Για να απαντηθεί το ακανθώδες ερώτημα «πόσο χύνει ο μέσος αρσενικός στη ριξιά», κάτι εκατοντάδες συνειδητοποιημένοι και επιπλέον, συστηματικοί μαλάκες με πατέντα, κάθε είδους, για το καλό της επιστήμης, κατέθεταν μετά από κάνα δυο μέρες αυστηρής αγαμίας τα χύσια τους για ικανό διάστημα.
Στο ρεζουμέ· κάτω από 1,5ml δεν δικαιούσαι να λαγνοβοάς «χύνω», αλλά μάλλον «στάζω», ενώ από 5,5ml και πάνω στη ριξιά, ειδικά την πολλαπλή τοιούτη, νταξ… δεν χύνεις και κουβάδες, αλλά επιστημονικώς κρίνεσαι πανάξιος του σλανγκικού όρου «χυσιάρης».
Κι επειδή τα φλόκια απλώνουν όταν δεν καταλήγουν στην καπότα ή στις οπές για τις οποίες προορίζονται, μ’ αποτέλεσμα να ξεγελούν στο ..μάτι· 5ml φουλάρουν άνετα ένα κουταλάκι του γλυκού.
Καρατσεκαρισμένο δε, πως οι χυσιάρηδες είμ είναι σαφώς πιο ...γαμιάδες και καρπεροί.
Για τους μη, σαφώς κι η κατάσταση βελτιώνεται αν κόψεις ξενύχτια και ουσίες, το ρίξεις στα μπίο, στα μπόλικα υγρά πλην τα ξίδια, αφήνεις τις μπαταρίες να γεμίσουν πριν τις ξαναβγάλεις οφ, και προπαντός αν στα προκαταρτικά το παίξεις υπερπαραγωγή.
Αλλά κακά τα ψέματα… Αν δεν σου το ‘χουν τα γονίδια…
1ο
…να γεμίσω το κεφάλι μου με μία και μόνη ιδέα, μια σκέψη υπέροχη όμως, πολύ πιο ισχυρή απ' το θάνατο, κι ότι θα μπορούσα με μόνη την ιδέα μου να χύσω παντού, από ηδονή, ανεμελιά και θάρρος. Ένας χυσιάρης ήρωας. Από θάρρος θα 'χα μπόλικο εγώ. Θα μου ξεχείλαγε μάλιστα από παντού το θάρρος, κι η ζωή η ίδια δεν θα 'ταν πια τίποτε άλλο από μια ολάκερη ιδέα θάρρους που θα 'σπρωχνε τα πάντα, ανθρώπους και πράγματα, απ' τη Γη ως τον Ουρανό. Και επί τη ευκαιρία, θα 'χαμε επιπλέον τόση αγάπη, που ο Θάνατος θα 'μενε κλεισμένος μέσα της, αντάμα με την τρυφερότητα, και θα 'ταν τόσο καλά εντός της, τόσο θαλπερά, που θα το φχαριστιόταν επιτέλους ο μπαγάσας και θα τον γλεντούσε εντέλει τον έρωτα κι αυτός, όπως όλοι. Να τι θα 'ταν ωραίο!
(Απ’ το «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας», του Louis-Ferdinand Céline (1894-1961) σε μετάφραση της Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου σε έκδοση του «Βιβλιοπωλείον της Εστίας»)
2ο
-Συγχαρητήρια συνάδελφε Vanzel για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη του θέματος, που απ' ότι φαίνεται κατέχεις καυλά ;) Αφού ταιριάζουν τα γούστα μας... κι επειδή βγάζω κι εγώ ΠΟΛΥΥΥ πράγμα... τι θα 'λεγες να κανονίζαμε να πάρουμε παρεούλα καμιά πουτανίτσα (πχ Jennifer) και να της ασπρίσουμε την μούρη;
-Κι εγώ είμαι χυσιάρης πολύ. Να κανονίσουμε κάνα bukake αλλά όχι με cg σε ct γιατί δαγκώνουν!
3ο
Κάνε upload δαχτυλάδα στη λότρυπα να την δεις μερακλής και χυσιάρης...
(Συμβουλή προς έχοντα μέγα πρόβλημα χυσίματος)
(Όλα απ’ το δίχτυ)
0 comments