Comments by aias.ath (348)
Showing 121-150 from 348
Μερικὲς φορὲς ἀκούγεται ἡ ἔκφρασι <<ὁ Χ ἔπαθε ταράκουλο magnum>>, γιὰ νὰ δηλωθῇ τὸ μεῖζον στραπάτσο ποὺ ἔπαθε ὁ ἄνθρωπος.
Πές μου καὶ γιὰ τὸ βράστειον ἱερογλυφικὸν δίπλα!
Παράκλησις πρὸς ὅλους, τὰ καλωσωρίσματα σὲ ΠΜ, ἐκτὸς ἂν ἐκφέρωνται καλιαρντιστί.
Μή γαμήσουμε τὸ λῆμμα
Χελλόου ἔβρυμπάντυ...
Κάποιος θὰ ἔπρεπε νὰ μὲ μυήσῃ στὰ συνθηματικὰ (RIP, :-)), γιατὶ εἶμαι ἀμήχανος τί νὰ κάνω...
Τὸ λιωμής εἶναι καλὸ καὶ δὲν ἔχει ἀναρτηθῆ. Κάντε κάτι, ὅποιος τὄχει...
Σπὲκ στοὺς ΠΑΟΚτσῆδες!
Ἀπὸ σήμερα θὰ τὸ λέω καὶ ἐγὼ γιὰ νὰ βοηθήσω.
@ Βράστα (1ον μήδιον):
Ντάν, ρὲ μαλάκα, ντάν!
Ὀρθῶς. Νὰ προσθέσουμε καὶ τὴν μορφὴ κοντραμπατζής.
Θὰ ἄξιζε νὰ προσεχθῇ καὶ τὸ ὁμόηχον τοῦ εὐοῖ, τὸ αἰβοῖ (καὶ ἰαιβοῖ), ποὺ σημαίνει μπλιάχ (ἐπιφώνημα ἀηδίας). Δὲν εἶναι ἐνδιαφέρον τὸ ὁμόηχον;
Ἄσχετο, ἀλλὰ καὶ σχετικό:
Οἱ παλαιότεροι γνωρίζετε ὅτι διατηροῦσα ἐπαφὴ μὲ δύο γέροντες κιναίδους, τοὺς ὁποίους συμβουλευόμουν ἐνίοτε ἐπὶ θεμάτων ἁρμοδιότητός των.
Ἐνῷ ἔγραφα, πληροφορήθηκα ὅτι ὁ τελευταῖος ἀπὸ τοὺς δύο αὐτοὺς μαθουσαλόπουστες, ποὺ ὡμίλει φαρσὶ τὴν καλιαρντὴ καὶ τὴν ντούρα λιάρντα, καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔμαθα καὶ ἐγὼ πολλά, ἐξεμέτρησε τελικῶς τὸ ζῆν, εἰς τὴν ἡλικίαν τῶν 98 ἐτῶν. Διετήρησε μέχρι τέλους τὰ χούγια του (σὲ θεωρητικὸ ἐπίπεδο), τὴν πλάκα του, τὸν αὐτοσαρκασμό του καὶ τὴν κατάθλιψί του.
Τώρα, ὅ,τι προλάβουμε νὰ σώσουμε. Ποιόν θὰ ρωτᾶμε δὲν ξέρω...
Φίλῳ Λεωνίκῳ τὸ χαίρειν.
Πράγματι, τὸ οἷ σημαίνει ᾧ καὶ ᾗ (=αὐτῷ, αὐτῇ), καὶ μέχρι ἐδῶ καλά. Τὸ ἅν ὅμως, δὲν μπορεῖ νὰ συνδυασθῇ νοηματικῶς, καὶ συνεπῶς δὲν μπορῶ νὰ προσχωρήσω στὴν ἄποψι αὐτή. Ἐνῷ δηλαδὴ τὸ εὐοῖ θὰ μποροῦσε νὰ σημαίνῃ εὐ αὐτῷ, τὸ εὐὰν, ἀναλυόμενο, δὲν σημαίνει τίποτε.
Τὸ παρακελευσματικὸ ἐπιφώνημα εὐοῖ ἐλέγετο καὶ εὖα (πρόσεξε, ὄχι εὐά ἢ εὐᾶ, ἢ εὐᾷ, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσε νὰ γίνῃ παιγνίδι), τὸ ὁποῖο δὲν ἀναλύεται, κατὰ τὰ κλασσικὰ λεξικά.
Κατὰ τὸν Ἠσύχιον τὸ εὐοῖ εὐὰν σημαίνει αὐτὸ ποὺ ξέρουμε, καὶ δὲν τὸ ἀναλύει.
