Comments by vikar (4189)
Showing 2881-2910 from 4189
Άντε, για να μή μαζεύεις τόσο ρεζιλίκι (πρώτα η πανωλεθρία στο τάβλι, μετά στα πολυμέσα... πάει πολύ), σ' το σβήνουμε το πρώτο...
Πολύ τη σχετικοποίησα την τελευταία παράγραφο, σόρι.
Άγνωσται αι βουλαί των κυρίων και κυριών. Γι' αυτό σου λέω, νεοάθεος και πάλι νεοάθεος...
Το e-θιμοτυπία δέν το είχα συναντήσει και αξίζει ίσως μ' αυτήν την αφορμή ένα πρόχειρο σχολιάκι για την απόδοση στα ελληνικά αυτού του προθήματος e-, για όρους που αναφέρονται στο διαδίκτυο. Θ' αναφερθώ κυρίως στα αρνητικά της κάθε λύσης που έχω υπόψη, έτσι, επειδή 'ναι Δευτέρα και μ' έχει πιάσ' η γκρίνια...
Το κακό με την αυτούσια διατήρησή του στα ελληνικά, όπως με το e-θιμοτυπία, ή με το e-λληναράς, είναι (α) οτι πρόκειται για λογοπαίγνια που μπορούν να γίνουν μόνο με λέξεις που ήδη αρχίζουν απο τους φθόγγους /e/ (ε, αι) και ίσως /i/ (ι, η, υ, ει, οι), και φυσικά (β) οτι μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο στο γραπτό λόγο. Πιθανή λύση σ' αυτό το τελευταίο (που δέν έχω ακούσει όμως ποτέ) είναι η διαφορετική προφορά: απο /e/ σε /i/ (/ilinar'as/) και αντίστροφα (δέν ξέρω αν υπάρχουν παγιωμένα παραδείγματα γι' αυτήν την περίπτωση, αλλα ας πούμε ύπουλος > e-πουλος > /'epulos/) --λύση που βρίσκω μάλλον άκομψη.
Η χρήση του δέ σε λέξεις που δέν ξεκινούν ήδη απο κατάλληλο φθόγγο, είναι επίσης άκομψη, κυρίως πάλι στον προφορικό λόγο: e-αλληλογραφία ας πούμε για το e-mail.
Άλλη απόδοση που βρήκα ενδιαφέρουσα, είναι αυτή που λανσάρει εδώ και πολύ καιρό ο κύριος σαράντ στα κείμενά του, με το πρόθημα ηλ(ε)- (< ηλεκτρονικός). Γράφει λοιπόν (και λέει, υποθέτω) ηλεμήνυμα. Με γρήγορη διαδικτυακή αναζήτηση βλέπω οτι μάλλον πρόκειται και για επίσημη απόδοση στα ελληνικά εξ ευρώπης (δείτε ας πούμε εδώ) γεγονός για το οποίο ο Σαραντάκος ίσως δέν είναι αμέτοχος, αλλα και οτι έχει διαδοθεί σε κάποιο βαθμό. Η επιλογή αυτή όμως, όσο έξυπνη κι' αν είναι (παίζει υπέροχα και με το τηλε- πιχί), και όσο κι' αν λύνει τα προβλήματα χασμωδίας που έχεις με το e- (ή το η- και το ι-, για τους εγκρικιστές ανάμεσά μας), και μάλιστα με ομαλό τρόπο, έ, μου προκαλεί αντιδράσεις παραπλήσιες στις αντιδράσεις που μου προκαλούσε το ωμέγα στο αγόρι του Μπαμπινιώτη: μπορώ μόνο καταναγκαστικά να τα γράφω (και το αποφεύγω σήμερα όσο μπορώ, ήδη είναι που είναι Δευτέρα). Δηλαδή, μου φαίνεται λύση τεχνητή, και δέν θέλω κάν να μπώ στην προσπάθεια να την αφομοιώσω.
Τρίτη λύση είναι να χρησιμοποιεί κανείς ζεύγη λέξεων: ηλεκτρονική αλληλογραφία, διαδικτυακή εθιμοτυπία / διαδικτυακό πρωτόκολλο, τέτοια. Το κακό μ' αυτήν τη λύση (την οποία βλέπω να προτιμώ συνήθως προσωπικά), είναι (α) το πομπώδες που πάει να βγάλει πολλές φορές, και φυσικά (β) το πολυσύλλαλαλαλαλαβο.
