Comments by HODJAS (3417)
Showing 661-690 from 3417
Ίρον, δεν συμφωνώ με την πρηνηδόν στάση (άσε που εκτίθενται και τα Παπανώτα).
Ο ντεφετισμός του ιρλανδού αυτόγχειρος Carry O' Taquee, ελάχιστα συφιλίωσε την ποιήτρια-ιδρύτρια της δισκογραφικής Polydor με την ιδέα ν' απαρατήσει τη μάχη με τους μαλάκες βλ. στίχο της «παίζω γροθιές με την κοινωνία».
Η δίψα της για Ζωή Φυτούση Καίτη Φθισική, την ωθούσε να το σκάνει μεταμεσονυκτίως απ' τη «Σωτηρία» και να σουρτουκεύει με διάφορους ρεμπεσκέδες της εποχής.
Σου λέει, χαμένο για χαμένο το παιχνίδι, ας το διασκεδάσω.
Εξ άλλου, ο Μπουκόβσκης έλεγε «μη σκύβεις το κεφάλι, θα το πληρώσεις ακριβότερα»...
!!!
Talking with your monist ontological reductionist hat on or through it;
Πολύ ενδιαφέρον! Στα εγκλέζικα udder είναι ο μαστός των μηρυκαστικών θηλαστικών.
Λέγεται (παραφθορά εκ του λήμματος) και τσιλιμιντήρι.
Μαντέκα δεν το έχω ακούσει και δεν καταλαβαίνω τί σχέση μπορεί να έχει. Manteca στα ισπανικά είναι το ζωικό λίπος και mantequilla το βούτυρο.
Παλιά εν Ελλάδι (προ 100ετίας!), έλεγαν μαντέκα ή (ακόμα παλιότερα π.χ. οι αγωνιστές του '21 και βάλε) μεδουλάρι, το προϊόν του εμπορίου απο ζωικό λίπος, πριν βγεί το ελαιώδες μπριγιόλ και η κηρώδης μπριγιαντίνη (πρόγονοι του μεταγενέστερου ζελέ ή gomina), που χρησιμοποιούσαν οι άνδρες για να λαδώνουν το τσουλούφι τους και τη μουστάκα τους, εν είδει καλλωπισμού.
Τα λαδωμένα και πατικωμένα στο μέτωπο τσουλούφια, που έπεφταν μπρός στα μάτια των κουτσαβάκηδων του 19ου αιώνα, λέγονταν αφέλειες ή πίτταις κατά την σχετική λογοτεχνία. Ένα άπλυτο κεφάλι εξακολουθεί να αποκαλείται και σήμερα πιττιασμένο.
Η τραγουδίστρια των '70ς-80'ς Ελένη Ροδά, διέθετε τέτοια κωμοτυρί χιτλερόφραντσα, την οποία και φύσαγε κατά βούληση, μετά σχετικού μόρτικου ακκισμού του μονόμπαντα κυρτού λαιμού της.
Η παράδοση του ριγμένου τσουλουφιού / φράντσας, που σκέπαζε το μισό πρόσωπο αναβίωσε πρόσφατα με το δήθεν ξενόφερτο στυλ emo ή το κούρεμα-ξούρισμα κουρούπας με ένα και μοναχικό τσουλούφι που σκεπάζει μάτι, ενώ το κουτσαβάκικο μισόγερτο καπέλο που σκιάζει το μισό πρόσωπο (ή το ανάριχτο στο πίσω μέρος του κεφαλιού) όπως έκαναν με το κάλυμμά τους οι άτακτοι πολεμιστές επί Οθωμανών, επιβιώνει μέχρι σήμερα στις τάξεις των μάγκηδων του ναυτικού.
Η ιστορία τελικά δεν κάνει κύκλους, αλλά ορθοκόλυμπο...
We could be Laskoes, just for one day...
