Definitions by john Doe (8)
Showing 1-8 from 8

Σύμφωνα με το αγαπημένο μας δικτυακό βικιλεξικό, ο δουλοπρεπής ορίζεται ως “κάποιος που συμπεριφέρεται προς τους ισχυρούς σαν να ήταν δούλος, τους κολακεύει και είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους με σκοπό να κερδίσει την εύνοιά τους”. Στην πασίγνωστη θεατρική κωμωδία “Ο Μισάνθρωπος” του Μολιέρου, η θεατρική ατάκα “Μισώ τους απαίσιους, δουλοπρεπείς, απατεώνες, κόλακες και δολοπλόκους, αλλά ακόμη περισσότερο μισώ αυτούς που τους ανέχονται και συνδιαλέγονται μαζί τους”, μας όρισε τη διάσταση της απέχθειας του καλλιτέχνη προς αυτό το είδος των ανθρώπων – όρνεων. Στην ελληνική πραγματικότητα της μεταμνημονιακής εποχής, που επηρεάστηκε από το φαινόμενο COVID και την τρέλα της μάσκας και του εμβολίου για τον ιό ακίδα, εμφανίστηκε ως μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους η ακόμα και εξέλιξης για κάποιους, ο Δουλοπρεπής Sapiens. Δηλαδή ο σοφός δουλοπρεπής, ο καταφερτζής, ο κούφιος, ο πουτσογλείφτης κ.α. Στο πολυλατρεμένο μας Ελληνικό Δημόσιο, ο Δ.Υ., ο Ι.Δ.Α.Χ. ή όπως αλλιώς θα μετονομαστεί, ο Δουλοπρεπής Sapiens θα επιβιώσει και θα ακμάσει ανεβαίνοντας καθημερινά στη σκάλα της Ιεραρχίας. Κάποιοι πιστεύουν ότι η πρωτεϊνική ακίδα ήταν αυτή που εξέλιξε τον Δημόσιο Υπάλληλο και του χάρισε το χαρακτηρισμό Sapiens. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι το πέρασμα των χρόνων ήταν αυτό που έκανε σοφότερο τον Δουλοπρεπή Υπάλληλο και του έδωσε το απαραίτητο εργαλείο για να γλύψει καλύτερα τον φυσικό του προϊστάμενο ή ακόμα και τον ίδιο τον Υπουργό !! Ας μην ξεχνάμε ότι τα μεγάλα έργα θέλουν και μεγάλους ρουφιάνους για να εκτελεστούν, πόσο μάλλον το μεγαλύτερο έργο που δεν είναι άλλο από αυτό της ολοκλήρωσης μιας καταγραφής σε πανελλαδικό επίπεδο. Πολλοί ερευνητές ιστορικοί λένε ότι κατέχουν ακράδαντα στοιχεία ότι ο Homo Sapiens βοήθησε στην εξαφάνιση άλλων ειδών της κατηγορίας των “ Ανθρωπιδών” όπως ο Neanderthal. Σήμερα έχουμε επαρκή στοιχεία για να πιστεύουμε ότι στο δημόσιο τομέα ο άνθρωπος θα εξαφανιστεί από τον Δουλοπρεπή Sapiens. Το νέο αυτό ανθρώπινο είδος θα μπορούσε να ονομαστεί επιστημονικά, μετά τις απαραίτητες μελέτες φυσικά, ως Publicus Servus Sapiens.

