Comments by patsis (3005)
Showing 2341-2370 from 3005
Ok, βρήκα ένα σχετικό απόσπασμα, βλ. τρίτο βιντεάκι. Khan αναμένουμε εξηγήσεις...
Xalikouti εξ αιτίας σου την είδα την ταινία (A scanner darkly, πρώτο medium). Είχα ξεχάσει πόσο αποπροσανατολιστικός είναι ο Philip K. Dick και με κούρασε ελαφρώς, αν και ήταν ενδιαφέρουσα. Εκεί που έπαθα την πλάκα μου όμως είναι με το εξής:
Οι αστυνομικοί σε μυστικές αποστολές φορούν μια «ενεργή» στολή που τους αλλάζει συνεχώς την εμφάνιση, το πρόσωπο, τα ρούχα, το φύλο κλπ. Ο δε προϊστάμενος του πρωταγωνιστή αστυνομικός, εμφανίζεται στο γραφείο του, με το διαρκώς παραλασσόμενο παρουσιαστικό του και την άγνωστη πραγματική του ταυτότητα. Το όνομα-ψευδώνυμο αυτού; Hank!
Δεν θα σας πω τι αποκαλύπτεται για το άτομό του στο τέλος...
Προσοχή! (Achtung!): Η απόσταση μέχρι το Reductio ad Hitlerum γίνεται όλο και μικρότερη!
Και αυτό ήταν το 666ό σχόλιό μου. Ευχαριστώ.
@Antonius Block: Μήπως έχεις κάνει κι εσύ Πολύκαστρο; Ή έκανε ηχώ το σχόλιό μου, μετά από τεσσεράμισι μήνες;
Ο υπάρχων ορισμός του ανθύπα εδώ.
Για την δεύτερη φωτό βλ. και την πέτρα του σκανδάλου.
Πρβλ., ως ελαφρώς σχετική, την φράση είδες το τυράκι αλλά την φάκα δεν την βλέπεις, για κάποιον που κηνυγάει μια θέση στη δουλειά που θα του προσφέρει μεν περισσότερο κύρος και λεφτά, θα τον κουράσει ή θα τον εμπλέξει όμως πιο πολύ απ' ό,τι αξίζει.
Βλ. και εδώ.
@Mes: Εννοείς αν ο άκυρος γυναικολόγος έχει καιρό να κάνει σεχ;
Δάκρυα χαράς, εκπληρωμένης προσμονής και συναισθηματικής αποκάλυψης κυλούν από τα μάτια μου και, περνώντας ηδονικά στο μάγουλό της, διασχίζουν όλην την βασανιστική διαδρομή μέχρι το φελλό της πλατφόρμας της.
Και εξαιτίας σου ironick, προετοιμάζομαι για την σιχτίρ-κλοτσιά που έρχεται. Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος, εγώ που αξιώθηκα... κλπ. κλπ. Αααχχχχ!
Χωρίς πλάκα, παντάξια ironick!
Λοιπόν, εμείς στο Γυμνάσιο-Λύκειο πού και πού λέγαμε «έπαθα μια μουνίλα!». Πάντα νόμιζα ότι ήταν μια παραφθορά της μουνόπλακας σε συνδυασμό με την νίλα, η οποία παραφθορά δεν λεγόταν αλλού. Προφανώς έκανα λάθος.
Πρβλ. και την ατάκα του Γιάννη, από τους Απαράδεκτους: «Πέτα με στα μωσαϊκά και κακομεταχειρίσου με!»
Βλ. βιντεάκι (σε χαμηλή ποιότητα αλλά τι να κάνουμε).
Λοιπόν, τελικά η ατάκα ήταν λίγο διαφορετική. Την βάζω σε βιντεάκι στο λήμμα σκίσε με ν' αλλάξω ράφτη.
Τ’ είν’ τούτο πάλι; Οργασμός εφευρετικότητας και απλότητας! Ποια να τρέχει ν’ αγοράζει τώρα Sybian, ν’ ανοίξει κανένα κουτί στην μεταφορά να γίνεις και ρόμπα.
