Comments by vikar (4189)
Showing 2461-2490 from 4189
Ορθογράφε μου εσύ! Μουάτς! :-Ρ
Σε κόμικ του Τάσου Ζαφειριάδη είδα και το ανυπέρβλητο σλιάκα-σλιάκα-σλιάκα για τη μαλακία. Ανυπέρβλητο.
Σχετικά με τις επιφυλάξεις του μπετατζή: αλίμονο άν βελτίωση στην δουλειά καθαυτή σήμαινε και απώλεια χιούμορ ή και τσογλανιάς, όπως το θέτεις. Δέν νομίζω να έχουμε ποτέ τέτοιο πρόβλημα στο σάιτ, όσο τουλάχιστον είμαστε αυτοί που είμαστε. Γι' αυτό ειμαι πεπεισμένος. Αρκεί κανείς να δεί όποιες καταχωρίσεις θεωρεί (για τους δικούς του λόγους) απ' τις καλύτερες. Πάω στοίχημα οτι στις περισσότερες θα βρεί καί πλάκα καί τσογλανιά, και τελοσπάντων, καθόλου ξεραΐλα. Δέν πιστεύω οτι αυτό θα εκλείψει εύκολα.
Οι προτάσεις που μάζεψα επάνω δέν είναι ουρανοκατέβατα ή ξενόφερτα εργαλεία που θα μας κομπλάρουν, είναι εργαλεία που βλέπω να προκύπτουν φυσιολογικά, ως έμμεσα ή ρητά αιτήματα απο συζητήσεις ετών μέσα στο σάιτ. Και όταν ρωτάω για άλλες ιδέες τέτοιου τύπου, ουσιαστικά ρωτάω μπάς και είδατε κάποιο άλλο τέτοιο υπόρρητο αίτημα στα τόσα έστω λίγα χρόνια λειτουργίας, το οποίο εγώ δέν είδα: είναι κάποιο εργαλείο που θα διευκόλυνε τις γλωσσικές κουβέντες μας μέσα στο σάιτ και δέν το έχουμε;
Πιό συγκεκριμένα, είναι κάτι που θα μπορούσαμε να έχουμε και θα μπορούσε να αντικαταστήσει την παρούσα βαθμολογία, η οποία μόνο με μαγειρέματα και τεχνάσματα, χώρια η εξοργιστικά διαρκής αφιέρωση πολύτιμου χρόνου απο τη μεριά του Συντονισμού μπορεί να διατηρηθεί κάπως αξιοπρεπής; (που και πάλι...)
Δηλαδή, νοθεΐτη, με τις προτάσεις σου δέν συμφωνώ. Δέν το θεωρώ εποικοδομητικό να κάνουμε ξεσκαρτάρισμα χρηστών, ή να προσπαθήσουμε να σώσουμε τ' άσωστα, με επιπλέον «μέτρα» και περιορισμένα «δικαιώματα» στους νέους χρήστες ή στους μή εγγεγραμμένους, κι' άιντε ξανά μανά τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Είμαστε εδώ για να μιλάμε για γλώσσα πιό πολύ, ή είμαστε εδώ για να σκαρώνουμε συστήματα με άλφα και βήτα βαθμούς δικαιοσύνης; Και τί θα κάνουμε όταν σκάσει νέο τρόλ, έχοντάς τα πάρει πάλι απ' τ' αποδυτήρια, και στοιχειωδώς έξυπνο ωστε να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες του συστήματος; Θα περιορίσουμε κι' άλλο τα δικαιώματα των χρηστών; Και με τους μή εγγεγραμμένους; Μήπως θα φτάσουμε κάποτε να κάνουμε το σλάνγκ τζι άρ κλειστή κοινότητα, για να γλιτώσουμε μιά και καλή απ' τα τρόλ;
Οι προτάσεις σου είναι ένα πρώτο βήμα προς τα 'κεί --ψέματα, τα μέτρα που ήδη είχε πάρει ο ντίκ ήταν το πρώτο βήμα, και τώρα, σά' καλοί μαλάκες, προχωράμε ακόμη στην ίδια κατεύθυνση βλέπω.
