Comments by vikar (4189)
Showing 1621-1650 from 4189
Να το χέσω λίγο πάνω σ' αυτά που λέει ο τζίζας. Η διαφοροποίηση στην προφορά των λεγόμενων ραχιαίων συμφώνων γ, γκ, κ χ σε τυπικά ελληνικά, καθώς και του λ και ν (ή και άλλων) σε ιδιώματα, όντως εξαρτάται απ' το επόμενο φωνήεν: μαλακώνουν όταν ακολουθεί πρόσθιο φωνήεν (ι και ε) και σε κάθε άλλη περίπτωση ακούγονται σκληρά.
Ο κανόνας υπάρχει σαφώς και σε άλλες γλώσσες, με κάποιες ενδιαφέρουσες τροποποιήσεις κάποιες φορές. Στα γερμανικά πιχί, η προφορά του χ συμπεριφέρεται ακριβώς ανάλογα με τα ελληνικά, με τη διαφορά οτι εξαρτάται όχι απ' το επόμενο αλλ' απ' το προηγούμενο φωνήεν: στο γνωστό Ich liebe dich (ιχ λίμπε ντιχ, σ' αγαπάω), τα χί ακούγονται μαλακά λόγο του προηγούμενου ι κάθε φορά, ενώ στο ελληνόφερνο Chirurgie (χιρουργκί, χειρουργική) ας πούμε, το χ προφέρεται σκληρό παρά το ι που ακολουθεί.
Φίλος που μεγάλωσε στη γερμανία, με γενικά άψογη ελλαδική προφορά, άφησε κάποια φορά σε φάση φορτώματος να του ξεφύγει ένα ήσυχjα! αντί για ήσυχα, κι' έφαγε καζούρα που ακόμη τη θυμόμαστε στην παρέα.
Σε τυπικά ελληνικά και ακροστόμιο υποθέτω;... Όσο για την ετυμολογία, δέν θα εκπλησσόμουν να προέρχεται απο κάποιο παλιό διαδεδομένο τύπο τέτοιου εξαρτήματος με κωδικό RX ή RXN ας πούμε.
Ωραίος ο προβλματισμός. Να σημειώσω οτι δέν βρήκα κάτι που να αποκλίνει απ' τη γνωστή σημασία του αουτσάιντερ πάντως, εντός κι' εκτός αθλητικών συμφραζομένων.
Ωραίος ρε. (κοίτα να δείς τι μας λείπει ακόμα ρε π'στ'...)
Ά, σόρι, αλλ' αυτές ειναι συνήθεις νεογιαλομιές του κώλου. Άμα δέ μου δείξεις επίσημο τευχάκι της Μάρβελ με σφραγίδα Στάν Λί, Σπάιντι με Σάντμαν πισωκολλητό, ή έστω, ανάποδο φιλάκι αλα Μέρι Τζέιν στην ταινία, όλα τ' άλλα τ' ακούω βερεσέ, τέλος.
Πλάκα-πλάκα, υπάρχει μία άλφα αναλογία μεταξύ πορτοκαλισμού απ' τους αρχαιόκαυλους και συζήτησης περι γκεοσύνης της τάδε ή της δείνα μάτσο περσόνας απ' τους ομοφοβικούς, κρυπτογκέι, γκέι και λοιπούς... Χμ.
«Ο Σπάιντερμαν είναι γκέι»;!... Σε ποιό τεύχος το λέει αυτό; :-Ρ
Όπ! Σωστή. Αφού στεγνώσουν με το καλό, κάνεις την παλικαριά να μας πείς και συγκεκριμένο εδάφιο; (πού να ψάχνουμε τώρα στον Ιωάννη...)
Ο Φιλύρας βλέπω τα δημοσίευε αυτά ήδη το Εικοσιεννιά, αλλα πιθανά η φράση να διαδόθηκε κι εδραιώθηκε χάρη στην ομώνυμη ταινία του Βέγγου, αργότερα (βλέπε βιντεάκι).
Γκαλά, στάνταρ μπανάλ και εύκολο τυπικό παράδειγμα ξεραΐλα αγγλισμού, ούτ' εμένα μ' αρέσει αλλα λέγεται, τί 'α κάνουμε...
Στα ελληνικά, το φίλοι με προνόμια λέγεται μιά χαρά.
Μα όντως ηλίθια ερώτηση... :-Ρ
Ά να μπράβο, το έβλεπα χθές απο δώ, το έβλεπα 'πο κεί, κάτι βρήκα και ονλάιν για καταλύτες βέρσους «ντεκάτ» λέει, αλλα και πάλι τζίφος... Ρεζελί, καλωσήρθες, αλλα μιά και δέν είμαστ' όλοι καταυλακιώτες κάγκουρες κοντράκηδες εδώ, και κάποιοι μάλιστα έχουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτοκίνητο κάτι χρόνια, ρίξε μία καλύτερη ξήγα.
Πολύ καλό!...
Αλλιώς και ψευτοφωνή. Νετοπαραδείγματα (το δεύτερο δέν γκουγκλάρεται πιά, το λήμμα τό 'χα στο πρόχειρο χρόνια):
[I]1. στη χορωδία του σχολείου μάς μάθαιναν ότι η καλή φωνή από τις κορώνες φαίνεται,όπως επίσης,ότι αν δεν μπορούμε να βγάλουμε αληθινή φωνή απο μέσα μας,μπορούμε να κάνουμε τη λεγόμενη «ψευτοφωνή» (εδώ)
- Μερικοί ονειρεύονται ότι έχουν 5 οκτάβες έκταση (με του κερατά τις ψευτοφωνές και [/i]αν) [...], και απορώ, αφού είναι σίγουροι, πώς δεν τους έχει το βιβλίο γκίνες
Πέρ' απ' τα παραδείγματα του Βράστα, τρελός ψευτοφωνάκιας είναι ο τραγουδιστής των Τάιγκερ Λίλιζ (κάτσε να βρούμε κάνα βιντεάκι).
