Βλέπε και εδώ.
«Ambelogärten», στον πληθυντικό. Άτσα...
Η ντάγκλα δέν περιορίζεται βέβαια καθόλου στα χαϊλίκια απο ναρκωτικά. Το λέμε γενικότερα για καταστάσεις δυσλειτουργίας και ραστώνης. Πιχί μεσημέρι, ντάλα ο ήλιος, μόλις έχεις φάει τον άμπακα. Ή, τέσσερις ώρες μετά, κι'ακόμα δέ λές να σηκωθείς απ'το καφενείο να πάς να κάνεις και καμιά δουλειά.
Μπορεί λοιπόν να προέρχεται απο κατανάλωση ουσιών, παρανόμων ή μή, απο το κλίμα, απ'αυτά σε συνδυασμό με κούραση...
Όπως λέει κι'ο πατέρας, «άλλους ο θεός κάνει, κι'άλλους κλάνει».
Είσαι τόσο οπτικός τύπος έ; Μπινιά...
Εμένα πάλι που μου θυμίζει Σημίτη;... Και μάλιστα με την προφορά του;!...
Μπά, απλά το αναφέρεις (στέλνεις μήνυμα) στους διαχειριστές και το διορθώνουν αυτοί μετά.
Δέν έχω ιδέα για την προέλευση της λέξης (χωρίς να ξέρω γαλλικά θα υποστήριζα διαισθητικά την ετυμολόγηση του κόκαλου), η γαλλόφερνη κατάληξη -έ πάντως -όπως τό'πιασε το ζήτημα κι'ο τζίζας- παίζει οπωσδήποτε πολύ στην ελληνική αργκό.
Η σημασία 2 προέρχεται απ'όσο καταλαβαίνω απο τη μπασκετική (δές αντίστοιχο ορισμό).
Θα με έπειθε περισσότερο ως μουσουδίζω ---ίσως απλά επειδή δέν τό'χω ακούσει ποτέ προσωπικά.
Ετυμολογία αλήθεια;
Ήθελα εδώ και καιρό να υποβάλω τα σέβη μου για το λήμμα...
Με τη δεύτερη σημασία το έχω ακούσει και ρίχνω ένα πουτσοκάτουρο.
Δίκιο.
Προς τον αγαπητό Λείκτη (και όχι μόνο):
Απο τότε που άνοιξε (και έκλεισε) η συζήτηση για την αλλαγή της βαθμολόγησης, προσεγγίζουμε όλο και περισσότερο το να θέσουμε το ζήτημα ταυτότητας του χώρου. Ίσως τελικά να ήταν κακή ιδέα αυτό που ανάφερα αλλού, να στήσουμε δηλαδή κάνα εσωτερικό φορουμάκι. Ίσως θά'ταν καλύτερα να αφήσουμε το πράμα να κυλήσει χωρίς πολλή πολλή ενδοσκόπηση, να δούμε προς τα πού θα πάει απο μόνο του.
Αυτό ως απλή μετα-σκέψη.
Για να το κρατήσω στο επίπεδο που το έθεσες όμως, κοίτα, απο τη στιγμή που επιτρέπει το σύστημα να ανεβάζουμε και πολυμέσα -πράγμα που δυνητικά αυξάνει τη διάρκεια «ανάγνωσης» ενός λήμματος εκθετικά- το πράμα αρχίζει να απέχει πολύ απο το πνεύμα ενός λεξικού. Το πράμα ξεφεύγει και απο τα στάνταρ του Πετρόπουλου. Το πράμα γενικώς ξεφεύγει. Ίσως απλά να προσεγγίζει το πνεύμα ενός εγκυκλοπαιδικού λεξικού. Τελοσπάντων, δέ ξέρω τί κάνει, και δέ θέλω να πετάω και πατάτες.
Όπου και να το πηγαίνει όμως, σηκώνει τρελή κουβέντα. Δηλαδή τρελή θεωρία. Και τέτοια πράματα τρών πολύ χρόνο. Και καλύτερα αυτόν το χρόνο να τον αφιερώνω σε αναγνώσεις λημμάτων-πραγματειών στην τελική, παρά να πάω να τσαμπουκαλέψω κάτι στην απαρχή του (την έχω πατήσει πάνω απο μία φορά σε διαδικτυακά εγχειρήματα μ'αυτόν τον τρόπο, δέν είναι οτι θέλω ν'ακούγομαι απόλυτος ή μηδενιστικός ή κι'εγώ δε ξέρω τί).
Φιλικά.
(«δεν είμαι για σεργιάνι» και παπαριές...) Ρε πολύ έξυπνος δε μας βγήκες εσύ για το σόι;... Και τά'λεγα εγώ του Σήφη για τη Μαιρούλα του...
Όπα ανηψιέ, μας πιάνεις αδιάβαστους. Και δέν είμαι τώρα για σεργιάνι στο διαδίκτυο...
Είναι αλήθεια οτι κάποια βασικά πραματάκια περι λεξικογραφίας θά'ταν καλό να εξηγούνται κάπου στο σάιτ. Ας το αναλάβει κάποιος που τά'χει έτοιμα κάτι τέτοια (κάποιος φιλόλογος δηλαδή).
Γιατι σίγουρα όλοι θα μπορέσουν εύκολα να καταλάβουν, ακόμα κι'αν δέν έχουν ξανασχοληθεί με τέτοιο μπλαμπλά, τί είναι όρος/λήμμα/λέξη, τί είναι ορισμός κάποιου όρου, τί είναι σημασία κάποιου όρου, τί είναι παράδειγμα κάποιας σημασίας, καθώς και ποιές είναι οι σχέσεις μεταξύ τους και οι διαφορές τους ---αρκεί να τους το εξηγήσει κάποιος μιά δυό φορές.
Θα βοηθήσει και το σάιτ γενικότερα ένα τέτοιο υπόμνημα.
Μα εδώ μιλάμε για σωστό λημματοπωλείο...
Ιρονίκ και Έισίτζί. Άλλος έχει τ'όνομα, κι'άλλος εχει τη χάρη...
Ο έχων τη χάρη δέ, εθεάθη να σκέφτεται «σλούρπ» και να γράφει «γλύψιμο» (χρόνιά μου ασθένεια η γλειφογλυφοϋστερία, υποτροπιάζω κάθε τόσο) ---ή μήπως πρόκειται για κοινωνικοϊστορικό σχόλιο, επάνω στις τεχνικές γλυπτικής των αρχαίων ημών, γνωστοτάτων γκέηδων, προγόνων; (Φειδίας: «Μα πάλι σου σηκώθηκε χρυσό μου; Πώς θα δουλέψω τώρα εγώ;» Μοντέλο: «Πρώτα θα γλείψεις κι'ύστερα θα γλύψεις.»)
Υποθέτω απο το λάκτισμα (< λακτίζω, κλοτσάω), που επιβιώνει ακόμη χάρη στο ποδοσφαιρικό εναρκτήριο.
Το παοκτσής γιατί δεν το συμπεριέλαβες; Λές να μας την πέσουν όπως κάναν και στον πρύτανη;
Απο τα κλασικά μπαμπαδίστικα!... Όμορφος.
Αρναούτης ξέρω να σημαίνει τον ισχυρογνώμονα, το «αγύριστο κεφάλι».