:-P
Μετά το θρυλικό ναυάγιο του κακότυχου μπρικίου HMS Bottombound έξι μίλια ανοιχτά των Νήσων του Αγίου Τουικίου προστάτη των ατόμων με τίκ (Saint Twitch) την 17η Μαρτίου του 1769, απο το τσούρμο του Captain James Cook, απέμειναν μόνον ο μάγειρος, ένας αρμενιστής, ο λοστρόμος κι ο καπετάνιος...
Diesen sind!
Ορθόν. Ομοίως παίζει και το «θα σε παραιτήσω» δηλ. θα σε υποχρεώσω σε παραίτηση (κυρίως στις υψηλόβαθμες δημόσιες θέσεις, όπου δεν υφίσταται τυπική ιεραρχική κλίμακα και δεν μπορεί ο ουσιαστικά προϊστάμενος να «απολύσει» ούτε και να «απαλλάξει απο τα καθήκοντά του» κάποιον, χωρίς να δώσει δημόσια εξηγήσεις).
Παροιμία για σεμινάριο!
Έχει πολύ ψωμί για ερμηνεία, ας του δώσει κάποιος κλώτσο να γυρίσει (Τζήζα μην πείς «κλότς» γιατί θα επαναληφθείς)...
Νομίζω μια δόση στα 80'ς (επί δραχμών), τίμια έλεγαν και τα χιλιάρικα π.χ. «έδωσα πενήντα τίμια και πήρα αυτή τη μπακατέλα» (μοτοσακό).
Πολύ καλό λήμμα κι ο πονηρός κοίλος ανεβάζει πήχυ σάιτοστ με τις ρησερτσιές του...
;-)
Πολύ καλό.
Βλ. και σχετικό ψυχογράφημα αυτής της μπατσίστικης νοοτροπίας εδώ.
Σε μεταγενέστερες του Αλή Πασά εποχές, έβαζαν μπροστά την μοτοσικλέτα...
Ωραία ερμηνεία, αλλά σκόνταψα στην Μπάμπεια προέλευση.
Χμμμ.. Κάποιο Λάσκο έχει η φάβα...
Hence we will not say that Hodjas cite like Laskoes, but that Laskoes cite like Hodjas...
(Sir Winston L.S. Churchill, Prime Minister of the United Kingdom, 28th October 1940 speech before the British Parliament).
Η άσκησις εξουσίας διά της (έστω κατά nominal τεκμήριον) γνώσεως εις βάρος της (ενδιαθέτου ή καθ’ υποβολήν αισθήσεως) αγνοίας του άλλου, προς άντλησιν οφέλους, είναι παλαιά όσο και η ιστορία.
Οι ψυχανάλατοι/-ες τύποι/-ισσες, αντιμετωπίζονται με (ανάλογες των αναζητήσεών τους) χοντροκομμένας ψυχαναλυτικάς ερμηνείας, που παραπέμπουσιν εις άμεσον συνεύρεσιν μπας και βγεί κανα λαβράκι (ο Εμπειρίκος ως ψυχαναλυτής είχε χτυπήσει ουκ ολίγες γκόμενες έτσι - μέχρι που τον εκάρφωσεν κάποιος κερατάς σύζυγος και του πήραν την άδεια)...
Άλλωστε μην πάμε μακριά, και οι Λομβαρδοί Ιωαννίται, που εφρούρουν τους εμπορικούς κόμβους των Αγίων Τόπων, φέροντες σταυρόν εις το στήθος (κομβο-Ιωαννίται κατά τον Ενετό Βονιφάτιο Μουφαδόρο), χρησιμοποιούσαν διάφορα τεχνάσματα και μαντζούνια της Ανατολής, οτι καικαλά ήσκουν την ιατρικήν επιστήμην προκειμένου να ψήσωσιν (επ' αντιτίμω) τους αδαείς πληθυσμούς που περίμεναν να ιδούν «το θάμα». Όποιος δεν είχε να πληρώση το ακριβές αντίτιμον διά την αμφίβολον θεραπείαν, εκωλομπαρεύετο απηνώς. Ούτω πως εκατήντησεν το Τάγμα των, να κουρσεύη άπιστα κωλαράκια ελέω Θεού ή δε περιοχή προελεύσεώς των, απετέλει συνώνυμον της ακολασίας (βλ. «κωλομπαρδία»)...
