Δημόσιο Πρόχειρο
ο Βικ είναι κλάσεις ανώτερος από μένα
Αυτό τώρα, ποιά σ' το είπε δηλαδή;...
(Κάν' το ρε το λήμμα τώρα που σε τσίμπησε η μύγα, εγώ ουτε τα χαμαλίκια δεν προλαβαίνω αυτόν τον καιρό για το σάιτ...)
(σιχτίρ ρε πστ, δε γκζαναμιλάω)
πατάω στις νότες
Απ' ότι βλέπω στα παραδείγματα, είν' αυτό που λέν οι αμερικάνοι, I can carry a tune. Εγώ δέ θυμάμαι να τό 'χω ακούσει, άκουγα πάντα δέν είμαι παράφωνος, με την ίδια σημασία του οτι "ντάξει, δέν έχω καμια φωνάρα, αλλα φάλτσα δέ πετάω".
χτήνος, σούχω κι άλλο άμα θες, πχ όταν παραλείπουμε το Μην:
πάθω και τίποτα
βρούμε και μπελά
κλπ
άιντα, δουλειά!
χονδρικά το ίδιο είναι, νομίζω αξίζει σχολιασμού κ συζήτησης από κάτω κ μάλλον τελικά το λήμμα είναι "παράλειψη μορίων" ή κάτι τέτοιο. έχει κ ο βίκαρ ένα αντίστοιχο αλλά δε θυμάμαι το λήμμα ποιο είναι κ είναι δύσκολα στην αναζήτηση συτά ρε γμτ.
Ίσως το ζήτημα να είναι κάτι σάν «αργκοτικές εγκλίσεις», οτι στις εγκλίσεις δηλαδή τα βοηθητικά μόρια τείνουν ν' αλλοιώνονται ώς και να παραλείπονται. Ίσως και όχι. (Το δικό μου λήμμα θα λές αυτό εδώ.)
καλύτερο, τουλάχιστον παραπέμπει σε μοριακή κουζίνα, πωστολέν. :)
(τεσπα δεν είμαι σε μουντ αναζήτησης λύσης, προφ, σχωράτε με!)
@ Χαλικού (σχ. 11) Το "Σκατό της Μέκκας" κι εγώ το ακούω απο παιδάκι αλλά ο μπάρμπας που το χρησιμοποιούσε μας άφηκε χρόνους και απορίες...
@ Χαν (σχ 18) Εκτός από τα προφανή πουλιά και πιθήκους, αποκαλούνται και οι Δυτικο- Βορειο- Ευρωπαίοι (ιδίως οι Εγγλέζοι-και ίσως γι αυτούς να βγήκε στον Β' ΠΠ) που μόλις τους πιάσει ο ήλιος γίνονται φωτιά (βασικά στη μούρη και μετα και στο σώμα, αλλά η συμπάθεια προς αυτούς οδηγεί και στον κώλο)
λίνκ
ρε παιδιά, νομίζω ότι αξίζει να μπει λήμμα η έκφραση "κόλλησε το σύστημα", κλασική ζαργκόν του δημυπαλ που στομπούτσο του όλα γιατί έτσι... είναι δυο χρόνια πια που σε όποια γαμημένη δημυπερεσία πάω "τυχαίνει" αυτό, μα μπάτσοι, μα οτές, μα εφορεία, μα ίκα...
κ το "εγώ υπάλληλος είμαι" (μην τα βάζετε με μένα, άλλος είναι τ' αφεντικό, εγώ τι σας φταίω κλπ)
συνώνυμο του "εγώ υπάλληλος είμαι" το "εγώ διαταγές εκτελούσα " απο τη Νυρεμβέργη μέχρι και τις δίκες της Χούντας κι ακόμα παραπέρα
Ε αφού πιάσατε τέτοια κουβέντα, άς ξαναθυμηθούμε τον Μίλγκραμ (και ένα άρθρο του τιβιεξές στα ελληνικά, δέν ξέρω πόσο αξίζει).
jesus
το ζήτημα είναι όντως ενδιαφέρον, θα το έλεγα περίπτωση ουσιαστικοποίησης με παράλειψη του ουσιαστικού. πχ κ τα καθαρά που ανέβασα είναι στην ίδια φάση.