Θα μπορούσε να σημαίνει η έλλειψη προθυμίας, η έλλειψη ζήλου ή οτιδήποτε άλλο χαρακτηρίζει έναν κανονικό και υγιή Δημόσιο Υπάλληλο και που τον προφυλάσσει από την αγχωτική και πιεστική εργασία. Tα τελευταία χρόνια συναντούμε την απροθυμία και στον Ιδιωτικό Τομέα και μάλιστα σε μεγάλους αριθμούς εργαζόμενων. Πολλοί πιστεύουν ότι μεταδίδεται σαν ιός μεταδιδόμενος με επαφή, από σταγονίδια αλλά και με αερομεταφορά. Έχει παρατηρηθεί ότι η παραμονή σε χώρους με απρόθυμους Δ.Υ. με την χρήση μάσκας τύπου FFP2 ή υψηλότερης προστασίας, μπορεί να προσφέρει ικανοποιητική προστασία από τη λοίμωξη της απροθυμίας. Αντιικά, μονοκλωνικά κ.α. φάρμακα δεν φαίνεται να προσφέρουν ίαση ούτε προστασία σε περίπτωση μόλυνσης. Παρότι φαίνεται ως παθογένεια του Δημοσίου κάθε άλλο παρά παθογένεια είναι αφού προστατεύει από πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Ορθά στο κατά Ματθαίο ευαγγέλιο και δε στην παράγραφο 9.35 μνημονεύτηκε δια μελλοντική χρήση από τους δημόσιους λειτουργούς. Σε κάθε περίπτωση η απροθυμία Δ.Υ. δεν αποτελεί χαρακτηρισμό των ανθρώπων που εργάζονται στο Δημόσιο και κακώς έχει θεωρηθεί ως ιδιότητα των λειτουργών του Δημοσίου τομέα. Πρόκειται περί πλάνης της μνημονιακής εποχής και ιδιαίτερα των οπαδών της σοϊμπλεκουλτούρας.

Σύμφωνα με έγκυρα άρθρα, τόσο στον έντυπο αλλά και στον ψηφιακό τύπο, σημαίνει χαϊδεμένο και καλομαθημένο παιδί, βουτυρόπαιδο, βουτυρομπεμπές, λελές, χλεχλές, φλούφλης, λούλης, λάκης ή και λαλάκης. Όλα τα παραπάνω αποτελούσαν επώνυμα ή χαρακτηριστικά ή ακόμα και χαϊδευτικά ονόματα που δινόντουσαν σε πρόσωπα τα οποία δεν ήταν σύμφωνα με την χαρακτηριστική μαγκιά της μεταπολεμικής Ελλάδας. Η φτώχια και το αντρικό φιλότιμο της ανεκτίμητης αθηναϊκής και όχι μόνο, χαμηλής ή ακόμα και ανύπαρκτης, ταξικής κατάταξης της φιλόδοξης αυτής κοινωνικής τάξης, Τῷ καιρῷ εκείνω, έδινε θάρρος, δύναμη και θέληση για ζωή και αγώνα σε αυτούς που δεν αποκαλούνταν ως “Ντιντής” στην τοπική κοινωνία. Ο χαρακτηρισμός δηλαδή ενός άνδρα ως Ντιντής, δεν μείωνε τον ανδρισμό ενός ατόμου που του αποδιδόταν, αντίθετα αύξανε την αξία του ατόμου σε μέτρα και σταθμά της τότε μικρό- κοινωνίας εφόσον δεν του αποδιδόταν. Από τα τέλη της δεκαετίας του 80 και μετά, τα στάνταρ των ανδρών άλλαξαν. Τα διάτρητα αμάνικα μπλουζάκια που αγαπήθηκαν στις αριστουργηματικές ταινίες τύπου «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», οι στάμπες OUZO POWER και η παρανοϊκή λατρεία για τους Duran-Duran, άλλαξαν μια για πάντα την ελληνική κοινωνία. Μάγκας, ωραίος δεν ήταν πια ο μη Ντιντής αλλά αυτός που είχε διπλό Sony κασετόφωνο με hits της εποχής. Ο Ντιντής λοιπόν σταμάτησε να υπάρχει ως χαρακτηρισμός ταξικής διαφοροποίησης και μοιραία μετενσαρκώθηκε στον gay της εποχής, εντελώς λανθασμένα και άδικα αφού καταναλώθηκε από την ομοφοβική μανία των σύγχρονων ρατσιστών.
Είναι εξαιρετικά χρήσιμο και αυτονόητα απαιτητό, να αναγεννηθεί ο όρος Ντιντής και να αποκατασταθεί η γνησιότητα και η αυθεντικότητα του χαρακτηρισμού.

Το μέγιστο επίπεδο πώρωσης που μπορεί να φτάσει ένα άτομο, όταν μετά από εκατοντάδες επαναλήψεις των ταινιών δράσης του ηθοποιού Arlond Swangeneger, επίμονης παρακολούθησης επιλεγμένων σκηνών στο YouTube ή άλλο αντίστοιχο μέσο, αλλά και απομνημόνευση – χρησιμοποίηση εκφράσεων όπως Capitalism, Huligani κ. α. Χαρακτηριστικό της εμμονής που δημιουργείται από την επαναλαμβανόμενη παρακολούθηση ταινιών του συγκεκριμένου Ηθοποιού, είτε εξ ολοκλήρου είτε αποσπασματικά από μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.α. , είναι η επιμονή νέων ανθρώπων να χρησιμοποιήσουν “ατάκες” από ταινίες με κάθε ευκαιρία.

