Comments by electron (1413)
Showing 931-960 from 1413
καλό, λέγεται και σε άλλα αθλήματα
αυτό είναι τυρί ρε σάχλα
μαλαγανιές είναι οι πράξεις του μαλαγάνα, όχι ακριβώς η συμπεριφορα, βέβαια το σύνολο των πράξεων αποτελεί συμπεριφορά.
Λέμε συνήθως αυτός μου έκανε μια μαλαγανιά, εννοώντας το, με την ίδια ακριβώς έννοια με την λαμογιά
Από τις λίγες φορές που την έχω ακούσει με θετική χροιά είναι στο ποδόσφαιρο (ή γενικότερα στον αθλητισμό), όταν μια ομάδα φυσάει, και λένε οι ειδήμονες: π.χ. η Λυών τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία είναι μια κατηγορία μόνη της (δλδ παίζει ουσιαστικά μόνη της για το πρωτάθλημα).
σκεφτόμουνα κάποιους τέτοιους πολιτικούς όρους, αλλά αποφεύγω να τους βάλω, γιατί νομίζω ότι κάποιος λίγο πιο μεγάλος (σε ηλικία, γιατί σε κιλά και προσωπικότητα είμαι μια κατηγορία μόνος μου) θα μπορούσε να τα εξηγήσει καλύτερα.
Με αφορμή αυτό το λήμμα, θυμήθηκα τον «ανένδοτο» του Παπανδρέου, ή «το όπλο παρά πόδας» (έκφραση που παλιά λεγόταν αρκετά) του Ζαχαριάδη. Αυτά τα έχω διαβάσει, αλλά ίσως κάποιος που γνωρίζει περισσότερα, θα μπορούσε να τα εξηγήσει πιο καλά (ενίοτε είμαι μετριόφρων). Σε περίπτωση βέβαια που αποτελούν κάποιο είδος πολιτικής σλανγκ.
και πολύ εύστοχος, σύντομος και περιεκτικός ορισμός.
το ίδιο, αυτό εμείς το λέμε τρακατρούκα! αλλά μάλλον μόνο εμεις εε;;
τσάκω και τα πεντάρια σου για το λήμμα, αφου τώρα το είδα. Εννοείται ότι αν το είχα δει πιο πριν, θα το έβαζα!! Αλλά θα το λέω!!!
αν είμαι φάουλ και δεν είναι αυτή η τρακατρούκα στο μύδι, ας το βγάλει κάποιος μοντ. Τω καιρό εκείνο πάντως ήταν κλασικό παιχνίδι που αγόραζαν οι παππούδες στα εγγόνια και το έλεγαν έτσι. Και επίσης αυτοσχέδια τρακατρούκα φτιάχναμε βάζοντας στο πηρούνι του ποδηλάτου ένα μανταλάκι που έπιανε ένα χαρτόνι και ίσα ίσα ακουμπούσε τις ακτίνες. Με την κίνηση της ρόδας, οι ακτίνες βρίσκαν το χαρτόνι και έκαναν παρόμοιο με τρακατρούκα σπαστικό θόρυβο.
εμείς λέγαμε τρακατρούκες κάτι παιχνίδια με ξύλινη λαβή που έκαναν θόρυβο, κάτι σαν καστανιέτες ένα πράμα, αλλά σε παιχνίδι. Και όντως ο θόρυβος τους έμοιαζε με τρακ τρούκ. Αν βρω φωτό θα την βάλω στο μύδι
εδώ έφτιαχνα κατάσταση, και μου τη γαμήσατε (sic) τη συζήτηση
ωραίο συνώνυμο του ξεμουνιάζω: την έκοψα στα δύο με τις κάβλες που είχα.
μια και είστε οι γαλλομαθείς στα σχόλια, ανεβάστε το «δελφίνος», που νομίζω ότι είναι από τα γαλλικά. Τώρα δεν λέγεται πιά αλλά στις προπροηγούμενες εκλογές μας είχαν πρήξει. Νομίζω, είμαι σίγουρος μάλλον ότι προέρχεται από τα γαλλικά.