Προσωπικά βλέπω καλύτερη αντιμετώπιση του κάθε ροτζώριο, το να του δίνεις όσο γίνεται λιγότερο χώρο για να ξεκαυλώνει τις άσχετές του καύλες. Να το ξαναπούμε: υπάρχει και χέιτ-μπουκ, που μπορείς να μπείς μέσα να βρίσεις όποιον θέλεις, να ξεθυμάνεις και να γουστάρεις. Τί χαρακτηριστικά έχει τότε το σλάνγκ τζι άρ που ενθαρρύνει τέτοιες συμπεριφορές; Ε άς τα πετάμε απο το χώρο, όποτε τα εντοπίζουμε.
Ο ντίκ είχε προφανώς ελπίσει οτι στο σάιτ θά 'μπαιναν ώριμοι και σοβαροί άνθρωποι, γι' αυτό και δέν το έπηξε στην αστυνόμευση --που σε πολλά σάιτ καταλήγει έτσι απλά παρανοϊκή, έτσι; Υποδειγματικό του λάθος λοιπόν η εισαγωγή αυτής της βαθμολογίας, που ούτε ώριμη ούτε σοβαρή είναι, και είναι και παντελώς άσχετη με το θέμα του σάιτ (που είναι καταβάση η ελληνική αργκό, μή ξεχνιόμαστε).
Άλλα εντάξει, μέχρι κι' εγώ κάνω λάθη, να μήν κάνει κι' αυτός μερικά;...
Ά, και για την κουβέντα περι ποιανού είναι το σάιτ: το σάιτ, τώρα που τα γράφω αυτά, είναι του ντίκ και μόνο του ντίκ, απ' τις περισσότερες απόψεις (τις νομικές πιχί).
Απο 'κεί και πέρα, οπωσδήποτε, η οικειότητα που φέρνει η μεγάλη ενασχόληση με το σάιτ, δημιουργεί αισθήσεις και ψευδαισθήσεις τύπου «μου ανήκει και δέν του ανήκει». Αλλα δέν νομίζω οτι έχω πιχί περισσότερες ψευδαισθήσεις τέτοιου τύπου απο, ξερω 'γώ, τον Χάν ή τον χαλικούτη ή τον Χότζα (τα τρία χί), οι οποίοι δέν υπήρξαν μέχρι τώρα συντονιστές. Όπως και νά 'χει, όποτε ο άλφα βλέπει οτι ο βήτα έχει πάρει ψηλά τον αμανέ, τον κράζει και τον συνεφέρνει.
Γι' αυτό ειναι η κοινότητα, ξέρω κι' εγώ;
Άσχετο: Πόσο ημίθεος είναι ο Χάρρυ Κλύνν ρε π'στ'...
Και κάτι άλλο: Διαφωνώ και με το ξεμπρόστιασμα των «μπαγαποντοδοτών». Δέν είμαστε εδώ για να διασύρουμε κανέναν, έστω σ' αυτήν τη μικρή και εξειδικευμένη κοινότητα. Αν κάποιος θέλει, ας βγεί κι' ας ομολογήσει ότι θέλει. Με το ζόρι όμως όχι. Αν θέλουμε να είμαστε όσο γίνεται ανώνυμοι και συλλογικοί σε ότι θεωρούμε θετικό έργο του σάιτ, είναι τίμιο, λέω, να κάνουμε το ίδιο και με τις αρνητικές του πλευρές.
Έγραψα πάλι κέρατα. Σόρι πάτσι. Όβερ εντ άουτ.
Το συγκεκριμένο μού 'χει μείνει απο μιά παλιά γελοιογραφία (πάνε δέκα χρόνια; παραπάνω;), μ' έναν σαπιοκοιλιά να ξεχειλίζει απο μιά πολυθρόνα, στό 'να χέρι μπίρα στ' άλλο σάντουιτς, να βλέπει μπάλα, και να φωνάζει παρμένος: «Κουνήσου ρε κρέας!...»
Δείτε και το σχετικό κείμενο του Σαραντάκου.