Η τέταρτη φυσικά λύση-μή λύση, είναι η απευθείας χρήση του αντίστοιχου αγγλικού όρου, με όλα τα μύρια κακά που έπονται αυτού... Και είναι βέβαια πολλά. Αλλα αυτό θα μας πάει σε άλλη κουβέντα, πιό γενική, και δέν θέλω να την πιάσω δευτεριάτικα.
Δείτε σχετικά και το σχολιασμό του Γιάννη Χάρη σχετικά, εδώ (δυστυχώς, δέν μπόρεσα έτσι στα πρόχειρα να βρώ και σχετικό σημείωμα απο τον ίδιο το Σαραντάκο, άν και θυμάμαι να το έχει σχολιάσει εκτενώς).
Καλή μας βδομάδα.
Όχου βρε Χότζα... Ά, λέμε 'κεί και καμιά μαλακία να περνά η ώρα, δέ καταλαβαίνεις;...
Φιρί φιρί το πάς να τα βγάλεις πάλι όλα στη φόρα...
Ποιόν είπες οτι μιλάει σοβαρά ρε χαμένε;... Και άντε πλύνε κάνα πιάτο επιτέλους, έχει ένα μήνα που φοράω την ποδιά. :-Ρ
Μπαρδόν;!...
Α έμαθες για τα ρεζιλίκια του δικού σου και θές κι' εσύ τώρα τάβλι;... :-Ρ
Σωστά αυτά που λές επάνω, και ο ορισμός μου είναι όντως βιαστικός. Το «παρέα» ας πούμε είναι παρεξηγήσιμο, και για το «κασέτα» θα χώραγε κάργα σχολιασμός για την εποχή γένεσης της φράσης, και άλλα. (Ωστόσο, την πληροφορία που θεωρώ εγώ απαραίτητη σε κάθε ορισμό μου, την περιλαμβάνω πάντα στην πρώτη παράγραφο, και απο 'κεί και πέρα είτε λέω προσωπικές πίπες είτε δίνω παραδείγματα· έτσι και εδώ, τη δεύτερη παράγραφο δέν την εννοώ να καλύπτει απαραίτητα κάθε δυνατή περίπτωση, τη θεωρώ απλά ενδεικτική. Έλπιζα οτι ήταν σαφές αυτό στους ορισμούς μου, αλλα προφανώς κάνω λάθος --θένξ).
Διαφωνώ όμως στην απαίτηση να κομίζεται νέα πληροφορία με έναν ορισμό. Γνώμη μου είναι οτι το σάιτ απο φυσικού του εγείρει απαιτήσεις «πληρότητας», με τις οποίες εδώ και καιρό έχω συμμορφωθεί προσωπικά.
Οπωσδήποτε έχουν καταγραφεί πάμπολλα λήμματα της αργκό και της καθομιλουμένης σε τυπικά λεξικά, τα οποία όμως δέν μπορεί να λείπουν απο εδώ, προφανώς.
Δέν μπορεί να είναι απόλυτος ο κανόνας «καταχωρίζουμε ότι δέν έχει καταγραφεί ήδη σε τυπικά λεξικά» λοιπόν, αλλα μπορούμε να τον χρησιμοποιούμε ενδεικτικά, καθοδηγητικά.
Όσο για το συγκεκριμένο λήμμα πάντως, δέν ξέρω αν θα το καταχώριζα αν είχα πρίν τσεκάρει και τον Μπαμπινιώτη, άν και η παράλειψή του στα περισσότερα άλλα τυπικά λεξικά θά 'λεγα δικαιολογεί την παρουσία του στο σάιτ.
Έλεκτρον, ο κασετάκιας είν' «αυτός που βάζει την κασέτα»; (Δέν τό 'χω ακούσει.)
Χά, δέν τά 'χω ακούσει αυτά!...
Το αμέ το λέμε και Θεσσαλονίκη, αμέ...
Αχά. Ομολογώ τον τέως δέν τον κοίταξα (έχει δουλέψει πολύ καλά η αποτοξίνωση...), περιορίστηκα στον Τριαντά. Τέ'ς πά'.
