Comments by vikar (4189)
Showing 2611-2640 from 4189
Αλάριχε, μή κωλώνεις ρε στη πρώτη στραβή. Παντού υπάρχουν εξυπνάκηδες και ξερόλες και πισώπλατοι, άρα καί στο σλάνγκ τζι άρ. Σιγά τώρα μή μας χαλάσουν και τη ζαχαρένια να πούμε. Αλίμονο, δέν εξαρτιούνται ζωές απ' αυτό που κάνουμε εδωμέσα. (Κάποιοι τό 'χουν πάρει πολύ σοβαρά το πράμα, απο τη λάθος όμως άποψη.)
Συμπέρασμα πάντως: ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΙΕΣΤΕ ΜΕ ΤΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΟΥΤΕ ΓΙ' ΑΣΤΕΙΟ!... :-Ρ
Καλημέρα μας.
Μα αφού εμείς δέ διαγράφουμε, είναι γνωστό τοις πάσι. :-Ρ
Για το μαλακία τώρα, χωρίς πλάκα, επείγει ένας καλός ορισμός (ή ίσως, περισσότεροι). Είναι βασικότατη λέξη, πολύ πιο βασική απο την κοτσάνα, και ακόμη μας λείπει. Οι ορισμοί που έχουμε αφορούν μόνο τον αυνανισμό. Αγκάθι του σάιτ.
Σχετικά με το σχόλιο του τζίζα (03/07/09), καθώς και τη σημείωση της Συντακτικής Κλίκας (θά 'ταν καλό ν' άλλαζε κάποτε αυτό το «συντακτική» δέν είναι ακριβές (και γιατί όχι «Γραμματική» στην τελική; (ή και «Φωνολογική»;...))), σχετικά λέω μ' αυτήν την παρατήρηση τελοσπάντων, πρέπει μάλλον να πούμε οτι ναί, το συντακτικό σχήμα <αντωνυμία+ρήμα+έναρθρο όνομα> είναι το πραγματικό αντικείμενο αυτού του λήμματος μάλιστα, θα σήκωνε και ακριβέστερο τίτλο, κάτι σε «σχήμα λόγου για τη γκεοσύνη» ας πούμε, αλλα είναι παραπλανητικό να πείς οτι η σημασία παράγεται αυτόματα, μόνο και μόνο χάρη στη σύνταξη.
Για την παραγωγή της σημασίας του λήμματος, οτιδήποτε ειπωθεί κατα το σχήμα αυτό, θα πρέπει να ειπωθεί (α) στα κατάλληλα συμφραζόμενα, εννοείται, αλλα και ειδικότερα (β) με την πρέπουσα δόση ειρωνείας (πιχί, με κατάλληλο επιτονισμό, «την τρίιιζει την όπισθεν», ή με κατάλληλη γκριμάτσα και τα λοιπά --χρειαζόμαστε θά 'λεγα οπωσδήποτε πολυμέσα). Εξάλλου, κάθε τέτοια φράση παίρνει αυτό το νόημα σε ελαφρά και πλακατζίδικη κουβέντα, όχι σε σοβαρή. Είναι φράσεις περιπαιχτικά υπαινικτικές.
Ήθελα τελοσπάντων απλά να πώ οτι δέν υπάρχει κατα τη γνώμη μου κάτι το μαγικό στο οτι το συγκεκριμένο φραστικό σχήμα παράγει συγκεκριμένο νόημα, μιά και το παράγει πάντα στο πλαίσιο αρκετά συγκεκριμένων συμφραζομένων, και συγκεκριμένων άλλων γλωσσικών και εξωγλωσσικών παραμέτρων --όπως αναφέρεται ήδη στη Σημείωση.
Το φαινόμενο είναι πολύ γενικότερο, η αντικατάσταση δηλαδή μιάς λέξης-φράσης απο άλλη, φαινομενικά άσχετη. Συχνό παράδειγμα είναι η προσφώνηση φίλου με διαφορετικό όνομα, να τον φωνάζεις «Πέτρο» ενώ τον λέν Δημήτρη ξερω 'γώ: τα συμφραζόμενα (γλωσσικά και μή, όπως το να γυρίσεις και να τον κοιτάξεις) επιβάλλουν την επιθυμητή σημασία ανεξάρτητα απο την προσφώνηση.
