Οπόσα ονόματα δεν έχει η άμωμος Θεοτόκος παρά τω πιστώ της ποιμνίω και πόσαι και πόσαι φοραί δεν καθιβρύζετο εντόνως παρά το ίδιο ποιμνίω, αλλά τούτο εστί άλλη ιστορία...

Εν τη αυγή της κινητής τηλεφωνίας εις την πατρίδα (όργανα του διαβόλου, εννοείται, αν ο Πανάγαθος ήθελε να συνενοούμεθα μετά κινητών τηλεφώνων θα μας τα έδιδε ωσαν μάνα εξ ουρανουουού!!!) οι εργαζόμενοι εν τω Άγιω Όρος δεν ημπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ των, ίνα δεν υπήρχε σήμα. Η Θεοτόκος όμως, πανταχού παρούσα άλλωστε, έκανε το θαύμα της: οι μοναχοί κάλεσαν την θεάρεστη εταιρία πάναφον ίνα εγκαταστήσει μία κεραία κινητής τηλεφωνίας και, δια λόγους προκαλύψεως καθότι όργανον του Σατανά κτλ, έκτισαν περί της κεραιώς ένα καμπαναριό!

Επειδή όμως δεν εγίνοντο να αναφέρονται εις τη κεραία ως κεραία, ευήυραν την ονομασία «Μονή Παναγίας της Παναφονίτισσας»! Και έτσι εγένετω σήμα κινητής εις τω περιβόλι της Παναγίας! Θαύμα χωριανοί!

Εν κατακλέιδι: Παναΐα μ' Φανερωμένη, φανέρωσέ μου στον ύπνο μου τα διαπιστευτήρια (ήτοι username και password εις την μαλλιάρην) του ασυρμάτου δικτύου του γείτωνος, ίνα εισέρχομαι εις το γουαϊφάιον ελευθέρως, και γω Παναΐα μ', θα σ' ανάψω μία λαμπάδα ίσαμε... ίσαμε... το μπόι της κεραίας του χαλασμένου μου ρούτερ Παναΐα μ'!!! Θα σου φέρω και τάμα με σκαλιστή την εικόνα του ρούτερ Παναΐα μ'!!!