Comments by vikar (4189)
Showing 3271-3300 from 4189
Ρε ιρονίκ, πώς θές να σε πιστέψουμε άμα δέν δώσεις συγκεκριμένη παραπομπή;... Έτσι θ' ανεβάσουμε την ποιότητα του χώρου; Με ευφάνταστους ισχυρισμούς που μπορεί να σκεφτεί κι' ο καθένας; :-Ρ
:-) Δέν πήγε το νού μου καθόλου.
Αλλα τί έγινε όσο έλειπα; Μήπως η βαθμολογία ως έχει, για κάποιους σκιώδεις λόγους, θεωρείται πλέον σοβαρή, θεμιτή, σεβαστή και τέτοια;... χ-Δ Ν' αρχίσω να την κυνηγάω κι' εγώ;...
Δηλώνω αιώνιος φοιτητής.
Ναί έ;... Δέν τό 'χω ακούσει έτσι.
Παλαιότερος μανδάμ. Γι' αυτό σεβασμός. :-Ρ
Δέν σε εννοώ. Γιατί να το σβήσω και να το ξαναγράψω; Αφού ήδη το έγραψα. ούγκ Τρείς βδομάδες διακοπές και νιώθω νέουρας... :-)
Χέχ, ο Χάνκ δέν μπορεί πλέον ν' απαντήσει...
Οι βασιλικές γόπες του ορισμού είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο σε επαγγελματικούς χώρους: απο γραφείο ώς ταβέρνα, ο καπνιστής επαγγελματίας, σερβιτόρος, μουσικός, ασανσεράς ξερω 'γώ, πολύ συχνά θ' ανάψουνε τσιγάρο για μιά τζούρα, κι' ύστερα θα τρέξουν στο καθήκον κι' 'α τ' αφήσουν να καπνίσει τον εαυτό του.
Επίσης, ο Λουντέμης πάλι (μαύρ' η ώρα που μου τον θυμίσατε τις προάλλες) χαρακτήριζε του καπνιστές τύπου τζόνμπλακ «κόπτες» (οι καθηγητές σε σχολείο που για οικονομία τα έκοβαν στη μέση και τα κάπνιζαν μισό σε κάθε διάλειμμα).
Κάτσε ρε, το πονηρόσκυλο είναι γνωστό χαρτόμουτρο εδωμέσα 'πο παλιά... Ταπί, δίνω ρέστα, παζ αβολοντέ, σκεπάρνι... (βαρέθηκα να ψάχνω κι' άλλα :-Ρ)
Σωστός ο Σίμις. Πές τα να τ' ακούνε μερικές μερικές...
Όπα, κοίτα να βρείς τις ισορροπίες μεγάλε, γιατί σε βλέπω να το γυρνάς πάλι στα παιδιά εκατό τα εκατό σε μιά βδομάδα και εμάς να μας γράφεις διαπαντός... Τό 'χουμε ξαναδεί σε λέω, απο 'κεί πηγαν κι' άλλοι... Και είναι κρίμα να χαθείς ακόμα δεν ήρθες, όχι τίποτ' άλλο. :-)
Έλεκτρον, πολύ πολύ καλός. Απο πού σε πήραμε μεταγραφή είπαμε;...
Λέγεται βέβαια και παρτουζώνω. Με την ίδια ακριβώς σημασία... :-Ρ
Ωραίος ο Μίστερ.
Πλάκα πλάκα, αυτό που λέει η Δαιμονισμένη ( :-) ) έχει βάση, με την έννοια οτι πόζερ μέταλ δέν υπάρχει πιά (κακά τα ψέματα, εδώ, μέταλ δέν υπάρχει πιά καλά καλά :-Ρ), ενώ ο όρος συνεχίζει να υφίσταται σημαίνοντας χοντρικά αυτόν που παίζει ή ακούει «φλώρικο» μέταλ --ότι κι' άν σημαίνει αυτό για τον εκάστοτε ομιλητή: δέν αποκλείεται να έχεις καυγά μεταξύ δυό μεταλάδων, ο ένας ν' ακούει Κάρκας, ο άλλος Σεπουλτούρα, λέμε τώρα (έχω μείνει και ολίγον τί πίσω), και ν' αποκαλούν καί οι δύο τον άλλο «ποζερά».
