Comments by johnblack (1856)
Showing 541-570 from 1856
Koίτα, είχα την ελπίδα να μην το έχει ο Μπάμπης αλλά για μια ακόμη φορά ατυχήσαμε. Οπως και να' χει σου έχωσα 5 επί 5 κατά πρώτον γιατί μπορείς και κατά δεύτερον με θύμισες συνώνυμη έκφραση που συνηθίζει ο φίλος μου ο Αμπας καλή του ώρα: άλλο επίπεδο.
- Δες βιντεάκια γιου τιουμπ Τσάκωνας Μεγάλη Απόφραξη. Μιλάμε για άλλο επίπεδο.
Αν γουστά χώστο στον ορισμός.
Πραγματικά ρε φίλε μου είναι αδύνατο να αντιδικήσω ειδικά με σένα διότι είσαι γαμώ τα παιδιά και μου έρχονται και κάτι κορυφαία που έχεις πει του στυλ «καιτοι γαρμπεί ο βασιλικος δρομος για τα τσατρουμ» και γελάω με το που βλεπω το τζιζους, οποτε...
Τεσπα κι επειδη σας γουσταρω κι εσενα και το φιλο σου τον ετερο μουσικό θα το μαζεψω και θα σου πω ξεχνα τα υπολοιπα, επιμενω μονο στο γεγονος οτι η λεξη ειχε καταγραφει εκ του μπαμπεως αρα η θριαμβολογια του μπετατζη ηταν εν προκειμενω ακυρη. Αυτο και τελος :)
Μπετατζή σόρυ που στο χαλάω αλλά ρίξε και μια ματιά στο Μπάμπη, Β' έκδοση, σ. 165, λήμμα «ανάποδος» και τα ξαναμελέ.. Ας μη βιαζόμαστε να αποθεώσουμε...
Όσο για τον ορισμό, τίποτε ουσιαστικό δεν προσθέτει.
Η πρώτη παράγραφος βρίθει ταυτολογιών και επαναλήψεων.
Η δεύτερη εκφράζει εντελώς υποκειμενικές απόψεις του συγγραφέα που αφορούν φοβάμαι μόνο τον ίδιο.
Όσο για το μάθημα μηχανολογίας: το ερασιτεχνικό της ανάλυσης ειναι προφανές, και φανερό είναι επίσης πως γενικά ο συγγραφέας δεν το 'χει με το συγκεκριμένο άθλημα. Μπορεί να κάνω και λάθος, αυτή είναι πάντως η γενική μου αίσθηση ως ψιλοάσχετου την οποία εντούτοις μου επιβεβαίωσε φίλος πολυτεχνειάκιας και καθ' έξιν σιδεροφάγος αυτοκινητάκιας. Επιφυλάσσομαι να επανέλθω πιο εμπεριστατωμένος.
@ κηανου ρηβς. Τα σοβιετικά τρόλεϊ που κατέβηκαν εδώ στο Νότο ανήκαν σε δύο διαφορετικές γενιές. Τα πρεσβύτερα - που έπαιξαν μπάλα μέινλυ τη δεκαετία του 80 - είχαν ξύλινα καθίσματα άνευ επικαλύψεως αφρολεξίου και ειδικό κερματοδέκτη παρά τω οδηγώ, όπου και κατέθετες το αντίτιμον του κομίστρου (μετά ήρθαν τα εισιτήρια). Το κυριότερο χαρακτηριστικό τους ήταν οι ψιλο-αρ νουβώ καμπύλες τους, τόσο εξωτερικώς όσο και εξωτερικώς, και βεβαίως τα θρυλικά στρογγυλά μπροστινά φανάρια τους, εξ ου και οι τρολεατζήδες τα έλεγαν στρογγυλοφάναρα (εδώ ίσως πρέπει να γίνει προσθήκη ορισμού, πληζ όχι όμως νέο αυτοτελές λήμμα). Η δεύτερη γενιά ήταν τα με την τετραγωνιζέ μούρη, που για ένα διάστημα συνυπήρξαν με τα καινούρια (ιταλικα αν δεν απαταωμαι). Η καλτιά είναι τα στρογγυλοφάναρα, προφ σε αυτά αναφέρεσαι, νο;
για να εχεις την ορεξη να ανθυσεις πρεπει και να υπαρχει και το καταληλο εδαφος αυτοκτό Aκριβώς αυτό. Ως τότε διεκδικώ το δικαίωμά μου να μαλακίζομαι μέχρι τελικής πτώσεως (όπως κάνετε και όλοι οι υπόλοιποι)...