Όκ κέικ, όντως άλλο πράμα.
[ορίστε μας, αφήνει την ειδοποιότερη διαφορά έξω απ' τον ορισμό, μας τη λέει κι' απο πάνω οτι τον ειρωνευόμαστε... τσκ-τσκ-τσκ...]
Ε μα ναί, βέβαια, η οποιαδήποτε χί «ρηχή» γκόμενα έχει παλουκωθεί δυό ώρες για να δεί το Μπόρν ίντου δίς, στάνταρ... Κουλτουριάρα, έ κουλτουριάρα... :-Ρ
Σε κάλυψα; Κομπλέ.
Στις βιογραφικές λεπτομέρειες δέν επιμένω. Άσε που έχω να τον διαβάσω πολλά χρόνια, και δέν τον είχα διαβάσει κάν διεξοδικά. Αλλα επιμένω οτι το ίματζ του πράγματι περιλαμβάνει σέξ. Και επαναλαμβάνω, δέν μιλάμε κάν για σέξ με πολλές, ούτε και με καραγαμάουα γκόμενες. Αλλα για περιρρέον, και οπωσδήποτε βρόμικο, σέξ.
Κοίτα, ούτε δέκα χρόνια δε σε ρίχνω προσωπικά, αλλα έτσι κι' αλλιώς δέν ειν' αυτό, είν' απλά η διαφορά φύλου, κλασικά --όπως περίπου διαφωνούσαμε κάποτε αγοράκια-κοριτσάκια στο άν το μπήχτης λέγεται ειρωνικά ή κυριολεκτικά.
Επιπλέον, να επιμείνω και σ' αυτό, μ' αυτήν τη σημασία οπωσδήποτε θα λέγεται απο άτομα που θα έχουν ψαχτεί ολίγον τί παραπάνω απ' το να έχουν απλά δεί το «Μπάρφλαϊ». Τελικά δηλαδή, ίσως πρόκειται για ένα καλό παράδειγμα μειωτικού χαρακτηρισμού απο κουλτουριάρη σε κουλτουριάρη.
Ά, ωραία τα λέτε καί οι δύο. Μήν ξεχνάμε και την ακαδημαϊκή ανάθεση έρευνας απ' τους μεγαλοκαθηγητάδες - διαχειριστές γκράντ προς τους υφιστάμενους υποκαθηγητές και διδακτορικούς.
Κι άλλωστε, όταν είσαι τύφλα, πόσο σεξ μπορείς να κάνεις; Αυτό ειναι όντως ερώτηση-παγίδα...
Μιά φορά πάντως, σαφώς το αλκοόλ μπορεί να λειτουργήσει επιβραδυντικά, άρα...
Μάφι, απ' όσο ξέρω, θυμάμαι και λοιπά, δέν ειν' ακριβώς έτσι. Ο τύπος, στην πραγματική του ζωή, είχε δόξα τω θεώ αρκετές γκόμενες. Αλλα δέ 'ν' αυτό το θέμα, το θέμα είναι τί περσόνα είχε στήσει ο ίδιος, την περσόνα του Χάνκ, μέσα κυρίως απ' τα πεζά του (στα ποίματα, που λίγο τά 'χω πιάσει, υπήρξε σαφώς πιό μαύρος), στα οποία το σκηνικό ήταν πάγιο χανγκόβερ και γυναίκες (όχι πολλές απαραίτητα, αλλα πάντα εκεί τριγύρω). Και μπορεί να μήν περιέγραφε πήδημα, αλλα στάνταρ το υπονοούσε.
Το όνομα του Μπουκόφσκι, πάντα της μόδας σε μικρές κυρίως ηλικίες (τσεκάρετε κι' αυτό, όσοι πιστοί), είχε λάβει στους κύκλους μου αυτήν ακριβώς την επιφανειακή διάσταση, κι' έτσι χρησιμοποιούσαμε παροιμιακά τ' όνομά του, έτσι τ' ακούγαμε και απο άλλους --και σίγουρα χωρίς να την έχουμε ψάξει με κριτικές και αναλύσεις του έργου του, χωρίς και νά 'χουμε διαβάσει και τα άπαντά του ξερωγώ.
Ο ορισμός πυο δίνεις επάνω είναι μάλλον κυνικός και αποκαθηλωτικός, υποψιασμένος δηλαδή, και γι' αυτό λέω οτι άμα όντως λέγεται μ' αυτήν τη σημασία ευρέως, τότε θα μ' ενδιέφερε πραγματικά να ξέρω απο τί ηλικίες.
Τζίζα, νομίζω οτι άμστελ και χάινεκεν είναι τόσο πάτος καί οι δυό, που η κλασική εφηβική αντιπαράθεση ανάμεσά τους είναι μάλλον θέμα εξωμπιρικών παραγόντων, αδιευκρίνιστων ψυχοτέτοιων δηλαδή, όπως και σε κάθε άλλη εφηβική αντιπαράθεση: πασόκ-νουδού, μέταλ-ντίσκο, πάοκ-άρης, κιθάρα-ντράμς, κωλάκιας-βυζάκιας και πάει λέγοντας...
[ορίστε μας, εγώ στήνω εποικοδομητικά σχόλια να της εμπλουτίσω το λήμμα, κι' αυτή απο πίσω με κοροϊδεύει...]