Έπεται του ά ή του ά(ι)ντε (και), αλλά όχι του σάλτσα και αποτελεί κλασσικό συμπλήρωμα του πολυαγαπημένου και πολυφορεμένου, αλλά πάντοτε στη μόδα, μπινελικίου.
Άμα ήμουνα κάνας τζώνυς (ένα μπουκάλι τζώνυυυυυυυυυυυυυ / τη μοναξιά σκοτώνειιιιιιιιιιιιι / και γίνεσαι καλάααα / σε μερικά λεπτάαααα) θα άρχιζα τις ιστορίες για τον homo videns, τον homo sexual, τον κατακερματισμό της πραγματικότητας, τα θρύψαλα της οποίας είναι αδύνατον να ανασυντεθούν σε ένα ενιαίο όλον, και άλλα τέτοια, αλλά δεν θα πω ούτε λέξη.
Θα πω απλά ότι είναι κάτι σαν το άντε γαμήσου μαζί με το χάσου από τα μάτια μου, όχι απλώς άντε και γαμήσου, αλλά δεν θέλω να σε βλέπω.
Για κάποιο λόγο στους μη λευκαδίτες προκαλεί γέλιο, ίσως γιατί ο καθαρά οπτικός πολιτισμός αυτού του νησιού δεν έχει κερδίσει ακόμα την ενδοχώρα.
Γλιτώσατε την παραπομπή στο κάνε γιατί δεν παίζει κάτι ιδιαίτερο με την προφορά της φράσης.
- Τσιγαράκι κερνάς;
- Άντε γαμήσου παραπέρα ρε σίχαμα τρακαδόρε.
