Πώς θα γίνει ν' αναγκάσουμε τον κυρ-σαράντ να γράφει μόνο εδώ; Γιά δείτε λίγο στο φάκελό του, παίζει να τον εκβιάσουμε τίποτα;...
Η λέξη να πούμε οτι χρησιμοποιείται κυρίως στην έκφραση μας έπρηξες τα ούμπαλα και παραλλαγές, παρά μόνη της, και οτι πιθανά ετυμολογείται απο το καρούμπαλο, το οποίο πιθανά ετυμολογείται απο το αρχαίο κόρυμβος (σύμφωνα με Τριαντάφυλλο και Μπάμπη).
Να βρίσκαμε και την ατάκα απο Χάρρυ Κλύνν... Τό 'χει κανένας;
Απολαυστικό δείγμα της χαρακτηριστικής πλέον υπαινικτικής γραφής του δεινόσαυρου, θα έλεγα. Θα ταίριαζε κουτί σε μία σελίδα εκτός λημματολογίου, που έχουμε στα σκαριά για τη νέα βερσιόν.
Πάντως η τροπή των μεταβατικών σε αμετάβατα και τανάπαλιν στην αργκό είναι θέμα που σηκώνει πολλή μελέτη ήδη στο συντακτικό επίπεδο. Ο αγαπητός δεινόσαυρος απλά το έφυγε με τη μία στο σημασιολογικό εδωπέρα...
Ά, μήν ανησυχείς, αυτό με τη συνεννόηση όλοι μου το λένε. :-)
Όκ κέικ, στα κρατούμενα και το πατσαρδέ. Έχω και κάτι φίλους καρδιτσιώτες, θα τους ρωτήσω στην πρώτη ευκαιρία.
Το «ως γνωστόν» σόλοικο, αλλα το λήμμα σωστό.
Ο σχηματισμός βέβαια είναι πολύ γενικότερος και παλιός: πλάκωσε η γερμανία πιχί, μπορείς ν' ακούσεις σε παραλίες πήχτρα στη γερμανίδα τουρίστρια, και ούτω καθεξής.
Η σάρα, σύμφωνα καί με Τριανταφυλλίδη, βγαίνει απ' το σαρώνω, οπότε και η σάρα ώς «χαλίκι» πάλι απο κεί μπορείς να πείς οτι βγαίνει (στρώνεις, σαρώνεις το δρόμο με χαλίκι).
Έτσι, θά 'λεγα οτι και η σάρα ώς «σαβούρντα» δέν ειν' ανάγκη να έχει σχέση με το χαλίκι της ασφαλτόστρωσης, αλλα με το οτι σαρώνεις το δρόμο καθώς πέφτεις, σε φάση.
Κοίτα να δείς, όντως...
Αμερικάνικη ατάκα για τη φάση του παραδειγματος: don't boggart that joint.
Ωραίος ρε, πολύ σωστή η διάκριση ανάμεσα σε πουσταράς και πουστάρα.
[αλλαγή γένους στην αργκό - αλλαγή γένους στην αργκό - αλλαγή γένους στην αργκό...]
(Βρέ τους κερατάδες τους συντονιστές!... Δέ προλαβαίνεις να προτείνεις κάτι, τσούπ!)
Θά 'λεγε να μαζεύαμε τους ευφημισμούς αυτούς... Χμ.
Γνωστό αντίστοιχο αμερικάνικο: have to talk to a man about a horse.
Γειά σου ρε Χότζα δικέ μου να πούμε, ανοίκειε, εξερευνητή του αγνώστου!...
Σωστός. Επίσης, χρησιμοποιείται και με την έννοια του ότι νά 'ναι.
Μου θυμίζεις τώρα μάλιστα οτι εκκρεμεί και το γκρουβάρω, το οποίο κατα μία έννοια εμπεριέχει το τεμπάρω...
Πολύ ωραίος ο Μίστερ!
Στην πιό ουδέτερή του σημασία (όπως στο πρώτο παράδειγμα), συνώνυμο το κρατάω τέμπο.
Σόρι, δέν ξέρω τι λέτε επάνω, αλλα αλίβ; Μπορεί στο ελλάντα να μήν έχουμε μπάκγιαρντζ η γκέιρατζιζ, αλλα έχουμε ρ' αδερφέ χαμοκέλες!... (μπλογκοποστάκι στο πνεύμα του ορισμού, δέν μπόρεσα ν' αντισταθώ να το λινκάρω)
Με την ευκαιρία, διορθώθηκε και το λίνκι στον ορισμό.
Για τις αυξήσεις βρήκα αυτό εδώ (κλικάρετε στο Ενεργητική φωνή και κατόπιν στο Σχηματισμός του παρακειμένου, ή απλά γκουγκλάρετε για να βρείτε κάτι κομψότερο), σύμφονα με το οποίο ο τζίζας έχει δίκιο.
Στο σχετικό: εγώ γκαράζ την ξέρω τη μουσική, κι' έτσι πάντα το άκουγα. Και ρε σύ Πειρατίνα, «γκάρατζ»;... Λές και «φλέιντζερ» ας πούμε και «σάς»;... Και σ' είχα συμπαθήσει, όχι τίποτ' άλλο.
Οτι μιλάς για «νόμο απορρόφησης». Να χαρώ εγώ υποσυνείδητο... :-Ρ
Ρε άσε τις πολιτικολογίες να πούμε... Στάρταπ παναπεί βρίσκω δουλειά ως μαθηματικός που δέ γουστάρει ούτε πανεπιστήμια ούτε τράπεζες, απλό ειν' το πράμα.
[ρέ που φτάσαμε...]
Σωστός, κυλάει και καλύτερα.
Εμένα μιά φορά, αρχές-μέσα δεκαετίας Ενενήντα, ο πατέρας μου τό 'χε πεί χωρίς χρονική αύξηση...
Σωστός ρε, πού το θυμήθηκες!...
Στα χρόνια μου, κλασική ατάκα απο μπαμπά σε έφηβο γιό που πρωτοπροσπαθεί ν' αφήσει μούσι (σε ακόμα παλιότερες γενιές, υποθέτω, μουστάκι).
(ευφυέστατο! είχαμε κι' έναν ασήμαντο χρήστη με παρόμοιο παρατσούκλι νομίζω, μπορούμε να το βάλουμε μπρός...)