Ἀπὸ τὸ εὖα παράγεται τὸ ῥῆμα εὐάζω ἢ εὐιάζω=κραυγάζω εὖα/εὐοῖ πρὸς τιμὴν τοῦ Βάκχου.
Θὰ ἀπεδεχόμην εὐχαρίστως τὴν διόρθωσι τοῦ τονισμοῦ στὸ εὐοῖ, τὸ ὁποῖο κανείς μας δὲν πρόσεξε.
Θεωρῶ τὴν προσπάθεια ὁρισμοῦ ἀπὸ τὸν Πάτση καὶ τὴν Ἰρονίκ καρασπεκάτη· τὰ ὑπόλοιπα ὅμως μοῦ φαίνονται ἁπλῶς ὕστερος λογιωτατισμός. Ἀκόμη κι ἂν προσεφεύγαμε στὴ βοήθεια τοῦ Wittgenstein, θὰ εἴχαμε πολλὲς δυσκολίες νὰ ὁρίσουμε κάτι, τοῦ ὁποίου ἡ σλανγκικὴ ἰδιότης ὀφείλεται στὴν ὑπονούμενη, μὴ ρητὴ (implicit) καὶ ὄχι στὴν ρητὴ (explicit) ἔννοιά του, τοσούτῳ μᾶλλον, καθ´ ὅσον οἱ ὑπονοούμενες ἔννοιες μιᾶς καὶ μόνης λέξεως μπορεῖ νὰ διολισθαίνουν ἢ νὰ πολλαπλασιάζωνται αὐθαιρέτως καὶ χαοτικῶς.
Ἐπίσης, παρατηρώντας τί καὶ πῶς συναισθάνομαι ἐγώ, ὅταν ἀκούω/διαβάζω μία σλάνγκ λέξι, θὰ ἔλεγα ὅτι ἡ κατανόησί της εἶναι πάντα ἐλλειπής, ἅν δὲν ὑπάρχῃ καὶ κάποιος βαθμὸς ἐνσυναισθήσεως (empathy) μὲ τὸ πλαίσιο ποὺ τὴν παράγει/λέει/χρησιμοποιεῖ/ἐξηγεῖ.
Ἀκόμη, καὶ τελειώνω, ἴσως θὰ ἦταν χρήσιμο νὰ δοῦμε τὴ σλάνγκ σὰν ἕνα πεδίο, στὸ ὁποῖο ἰσχύει ἡ ἀρχὴ τῆς ἀπροσδιοριστίας...
Φακκάω, -ῶ στὴν Κυπριακὴν σημαίνει κτυπῶ. Παραδείγματα: <<Φακκᾶς μου στὰ νεῦρα>>, <<Ἐφάκουν ντου τὴν μπόρταν, ἀλλ´ ἐtchοιμάτον>>.
Γιὰ νὰ μὴ παραπονῆται ὁ φίλτατος Βικάριος, ὑπάρχει καὶ ἡ χρῆσις τοῦ <<ὤπα>> γιὰ διακοπὴ τοῦ συνομιλητοῦ πρὸς ἔκφρασιν ἀντιρρήσεων, ποὺ μάλιστα δὲν περιμένουν. Συχνὰ γίνεται μεγάλη κατάχρησι τοῦ ἄκομψου αὐτοῦ τρόπου.
«Μειωτικός χαρακτηρισμός άντρα, συνήθως νεαρής ηλικίας, που ντύνεται και συμπεριφέρεται με υπερβολική κομψότητα και παριστάνει τον γόη. Λιμοκοντόρος, δανδής, κομψευόμενος, φλώρος».
Πηγή:Σιωπητήριο, τοῦ Θανάση Μαυρίδη, www.capital.gr. Πρόκειται γιὰ ἄρθρο-κράξιμο ἐπ' εὐκαιρίᾳ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ ὅρου εἰς τὴν δημοσίαν ῥητορίαν τῆς πολιτικῆς κονίστρας.
Ἤμουνα στὴ γῆ βελόνι, ποὺ τὴ σκέπαζε τὸ χιόνι...
Σᾶς ἔχω ἐπιθυμήσει, ἀλλὰ δὲν ἔχω χρόνο/ἀντοχὲς νὰ παρακολουθῶ τὸ site. Σᾶς θυμᾶμαι ὅμως μὲ εὐχαρίστησι.
Κύριοι, νὰ εἶστε καλά, διότι μοῦ θυμίσατε τὸ λῆμμα μετὰ ἀπὸ τόσον καιρὸ καὶ τὸ εὐχαριστήθηκα πολύ!