[αυτός δηλαδή τώρα στ' αλήθεια θέλει να μας πεί οτι απεξαρτήθηκε;...] :-Ρ
Στο πρόπροπροηγούμενο σχόλιο συμφωνώ. Συγκεκριμένα, ακούγεται σε ιδιώματα το «θα πάω στσοι γιατροί» ή «στ'ς γιατροί» όπως λέει ο πέρκινς, αλλα όχι «σοι γιατροί». Θα τό 'λεγα κι' εγώ τυπολογική απόκλιση, πάλι για αιτιατική πρόκειται.
Για το επόμενο σχόλιο, δέν θα τό 'λεγα ούτε σαρδάμ. Είναι συνηθισμένη σύνταξη αυτή (άν και δέν θά 'ξερα να την ονομάσω), οπου ακριβώς το ουσιαστικό που προσδιορίζει η γενική παραλείπεται ώς ευκόλως εννοούμενο.
Έχω πάντως την εντύπωση οτι η σύνταξη αυτή στα τρέχοντα ελληνικά είναι κάπως ενοχοποιημένη, αποφεύγεται, σε αντίθεση με τα παλαιοελληνικά: η φράση το του πατρός δέν ξενίζει τόσο όσο το του πατέρα, που μάλλον θα λεγόταν αυτό του πατέρα.
Όπ! Καιρό ειχα να δώ παράδειγμα χωρίς τον οριζόμενο όρο... :-Ρ Κάνα μίντι θ' ανεβάσεις;
Μάλιστα, καί το ζέν καί το φένγκ σούι, έχω την εντύπωση οτι χρησιμοποιούνται το ίδιο καί για άτομα καί για αντικείμενα και καταστάσεις, με την ίδια σημασία. Θέλει λίγο παραπάνω ψάξιμο το πράμα θα έλεγα (όχι πολύ).
Το ζέν τύπος τό 'χω ακούσει πλάκα-πλάκα... Παρόμοιο, απ' ότι καταλαβαίνω, με το χαρακτηρισμό φένγκ σούι για αντικείμενα ή καταστάσεις (που δέν τό 'χουμε, αλλα αξίζει τον κόπο νομίζω): «Ρε φίλε, πολύ φένγκ σούι το παράθυρό σου! Λόφος και δέντρα και ποταμάκι με πάπιες, κι' ολα 'φτά μεσα στην πόλη; Πλάκα μας κάνεις;»
Φίλε , το αρχιδοχορεύτρα κολλάει καί στο αντρικό καί στο γυναικείο περίνεο. Δέν τό 'χω ακούσει, αλλα γαμάει.
Σωστός!... Μετατρέντι μιά φορά εγώ θα τό 'λεγα, ο τύπος ήταν μπροστά αφού, τί να λέμε...
Έχω την εντύπωση, σχετικά με την απορία του μπετατζή για το προηγούμενο της φράσης, οτι όντως υπήρχε, αλλα δέν είχε παγιωθεί. Δηλαδή, και προφανώς δηλαδή, άνετα θα άκουγες «Κι' αυτό το λές σύμπτωση; Μή μας τρελαίνεις!» «Το βρίσκεις τυχαίο; Δέν θα τό 'λεγα», και τα λοιπά, ακόμη και αυτούσια την εδώ ατάκα. Αλλα αυτό που έκανε αυτή η διαφήμιση είναι οτι τη συγκεκριμένη την ατάκα την παγίωσε, μάλιστα με συγκεκριμένο υφάκι εκφοράς, απ' ότι την άκουσα λάιβ καναδυό φορές (εξού και το καταχωρίσιμο, κατα τη γνώμη μου).