Ε μά;...
Λοιπόν, το ωραίο είναι οτι αυτή η σύνταξη χρησιμοποιείται στην αργκό με κάθε δυνατό ρήμα:
1. Πώς την είδες δηλαδή ρε Φούλη;, ο φεύγω και δέν πληρώνω; Γιά στάξε μιά εικοσαρού για τις μπίρες σου και γρήγορα, έλα...
2. Και γυρνάει Φούλα μου και τί μου λέει; «Στ' αρχίδια μου» λέει «κι' εσύ και τα παιδιά, θέλω την ελευθερία μου επιτέλους»!... Τον άκουσες; Το κύριο δέ με νοιάζει τίποτα;
Το πραγματικά ενδιαφέρον (για 'μένα) θα ήταν να ξέραμε πότε πρωτοεμφανίστηκε αυτή η σύνταξη. Ξέρει κανείς;...
Η αμερικλανιά λεξιπλασία του Καλοβυρνά;!... Σίγουρα ρε παιδιά;...
Αναφορικά με την διδασκαλία του ρυθμού τουλάχιστον σε παιδάκια, μιά και κάθε βασικό ρυθμό μπορείς να τον αναλύσεις σε άθροισμα δυάδων και τριάδων χτύπων, χρησιμοποιούνται ευρέως, νομίζω, οι λέξεις σήμερα και τώρα, η πρώτη για τους τρείς χτύπους, η δεύτερη για τους δύο --όχι ίσως τυχαίο οτι καί οι δύο λέξεις κουβαλάν χρονική σημασία στην καθομιλουμένη.
Έτσι, για έναν ρυθμό τέσσερα τέταρτα, μετράς λέγοντας «τώ-ρα τώ-ρα...», για τρία τέταρτα λές «σή-με-ρα...», για πέντε τέταρτα λές «σή-με-ρα τώ-ρα...», για εφτά όγδοα «τώ-ρα τώ-ρα σή-με-ρα...» και τα λοιπά.
Αν είναι να διδάξεις ρυθμό σε μεγαλύτερα παιδάκια βέβαια, μπορείς αντί αυτών να χρησιμοποιήσεις τα πούτσατσα και πούτσα αντίστοιχα...
Και το σχετικό ανέκδοτο: «Ποιό ειναι το αγαπημένο νησί των χασικλήδων;», «Η Αίγινα».
Δέν μπαίνει ζήτημα κανονιστικότητας βέβαια μέσα στο σάιτ όχι τουλάχιστον απο 'μένα, απλά να πώ, μιά και το ζητά ο ντούμπλφας, οτι μ' ενδιαφέρει εδωμέσα να μαθαίνω για την ελληνική αργκό. Δηλαδή, για την αργκό των ελληνικών. Άν μ' ενδιαφέρει η αγγλική ή η γερμανική ή η γαλλική, θα την ψάξω αλλού.
Και άν ξεκινήσει, όπως έλεγα και πάνω, τάση λημματογράφησης ξένης αργκό η οποία δέν χρησιμοποιείται διόλου στα ελληνικά, απλά θα παρακάμπτω τα σχετικά λήμματα, όπως κάνω και υποθέτω και όλοι μας λίγο πολύ με όσα λήμματα θεωρώ εγώ αταίριαστα μ' αυτό που περιμένω να βρώ εδωμέσα.
Τα προφανή λέω φυσικά.
Όπως και ένα απο τα πλέον ιστορικά και γαμάτα μπάρ στην ερωτική την πόλη... Όπα! Δέν έχουμε το ερωτική πόλη!...
