση.

Η τηλεόραση και τα πρότυπα που εδώ και χρόνια προωθεί παραπέμπει συχνάκις σε «σκυλαπηδημένες» διαφόρων κατηγοριών και υφών. Η κρίση θα λέγαμε ότι ευνοεί την τάση προς αυτή την κατεύθυνση και για λόγους βιοπορισμού και κάλυψης εξόδων και χαρατσιών.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε σύντμηση ως «σκυλαπήδω».