Mαγκιά σου που βγαίνεις και το λες βασιλιά μου. Πραγματικά η δική σου ειλικρίνεια κάνει ακόμη πιο απωθητική την ανειλικρίνεια κάποιων άλλων.
Υπάρχουν δύο τινά:
α) Αν ο ορισμός δεν φωτογραφίζει επιτυχημένα το σλανγκ, τότε προφ είναι και παντελώς άσχετος με αυτό, και αναφέρεται σε άλλες, εξωσλανγκικές επινοημένες καταστάσεις.
β) Αν ο ορισμός φωτογραφίζει επιτυχημένα το σλανγκ (αν και μόνο αν ξαναλέω) τότε με το να τον καταδικάζουμε εθελοτυφλούμε μπροστά στην αλήθεια και εμμέσως επιβεβαιώνουμε τα περί στρουθοκαμηλισμού κλπ.
Διαλέγετε και παίρνετε.
Και σε ό,τι αφορά τους φωτογραφικούς ή «φωτογραφικούς» ορισμούς: εμένα προσωπίκαλλυ δεν με πειράζει καθόλου να φωτογραφίζομαι, το αντίθετο μάλιστα. Είμαι της άποψης «ένι πουβλίσιτυ ιζ γκουντ πουβλίσιτυ».
Ok αλλά το λήμμα καραϋπάρχει και γαμεί και δέρνει ω βασιλεύ.
That's the fuckin' difference...
Καλώς το και το πρώτο μηδενικό. Και πολύ άργησε. Γιατί όμως καλύτερα δεν βγαίνεις αρχιδάτος να μας ειπείς τι σε χάλασε μωρή κότα και πού διαφωνείς; Ε;
Γιατρέ μου ξεύρω πολύ καλά περί τίνος πρόκειται. Με είχε κάνει δώρο κάποτες ένας φίλος μια κασετίνα με 4 σιντιά μπεστόφ νίκος ξυλούρης κι απο κει το πρωτόμαθα. Βασικά ενώ όλα τα επίλοιπα ξυλουρέικα τα γούσταρα κάργα, ιδίως τα μαρκοπουλικά, με αυτό ρε πστ μου 'ρχόταν να ξεράσω σόρυ κιόλας. Είναι απ' αυτά τα απροκάλυπτα λαϊκιστικά-κομμουνιστικά-κάργα στρατευμένα που εμένα με την καμία.
Θεωρώ πως υπάρχει σχέση και θα στο κάνω λιανά. Όπως ο ρίτσος θέλει την τέχνη να μην είναι ελιτίστικη και να μην δημιουργεί διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε «προικισμένους καλλιτέχνες» και απλό «άμουσο» λαό, έτσι και δω στη σλανγκ - που είναι ασφάλουσλυ τέχνη - εμφανίζονται συχνά πυκνά κάποια λήμματα «του λεπτού», λεξιπλασίες απ' αυτές που κι ένα πεντάχρονο μπορεί να σκαρώσει κατά βούληση εκατό την ώρα. Ίσως το ανεβάσω κάποια στιγμή ως αυτοτελές λήμμα: «Χρήστος Λεοντής». Ορισμός: λεξιπλασία άνευ ερείσματος και αντιστοιχίας στον πραγματικό κόσμο, απ' αυτές που ο καθείς στην καθησά του μπορεί να φκιάσει 100 την ώρα.
