Comments by Hank (3052)
Showing 241-270 from 3052
Ο τωρινός τρόπος βαθμολόγησης είναι υποκειμενικός. Θα μπορούσαμε να τον δαιτηρήσουμε, αλλά να τον συμπληρώσουμε από μια αντικειμενική βαθμολόγηση που θα έχει δύο αντικειμενικά κριτήρια, ήτοι πόσο χρησιμοποιείται μια έκφραση, αν την έχουμε ξανακούσει κτλ. και την μέτρηση της παραπεμπτικότητας σε αυτήν, εξαιρόντας τα αυτοαναφορικά από τις δύο μετρήσεις. Εξάλλου, μια τέτοια βαθμολόγηση θα μειώσει τον σλανγκαρχιδισμό, καθώς αντί να χαλάς την ζαχαρένια σου με σλανγκαρχιδιές του στυλ «αχ βρε σλανγκόπουλε, γιατί τό 'γραψες πάλι αυτό το σεσί νε πα σλανγκ, θα σε μαλώσω άτακτο αγόρι» τραβάς το κουλούρι σου αραχτός.
Όντως, βαθυστόχαστη ατάκα!
Ορίστε, εγώ το διάβασα, δεν ήταν δύσκολο.
Συμφωνώ, πάτερ μου.
Το ορίτζιναλ μαργαριτάρι ανήκει στην Κατερίνα Λάσπα.
Μπορεί να σημαίνει ότι «μασάω την μπούτσα μου»; Δεν ξέρω, οι παρόμοιες αντωνυμίες πουτσοφέρνουν...
Γαμάτο, πράγματι! Βλ. και τρόμπαξ.
Φοβερό λήμμα- ορισμός! Και δεν τό ΄χα σκεφτεί καθόλου για τον Λαζόπουλο.
Είδατε πάντως που ο Χότζας χρησιμοποιεί καθώς πρέπει την λέξη τίσις, για την οποία είχα σλανγκαρχιδίσει τον Γκατς;
Χαχα, τι μήδια!
Κλασικός ευφημισμός, ιδίως σε θρησκευτικά περιβάλλοντα, είναι το «ευλογημένος». Θυμάμαι ένα παιδί δεύτερης γενιάς Ελληνάκι στο Παρίσι, που ρώτησε τον διευθυντή του οιονεί οικοτροφείου: «Κύριε, ευλογημένος σημαίνει μαλάκας;».
Πρβλ. και την έκφραση του τρώω το κουλούρι.
Επίσης, το κλασικό ανέκδοτο:
- Μπαμπά, μπαμπά, τρώγεται η λάμπα;
- ...;
- Τότε γιατί χτες βράδυ είπες στην μαμά: «Σβήσ' την λάμπα κι έλα να την φας!»;
Ετς! Βλ. Ελλεεινίδα.
Ωραίος!
Νομίζω ότι πήγες να βάλεις εξωτερικό λινκ, αντί για εσωτερικό λινκ. Το εσωτερικό λινκ σε λήμματα του σάιτ μας είναι το κουτάκι πιο κάτω, αυτό με το S, και όταν το πατάς, βάζεις μετά στο πλαίσιο τα πρώτα γράμματα της λέξης, που θες να βρεις,λ.χ. πουτσαβα πατάς μετά το μεγεθυντικό φακό, , μετά πατάς το λήμμα που διαλέγεις (αν εμφανιστούν πολλά), και αυτό ήταν πουτσαβάκης - πουτσαβάκι. Στο βγάζει στο σώμα του κειμένου σου. Άμα θέλεις να αλλάξεις την πτώση, ή καποιο άλλο στοιχείο της λέξης, μπορείς να επέμβεις στην λέξη, όπως θα έχει μπει στο κείμενό σου, αλλά δεν πρέπει να επέμβεις σε αυτά που είναι ανάμεσα σε αγκύλες.
Για τις καθηγήτριες (τουλάχιστον) παίζει πάντως και το άλλο. Ότι διορίζονται σε κάτι Ιφκίνθους, αποκόπτονται από την κοινωνική τους ζωή, κι όταν με το καλό γυρνάνε σε κάποια πόλη είναι άνω των 36 και τρέχουν όπως όπως να παντρευτούνε.
Χότζα, αναδεικύεσαι καλός και στα σεντόνια. Εύγε! Μια που δεν βάζεις λίνκια, να υποδείξω το ασεπάς, ο, το μοριοδότηση, και το χειρωνακτική εργασία, η, μεταξύ άλλων.
Αποκτά νέα διάσταση το το λουκούμι στον κύριο
Άλλε μου, η πείρα έχει δείξει ότι ΠΟΤΕ δεν κοπάζουν οι καταχωρίσεις. Είναι απίστευτο, κι όμως αληθινό.
Δηλαδή το πράσινο λέγεται για όλα ή μόνο για το εκ Μαρόκου, και β) γιατί για το εκ Μαρόκου;
Ε, ναι, χρειάζεται ένας τρίτος ορισμός.
Παρεμπίπταμπλυ, νομίζω ότι ο ύμνος της θείτσας είναι το τραγούδι «Θεία Μάρω» του Σαββόπουλου, αν και ο τίτλος είναι προϊόν λογοκρισίας απ' το «Κυρία Μάνου».
Body-building, drugs & Baudrillard
η τριπλέτα του Μαυρόγιαννου, κατά το
sex, drugs & rock n'roll
Μπορεί κι η αρχοντομούνα να είναι σαν τον Λουί 14ο. Από κάτω -ίλες κι από πάνω παρφουμάρισμα...
Ωστόσο, εάν δεν κουράζουμε τους ιθύνοντες, θα ήταν χρήσιμο να υπάρχουν αυτές οι μετρήσεις.
Συμφωνώ ενθουσιωδώς, αλλά να ξεκαθαρίσουμε ότι τα δύο που αναφέρεις δεν έχουν σχέση με την αξία του λήμματος. Πρώτον, τα αυτοαναφορικά παραπέμπονται μανιωδώς. Λ.χ. ο «καβουροσλανγκόσαυρος», το «δεν μπογώ να βάλω από τγία» και το «dave brubeck» θα φιγουράριζαν στην κορυφή ενός τέτοιου πίνακα, δίχως να είναι οπωσδήποτε τα καλύτερα λήμματά μας, ενώ στην απόλυτη κορυφή θα βρίσκονταν τα χαλικούτεια «λίλιαν» και «σλάνγκος δράκος», αυτό ίσως δίκαια.
Αλλά και το 1, δεν δείχνει οπωδήποτε αντικειμενική αξία. Είναι χαρακτηριστικό ότι λήμματα όπως «νταβατζής», «πεζεβέγκης», «ψώλα», «τσιμπούκι», «μουνί», «τσιμπουκώνω» καταχωρίσθηκαν μετά τα 10000 λήμματα, επειδή ήταν τόσο αυτονόητα, που κανείς δεν τα καταχώρισε. Δεν είναι κατανάγκην κορυφαία λήμματα. Αντιθέτως λήμματα όπως το «Πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ» θα τα έβαζα στα κορυφαία.
Το παραπάνω είναι μια υποκειμενική περίληψη του σεντονιού του Βίκαρ.