Άλλο καραγκαγκάν παράδειγμα είναι όλα τα παρασυνθηματικά που χρησιμοποιούνται για το χασίσι. Στην πράξη, κάθε ουσιαστικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί του χασίς, και παρόλα 'φτά (άι σιχτίρ, πάτε να μου δημιουργήσετε κόμπλεξ όλοι σας... :-Ρ) η σημασία νά 'ναι ξεκάθαρη για τους συνομιλητές. Η διαφορά εδώ είναι βέβαια οτι η αντικατάσταση δέν εξυπηρετεί τόσο τον χαβαλέ, όσο τη μυστικότητα, συντακτικά όμως, απ' όσο καταλαβαίνω, είναι το ίδιο ακριβώς πράμα.
Και σάμπως έχουμε λήμμα της προκοπής για τη μαλακία;... Να ντρέπεσαι και να το λινκάρεις είναι.
[αυτός ο πάτσις ρε παιδί μου πολύ είρωνας ώρες-ώρες... γιά να ρίξω καμιά κουβέντα στην κλίκα για το άτομό του...]
Νοθεΐτης, σωστός. Του χαλικούτη ο ορισμός υπήρχε, αλλα μας έλειπε η πρώτη σημασία που δίνεις εδώ.
Το αγγλικάνικα ρε παιδιά λέγεται συχνά ειρωνικά, αντί του «αμερικάνικα αγγλικά», και δέν έχει σχέση με την αγγλικανική εκκλησία, παρα μόνο ως λογοπαίγνιο. Έχω την αίσθηση οτι θα σήκωνε και καταχώριση, αλλα θέλει λίγο ψάξιμο.
Όσο για την ετυμολογία του scalp, η αναγωγή σε σκανδιναβική γλώσσα μου θυμίζει κάτι πού 'χα 'κούσει παλιότερα, οτι πολλές λέξεις στ' αγγλικά που αρχίζουν απο sk- προέρχονται ακριβώς απο τα νορβηγικά: skate < skata (αρχ. νορβηγικά), ski (ήδη νορβηγικό) < skīth (αρχ. νορβηγικά), skill < skilja (αρχαίο νορβηγικό ρήμα που σημαίνει λέει «διαχωρίζω, ξεχωρίζω»), sky (αρχαία νορβηγική λέξη για το «σύννεφο»)... Μού 'χε φανεί ενδιαφέρον, αλλα δέν τό 'ψαξα ποτέ ο ίδιος αρκετά (τα παραπάνω απο το Μέριαμ-Γουέμπστερ).
Γαμάτο ρε!... Δέν τό 'χω ακούσει ποτέ. Να λέγεται και το χτυπάν τα βυζιά μου παλαμάκια απο γυναίκες άραγε;
Καλώς τον ηρίστο.
Θεσνίκη, όχι Θεζνίκη (τό 'χω και στο πρόχειρό μου). Ωραίος ο Αλάριχος, ο κατίνος έγραψε.
(Να την στείλουμε και στο κανταΐφι, ή θα φρίξει η κοπελιά μέχρι να τον σποτάρει στα σχόλια, ακόμα δέν ήρθε;...)
Ναί, αλλα όσο και να πείς, αυτό δέν είναι παράκμα... (μπρρρρ...)
Αλήθεια είναι οτι ακριβέστερο θά 'ταν να γραφτεί «παράκμα σε πολλές εκφάνσεις» ή κάτι τέτοιο. Άν ο ευριπίδισκ είναι πιό αισιόδοξος ή λιγότερο αγανακτισμένος απ' τον αλίβ, η ανησυχητική κατάσταση της συμβασιλεύουσας είναι γεγονός, δυστυχώς. Δέν είναι μόνο τα συμπτώματα μεγαλούπολης ας πούμε που μοιράζεται άλλωστε και με την Αθήνα, είναι και η τρελή συντηρητικούρα που κατατρέχει τους κατοίκους της εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.
Τέ'ς πά'. Στο σλάνγκ τζι άρ μόνο υπαινιγμούς μας παίρνει να κάνουμε, έχει δίκιο ο ευριπίδισκ, αλλα μήν τους στερηθούμε κι' αυτούς.
Ο μπέθ είναι ο Κώστας Ζουράρεις.
(Όπ, βιάστηκα.)