Και υποθέτω πως προφέρεται κατακανόνα μακρό, έτσι; Όχι ντούντ δηλαδή, αλλα ντούουντ...
Τζονμπλάκ, γράφαμε μαζί. Νά, αυτό το σχόλιο ας πούμε είναι ακριβώς ότι θα ήθελε να μάθει κάποιος σάν εμένα που δέν έχει ακούσει ποτέ την λέξη να λέγεται.
Και μιά και τό 'φερ' η κουβέντα, μπός, ακόμα διακοπές είσαι;... Τί θα γίνει μ' αυτό που λέγαμε;... :-Ρ
Ντεσπεράντο, ναί, μιλάω για τον ορισμό, και καθόλου για τον ίδιο τον όρο ντούντ, την λέξη δηλαδή. Λές «σαφώς και δεν είναι ελληνική σλάνγκ», αλλα δέν είναι έτσι (και το ξέρω οτι εδώ συμφωνούμε), με την έννοια οτι όντως, βλέπω κι' εγώ τώρα, χρησιμοποιείται:
— Για μενα καλυτερα να το εφτιαχνες εσυ μονος σου και να προτειναμε εμεις αλλαγες, παρα να το κανουν σαλατα 4 ατομα που δεν συμφωνουν σε βασικα πραγματα και μετα να παει στη ΓΣ που ο κοσμος δεν θα ξερει τι να προτεινει, που για να προτεινει δηλαδη θα πρεπει να ξερει τι «μπορει να γινει» και τι «δεν μπορει». Ετσι θα καταληξουμε με ενα προγραμμα χωρις καθολου αρχες. Οποτε αν γουσταρεις η ΠΚΣ να κανει κατι χρησιμο επιτελους σε αυτη τη ζωη, κατσε και φτιαχτο και βαλτο σε ψηφοφορια.
— Γκρινιααα... Μιζεριααα... Καταρχάς ντουντ μάθε οτι η μισή σχολή έχει πάψει να ασχολείται μαζί σου και η γκρίνια σου μας έχει ζαλίσει τα @@ ειλικρινά.
(απο 'δώ) Ή, πολλές περιπτώσεις οπου χρησιμοποιείται σε φάση «γκέτ ε λάιφ ντούντ», «θένξ ντούντ», «οκέι ντούντ», «γουάτ ντου γιου μίν ντούντ» και λοιπά (κι' υπόψιν, έψαξα μόνο στα πεταχτά, και μόνο με ελληνικούς χαρακτήρες!...). Συμπεραίνω ήδη οτι στα ελληνικά χρησιμοποιείται, άλφα, όπως το φίλε, ή βήτα, σε εμβόλιμες αγγλικές φράσεις, όπως λές κι' εσύ και ο Βράστας, κι' όπως κάνω κι' εγώ άλλωστε πολλές φορές με φίλους παρότι αμιγώς ψωροκωσταινοτραφής.
(Παρεμπιπτόντως, το άν λέγεται μόνο απο αγγλοτραφείς και καλά, δέν είναι καθόλου διαφορετικό απο το οτι λέξεις και φράσεις τουρκικές ξερω 'γώ λέγονται μόνο απο ανθρώπους ανάλογης ανατροφής.)
