Προσωνύμιο που δόθηκε το 1944 από τον λαό στον πολιτικό Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος πολύ αργότερα αποκλήθηκε και «Γέρος της Δημοκρατίας».
(Παλιά λαϊκή παροιμία : «Ό,τι κάνεις το καλοκαίρι στη θάλασσα θα το βρεις τον χειμώνα στο αλάτι σου» = Βάλε στο ψυγείο τα σκατά του '44. Φτάνουν για να κολατσίσεις και το '61, και το '65, και το '67).
Το παρατσούκλι αποτελεί εμφανέστατη αναφορά στο πασίγνωστο παίγνιο της ανευρέσεως του ιερέως(here the priest, there the priest, where the fuck's the bloody priest ;). Ο αφελής που ποντάρει τις ελπίδες του, διαπιστώνει συντόμως ότι ο ιερεύς την έχει κάνει κατσίκα από την υποτιθέμενη θέση του, και μαζί του έχει πάρει το μπαγιόκο, τις δημοκρατικές ελευθερίες και το τζάμπα χυμένο αίμα του κορόιδου. Όταν το ένα τραπουλόχαρτο είναι ο ιπποπόταμος με το πούρο, το άλλο ο ανδρείος εύζωνος και το τρίτο ο παπάς (ρήγας ή βασιλιάς), οι πιθανότητες του θύματος να κερδίσει, έστω και τυχαία, εκμηδενίζονται. Ψαγμενιά το άθλημα...
Ένας επιτυχημένος παπατζής οφείλει να είναι πραγματική γάτα, και η τέχνη του κληρονομείται από γενιά σε γενιά, σε σημείο που έγκριτοι γενετιστές να ερίζουν για το κατά πόσον αποτελεί πλέον στοιχείο ενσωματωμένο στο DNA του καλλιτέχνη.
(Παλιές λαϊκές παροιμίες : «Άλλη μου 'δειξες, άλλη μου 'μπηξες» = Οι βάσεις φεύγουν - Ο αγώνας δικαιώνεται, Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο Λαός στην εξουσία κλπ.
«Λεφτά υπάρχουν» = Γιωργάκη τόνε λέγαμε, μα Γιώργαρος μας βγήκε).
- [...]πλαστογραφεί ανενδοίαστα την Ιστορία [...]
- [...]οι στρατιώται της Μεγάλης Βρετανίας [...]μας υπεσχέθησαν ότι θα επανέλθουν ελευθερωταί. Και σήμερα τηρούν τον λόγον των [...]
Το πλήθος τον διακόπτει :
- ΕΑΜ...ΕΛΑΣ...
- Λαοκρατία.
Στο μπαλκόνι ο Παπανδρέου είναι ασυναγώνιστος΄ χωρίς ο λόγος του να έχει κάποιο πολιτικό μέγεθος, επιβάλλεται στο πλήθος με περίτεχνες ρητορικές αποστροφές οι οποίες φθάνουν έως το αλησμόνητο :
- Πιστεύομεν και εις την Λαοκρατίαν.
Πήγαινε γυρεύοντας για το προσωνύμιο «παπατζής» που θα τον ακολουθεί στην υπόλοιπη ζωή του.
(Διον. Χαριτόπουλου «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων», εκδ. Εξάντας.)
- Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας
Χριστού τη θεία γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας.
Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει
αλλού οι λαοί αγάλλονται κι εδώ οι δωσίλογοι όλοι
[...]
μα όπου κι αν εχτύπησε, παντού σ΄όλες τις θύρες
για νοίκι του ζητήσανε χρονιάτικο και λίρες
κι ο Ιωσήφ εκίνησε στο σπήλαιο με φούρια
κι εκεί τον εδεχτήκανε τα βόδια, τα γαϊδούρια.
Γιατί εκείνα ήτανε ω φίλοι συμπολίτες
γαϊδούρια κι όχι σύγχρονοι μεγαλοϊδιοκτήτες.
[...]
Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το «Δόξα εν υψίστοις»
του Παπαντρέου φάνηκε η δόλιά του πίστις.
Πιστεύομεν πιστεύομεν ο παπατζής φωνάζει
κι όλοι, εχθροί και φίλοι του με δαύτον κάνουν χάζι.
[...]
Εκ της Περσίας έρχονται τρεις μάγοι με τα δώρα
να φέρουν λίγη ενίσχυση στη δόλια μας τη χώρα.
Τον λίβανο τον πήρανε χωρίς ποσώς ν΄αργήσουν
οι βουλευτές μες στη Βουλή τον Σματς να λιβανίσουν.
Και τον χρυσό τον άρπαξαν ευθύς σαν τα κοράκια
και τον κατασπατάλησαν και φέρνοντας χτενάκια*
[...]
(Χριστουγεννιάτικα κάλαντα από τον Ρίζο της Δευτέρας, 1946, όπως τα θυμάται ο τότε 13χρονος φάδερ).
*χτενάκια= αναφορά στις πρώτες πλαστικές τσατσάρες που εκείνη την εποχή εμφανίστηκαν στην ελληνική αγορά.
