εμένα με εκνευρίζουν περισσότερο όσοι λένε ο συΓΚραφέας, το έΓΚραφο κλπκλπ. μπχχχχχχ!
ναι, ξέρω. ήθελα απλώς να πω την κακία μου. βτς δεν είναι δικό της, είναι ενός μακαρίτη φίλου της.
αν αναφέρεσαι στη συγκραφέα, αυτή είναι είναι η κατίνα η γνωστή...
ρε πστ, τι έχουμε ανεχθεί και δε μιλήσαμε, δίκιο είπε ποιος ήταν ότι μαζί τα φάγαμε...
χανκ, η λεζάντα λες να μας βάλει σε μπελάδες;
και τα δύο νομίζω.
Μια απορία και μια πρόταση προς όλους, προτού εγκριθεί το λήμμαν:
α. η κατάληξη είναι -ικο και -ικα ή -άτικο και -άτικα;
β. από το λήμμα να φύγει το «επίρρημα σε» και να μείνουν μόνο οι καταλήξεις, όποιες αποφασίσουμε τελικά.
ωρε κουράγια που είχα κάποια φεγγάρια και έγραφα και γω χοτζοσέντονα!
πανκελή, δίκιο, αλλά κάτσε να δούμε αν θα ζήσει...
βλ. και σχόλια Χάνκ, Ντόκτορ και δικά μου, περί Ιλιάδας και γαύρου στο λήμμα γαυρίζω.
σχετικά με αυτό που είπε ο Χανκ και πιο μετά ο Ντόκτορ περί Ιλιάδας και Καζαντζάκη, έχω να προσθέσω ότι και ο Μαρωνίτης στην μετάφρασή του της Ιλιάδας χρησιμοποιεί αβέρτα το γαύρος (πχ «γαύρος Έκτορας»).
σε βλέπω σωστό. τρανό παράδειγμα η Κατίνα Παξινού, μεγάλης οικογένειας, η οποία θα λεγόταν αλλιώς αν στα χρόνια της (αρχές 20ού) το όνομα αυτό είχε ήδη την έννοια που ξέρουμε.
και επί τη ευκαιρία, ένα αληθινό περιστατικό: η Παξινού περιφέρεται σε έναν χώρο και ακούει κάποιον να αποκαλεί κάποιαν κατίνα. Και, για να δώσει την υπόληψη που πρέπει στο όνομα, μονολογεί δυνατά ώστε να την ακούσουν, με ορθό-κοφτό και (πα)ξινό ύφος: «Και η Παξινού, Κατίνα είναι.»
χμμ, εγώ σηκώνω μεν τα χέρια ψηλά, απλώς έτσι για να βγάλω τ' άχτι μου ξεπάστρεψα μερικά μπολντ. Α, και έχω μια τουλάστιχον ένσταση: αγοράκι με κοριτσάκι δεν κάνουν πλακομούνι, κάπου δεν κολλάει το παράδειγμα.
τέλος, η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: ο ορθογράφος του μοτσίλα, το όνομα Παπαρήγα (όπως και πολλά ασυνήθιστα κύρια ονόματα / επώνυμα) δεν το «βλέπει» και το σημειώνει κόκκινο. Ε, όταν λοιπόν πατάς δεξί κλικ πάνω στο «Παπαρήγα» για να δεις τι βγάζει, έχει μία μόνο λέξη, κι αυτή με κεφαλαίο: Απαρηγόρητη. Τυχαίο;
σάραντ, το πουλάκι σε ευχαριστεί!
να λοιπόν που, κατίνες-ξεκατίνες, μας προβλημάτισαν δεόντως και αρκούδως.
ως φαν της επαγγελματικής αργκό, δεν μπορώ παρά να ενθουσιαστώ με το λήμμα, μπράβο!
λες, δεινέ, να είναι τελικά από το τούρκικο και όχι από το κατερίνα-κατίνα;
ο τριαντάφυλλος το δίνει από το γαλλικό catin, τσουλί, που παράγεται από τα κατερίνα-κατίνα, πράγμα που επιβεβαιώνεται και εδώ.
Πιθανόν όλο αυτό ήρθε κι έδεσε με το τουρκικό, εκτός αν το τουρκικό έχει προέλθει κι αυτό από το κατερίνα-κατίνα...
Ας ρίξω το δόλωμα στον Σάραντ μήπως έχει κάτι να πει επ' αυτών...
κάτι άλλο που λέγεται αβέρτα αλλά δεν έχει νόημα να λημματογραφηθεί και αυτό, είναι το «μααξύ» = στο μεταξύ.
άσε που δεν είναι σλανγκ και δεν ξέρω γιατί το έχουμε εδώ. ή κι αν είναι, υπάρχει αλλού. θα πρότεινα και γω το λουμπεναριό του πονηρόσκυλου.
αχαχαχαχχχ!
τοπικός ιδιωματισμός από πού;
χμ, ζωζτό κι αυτό...
μια ιδέα: μήπως το παρόν λήμμα να μπει με τον ίδιο τρόπο, δηλ. -ή'εις κλπ για να είναι πιο εύκολο (λέμε τώρα) στην αναζήτα;
εμ, να κι άλλος ένας βυζιολογικός άθρωπας...
ουφ, τουλάχιστον αυτά τα δύο μπορώ να τα κάνω. επίσης κουνάω και τ' αυτιά μου, αμέ. και μπορώ άμα λάχει ναούμ να λυγίζω τα δάχτυλα των χεριών μόνο στην πρώτη άρθρωση -σε αυτήν που είναι κοντά στο νύχι.
ρε πστ, εμένα δε μου κάθεται αυτή η προφορά, θα έλεγα μάλλον βοηθήσ'ς, ρωτήσ'ς κλπ. με έχετε βάλει να κάνω πρόβες όλη μέρα μηχέσω.
μπράβο, έκανες απαραίτητη προσθήκη ορισμού!
θξ μουχουσού.
κι επί τη ευκαιρία, μπολντάρισα όλα τα συναφή / συνώνυμα που δώσατε ώστε να είναι οφθαλμοφανή μέσα στα διάφορα σχόλια.
μπε, αυτή είναι, το ρήαλ θινγκ. εκεί όπου λινκάρισες αναφέρω ένα από τα πολλά και τερατώδη ψέματά της.