Είναι μυθικό πλάσμα, με κεφαλή όρνεου, που το ελκύουν ως γνωστόν τα κουφάρια ζώων, με ράμφος κοφτερό-μυτερό και σώμα λύκου, καθώς και την όρεξή του.
Ο όρος χρησιμοποιείται ως:
- επιθετικός προσδιορισμός για άτομο, ύπουλο, άπληστο, ικανό να αρπάξει και από εκκλησία, με κακόβουλη διάθεση και το μυαλό του πάντα στο πονηρό και την αρπαγή,
- στη μορφή λυκόρνι, κατά συγκοπή της κατάληξης, ως προσφώνηση μεταξύ κολλητών,
την μορφή «ο αρχιλύκορνας», υποδηλώνει τον υπερθετικό βαθμό του απλού λυκόρνεου, το υπέρτατο λυκόρνιο!
Η περιοχή του Ωρωπού (αρχαίας Γραίας) και οι παρατηρητικοί κάτοικοί της (Γραικοί, μετέπειτα Ωρωπιώτες), φαίνεται από τις ευρεθείσες μαρμάρινες πλάκες με εγχάρακτες επιγραφές σε Γραμμική Ωρωπιώτικη γάμα (Λύκορν εξ Ωρωπού), ότι υπήρξαν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τον όρο αυτό.
- Ρε συ Διογένη, αυτός ο δικολάβος, πολύ συμφεροντολόγος μου φάνηκε και άπληστος, σκέτη ύαινα...
- Τι ύαινα ρε συ Κιούρτο, σκέτο λυκόρνιο είναι ο τύπος...- Πού χάθηκες ρε συ παλιολυκόρνι;
- Να μωρέ, εδώ, γύρους κάνω.....- Πολύ λυκόρνεο αυτός ο φίλος σου Ιωσήφ…
- Αυτός δεν είναι τίποτα Δαυίδ, να γνωρίσεις τον γιό του, τον τοκογλύφτη, να δεις τι αρχιλύκορνα τον έχει κάνει...