Ποιός είναι γιά;... Ξέρουμε;
Ένας παλιός γνωστός μου ονόματι Καράμπελας, κάθε φορά που συστηνότανε πρόσθετε μετά «...και ξέρω ακριβώς τι σκέφτεσαι».
Αξίζει να μεταφέρω την παραλλαγή υποβρύχιο με αφτάκια για την οποία με πληροφορήσανε τα χριστούγεννα: υποβρύχιο συνοδευμένο εκατέρωθεν απο δύο επιπλέον σφηνάκια (της προτίμησής σας)...
Δόξα και τιμή στον Άρη του παλιού Γκροτέσκ και του νύν Όν δι έτζ της Θεσσαλονίκης. Μπάρμαν για γερά στομάχια και σκληρές καταστάσεις, έχει ανδρώσει πολλούς απο 'μάς.
Ε ναί, καταρχήν το έξω απο συμφραζόμενα είναι όπως στέκει πατάτα (τί πα' να πεί «έξω απο συμφραζόμενα»; δέν υπάρχει τέτοιο πράμα). Εστιάζοντας όντως στην παγίωση, θά 'ταν πιό σωστό (αλλα και πιό μπερδευτικό, νομίζω, γι' αυτό το είπα όπως τό 'πα), να έλεγα η λέξη ενδέχεται να στέκει με την ενλόγω σημασία ανεξάρτητα απο τα συμφραζόμενα, με την έννοια οτι «ο ''μέσος ομιλητής'' ενδέχεται να ερμηνεύσει τη λέξη με την ενλόγω σημασία ανεξάρτητα απο τα συμφραζόμενα» --τόσο παγιωμένη είναι δηλαδή. Σκεφτείτε τη λέξη πηδάω ας πούμε, και πώς αυτή ενδέχεται να (παρ)ερμηνευτεί ώς «γαμάω» ακόμη και σε απονήρευτα συμφραζόμενα.
Ασφαλώς, για κάποιον που ψάχνει το λογοπαίγνιο βγάζοντας απ' τη μύγα ξίγκι, όλες οι λέξεις έτσι είναι. Αυτός όμως δέν είναι σε καμία περίπτωση ο «μέσος ομιλητής».
Σε κάθε περίπτωση, όλ' αυτά δέν τα λέω για μαθηματικούς κανόνες, αλλα για ενδεικτικά των προσωπικών μου προτιμήσεων, οι οποίες, όπως διαμορφώνονται, όλο και περισσότερο στρέφονται γύρω απο την έννοια της παγίωσης τελευταία. Έτσι, το νίντζα και να έλειπε απ' το σλάνγκ τζι άρ εγώ δέ θα χαλιόμουνα ποσώς, μιά και απ' όσο ξέρω δέν πρόκειται για παγιωμένη σημασία της λέξης (παρά το οτι ακόμη γελάω σα' πούστης με την παρομοίωση όποτε την σκέφτομαι, έτερον εκάτερον). Το καπιταλιστικό απ' την άλλη, το γουστάρω περισσότερο στο χώρο απ' τη στιγμή που όντως λέγεται (απ' ότι βλέπω, εγώ δέν τό 'χω ακούσει).
Γενικά, άν είναι να ανιχνεύσουμε το πώς η ελληνική αργκό λειτουργεί όπως λές ανατρεπτικά (εσύ λές τροπή) σε σχέση με την τυπική γλώσσα, θεωρώ ασφαλέστερο να το κάνουμε βασιζόμενοι σε παγιωμένη αργκό, κι' όχι στης στιγμής. Και είναι κάτι που προσωπικά μ' ενδιαφέρει πάρα πάρα πολύ. Άν μ' ενδιέφερε η αβασάνιστη και ανιστόρητη (ανα)τροπή της τυπικής γλώσσας, θα διάβαζα αθλητικές εφημερίδες κάθε μέρα, ή θα έβλεπα Σεφερλή κάθε μέρα, και λοιπά.
Καταλήγω πάλι στ' οτι επείγουν νέα μέτρα αξιολόγησης λημμάτων. Ούφφφφφ...