Υ.Γ. Τα γυναικεία γκρουπάκια φίτνες στο γυμναστήριο δεν θα τα δω ποτέ πια με τα ίδια μάτια. Υλικό σχετικό με το λήμμα για ανέβασμα κανείς; Για λόγους κατανόησης δηλαδή, όχι τίποτ’ άλλο.
@ironick: Πόσο υπερτεράστιος, διηπηρωτικός, στερεοφωνικός και ντόλμπι ντίτζιταλ είναι ο Κάφκα; Ιδίως στην Δίκη του αναφέρομαι. Όπως έγραψε κι ο ανώνυμος σχολιαστής στο εξώφυλλο της έκδοσης που διάβασα: «Η ανάγκη του ανθρώπου [του ήρωα του βιβλίου] για ελευθερία στο τέλος ξεπερνά κάθε όριο» και αυτό είναι κάτι που ο αναγνώστης το βιώνει. Κάθε πρόταση του βιβλίου βγάζει μια χαρά νόημα, κάθε φράση συνδέεται με την επόμενη φαινομενικά απόλυτα κατανοητά, κι όμως, πρόκειται για μια περίτεχνη παγίδα ενός λογικοφανούς μα όχι λογικού κόσμου. Όσο διαπραγματεύεσαι με αυτόν, τόσο μπλέκεσαι στον ιστό του.
Σημείωση: Η συγκεκριμένη έκδοση της Δίκης που διάβασα είναι το μοναδικό βιβλίο μέχρι τώρα για το οποίο αντελήφθην, χωρίς φυσικά να έχω διαβάσει το πρωτότυπο, ότι η μετάφραση (του Αλέξανδρου Κοτζιά) είναι από μόνη της άξια επαίνων.
Αρχίσανε οι αστικοί μύθοι... Βλ. κωλοβυθόμετρο.
Ευχαριστώ. Ελάτε όλοι στην μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση την προηγούμενη Πέμπτη. Δώστε μέλλον στο παρελθόν αυτού του τόπου. Ευχαριστώ.
Στις αμερικανικές εκλογές του 2000 εξελέγη γερουσιαστής ο Mel Carnahan. Είχε σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα δύο εβδομάδες νωρίτερα αλλά το όνομά του δεν μπορούσε, για νομικούς λόγους, να διαγραφεί από τα ψηφοδέλτια. Μπορεί κανείς να πει ότι οι πολίτες του Missouri ψήφισαν έναν νεκρό, με μια έστω ισχνή πλειοψηφία 51-49.
Έτσι έχω γραφτεί τώρα, δεν αλλάζουν αυτά, είναι ληξιαρχίδικο το σύστημα.
Φλαμούτζα ε; Εμένα μου τη σπάει όταν γουρδώνουν τα περπούτσια τους παράμοιρα. (Τι είναι η φλαμούτζα ρε συ;)
Ουχ! Δεν νομίζω ότι το σάιτ είναι απαραίτητα τόσο συγκεκριμένο πολιτικά. Και, αν πρόκειται να μάθουμε καμιά σλανγκια, ας έρθουν και φασισταριά, αρκεί να μην ασκούν φασιστικές πρακτικές εδώ. Όσο μένουμε σε ένα καλό επίπεδο συζήτησης (που ο ορισμός του διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο), δεν πα να είναι και ακραίος ο άλλος στη ζωή του, η αλήθεια δεν έχει χρώμα (τι λέω ο άνθρωπας, ψηφίστε με όλοι στις εκλογές!).
