Comments by aoratimelani (30)
Showing 1-30 from 30
Παιδιά μια ερώτηση, το "φίλε" χρησιμοποιείται ως κλητική για να απευθυνθούμε σε κοπέλα; Υπάρχει τέτοια χρήση μεταξύ νέων παιδιών σήμερα; Ξέρει κανείς; Επειδή δεν υπάρχει χωριστό νήμα για το "φίλε" βάζω την ερώτηση εδώ.
Δίκιο έχετε παιδιά. Βρήκα αυτό στην Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα:
μαλάγρα (Ναυτ.) = μίγμα αποσυνθεμένων ουσιών αναμεμιγμένων μεθαλασσινή άμμο. Τα κύρια και συνήθη συστατικά από τα οποία αποτελείται είναι η ζύμη από άσπρο ψωμί, το τυρί, οι ρέγγες, οι σαρδέλες κ.λπ. που βρίσκονται σε κατάσταση αρχόμενης αποσύνθεσης, ώστε να έχουν έντονη οσωμή. Η μαλάγρα ρίχνεται στη θάλασσα στην περιοχή που πρόκειται να ψαρέψουμε με αγκίστρι για να προσελκύσει τα ψάρια. Η μαλάγρα ονομάζεται επίσης πλάνος ή (μ)πασμός.
Φαίνεται πως εγώ είχα καταλάβει λάθος, δεν θυμάμαι και καλά πού είχα βρει τις πληροφορίες τότε.
Δεν ξέρω αν είναι βλακεία ή προφητική ενόραση, αλλά δε νομίζετε ότι ζουμπάς οφείλει να λέγεται επίσης αυτός που κάνει ζούμπα;
Έκανα «προσθήκη ορισμού» για να γράψω το παραπάνω, αλλά έτσι βγαίνει αποκάτω από τον πρώτο ορισμό, ενώ δεν κολλάει και πολύ. Μάλλον έπρεπε να το κάνω κάπως ώστε να βγει χωριστά, ως νούμερο τρία. Αλλά δεν ξέρω πώς να το σβήσω/μεταφέρω. Μπορεί κάνας μοδεράτορας να το κάνει;
Ωραία έκφραση, αλλά είναι σαφώς λαϊκή παροιμία, όχι αργκό (ή σλανγκ ή όπως προτιμάτε).
Αν τα ανεβάσω κλόπιραϊτ, πάει η δουλειά μου... :)
Ναι πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά εγώ έχω σιχαθεί πια. Πρωί πρωί με τον καφέ, όρεξη που έχω, συγγνώμη κιόλας... καθένας με τα γούστα του βεβαίως... :)
Ευχαριστώ παιδιά. Δεν είναι γκόλντεν σάουερ, είναι water sports και hard sports αντίστοιχα (κάνει και λίγο παιχνίδι με τις λέξεις, ένας δεν ξέρει τι θα πει το hard sports και του λένε «πώς είναι το water sports αλλά απ' την άλλη»), απλά έψαχνα αν υπάρχει κάτι αναλογο στην ελληνική, την τέλεια γλώσσα, την γλώσσα των γλωσσών (αμήν).
Προς το παρόν το έχω «σκληρά σπορ» και «θαλάσσια σπορ», έτσι κι αλλιώς αφού δεν θα καταλάβουν ό,τι και να βάλω, ας μείνει ους εχ' που λέει και το ανέκδοτο.
Παιδιά συγγνώμη, αλλά δεν ξέρω πού να απευθύνω το ερώτημα... αν υπάρχει κάπου ειδικός χώρος για ερωτήσεις, κάτι σαν φόρουμ ας πούμε, πείτε μου.
Πόσο δόκιμος είναι ο όρος χρυσό ντους; Πάει να πει, αν το βάλω σε έναν υπότιτλο ταινίας, θα το καταλάβουν ή θα τραβούν τα μαλλιά του; (δεν είναι τσόντα).
Υπάρχουν άλλοι όροι για το ίδιο πράγμα; (πιο δόκιμοι ίσως, ή πιο εύκολοι στην κατανόηση)
Για το αντίστοιχο για κοπρολαγνεία, τελικά τι όρος υπάρχει; Έχει διάφορα παραπάνω, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αν χρησιμοποιούνται, ή αν είναι όλα αυτοσχεδιαστικά (και πάλι, κάτι δόκιμο αν υπάρχει)
Θενξ και περιμένω την ετυμηγορία των ειδικών.