Χμ, διόρθωση... Η πρώτη παρένθεση επάνω να συμπληρωθεί ως εξής: «και συνεπώς, κατα τη γνώμη μου, είναι οπωσδήποτε καταχωρίσιμη, ειδικά αν δέν καλύπτεται σε τυπικά λεξικά».
Ένα απλό κριτήριο για το άν μία σημασία δεδομένης λέξης έχει παγιωθεί (και συνεπώς, κατα τη γνώμη μου, είναι οπωσδήποτε καταχωρίσιμη) ή όχι (και απλά είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί περιστασιακά, ως αυτοσχέδιο σχήμα λόγου), είναι άν η λέξη στέκει έξω απο συμφραζόμενα με την ίδια αυτή σημασία.
Για παράδειγμα, η λέξη ερωφίλη, έξω απο συμφραζόμενα, δέν φέρνει στο νού του «μέσου ομιλητή» τη σημασία που ορίζεται εκειπέρα, παρα μόνο το κείμενο του Χορτάτση (πρόκειται άρα για νεολογισμό, συγκεκριμένα λογοπαίγνιο που δέν έχει παγιωθεί, και είναι αμφίβολης καταχωρισιμότητας), ενώ η λέξη πατέντα, έξω απο συμφραζόμενα, έχει όντως είτε την αργκό σημασία που ορίζεται εδωμέσα, είτε βέβαια και την τυπική σημασία.
Άς προσπαθούμε να σκεφτόμαστε τέτοια πραματάκια λέω, για να μήν γεμίζουμε το σάιτ σαβούρα κι' εξυπνάδες του ενός δευτερολέπτου ή της μιάς παρέας --όπως μας κατηγορούν πλείστοι τρίτοι, και όπως θα δεί οποιοσδήποτε τακτικός χρήστης πεντακάθαρα αν απέχει για κάνα μήνα απ' τον χώρο.
Καλημέρα μας (είχα παραγωγικό ύπνο όπως βλέπετε).
Όχι, η προφορά (κατα το λήμμα και ορισμό) είναι [putana'zjos].
Καλώς τονε ξανά, χαίρομαι.
Όσο για το λήμμα, έχεις αρκετό δίκιο για την εδραίωσή του, αλλα δέν είμαι σίγουρος αν προφέρεται σα' μία λέξη έξω απο γηπεδικά συνθήματα ας πούμε, δέν τό 'χω ακούσει και πολύ (έξω απο απο σέρτεν αμερικανόκαυλους φίλους μου...).
Υπάρχει η φήμη οτι σημαίνουν «Αντώνη μας άφησες νωρίς», για τον Αντώνη Παραρά, συνεργάτη τους, που είχε πεθάνει πρόσφατα. Δές και στη Βικιπαίδεια. Απ' όσο ξέρω δέν το έχουν επιβεβαιώσει οι ίδιοι πάντως.
Άν παρατράβηξε αυτή η ιστορία, έγινε περισσότερο χάρη στην ευθιξία του Χότζα παρά στο πώς λειτουργεί ο χώρος. Ήδη ο πιό πάνω σχολιασμός θα ήταν αρκετός για να μπούν τα πράγματα στη θέση τους, όποια κι' αν είν' αυτή.
Ο τύπος του άντρα που περιγράφει ο αίαντας είναι θά 'λεγα κι' εγώ ο μετροσέξουαλ. Θα τους έλεγα προσωπικά και νέας κοπής άρρενα.
Σωστός ελβασίλη. Τό 'χουμε δυστυχώς μόνο στο παραπλήσιο με υπομονή κι επιμονή, ο κώλος γίνεται μουνί απ' όσο είδα.
Μα βρε Αίαντα, για τέτοια πράματα ρωτάμε είπαμε Χότζα... :-Ρ
Σωστός τραϊάγκερ, συμφωνώ. Αλλα αυτή η λύση είναι ουσιαστικά η τελευταία απο τις λύσεις που αναφέρω επάνω, οπου πετάς το επίθετο (διαδικτυακός, ηλεκτρονικός, ...) βασιζόμενος στα συμφραζόμενα. Δέν μπορείς πάντα να το κάνεις αυτό, γι' αυτό συνεχίζει να υπάρχει πρόβλημα.