Παροιμιώδης φράση που δηλώνει ad nauseam επιμονή και επανάληψη, σε βαθμό που αρχίδει και κουράδει.
Υπάρχουν δύο τουλάστιχον καταγεγραμμένες μαρτυρίες για την προέλευση της φράσης:
- Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, η προέλευση οφείλεται σε έναν Κρητικό, που ονομάζονταν Παντελής Αστραπογιαννάκης. Όταν οι Ενετοί κυρίευσαν τη Μεγαλόνησο, αυτός πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς τολμηρούς συμπατριώτες του. Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους. Για να δίνει, ωστόσο, κουράγιο στους νησιώτες, τους υποσχόταν ότι θα ελευθέρωναν γρήγορα την Κρήτη. Με το σήμερα, όμως, και με το αύριο, ο καιρός περνούσε και η κατάσταση του νησιού αντί να καλυτερεύει, χειροτέρευε. Οι Κρητικοί άρχισαν ν’ απελπίζονται. Μα ο Αστραπογιαννάκης δεν έχανε το θάρρος του, ξακολουθούσε να τους δίνει ελπίδες για σύντομη απελευθέρωση. Οι συμπατριώτες του, όμως, δεν τα πίστευαν πια. Όταν, λοιπόν, το ασύγκριτο εκείνο παλικάρι πήγαινε να τους μιλήσει, όλοι μαζί του έλεγαν: «Ξέρουμε τι θα πεις. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μoυ!».
- Σύμφωνα με τη δεύτερη, η φράση αναφέρεται στον έφεδρο αξιωματικό του Ε.Σ. και Μακεδονομάχο Παντελή Καρασεβδά, από τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Πρωταθλητής σκοποβολής, είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στο τυφέκιο 200 μέτρων. Ανέπτυξε έντονη πολιτική και κοινωνική δράση (βουλευτής, πρόεδρος του ΠΑΟ κ.λπ.) και έφτασε μέχρι το βαθμό του υποστρατήγου. Η γνωστή φράση-λήμμα μας, του αποδόθηκε από τον τύπο της εποχής λόγω της απίστευτης επιμονής του.
Συνώνυμα: τα γίδια και τα γίδια, το χαβά του, ξεκόλλα, κ.λπ.