Αι πρώται δε τράπεζαι παγκοσμίως, ιδρύθησαν εις Ιερουσαλήμ απο τας («εξ αιτίας αισχράς» βλ. Λέοντα Δ΄ Αρσενοκοίτη: «Μάχαι Μαύρων εν Καιρώι Νυκτός εντός Υπογείου Σβησθείσης Λυχνίας», τόμ. XVI, σελ. ικ΄, στιχ. κζ΄ et seq.) αποταμιεύσεις του Τάγματός των, εξ ου και η έκφρασις «έγινε κουμπαράς ο κώλος μου».
Οι βωμολόχοι Χριστοπαναΐτες τους εμιμήθησαν γαμούντες τε δέροντες και μπινελικούντες (Μανουήλ Ε΄Βυζοθήρας, op. cit.), αλλά συντόμως εγλυκάθηκαν και το παραξήλωσαν κι ούτω πως ο αγνός Ιννοκέντιος Γ΄ τους ηφάνισεν διά πυρός και σιδήρου (αφού άρπαξε το παραδάκι) και διέταξε να σβήση η μνήμη των απ' τα κατάστιχα της ιστορίας εν είδει infamia δι’ ό και διαθέτομεν ελάχιστα στοιχεία σχετικά με το Τάγμα των σήμερον (τα' χει ένας φίλος μου σ' ένα σεντούκι, αλλά δεν τα δίνει).
Μαζί με δαύτους, πήρε η μπάλα και τους Ναΐτες, λόγω συνωνυμίας (τ’ άλλα είναι μαλακίες που σκαρφίστηκε ο αισχοκερδής βενζινοπώλης Έκο, για να τα κονομήση μαζί με τον κουνιστό Φουκώ)...
Τελικώς κατόποιν ωρίμου σκέψεως, τα ζαφείρια του καπνού, προέρχονται μάλλον αμεσότερα απο το νεοτουρκικό zifir = σκοτεινός, πίσσα.
Ορθότατο το Πονηρό!
Και σόρρυ για την ανακρίβεια. Και είχα μια ανφιβολεία για το Μπεχ-Τσινάρι αν όντως ήταν εκεί ψηλά, μιας και ο Τσιτσάνης αναφέρεται σε φίνο ακρογιάλι κι εφ' όσον οι μπεξιναρτζήδες απ' όσο έχω ακούσει, ήσαν ψαράδες.
Και θα συνεχίσω με συμπλεκτικό σύνδεσμο μετά απο τελεία.
Καίτοι δεν επιτρέπεται...
;-)
Στην ορολογία των δικαστηρίων Α.Ε.Κ. όταν προτείνει ο Εισαγγελέας σημαίνει για την ποινική διαδικασία = Απαράδεκτη Ελλείψει Κλητεύσεως.
Πώωω ρε φίλε! Μπεχ-Τσινάρι όλα τα φταλέ!
Στο «1900» παραπλεύρως έπινε τσίπουρα ο Φοιρός...
Dr. Chuck in the Middle M.D.
Διπλωματούχος Χειρουργός Αλλαντικών με ειδίκευση στα ζαμπονοειδή.
Ιατρείο: 3η στάση του Νίκα, Άνω Σαλαμάκι.
Δέχεται 09:00-15:00 κατόπιν ραντεβού.
Ιταλιστί «Pasquale Americano» = βλαχομετανάστης (terrone) του Νότου, που παίζει το αμερικανάκι στους συντοπίτες του.