Ουπς! Πάτησα αποστολή αντί για προεπισκόπηση. Συνέχεια σχολίου:
@johnblack: Η αλήθεια είναι ότι ταιριάζει πια σε κανονικό λεξικό και γι’ αυτό εξεπλάγην όταν δεν το είδα εκεί. Και σε περίπτωση αμφιβολίας καταγράφουμε (ότι δεν κινείται βάφεται και τέτοια). Όσο για την ουσία πίσω από τις λέξεις, ακολουθώ μία πιο πρακτική προσέγγιση: τι χρειάζεται να θυμάσαι ή να σημειώσεις από μία τοποθέτηση κάποιου; Σε ένα ανέκδοτο π.χ. τα πρόσωπα και τα γεγονότα, άντε και το punchline. Όλα τα άλλα μπορείς να τα αναπλάσεις εκ νέου και πολλές φορές αυτό γίνεται.
@jesus: Επειδή έχω και το ακαφελόγιστο, έβαλες κάτι άλλο εκτός του λινκ για τον συσλανγκιστή; Είχες την μουνάρα τη φίλη σου και μόνταρες λήμματά μου; Ό,τι δουλεύει για σένα, εγώ δεν έχω κόμπλεξ σ’ αυτά τα πράματα...
Το άβατάρ μου είναι φωτογραφικό στιγμιότυπο από την τελευταία συνάντα.
Ευχαριστώ σας.
@electron: Το σαλτσαδόρος δεν το έχω συναντήσει αλλά ωραίο ακούγεται, σαν το σαλταδόρος.
@johnblack: Σίγουρα είναι μπαμπαδίστικος όρος και αρκετά πρέπων μπορώ να πω, μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις σε πάρα πολλές καταστάσεις, ακόμα και στο γραπτό λόγο, εκτός ίσως από λίγες, «επισημότερες» περιπτώσεις.
Λοιπόν, θα μιλήσω κι εγώ για τον Νίκο Δήμου γιατί αλλιώς θα σκάσω. Γνώρισα την γραφή του από την στήλη του στο RAM. Στα (αρκετά) χρόνια που τον διάβαζα δεν ήταν κυρίως η τεχνολογία που με τραβούσε στα άρθρα του αλλά κυριότατα τα τεράστια αποθέματα ουσιαστικής ευγένειας που τον διακατείχε και, δευτερευόντως, αυτή η νοοτροπία της ξεκομπλαρισμένης αναζήτησης, όχι μόνο σε ζητήματα υπολογιστών αλλά στα πάντα. Η στήλη του είχε ένα τμήμα με αλληλογραφία κοινού κι εκεί ιδίως φαινόταν το πολύ υψηλό επίπεδο «συζητησιμότητας», αν μου επιτρέπετε, που τον χαρακτήριζε.
Κάποια στιγμή έτυχε να ξεφυλλίσω ένα βιβλίο του, την «Κουτσοκώσταινα» και ναι, εκεί εντόπισα μια κλαψομουνίαση και μια, μικρή αλλά βέβαιη, δόση μονομέρειας. Άλλα του βιβλία δεν έχω διαβάσει.
Αυτοκτονημένε, το anyway και μάλιστα με την ακριβή μορφή που το διατύπωσες, δηλαδή «ενιγουέιζζζ», με αυτό το ζ στο τέλος και την υποκρυπτόμενη γκριμάτσα σε στυλ «γουοτέβα, πάμε παρακάτω, αλλάζουμε θέμα», είναι κάτι που λέγεται και στην Ελλάδα, προφανώς μετά τις επιρροές των ξένων ταινιών και sitcoms. Είναι η περίοδος που ξαναπερνάω τα Φιλαράκια ένα χέρι και την ατάκα αυτή την ακούω συχνά, π.χ. μετά από ότι νά 'ναι δηλώσεις της Φοίβης ή του Τζόυ. Ίσως αξίζει καταγραφής.
Οι δύο φωτογραφίες jesus είναι κλασικό τεστ τουκανισμού ε;
Απλώς δεν είναι καθαρόαιμη σλανγκ, πάει πιο πολύ πεος την καθομιλουμένη. ironick Λέω δεν μπορεί, φταίει ο πυρετός, πώς πετάχτηκε απ' το πουθενά ένα πέος στο σχόλιο της ironick; Τελικά ήταν απλώς τυπογραφικό, όλα καλά...