Τώρα για το πόσο τα συνθήματα διαφημιστικά, πολιτικά, αθλητικά, λογοτεχνικά (εκεί τα λέν κι' αφορισμούς ξερω 'γώ), φιλοσοφικά και λοιπά είναι επιβεβλημένα άνωθεν ή όχι, έ, απο προσωπική πείρα μπορώ μόνο να πώ οτι δικά μου συνθήματα ποτέ κανείς δεν αναπαρήγαγε απ' όσο ξέρω, ενώ μικρότερος αναμάσησα αρκετές παπαριές, αρχής γενομένης απο τα σχολικά ουρανοκατέβατα ρητά των ένδοξων προγόνων, ώς και τις μαλακίες πολιτικών κομμάτων του ογδόντα που παρότι παιδάκι, ή ίσως ακριβώς γι' αυτό, ήμουν επιρρεπέστατος σε τέτοια εύκολα πιθηκίσματα μέχρι και τσιτάτα, τώρα, ανθρώπων που θα ήθελα να ζούσα παρέα τους και να τους έριχνα φαρμάκι στο τσάι ή στον καφέ σιγά-σιγά, όσο θα μου εμπιστευόντουσαν τις σοφίες τους (απ' τα τσιτάτα δύσκολο να απεξαρτηθεί κανείς).
Αυτό που καταλαβαίνω είναι οτι η ειλικρινής και άκριτη αναπαραγωγή συνθήματος είναι ασφαλής ένδειξη οπαδισμού. Το προφανές.
Απ' την άλλη, το βρίσκω ευτυχές να υπάρχουνε τσιτάτα· είναι κάτι σάν γλωσσικά οδόσημα, σου δείχνουν τις κακοτοπιές, τί να αποφεύγεις να λές, ή τί θα έπρεπε να προσπαθείς να πείς αλλιώς. Γιά να πετάξω ενα σύνθημα με την ευκαιρία: «σύνθημα είναι μιά ατάκα, που θά 'πρεπε να θεωρείς ταμπού».
Ροτζέριο, χαίρομαι βέβαια να βλέπω οτι η νεολαία μας ανοίγει πού και πού κανένα βιβλίο μαθηματικών, αλλα αναρωτιέμαι μήπως έχεις φάει το παραμύθι περι μαθηματικής απόλυτης αλήθειας και λοιπά ευτράπελα μ' αυτά που γράφεις --νά ενα παραμύθι που τροφοδοτούν ένα σωρό ύπουλα και πιασάρικα συνθήματα, ίσως το πιάσω κάποτε και στο σλάνγκ τζι άρ, εγώ ή και άλλος βέβαια.
Ιρονίκ, το σχόλιο περι άνοιας τρομαχτικό... (Τόσο, που ούτε να σε αντικοροϊδέψω για το «σιγανοπαπαδίτσες» θέλω πιά.)
(Την ατάκα ωστόσο την έχω ακούσει.)
Ούτ' εγώ εχω ακούσει τη διαφήμιση, αλλα εντάξει, εκτός ελλάδας και αντιτηλεορασικός εδώ και δεκαπενταετία.
Αλλα τα διαφημιστικά σλόγκαν, όπως και τα συνθήματα, όταν είναι πετυχημένα, κάνουν ακριβώς αυτό: σου κολλάνε. Οτι ύστερα οι λέξεις που χρησιμοποιεί κάποιος είναι πολιτική επιλογή (άν και λίγο σκληρό ισως αυτό το «επιλογή») είναι προφανές, και γίνεται γελοιωδώς προφανές στην περίπτωση των συνθημάτων.
Αλλ' αυτά ειναι πίπες. Εγώ ένα ήθελα να πώ:
Είσαι γκρινιάρης; Μίζερος; Σε λέν ξενέρα και σπασαρχίδα; Μπές στο σλάνγκ τζι άρ!
Νά 'χαμε ρε να πάρει εύκολο και ομοιόμορφο τρόπο να χώναμε διακριτικά σε σύμφωνα... (το υπογεγραμμένο γιώτα του Στράβονα δέν κολλάει στο ήτα, αλλα στο λάμδα)
Ρ' εσείς, έχουμε κανέναν εδωμέσα που να τό 'χει με γραμματοσειρές και κωδικοποιήσεις, να μας φτιάξει κατιτίς να παίζουμε σαν άνθρωποι; Η δήλωση της προφοράς είναι κάτι που μας λείπει, κι' ασχολούμαστε μ' αυτό μόνο στις πολύ χτυπητές περιπτώσεις, και ούτε τα πολυμέσα έχουμε φαίνεται μάθει να χρησιμοποιούμε γι' αυτόν το σκοπό (και οι περισσότεροι βέβαια δέν είμαστε διατεθειμένοι να μαθαίνουμε να χειριζόμαστε υπερωκεάνεια για να διασχίσουμε ένα ρυάκι).