Και δια του λόγου τ' αληθές, τσάκω ένια παραδείγματα που έβγαλα μόλις τώρα απ' την κοιλιά μου, που παίζει και να υφίστανται (νταξ δεν είναι 100 αλλά γουατέβα):
κοκακολάκιας = αυτός που πίνει πολύ κοακόλα
μακαρονάκιας = αυτός που τρώει μακαρόνια
ρυζάκιας = αυτός που τρώει πολύ ρύζι
βυζάκιας = αυτός που γουστάρει βυζιά
κωλάκιας = αυτός που γουστάρει κώλους
αναβολικάκιας = αυτός που παίρνει αναβολικά
πρωτεϊνάκιας = αυτός που παίρνει πρωτεΐνες σε σκόνη.
μερσεντάκιας = αυτός που οδηγά μερσέντα ή γενικώς γουστάρει μερσέντα
γκολφάκιας = αυτός που οδηγά ή γουστάρει VW Golf
γκαζάκιας = γκαζοφονιάς
γκαζάκιας = ο θαμών του Γκαζίου
γκαζάκιας = αυτός που πετάει γκαζάκια σε τράπεζες κλπ
γυμναστηριάκιας = ο κολλημένος με το gym
ουισκάκιας = αυτός που πίνει σκατς
ταβλάκιας = αυτός που παίζει μανιωδώς τάβλι
πορσάκιας = ο κολλημένος με τα πορσικά
οθονάκιας = αυτός που γράφει οθονιές στο σλανγκ.γρ
μεσάκιας = ο θαυμαστής της mes στο σλανγκ.γρ
λεξιπλασιάκιας = αυτός που πάσχει απο καλοβυρνίτιδα
ιντερνετάκιας
φορουμάκιας = αυτός που γράφει σε φόρα
σλανγκάκιας = ο κολλημένος με το σλανγκ.γρ
σεντονάκιας = αυτός που γράφει σεντόνια στο σλανγκ.γρ
κατσαβιδάκιας = μαστροχαλαστής κλπ
μπητλάκιας = αυτός που ακούει μπητλς
μεϊντενάκιας = αυτός που ακούει άιρον μέιντεν
ποδηλατάκιας = αυτός που γουστάρει ποδήλατο
μηχανάκιας = αυτός που καβαλάει μηχανάκι
και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός...
ελπίζω το σημείο μου να έγινε κατανοητό....
Kχαν ο Σπασπιέ θαρρώ έχει δίκιο. Είπαμε ρε φίλε λίγη αυτοσυγκράτηση με αυτούς τους φωτογραφικούς ορισμούς για επιφανείς σλάνγκους... Κι άντε αν το λήμμα ως λήμμα υφίσταται στην κοινωνία και γαμεί, ας πάει στα κομμάτια. Εδώ ρε μπόι η φάση μου θυμίζει Χρήστο Λεοντή: και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά κλπ κλπ και μετά που λέει προζάτα τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα, αυτό θέλουμε κι εμείς.. Ρημέμπερ;
α και ως προς το λήμμα αν είναι ή δεν είναι σλακ συμφωνώ με βασιλιά και τζίζα
έτσι γιατρέ μου
Σε αυτό το τελευταίο είμαι μαζί σου και την άποψή μου την έχω ήδη πει: ακόμη κι ένας να είστε - που δεν το νομίζω - δεν έχει στην τελική καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να αυτολογοκρινόμαστε κάπως και να μην ανεβάζουμε ο,τι μας κατέβει στην καρκάλα αν δεν το ψάξουμε και λίγο πρώτα.
@ αγκου και λοιπή παρέα: κακοί στη σλανγκ δεν είστε, καθόλου κακοί θα έλεγα. Ανεβάζετε όμως ενίοτε και μαλακίες, που αποτελούν strictly ιδιωτικά αστειάκια της παρεούλας και θέλει λίγο προσοχή με αυτό.
Όντως, το notorious δωματιάκι είναι το της Ορίτζιναλ. Ο ορισμός είναι εντελώς λάθος και πρέπει να κατέβει.