Να είστε καλά, παιδιά, με βοηθήσατε. Μου χρειάστηκε σήμερα να μεταφράσω την έκφραση shit or get off the pot, που όπως το καταλαβαίνω εγώ είναι συνώνυμη με το are you gonna fuck or what, και επέλεξα το «παίξε ή πήγαινε πάσο». Θα μπορούσε να είναι και «ή παίζεις ή πας πάσο». Ίσως να μην είναι καθιερωμένο, αλλά είναι γλαφυρό και κατανοητό.
Είδα εδώ να χρησιμοποιούν τη λέξη «κολόμβοι» με τρόπο που μοιάζει να σημαίνει «αδερφή». Ξέρει κανείς κάτι παραπάνω για το θέμα;
Δε θα χαρακτήριζα το individuo ως ταυτόσημο. Βεβαίως σημαίνει «άτομο» αλλά συντάσσεται διαφορετικά, δεν μπορείς να πεις ας πούμε «Mira Pedrito, ¡qué individuo!» όπως θα λέγαμε «Κοίτα ρε τον Πέτρο, τι άτομο!»
Γενικώς δεν έχω υπ' όψη μου τέτοια χρήση του individuo στην ισπανική αργκό, αν ξέρεις κάτι που δεν ξέρω δώσε παραπομπή (αν και είμαστε οικτρά εκτός θέματος, βέβαια).
Ρε που το ξέθαψες το λιμοξίφτερο, με έκανες και γέλασα!
Το έλεγε και μένα η γιαγιά μου (και ο πατέρας μου, ο γιος της δηλαδή) που ήταν από Δυτική Πελοπόννησο. Αφού το λέγανε και Επτάνησα, μάλλον είναι ιδίωμα από κει μεριά.
Εγώ έχω ακούσει να το χρησιμοποιούν (και το χρησιμοποιώ κι εγώ η ίδια) ότι όταν δεν κατάλαβαν ή όταν η φράση που άκουσαν είναι αινιγματική, αλλά αντίθετα όταν έχει ειπωθεί κάτι υπερβολικά τετριμμένο και προφανές, π.χ.:
Βρέχει καρεκλοπόδαρα και κάποιος της παρέας λέει:
- Ρε παιδιά ρίχνει καρέκλες!
- Μιλάς με γρίφους γέροντα...
(δηλαδή, σιγά ρε μεγάλε, κάτι μας είπες τώρα).
Παίδες, κάποια πατάτα έκανα και οι σύνδεσμοι προς άλλα λήμματα βγήκαν μπουρδουκλωμένοι. Μπορώ να επεξεργαστώ τον ορισμό μου ξανά ή όχι; Αν όχι, ας το φτιάξει κάποιος πληζ.
Επίσης ξυσταρχιδισμός (με Τ μετά το Σ), και ορχεόξεσις επί το αρχαιολαγνέστερον.
Διαβάστε και το νήμα συζήτησης Κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα το ορχεόξεστρο για κυρίους στο έγκυρο φόρουμ Λεξιλογία.
@ electron: «δεν υπάρχει ο όρος κέντα-χρώμα» ε, ε, μεγάλη κουβέντα μη λέμε. Εμείς τον χρησιμοποιούσαμε (φοιτητές προ 25ετίας - 20ετίας), άρα υπάρχει - και είναι συνώνυμος του κέντα-φλος.
Στο αναμεταξύ, ξέρει κανείς την προέλευση/ιστορία/ετυμολογία της λέξης «κέντα»; Έψαξα λίγο αλλά δε βρήκα κάτι.
Α, και απ' ό,τι βλέπω στη σελίδα της Βίκι για τον μυθιστοριογράφο Κρότσε, ο Μπερτολντίνο ήταν γιος του Μπερτόλντο και όχι απλώς μια παραλλαγή του ονόματος.
Η Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα λέει: μπερτόδουλος και μπερτόλδος = ο πονηρός χωρικός (από το όνομα Μπερτόδουλος / Μπερτόλδος, κύριο πρόσωπο της σάτιρας «Πανουργίαι υψηλόταται Μπερτόλδου» του Ιταλού Τζούλιο Τσέζαρε ντε λα Κρότσε).
Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε πώς ακριβώς το Μπερτόλδος έγινε Μπερτόδουλος - κάποιο ευφυολόγημα παλιού μεταφραστή ίσως;
Όπως είπα και αλλού, εγώ το ξέρω «στο καυλί του Γρίβα».
Να γραφτεί στα πρακτικά. :)
Αυτό είναι σίγουρα αργκό, ή μήπως είναι απλώς ντοπιολαλιά; Οπως και να έχει, αξίζει να το βάλεις στην Παρδαλή λέξη, γιατί βλέπω ότι δεν είναι καταχωρημένο εκεί.
Εγώ το ήξερα «μαϊζέβελος», «μαζέβελος» και «μαζόβολος», από τον πατέρα μου κυρίως.
Διαβάζω στη Λεξιλογία ότι είναι από το ιταλικό maneggevole «διαχειρίσιμος».
Ωχ, βλέπω ότι έχει ήδη αναφερθεί αυτή η εκδοχή! Συγγνώμη παιδιά δεν ξέρω πού είχα το μυαλό μου.
Ο Βοσταντζόγλου αναφέρει την έκφραση «ρέμπελο ασκέρι» (καθομιλουμένη) που σημαίνει κατ' αυτόν «αντάρτικο σώμα». Μου φαίνεται αρκετά πιθανό το ρέμπελο ασκέρι να έδωσε τον «ρεμπεσκέ», με εκείνη εκεί τη λογική του «και πόσα πε...; τρεις και πε... και πού τα δί...; στην ταβέ...».
(Γλωσσολογώντας γαρ μετ' ευτελείας και αμπελοφιλοσοφώντας άνευ μαλακίας, που θα έλεγε κι ο Θουκυδίδης αν ζούσε σήμερα.)
Η Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα πάντως επιβεβαιώνει την προέλευση από το ιταλικό «dare-avere», και δίνει ως κύριο λήμμα το «νταραβέρι» με ρο, ενώ το «νταλαβέρι» με λάμδα παραπέμπει στο νταραβέρι.
Ο Μπαμπινιώτης το ετυμολογεί όχι από το bakire (κοπέλα, παρθένα) αλλά από τοbakir (παρθένος, ανέγγιχτος). Όχι ότι εμπιστεύομαι σε όλα τον Μπαμπινιώτη, αλλά είναι μια χρήσιμη πληροφορία και μια πειστική σχετικά άποψη, νομίζω.
Δεν με πείθει η ετυμολόγηση από το bekâr. Τη λέξη «μπεκιάρης» τη θυμάμαι από ανθρώπους μεγαλύτερούς μου, κυρίως από βόρεια Ελλάδα ή Μικρά Ασία. Το «μπακούρι» και ο «μπακούρης» εμφανίστηκαν σε άλλους κοινωνικούς και πολιτισμικούς κύκλους, δεν ήταν μετεξέλιξη της λέξης στους ίδιους κύκλους.
Θα ήθελε πολύ ψάξιμο βέβαια, αλλά τείνω μάλλον να δώσω δίκιο στο Μπαμπινιώτη.
Αυτό μου θυμίζει το «Εβίβα, στο καυλί του Γρίβα! » που λέει ο κουμπάρος μου (για όσους δεν ξέρουν ποιος είναι ο Γρίβας, βάζω και σύνδεσμο).
Αλλά το λέει και παρουσία γυναικών, όχι μόνο σε αντροπαρέα (ειδ' άλλως πώς θα το ήξερα εγώ;)
Είσαι απίθανος! Αυτός ο κατάλογος είναι ακριβώς ό,τι χρειαζόμουνα!
Διάβασα <a href=«http://apola.pblogs.gr/2008/11/ellhnikh-argko-lexiko-meros-deftero.html»>εδώ</a> ότι σημαίνει αυτόν που τα αρχίδια του έχουν κρεμάσει και χτυπάνε, και μεταφορικά σημαίνει άχρηστος, μπουνταλάς, όπως λες κι εσύ.
Για πείτε παίδες, συνώνυμο δεν είναι και ο "μιλφοκυνηγός"; Ή όχι ακριβώς; Μήπως πρέπει να γίνει χωριστό λήμμα;