Λοιπόν, πάμε για απιστίες. Καθόλου απίθανο να αποδειχθεί ότι είναι τίποτα λάιτ «ιστορίες από την Κρύπτη» ή κανονικά αποσπάσματα σεναρίων. Δεν γράφω πολλές σάλτσες όπως τόπους, πρόσωπα, και καλά, που αναφέρονται συχνά, ιδίως σε μικρή πόλη.
Αστυνομικός, υπαρχιφύλακας, βολτάρει με τον συνάδελφό του με το περιπολικό, βραδινή βάρδια στην πόλη. Κάποτε τού ’ρχεται χέσιμο και λέει στο ζευγάρι του να βγούνε λίγο από την πορεία τους, ως το σπίτι του, να πεταχτεί αυτός μια στιγμή πάνω, να ρίξει ένα χέσιμο και να κατεβεί. Το οποίο και γίνεται. Μπαίνει ήσυχα-ήσυχα σπίτι του να μην ξυπνήσει τη γυναίκα του, ξαλαφρώνει και λίγο αργότερα κατεβαίνει στο περιπολικό. Μόλις μπαίνει μέσα, ο συνάδελφός του τον κοιτά στους ώμους και στο πέτο με απορία και του λέει: «Καλά, πώς έγινες μ’ ένα χέσιμο Αστυνόμος;»
Καλόκαρδος άνθρωπος, παντρεμένος με τρία παιδιά, επιστρέφει οδηγώντας από τη δουλειά του. Σε κάποια ερημιά (στο Σέιχ-Σου π.χ.) βλέπει μια πιτσιρίκα να κάνει ωτοστόπ μες στα σκοτάδια. Την παίρνει. Τίποτα κακό δεν συμβαίνει. Ύστερα από λίγο καιρό σκάει το παραμύθι: τον κατηγορεί για βιασμό και ότι είναι πατέρας του κυοφορούμενου παιδιού της. Με τα πολλά, γίνεται τεστ πατρότητας, και αποδεικνύεται ότι δεν είναι αυτός ο πατέρας. Δεν είναι, μάλιστα, κανενός πατέρας. Ο γιατρός του ανακοινώνει: είναι στείρος εκ γενετής.
Νορμάλ, ανυποψίαστος σύζυγος, ξυπνά κάθε μέρα βαρύς, με ένα πόνο στον κώλο του. Δεν χρειάζεται να πω πολλά. Πηγαίνει στον γιατρό ο οποίος του συμβουλεύει: «κάνε ότι θες με τον κώλο σου αλλά πρόσεξε και λίγο, θα τον ξεσκίσεις στο γαμήσι». Επιστρέφει. Προσέχει ότι η γυναίκα του είναι πιεστική να του κάνει καφεδάκι. Παριστάνει ότι το πίνει, κάνει πως κοιμάται και, πράγματι, σε λίγο έρχεται ο γκόμενος της γυναίκας του που, προφανώς, γούσταρε και τον δικό του κώλο.
Νταξ, δεν είναι υπερφυσικές οι παραπάνω θεωρίες, μπορούν άνετα να συμβούν, η επανάλειψη του μοτίβου τους με διάφορους τρόπους είναι που συνηγορεί υπέρ της αναξιοπιστίας τους.
Ηθικά τρομακτικές ιστορίες, έτσι;
Όχι ρε συ, ήμουν λίγο ασαφής. Κάνει σμπαράλια την εμφανιζόμενη πραγματικότητα σε σημείο που δεν είσαι καθόλου σίγουρος τι είναι αληθινό και τι είναι παραίσθηση, είτε από ναρκωτικά είτε από επίδραση του Μεγάλου Αδελφού (περίεργες ψυχοκατασταλτικές τεχνολογίες και τέτοια).