Πασχάλης (Pasquale) είναι κοινότατο όνομα απο Νάπολι και κάτω (όπως και Calogero, Carmello κλπ), όπως λέμε Κίτσος, Κώτσος, Μίτσος, Μήτρος κλπ.
Για του λόγου το αληθές άκου μήδι Mambo Italiano του αξέχαστου Ναπολετάνου Renato Carosone.
Ούνρα λέγονταν και η κούτα με τα τρόφιμα, που έστελνε η μάνα στο ξενιτεμένο σ' άλλη πόλη για σπουδές, παιδί της...
Homo homini Lascus...
Ίσως, το φαινόμενο της εκγύμνασης του σώματος σήμερα να μην είναι τίποτα παραπάνω απ' αυτό που φαίνεται.
Εξ άλλου, η μαλακισμένη μας μεσαιωνική εποχή, ενδείκνυται για (ξανα-μανα) εμπειριοκρατικές - νεωτεριστικές αντιλήψεις, μπας και πάρουμε πρέφα το αυτονόητο πριν είναι πολύ αργά.
Ο κατ' εξοχήν ηπειρωτικός μεταμοντερνισμός, προσφέρεται μάλλον για συζητήσεις μ' ένα ποτήρι κρασί στο χέρι...
Ως εκ τούτου, η γυμναστική (δέον να διαφορίζεται και απο την άθληση και απο το σπόρτ και απο το βόδι-βίλδι) στα σύγχρονα άστεα, να είναι (σε λελογισμένα επίπεδα) αναγκαία, λόγω του καθιστικού τρόπου ζωής, που επιβάλλει η σύγχρονη οικονομία-παραγωγικές σχέσεις στους περισσοτέρους (;)
Ειδεμή απλούστατα, θα πάμε όλοι απο λουμπάγκο και αυχενικό μετά απο 10-12 ώρες καρέκλα και υπολογιστή, τσιγαρούμπα και ντελίβερυ.
Μας έφαγε το αρνί Μιχαλάκη μου!
(Βέβαια, το λουμπάγκο έχει και τις χάρες του όπως παρατήρησε ο Γάλλος κομίστας Reiser, αφού μια γυναίκα με λουμπάγκο γυρίζει δύσκολα να σου ρίξει φούσκο όταν της βάλεις χέρι στο λεωφορείο κι επίσης βογγά πολύ στο κρεββάτι, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια)...
Ο,τι ξεπερνά το αναγκαίο και λογικό fitness για να μην ρουχλιάσεις απ' την αγυμνασία, περνά (μαζί με την εν γένει τελειοποίηση των σωματικών διακριτικών), στον ευγονισμό των ευπορότερων τάξεων, όπως έχει εύστοχα για άλλη μια φορά διακρίνει ο Χαλικούτης εδώ.
Ο έξτρα κόπος πέραν των ανωτέρω, μάλλον ανάγεται στην σφαίρα της ψυχοπαθολογίας, οπότε οποιαδήποτε ανάλυση απο τους ψυχολόγους-φιλοσόφους μας και τα ρέστα παγωτό, ευπρόσδεκτη.
Πάντως ο τίγρης, ο πλέον αποτελεσματικός κυνηγός του ζωικού βασιλείου, δεν διαθέτει γραμμώσεις-μούσκουλα και μπαρμπούτσαλα, αλλά ετοιμότητα-ταχύτητα-ακρίβεια-δύναμη, που εξικνούνται απ' την ανάγκη να ζήση.
Και (ναι!) οι προοδευτικοί (όχι κατ' ανάγκην τουπίκλην αριστεροί) άνθρωποι που αναμετρώνται με τις δυνάμεις καταστολής στις διαδηλώσεις, έχουν αυτές τις χρήσιμες αρετές και μάλιστα τσάμπα.
Ο δε πεινασμένος αλλοδαπός-τίγρης, έχει να πάρει πολλά κωλαράκια φαιοκουλτουριάρηδων και μη...