Έχω συγκεκριμένες ιδέες για το τί θα χρειαζόμασταν. Υπάρχει κανείς; (Αν θέλετε στείλτε μου και πιμί, ή μήνυμα απο 'δώ, για τους εξωτερικούς.)
Είναι επίσης πολύ κοντά στο κουρνιάζω. Το χουχουλίζω το ξέρω μόνο με τη σημασία του λεξικού απ' όσο μπορώ να σκεφτώ, ενώ μ' αυτήν τη σημασία εδώ (έστω και χουχουλιάζω) δέν νομίζω να τό 'χω ακούσει ποτέ.
Δέν δικαιολογείται και τόσο εύκολα η προέλευση μ' αυτήν τη σημασία, πέρα 'π' τ' οτι το να βρεθείς τυλιγμένος σε κάτι τόσο ζεστό, στεγνό και άνετο, είναι ακριβώς ότι θα επιθυμούσες όταν το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι απλά να χουχουλίζεις τα χέρια σου. Παράγωγη σημασία δηλαδή.
Πελλός είναι και ο «τρελός» στα κυπριακά.
Στο βικυπριακά κόμ (που μας θύμισε ο τραϊάγκερ, αλλα μας είχε ήδη παραπέμψει και ο κύπριος αδελφός στις 19/09/09, αλλα και η Μπάρμπι πρόσφατα) διαβάζω: πελλός < μεσν. πελελός < από τη μτχ. παθ. πρκ. απολωλώς του αρχ. ελλ. ρ. απόλλυμι.
Μήν ανησυχείς Μές. Όπου νά 'ναι βγαίνουν τ' ασφαλιστικά μέτρα και θα ηρεμήσουμε.
Θά 'λεγα οτι στην παρούσα φάση τουλάχιστον, τα σχόλια αρκούν. Είναι εξάλλου ενδεικτικό το πώς εκλαμβάνεται το άσφαλτος ως λάθος απ' το μέσο ομιλητή, για το πόσο σπάνια χρησιμοποιείται η λέξη.
Μπορεί βέβαια κανείς να υποθέσει οτι η Δημητρίου δέν είχε υπόψη της το οτι η λέξη μαρτυρείται, αλλα απλώς έπλασε τον τύπο εκείνη τη στιγμή. Ούτε αυτό είναι απαραίτητα μεμπτό όμως, και αυτό για 'μένα είναι πιό σημαντικό: πότε και με ποιά κριτήρια καταδικάζεις (και ακόλουθα, κοροϊδεύεις) τη λεξιπλασία;
Εμένα να δείς Μές, πώς μου σφίγγεται μέσα μου όταν μου μιλάει εμένα έτσι... Εμένα... Που χωρίς εμένα θα νόμιζε ακόμη οτι στ' αρκήδεια μου σημαίνει «δέ με νοιάζει γιατί εγώ θα πεθάνω σάν στάρ»... Η παλιοξιπάτσα...
Με τη σημασία αυτή ακριβώς ξέρω το κροκοδειλιάζω.
Να μαζέψω μήπως και τη γαργαλίστρα σου (έτσι τη φώναζες, θυμάσαι;); Και το βουρτσάκι για τις φαβορίτες σου; Και τη μαξιλάρα που σού 'χα στο καθιστικό και την έπαιρνες στο κρεβάτι όταν έλειπα;... Κι' όσα άλλα σού 'φτιαξα μ' αυτές, μία-μία σταυροβελονιά, και τώρα θές να τις δώσεις πίσω;
Αχάριστο πλάσμα... Που δέν έμαθες να εκτιμάς...
Σά' να σου παραέχουμε εμπιστοσύνη εσένανε εδωμέσα... :-Ρ
«Κούλ»;! Τί θές να πείς, οτι όλοι μας λέμε κουλαμάρες δηλαδή κι' εσύ 'σαι ο σωστός;
(Με Μουχουσού και ιρονίκ γράφαμε γενικώς μαζί.)
Συμφωνώ με Βράστα και επαυξάνω.