Θέλω να πώ, όκέι, λίγο πολύ οι περισσότεροι έχουμε μιά καλή επαφή με τ' αγγλικά κυρίως τα των ήπα βέβαια, αλλα πλάκα πλάκα, όχι όλοι (ας μήν το ξεχνάμε, κάπου έλεγε πρόσφατα η ιρονίκ κάτι περι ελιτισμού, ο οποίος δέν είναι πάντα εσκεμμένος, έτσι;): ένας άσχετος απο αγγλικά δέν θα έβλεπε κανένα νόημα στον ορισμό αυτόν, ακριβώς όπως και ένας άσχετος με ελληνικά δέν θα έβρισκε κανένα νόημα στους ορισμούς της λέξης μαλάκας που έχουμε εδώ, άν τους έβλεπε στο ούρμπαν ντίξιοναρι --ακόμη κι' αν ήταν όλα γραμμένα στ' αγγλικά, εκτός βέβαια απο τα παραδείγματα!... :-Ρ
Και βασικά, νιώθω λίγο μαλάκας να γίνομαι κακός ενώ το κείμενο γαμάει, αλλα το διάβαζα, το διάβαζα, κι' ένιωσα στο τέλος να μένω με το πουλί στο χέρι, κατάλαβες;... :-Δ
Τελοσπάντων, όλα καλά, εννοείται. Κουβέντα να γίνεται. Τσίνησα ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά εδωμέσα που νιώθω οτι διαβάζω κάτι (γραμμένο στα ελληνικά) που δείχνει ν' αναφέρεται αποκλειστικά στην αργκό μιάς ξένης γλώσσας. Άν αυτό συνεχίσει ως τάση στο σάιτ, παίζει και να το συνηθίσω και να μήν με ξενίζει πλέον, όπως έγινε περίπου με τα λεγόμενα αυτοαναφορικά μας, που στην αρχή τα σιχαινόμουνα, ώσπου μ' έπιασε στο φιλότιμο η μαρίαηόμορφη κι' υπέπεσα κι' εγώ στην αμαρτία... Ουδείς αναμάρτητος γάρ. Όχι, ούτε κάν εγώ...
Κάργα ενδιαφέρον κείμενο οπωσδήποτε, αλλα βρέ Ντεσπεράντο, δέν βρήκα ούτε μία ελάχιστη, παραμικρή νά, όσο πατά η γάτα νύξη για τη χρήση της λέξης στα ελληνικά. Μάλιστα, όλα σου τα παραδείγματα μέσα στον ορισμό είναι παρμένα κατευθείαν απο τ' αμερικάνικα. Και πάνω που λέω, όκ κέικ, στα παραδείγματα θα γράφει κάτι, έ, τζίφος... Ξανανεβαίνω μετά στην αρχή, και βλέπω καλύτερα αυτή τη φορά οτι έχεις απροσχημάτιστα γράψει, όχι «αμερικανισμός», αλλα «αμερικάνικη σλάνγκ προσφώνηση». Είσαι τουλάχιστον συνεπής σ' αυτό.
Προσωπικά δέν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να το λέει στην ελλάδα. Δέν σημαίνει βέβαια πολλά αυτό, για ένα σωρό λέξεις και φράσεις απο 'δωμέσα ισχύει το ίδιο, αλλα εδώ ειναι διαφορετικό, γιατί θα ήθελα πραγματικά να δώ πώς θ' ακουγότανε το ντούντ σ' ελληνικά συμφραζόμενα ενώ εσύ δέν δίνεις ούτε ένα ελληνικό παράδειγμα (άν και στο διαδίκτυο υπάρχουν).
Όπως βλέπω εγώ τον χώρο, το συγκεκριμένο λήμμα, ή μάλλον, ο συγκεκριμένος ορισμός (δέν ισχύει το ίδιο για το μάν ή για το μπρό πιχί), είναι απ' τους πιό ακατάλληλους για το σλάνγκ τζι άρ, απ' όσα έχω δεί.
Με το θάρρος της γνώμης, που λένε, και χωρίς αυτό να μειώνει το συμμάζεμα που έκανες για να το γράψεις --έλεος. Απλά λέω οτι θα ταίριαζε χίλιες φορές καλύτερα στο «σλάνγκ τελεία κόμ», παρά στο «τζι άρ».
Φιλικά.
Ιρονίκ, δές και στον έτερο ορισμό.
Σωστός. Γιατί όχι στη γενική μορφή του όμως; Λέμε το ίδιο συχνά καί ξεσκισμένος καί ξεσκισμένο (απ' όπου και το, υπέροχο, ξεσκίδι, επίσης ακαταχώριστο).