ες αύριον τα σπουδαία
αυτή τη λέξη έψαζνα, παρεπίδραση. Μοιάζει η ελληνική (βολίδα) με το βολέ και η βολίδα παρότι προέρχεται από το βόλι, έδωσε έννοια και στο βολέ, με την έννοια του δυνατού σουτ, και όχι μόνο του βολέ με την έννοια του σουτ που πιάνεται στον αέρα, πριν χτυπήσει η μπάλα κάτω.
Είναι καλό παράδειγμα ο Στάλιν, γιατί όντως είναι καταδικασμένος από αυτούς που έγραψαν την ιστορία. Αλλά η ιστορία έχει πολλές αναγνώσεις, και η σύγκριση με τον Χίτλερ που κάνουν πολλοί (καφενειακά και πολιτικά) αδικεί μάλλον τον Στάλιν. Σίγουρα δεν ήταν η λαμπρότερη μορφή του κόσμου, ο πιο φωτισμένος ηγέτης του κόσμου, αλλά σίγουρα δεν ήταν και Χίτλερ, όπως τον παρουσιάζουν.
πιθανόν, γιατί αν θυμάσαι λέγόταν πολύ και το βολέ (με λάθος έννοια) για τα δυνατά σουτ. Οπότε μπορεί επειδή μοιάζουν οι λέξεις.
Μάλλον υπεύθυνος για αυτό το δάνειο από την γαλλική, πρέπει να είναι ο Γιάννης Διακογιάννης.
πως και δεν έκανε ανάλυση κάποιος γαλλοτραφής, για το βολέ>βολίδα>καραβολέ-->καραβολίδα
ρεεε, δεν πάτε καλά!!!
Να πούμε ότι είναι ηχομιμιτικό. Ντουκ, είναι ο ήχος όταν χτυπάς την πόρτα για παράδειγμα. Στην πόκα λέει ο πρώτος που μιλάει ντουκου, και μετά όποιος ακολουθεί, αν δε θέλει να ποντάρει λέει πάλι ντούκου. Το ντούκου στην πόκα εκφράζεται και με χτύπο των δαχτύλων στο τραπέζι, από εκεί μάλλον σλανγκοποιήθηκε.
Με το μπαρδόν, τι εστί south park; Διότι το είδα ξανά και αναρωτιόμουν.
Θυμήθηκα (με τη μετακίνηση των δοκαριών) ένα από τα λίγα πετυχημένα που είχε πει ο μένιος. Μετά από το 2-2 του παναθηναϊκού με τη ρεάλ, γίνεται σύνδεση, στο άδειο πια γήπεδο για το ρεπορτάζ. Ρωτάει ο Σωτηρακόπουλος, και μένιος απαντάει : έφυγε ο κόσμος, αλλά στο τέρμα πίσω μου, τα δοκάρια ακόμα τρίζουν. Είχε προηγηθεί μία καραβολίδα στον οριζόντιο δοκό κατά την διάρκεια του παιχνιδιού!
Η πόκα πέραν του παράγοντα τύχη, είναι μάλλον ο βασιλιάς των χαρτοπαίγνιων σε σχέση με την ψυχολογία. Ο καλός ποκαδόρος, δεν είναι σίγουρα ο πιο τυχερός. Συνήθως στην πόκα αυτό που λέγεται, είναι ότι καλός παίχτης είναι αυτός που στην χασούρα του θα χάσει τα λιγότερα, ενώ στη ρέντα του θα πάρει τα περισσότερα. Ο λόγος είναι ότι η πόκα έχει να κάνει πολύ με το «διάβασμα» των αντιπάλων, και με την αυτοπειθαρχία. Καθαρά ψυχολογικά χαρίσματα. Η ρελάνς αποτελεί ένα όπλο ψυχολογικού πολέμου.
«το τυράκι το είδες ρε μπάμια, τη φάκα δεν την είδες;»
όταν ξυπνάς από το παραμύθιασμα!!
η ουσία είναι να το πάρεις το κόλπο, και να 'ναι και φορτωμένο.
Υπάρχει και ο όρος ¨καπίκια« που σλανγκοποιήθηκε (περα από διαίρεση στο ρούβλι), ως »χρωστούμενα«, από την πρέφα. Αλλά τώρα πια, παίζει κανείς πρέφα;
ε, ναι, είμαι πανέμορφος!!