Όλοι μας την έχουμε κάνει κάποτε με ελαφρά πηδηματάκια απο μαγαζί χωρίς να πλερώσουμε, ωστόσο τέτοιου είδους σκηνικά είναι συνδεδεμένα με τους Αθίγγανους aka Τσιγγάνους aka Γύφτους aka Ρομά aka Ρομανί aka Μαύρους και τα ρέστα. Συνήθως σκάνε στα μπουζούκια σε μεγάλες παρέες, ως και 30-40 άτομα, πίνουν τον κώλο τους και μετά όταν έρθει η ώρα της λυπητερής κάνουν το μαλάκα και μανουριάζονται κλπ. Η συνέχεια γνωστή: έρχονται τα μπατσικά, τους μαζεύουν (όσους βρουν) και τους πάνε στο τμήμα, όπου συνήθως τους αφήνουν μετά από καμιά μέρα. Κύριοι. Διασκέδασαν και τα 'σπασαν χωρίς να πληρώσουν μία. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι έχουν φάκελο από τα 14. Και θα ξαναπάνε στο ίδιο μαγαζί. Κι άντε τώρα εσύ αν σου βαστάει να μην τους βάλεις μέσα. Θα σκάσουν με τα νισάν και θα στο κάνουν καφενείο. Εξ ου και η βαρυσήμαντη εν τω κόσμω της νυκτός απειλή: θα φέρω τους γύφτους...
Πες μου κάτι καινούργιο, αυτό το ξέρω.
Eσύ που με θεωρείς ηλίθιο και γιαλαντζί ζόρικο, έβγα επωνύμως να τα πούμε ένα χεράκι. Δεν θα πονέσει πολύ, σου υπόσχομαι να μπαίνω σιγά-σιγά...
Σπεκ για την προτίμηση στα mac φίλος. Μια χαρούλα φαγάκι που σέβεται την τσέπη σου. Οι διαγωνισμοί ποιος θα φάει πιο πολλά τσιζ (έχω φτάσει εφτά) θρυλικοί... Όλη η ευρώπα με αυτά τη βγάζει, μόνο εμείς εδώ μια ζωή κολλημένοι με τα γαμογκούντις που και πανάκριβα είναι κι όσες φορές έκανα το λάθος μετά με πόναγε το στομάχι μου όλο το υπόλοιπο βράδυ, μη σου πω και την επόμενη μέρα...
Η Σεσιλιά είναι και πολύ πιο καύλα σε σχέση με την μοντέλα κτγμ.
Πέρα από την αντισερβική προπαγάνδα, υπάρχει και η σερβική. Οι Σέρβοι, ήδη από την αρχή του αιώνα και κυρίως μετά το 1918, ειδικεύτηκαν στην κατασκευή εικόνων του «Άλλου». Αναφέρομαι φυσικά στην αντι-αλβανική και αντι-μουσουλμανική προπαγάνδα. Οι σερβικές «Νέες Χώρες» μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους (Κόσοβο, Μετοχίγια, Σαντζάκι, Μακεδονία) ήταν τίγκα στους αλβανούς κι αυτό τους χάλαγε τη σούπα για τη Μεγάλη Σερβία που ονειρεύονταν. Η προπαγάνδα αφηνίασε, προσπαθώντας να στερήσει τον αλβανό από την ιδιότητα του ανθρώπου. Οι αλβανοί παρουσιάστηκαν ως τέρατα (απανθρωποποίηση - dehumanization). Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μελετηθεί κατά πόσον αυτές οι σερβικές εικόνες της εποχής του γιουγκοσλαβικού πειράματος, συνέβαλαν στα έως σήμερα επιζώντα στερεότυπα του «βάρβαρου» αλβανού.
Στη χρυσή τομή, εκεί δηλ. που σύμφωνα με τους επιστημονιζέ καλλιτέχνας της Αναγέννησης πέφτει κατευθείαν το μάτι.
Στο ψυχαναλυτικού περιεχομένου Η αρρώστια που λέγεται άνθρωπος του F. Camon (εκδ. Ροές 1987), ο αφηγητής-ασθενής υποφέρει στην ιδέα πως το πέος του αναλυτή είναι μεγαλύτερο από το δικό του. Στο τέλος όλη του η ζωή συμπυκνώνεται σε αυτό το πράγμα.
