Πολυχώρος είναι πλέον ένας σκωπτικός χαρακτηρισμός για τα διάφορα και καλά κουλτουριάρικα μαγαζά, που συνδυάζουν το κλασικό με το καινούργιο, τις εκθέσεις video art με το έντεχνο κατσιμηχέσω, το μεζεκλίκι με το μπλιμπλίκι, την έκθεση ασπρόμαυρης φωτογραφίας με το τάβλι, τα ζογκλερικά με το κοκορέτσι, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Το να ονομάζεται το κάθε μαγαζί και το κάθε ο,τιδήποτε πολυχώρος, έχει ουσιαστικά την εξής λειτουργία: όσο και καλά διαφοροποιούνται και ποικίλουν οι χρήσεις ενός χώρου, τόσο ομογενοποιούνται οι και καλά εντός του.

Μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να χαρακτηρίσει και άτομα που έχουν ήδη αφήσει πίσω τους το λατέρνατιβ.

Ένα σημαίνον που το περιεχόμενό του τείνει προς το μηδέν, ακολουθώντας την ίδια πορεία που ακολουθεί και το σημαινόμενο.