όποιος τόχει με το παίζεται επειδή βαριέμαι παρακαλείται να, δεν τόχουμε.
και το κολοκύθας.
ή ρωμαϊκό, Vlakendius πχ.
μουχουσού, δεν έχει να κάνει με θεολόγο, αλλά με τις περιγραφές όσων έζησαν επιθανάτια εμπειρία, λευκό φως στο τέλος του τούνελ κιέτς, νομίζω.
εδώ μια πληρέστερη ανάλυση από τη δικιά μας, νά 'ναι καλά ο Σάραντ.
Άιρον άφησε αυτό το μπολντ για γερμανός μεταφραστής.
εγώ δεν μιλάω για γάτες άλλο γιατί θα τελειώσει όλος ο αέρας του σάη. (και για σκύλους και για ό,τι θέτε δηλαδή, δεν κάνω διακρίσεις)
ουπς! και το είχα στο πρόχειρο ως κατεβαστήρι - προσθήκη ορισμού.
που λέει ο λόγος...
και το βλακώδες:
Πώς είσαι έεετσι, σαν την Κομανέεετσι...
αχαχαχαχαχχα τέλειο!!!!!!!
το της μοδός τα τελευταία χρόνια επίθετο «καλός» δεν είναι άραγε και αυτό πια ξύλινο:
«Όπως γράφει και στο άρθρο του ο καλός συνάδελφος Χ, ...», κττ, δεν μπορδώ να σκεφτώ κάτι άλλο τώρα.
μάστα. πολύ ενδιαφέρον και πολύ ωραίο. κι έλεγα ότι τουλάστιχο εσείς οι θετικοί είστε κάπως πιο άθρωποι.
εμένα μου αρέσει πολύ το λήμμα, γεμίζει ο στόμας σου, όπως με το σκατιάρης. Αλλά τα βαθμούλια μου θα τα βάλω αργότερα, όταν σουλουπωθεί, όπως λες.
πολλή τηλεόραση βλέπετε, χμ...
(δεν καταλάβατε το υπονοούμενό μου, εγώ φταίω -αλλά ούτε η Γκαλά;;;)
όχι ρε, έχει καλή ραφή το στρινγκάκι...
τεσπα, αρχίδει και κουράδει και δεν είμαστε ειδικοί.
νταξ, δεν το πήγαινα εκεί, άλλο είναι το παράπονό μου: ότι η αριστερά περιφρονεί τον εχθρό της κι έτσι τον ενισχύει. Δεν λέω να τον αγαπήσει (μη μου βάλετε λόγια) αλλά να τον κατανοήσει (και όχι δικαιολογήσει) ως αιτιολογημένο σύμπτωμα της ανθρώπινης ψυχής. Τότε μόνο έχει ελπίδες.
έεεεεεετς.