Αποτελεί έργο όχι σημαντικό και πιθανώς γίνεται – ολοκληρώνεται καταναγκαστικά, χωρίς δηλαδή να το θέλει ο κύριος του έργου ή ακόμα και αυτός που το υλοποιεί. Παλαιότερα τα πάρεργα δινόντουσαν για υλοποίηση σε υπαλλήλους/εργαζόμενους χαμηλότερης διοικητικά-μορφωτικά, κατάστασης αφού εξ’ ορισμού αποτελούσαν «αναγκαστικές αγγαρείες».

Από το γαλλικό farceur. Αποτελεί τίτλο τιμής για ανθρώπους που ξεκίνησαν τον τίμιο αγώνα της φάρσας στη δεκαετία του 80. Εποχή σταθμό για την αθώα φάρσα, όπου ο φίλος κλειδαράς άκουγε το χαρακτηριστικό φφφφ φφφφ από το μεγάφωνο του ακουστικού του και στη συνέχεια ανταπέδιδε δίνοντας χαρά στον άπειρο τότε φαρσερ. Η διαδικασία αυτή έκανε τους φαρσέρ πιο έμπειρους ώστε ποτέ να μην γελάσουν ή ειρωνευτούν αυτούς που αφιλοκερδώς τους χάριζαν τις γνώσεις τους στα "γαλλικά". Χαρακτηριστικό δείγμα της βοήθειας που δίνονταν στους φαρσέρ τη χρυσή δεκαετία της φάρσας στην Ελλάδα, ώστε αυτοί να γίνουν πιο έμπειροι, ήταν η πασίγνωστη φάρσα της Λουκιανού. Ο τότε άπειρος φαρσέρ επιχείρησε να μάθει τα μυστικά της φάρσας, προκαλώντας την αξέχαστη κυρία στην άλλη άκρη της γραμμής. "Επειδή είμαι νεαρός θα ήθελα ......" ξεκίνησε, προκειμένου να μάθει δήθεν το τιμολόγιο του ξακουστού οίκου ανοχής. Τα όσα διαδραματίστηκαν στην επική φάρσα, βρίσκονται κρυμμένα σε μια Compact Cassette κάπου στην Αθήνα. Άλλες εποχές χωρίς αναγνώριση κλήσης, τηλεφωνικά κέντρα, Voip κ.α. μια καθαρά Αναλογική εποχή για ατόφιους, πραγματικούς Φαρσέρ.

Συνώνυμο του αγγλικού camper. Χρησιμοποιείται ευρέως σε (δια)δικτυακά κυρίως παιχνίδια και αποτελεί χαρακτηρισμό παίχτη που κρύβεται και περιμένει τους άλλους να πέσουν επάνω του με σκοπό να τους εξολοθρεύσει (ενν. στο παιχνίδι). Συνήθως ως καμπέρηδες αναφέρονται οι μπαμπάδες των παιδιών όταν παίζουν με τα παιδιά τους και τους φίλους των παιδιών τους, αντίστοιχα δικτυακά παιχνίδια (multiplayer), όπου οι μπαμπάδες προσπαθούν να κρυφτούν και να αποκτήσουν θέση υπεροχής, ως προς τα τέκνα τους ή τους φίλους τους στο παιχνίδι με σκοπό να νικήσουν και να αποδείξουν πόσο μεγάλοι παίχτες είναι/ήταν.

Συνήθης χαρακτηρισμός για πρόσωπο που τα χαρακτηριστικά του δεν συνάδουν με την πάγια τακτική ή συμπεριφορά της ομάδας στην οποία, συνήθως χωρίς επιλογή, ανήκει. Συνήθως χρησιμοποιείται στο Δημόσιο Τομέα, για άτομα/πρόσωπα που εναντιώνονται στα συμφέροντα της «Ομάδας». Μπορεί να χρησιμοποιηθεί πριν από την γνωστή φράση «Ήρθαν τα ήμερα να διώξουν τα άγρια»