Πολύ ωραίος!... Νά 'σαι καλά. Κάνα πολυμέσο προτείνεις;
Πέρκινς, λέγεται οτι άντρας που δέν τον έχει φάει δέν είναι άντρας. Έ, κάπως έτσι και σλάνγκος που δέν έχει χιωθεί δέν είναι σλάνγκος. Παίρνεις το βάπτισμα του πυρός νέε μου!...
(ΜΗ ΜΑΣΑΤΕ ΜΕ ΤΟ ΤΡΕΧΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗ.)
Πάντως, η ετυμολογική στήριξη των τυπικών λεξικών συνδέεται άμεσα με την έκφραση κάνω, ράνω, δείχνω (με τον ορισμό που έχουμε της οποίας δέν πολυσυμφωνώ παρεμπιπτόντως), που έχει μία λογική.
Διάβαζα τις «Κορφιάτικες Ιστορίες» του Θεοτόκη πρίν κανα μήνα, οπου γράφει συχνά η πύξια κι' η δείξια. Σ' ένα σημείο μάλιστα γράφει και η πύξια κι' η δήξια, που υπονοεί μάλλον την (αρχική) σημασία «αυτή που κλοτσάει κι' αυτή που δαγκώνει».
Πολύ μυστήρια φράση αυτή, ο καθένας φαίνεται νά 'χει δικιά του ετυμολόγηση --άν έχει. Μπάμπης και Τριαντάφυλλος πάντως συμφωνούν να γράφουν ο ποίσος/ποίξος και ο δείξος, οπου το πρώτο βγαίνει λέει απ' το ποιώ, αλλα αυτό το όμικρον γιώτα δέν το έχω δεί ποτέ πουθενά αλλού.
Έτσι, πολύ ωραίος.
Η δεύτερη σημασία συγκεκριμένα, η οποία παράγει και το γνωστό σπασίκλας (παλιά μου απορία αυτή η προέλευση), με έστειλε. Δέν το έχω ακούσει ποτέ. Μήπως είναι παλιομοδίτικο που έχει πλέον εκλείψει;
Δίκιο.
Γειά σου ρε Κάνινγκ, που μας έλειψες. Σωστό το λήμμα.
Και δέ μασάμε απ' τη βροχή (διανύουμε εδώ και καιρό ρέινινγκ σίζον), απο ζάχαρη είμαστε;...
Καθώς και το κομάντο μ' αυτήν τη σημασία... Αμάν ελλείψεις.
Μπέθ, τώρα που σε βρήκαμε, μας λείπει ακόμα το νίντζα μ' αυτήν τη (βασικότατη) σημασία(!)... Το καλό που σου θέλω, έ!...
Άν η σημασία ειναι καλή , δεν κάνει; πέρκινς Φυσικά και κάνει, ίσα-ίσα. Μίλησα έτσι επειδή κατάλαβα οτι το «με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει» το εννοούσες. Παραξήγησις. :-)
Ε τί τώρα, μαλακίες θα κάνουμε;...
Όπως λέμε «πινακωλάδα»;... Λέγεται αυτό; Θα μπορούσε ν' αναφέρεται και σε γκόμενες που γουστάρουν γλειφοκώλι, ακτίβ ή πασίβ.
Γράφε κάναν ορισμό της προκοπής ρε μπέθ, μή βαριέσαι. Κυριακή είναι, έχεις τίποτ' άλλο να κάνεις; :-Ρ
Να προσθέσω επίσης οτι μ' αυτήν τη σημασία την έχω μάλλον για μαμαδίστικη τη λέξη. Χμ.
Έ, η πρώτη σημασία είναι καλή και παλιά. Απο το θεωρώ, δηλαδή «βλέπω», λές οτι η γκόμενα έχει θεωρία όταν είν' ωραίο να τη βλέπεις. Ακόμη λέμε άλλωστε θωριά.
Αυτό μάλιστα...
Νά μια έκφραση πάντως που απο παλιά είχα γι' αθηναϊκή. Στη Θεσσαλονίκη δέν την άκουγα ποτέ. Πρώτη φορά την άκουσα είτε απ' τον Σεφερλή («έλα Μονίκ στον τόπο σου») είτε απο ένα φίλο αθηναίο στη Θεσσαλονίκη.
Γιά πείτε.