Η σλανγκ πονάει καλέ μου φίλε... Και πρέπει να πονάει, αν θέλει να λέγεται σλανγκ και όχι παιδιακίσματα. Όλοι έχουμε πολλάκις αναγνωρίσει, επώδυνα, τον εαυτό μας σε ορισμούς τούτου δω του ρημαδιού, δεν είσαι ο μόνος. Είναι κείνες οι στιγμές που το πουλάκι μας συρρικνώνεται κι οι ίδιοι βουλιάζουμε στην καρέκλα μας σα να θέλουμε να κρυφτούμε...
Έτσι ακριβώς γιατρέ μου. Kαι φυσικά να συμπληρώσω με αυτό που είχε πει ο βέλτσουλας: «γι' αυτό λοιπόν όλα αυτά τα περί πολυπολιτισμικότητας και ισότητας εν τη διαφορά είναι κουραφέξαλα, κάνουν μόνο για τα πάνελ με τη Διαμαντοπούλου και τον Παπαγιαννάκη...». Για πείτε σε πολλούς απ' αυτούς που κόπτονται για τα δικαιώματα των μαύρων και των πακιστανών, να έρθουν να μείνουν εδώ μαζί μου στην Κυψέλη μες τα ΣΚΑΤΑ που οι δρόμοι ζέχνουν απ' το κάτουρο και η κόκα αλλάζει χέρια σε κάθε γωνία και κάθε τρεις και λίγο σκάνε οι μπατσινίλες επειδή άλλος ένας μαύρος μαχαίρωσε την πουτάνα του (έχει γίνει μπροστά μου)...
Συγγνώμη κιόλας φίλε μου, αλλά ένας τουλάχιστον που έχει διπλό λογαριασμό και το έχει παραδεχθεί είσαι εσύ... Όταν πυροβολούμε ας στοχεύουμε τουλάχιστον από πριν, όχι εκ των υστέρων όπως ο Μητσοτάκης...
@ βραστα. Eφόσον οι άνθρωποι το λένε και το ξαναλένε και διασχίζουν (sic) τα ιμάτιά τους πως δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, δεν μπορούμε παρά να κάνουμε μόκο και να δεχθούμε τον ισχυρισμό τους. Εδώ πιστέψαμε (;) κατά καιρούς άλλα κι άλλα, όπως π.χ. οτι ο μπουμπις έχει γυρίσει 62 χιλιάδες φορές όλη την υδρόγειο και έχει επισκεφτεί περισσότερες χώρες κι απο το Γ.Γ. του ΟΗΕ... ή οτι ο έλεκτρον είναι κλόουν και «μόλις» γύρισε από παιδικό πάρτυ....
Όσο για το μοντιλίκι θα στο ξαναπώ και θα στο ξαναπώ όσες φορές χρειαστεί: ΝΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ. Όπως έχει καμφθεί το ενδιαφέρον μου γενικά για το σάι, έτσι μου έχει φύγει και προ πολλού η καούρα να γίνω μοντ. Και, please, όχι άλλο κάρβουνο και ψυχαναλίζουσες ερμηνείες της συμπεριφοράς μου. Πάντα έτσι γίνεται: ξεκινάω ένα γενικότερης υφής θέμα (δίκαια ή άδικα, αδιάφορο) και πάντα φέρνετε τούμπα τη συζήτα στα ψυχολογικά μου. Έλεορ.
Χμ. Κατά πρώτον το άλλη φάση (και γενίκαλλυ οιαδήποτε έκφραση εμπεριέχει το φάση τείνει να περάσει στη σφαίρα του ρετρού, έχει μια εϊτίλα όσο να πεις.
Κατά δεύτερον το μπροστά ή το επίπεδο καταδεικνύει την προχωρημενιά του πράγματος και όχι απλά οτι τα σπάει, σπέρνει, σκάβει κ.ο.κ.
Κατά τρίτον δεν υπάρχει τρίτον (αυτό το χεις πει και συ) αχαχα