Λογοπαίγνιο με τον «μαρξιστικολενινιστικό» όρο «δικτατορία του προλεταριάτου» για τον οποίο, ξοδέψαμε ώρες ατέλειωτες σε αμφιθέατρα, πηγαδάκια και «ζυμώσεις», με ύφος μεγάλων θεωρητικών, έχοντας φυλλομετρήσει κάποιες κομματικές φυλλάδες, απ' όπου είχαμε αποστηθήσει τα sos: κάποια τσιτάτα των κλασσικών, στα οποία είχε γίνει η σχετική κοπτοραπτική για να βολεύουν στη περίσταση. Εκεί κάπου στο τέλος της δεκαετίας του '80 ή στις αρχές της επόμενης δεκαετίας διάβασα τον όρο αυτό, αλλά δε θυμάμαι πού και από ποιόν.
Πιστεύω όμως ότι περιγράφει ακριβώς αυτά που βιώσαμε τις τελευταίες δεκαετίες: Την κυριαρχία της μικρότητας, της κακογουστιάς, της κακοήθειας σε συνδυασμό με το νεοπλουτισμό, το κιτς και τη γκλαμουριά. Χαρακτηριστικό δείγμα η «δημαρχέσα».
- Είδατε τις φωτογραφίες της «δημαρχέσας»;
- Η δικτατορία του κατιναριάτου σ' όλο της το μεγαλείο.
3 comments
donmhtsos
Σ.Σ.Αν και δεν πιστεύω σε θεωρίες του τύπου «συνωμοσία του σύμπαντος», είχα σημειώσει στο πρόχειρό μου το λήμμα αυτό, πρίν διαβάσω το λήμμα «Χαρχούδας» της σούλτως, που πυροδότησε αλυσσιδωτή αντίδραση:
σχόλιό μου για την σύζυγο του δημαρχοπροέδρου του ΙΣΑ(μωρηχαμούρα)
->ανάρτηση φωτό της από σφυρίζων-> λήμμα «δημαρχέσα» από σφυρίζων->σχόλιό μου σ' αυτό με (το παραδέχομαι «εμπνευσμένους»-τρομάρα μου) στίχους->το παρόν λήμμα.
Τι θέλει να πει ο ποιητής: η ομάδα αποκτά «χημεία» και ρολάρει.
Τυχόν σχόλια ευπρόσδεκτα.
σφυρίζων
Μετά από μακρά περίοδο ασλανγκίας το σάη πέρνει μπρος και πάλι!
soulto
Υπάρχει και το ελληναριάτο αλίμονο, που κάνει τους χαρχούδες να μοιάζουν απλά γραφικοί.