Comments by vikar (4189)
Showing 3781-3810 from 4189
Ναί, σχολίαζε εδώ ο τζίζας (ο οποίος μας σνομπάρει τελευταία, δέ ξέρω γιατί, μάλλον σε καμιά έρημο θα ξεροσταλιάζει πάλι), οτι θά 'λεγε να εισαχθεί η χρήση των διαλυτικών πάνω απο σύμφωνα, για να διακρίνονται πιχί οι φθόγγοι «b», «mp» και «mb», τα οποία, καί τα τρία, τα γράφουμε στα ελληνικά ως μπ (ανάλογα με το ντ).
Καλή ιδέα (ιδέα μαθηματικού, θα έλεγα), αλλα για να εφαρμοστεί... Όσο έχουμε ρηξικέλευθους πολιτικούς, άλλο τόσο έχουμε ρηξικέλευθους γλωσσολόγους.
Βγάλ' το Χάρυβδη (έτσι πως το είδα στην αγκαλιά σου, στην παλιά σου τη φωτό...).
Το οποίο σουμουντρούκουλου, μου θυμίζει την φανταστική πόλη Σομαντράκισαλ, απο το παλιό και αγαπημένο «Στόρμ», της Στάρ Κόμιξ. Κι' απ' ότι θυμάμαι, το Σομαντράκισαλ αποδείχτηκε μπόλικο μπέρδεμα για τον πολύ Στόρμ (τεύχος τρία, «Το ανάκτορο του θανάτου», αν δεν κάνω λάθος).
Βλέπε και Σ.Ε.Λ.Π.Α.
Βλέπε και Α.Ε.Λ.Π.Α..
Ωραίος ρε Γκάτς.
Βασικά, μήπως η κατάληξη είναι -ιστάν; Έχει κανείς υπόψη του παράδειγμα οπου δέν υπάρχει γιώτα πρίν το -στάν;
Θυμάμαι οτι το διαπραγματεύεται κάπου και ο τέως στο λεξικό του, αλλα δέ θυμάμαι τί λέει (πέρα απ' τ' οτι ετυμολογείται απο κάτι σάν τα περσικά δέν είμαι σίγουρος και σημαίνει «χώρα»).
Τί θα γίνει ρε ιρονίκ; Μιά μας λές «μέλι», μιά μας «αγαπάς»... :-Ρ Τη σκαπούλαρες κι' απ' τ' αποκαλυπτήρια και μένουμε στο σκοτάδι... Δέ μου λές; γι' αυτό πρόκρινες ουδέτερο άρθρο για Λίλιαν; Ζηλεύουμε ζηλεύουμε;...
Χμμ. Τέ'ς πά'. Έχε χάρη που κι' εμείς σ' αγαπάμε.
Λέμε επίσης: ζαλίζω τον έρωτα κάποιου.
Βλέπε και τσουτσούνι.
Με κίνδυνο να υποστώ δημόσια κατακραυγή, δηλώνω οτι διαφωνώ κάθετα με το μήνυμα που περνάει το συγκεκριμένο λήμμα!... Αν είναι δυνατόν ρε παίδες, να ζητάτε τέτοιου τύπου καθαρότητα στο πήδημα... Φτού σας!
Τόσο πολύ σιχαίνεστε τον εαυτό σας; Μήπως είστε κι' εσείς σάν αυτές τις μή μου άπτου γκόμενες, που καρφί μετά την πίπα τρέχουν «διακριτικά» στην τουαλέτα και για κάνα δεκάλεπτο κατεβάζουν στοματικά διαλύματα και οδοντόκρεμες και κι' εγώ δε ξέρω τί, με έκφραση μάλιστα τέλειας αποστροφής; (Και που κατα τ' άλλα περνιούνται τα χαϊβανάκια και ρομαντικές στη σχέση;!...)
Τέλος πάντων. Απ' τα προτεινόμενα, μόνο το χυσόφιλο θεωρώ ουδέτερο. Θα μπορούσα να προτείνω και το (αγγλιστικό): το φιλί μετά, κατα το «η ζωή μετά (θάνατον)» --για τη σχέση οργασμού και θανάτου άλλωστε, πολύς ο λόγος που έχει γίνει, λογοτεχνικός και μή.
Δές ακόμη: ρισπέκτ, σπεκ, αστρασπέκια.
Το γρουσούζης πάντως που αναφέρει πάνω ο παπατζένο, το ακούμε ακόμα ως ουρσούζης πού και πού.
Αλλιώς και λιλί.
Ακριβέστερα, χριστιανοταλιμπάν.
Βλέπε και ταλιμπάν.
Μήν τον ακούς μωρε τον Βράστα. Κάνας μπατσονταβατζής θα είναι και του λόγου του... Απο πού νομίζεις άλλωστε οτι έχει τόσο πλούσιο φωτογραφικό υλικό καβάτζα να ενισχύει τα λήμματά του;... Μέσα στα κόλπα. :-Ρ
Και σκέψου οτι συναντήθηκαν κιόλας, τρομάρα τους. Αμφιβάλλω άν θα μίλησαν και καθόλου για το σάιτ και τα προβλήματά του, πέρα 'πο Λίλιαν και παπαριές. Τσκ τσκ τσκ...
Σε πείσμα της σαρωτικής εξαφάνισης παλιών αγαπημένων στεκιών βλέπε Γκροτέσκ, Φρουτότυπο το Έθνικ υπάρχει ακόμα (τουλάχιστον μέχρι το Σεπτέμβριο). Το Αλικάκι όμως δέν θυμάμαι και ανησυχώ... Άν μας ακούει, άς μας στείλει καμιά φωτό να τη θυμηθούμε.
Τα σέβη μου πονηρόσκυλο (αν είναι δυνατόν να μήν υπήρχε αυτό το λήμμα!... άσχετο αν υπήρχε πρίν το τζέρτζελος).
Σωστός/-ή!...
Βέβαια, το σκατίπουστα είναι το μόνο απ' τα τρία οπου το γιώτα είναι πράγματι ουρανοκατέβατο ενωτικό (στα άλλα δύο μπορείς να πείς οτι ανήκει σε θέμα του πρώτου συνθετικού).
Όπα! Νά και ένα παράδειγμα οπου το γιώτα (μπορεί να θεωρηθεί οτι) λειτουργεί ως ενωτικό αντί του όμικρον: λεξιπλασία.
Γράφονται και περιπτερέιμπαν, και λέγονται και πανηγυρέιμπαν.