Βλ. σχόλιό μου στὸ λῆμμα μπουτ - ή, οι επιρροές της ρομανί στα καλιαρντά.
Βλ. σχόλιό μου στὸ λῆμμα μπουτ - ή, οι επιρροές της ρομανί στα καλιαρντά.
Λοιπόν, νομίζω ὅτι ὁ Πονηρός, μὲ τὸ ἐξαίρετο, ἐμπεριστατωμένο καὶ κυρίως τεκμηριωμένο λῆμμα του, κλείνει ἕνα μεγάλο κεφάλαιο γιὰ τὴν προέλευσι πολλῶν λέξεων τῆς καλιαρντῆς. Λέω «κλείνει» καὶ ὄχι κάτι ἄλλο (πχ συμβάλλει στὴν...κλπ) διότι ἐδῶ ἔχουμε τὴν περίπτωσι, ὅπου δὲν χωρεῖ κἄν ἄλλη ἄποψι.
Ἐπειδὴ στὸ λῆμα αὐτὸ ὑποκρύπτεται καὶ πολλὴ ἐργασία, ψάξιμο, διάβασμα βιβλίων, ἔλεγχος/διασταύρωσι ἀπόψεων κλπ (σὲ σύγκρισι μὲ «ξέρω κάτι καὶ τὸ γράφω»), νομίζω ὅτι ὀφείλονται καὶ πολλὰ-πολλὰ σπέκια.
Φίλε Πονηρέ, ἐφ' ὅσον ἔχῃς πρόσβασι στὴν πληροφορία (καὶ κέφι βεβαίως), βάλε ἕνα χεράκι καὶ στὰ ὑπόλοιπα, ὥστε νὰ τελειώσῃ αὐτὸ τὸ «ἀγνώστου ἐτύμου».
Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ, ἄλλο τὸ ἔτυμον (ποία ἡ ρίζα) καὶ ἄλλο ἡ προέλευσι (τὴν πήραμε ἀπὸ ἐκεῖ) μιᾶς λέξεως.
@Vikar
Θεωρῶ ὅτι ἡ ἔννοια 2 εἶναι παράγωγος τῆς 6 (Τριαντάφυλλος), ποὺ σημαίνει γερνάω, φθείρομαι, κάνω ρυτίδες=σπάει τὸ δέρμα μου κλπ.
Τώρα μοῦ ἤρθανε καὶ τὰ καλιαρντὰ συνώνυμα τοῦ φεύγω:
Τζάζω καὶ τζάω, ἀβέλω τακοῦνι, ἀβέλω κανξερό, ἀβέλω κανὶ κλπ.
Νά λοιπὸν ἕνα καλοδουλεμένο λῆμμα, τιμηθὲν μὲ ἀρκετὰ καὶ στοχευμένα καὶ εὐπρεπῆ σχόλια.
Ἐγὼ βέβαια μπαίνω στὴν κουβέντα ὄψιμα, μετὰ βίας στὰ μεθεόρτια.
Ἔχω λοιπὸν νὰ πῶ ὅτι ὑπάρχουν ζευγάρια ποὺ δοκιμάζονται ἀπὸ τὰ προεόρτια, τὸ καλὸ ὅμως εἶναι ὅτι τὸ πρόβλημα εἶναι ἀντιμετωπίσημο. Προϋπόθεσι εἶναι ὅπως πάντα ἡ ἀναγνώρισι καὶ ἡ βούλησι. Τὴ στάσι ζωῆς πολλῶν γυναικῶν «ἔχω PMS» τὴ θεωρῶ στείρα, ἰδίως ὅταν ἐκφράζεται μὲ τὴ νοσοποιητικὴ αὐτὴ ἀμερικλανιά. Ἡ μαύρη ἀλήθεια εἶναι ὅμως ὅτι χρειάζεται μιὰ κατανόησι, μιὰ προσαρμογὴ ἐκ μέρους τῶν ἀνδρῶν, διαφορετικά, καλλίτερα νὰ σπᾶνε (δὲν ὑπάρχει τὸ λῆμμα περιέργως).
Γιὰ τὴν ἄλλη δικαιολογία «εἶχα πιεῖ», ποὺ λέγεται καὶ μὲ τὴν ἔννοια «εἶχα πρεζάρει», ἔχω νὰ πῶ ὅτι δυστυχῶς ἀκούγεται ὅλο καὶ περισσότερο καὶ στὴ χώρα μας, ὅσο ὑποχωρεῖ ἡ δική μας κουλτούρα. Στὸ Ἠνωμένο Βασίλειο πάντως χρησιμοποιεῖται εὐρύτατα καὶ ὡς δικαιολογία ἰατρῶν (ἀληθινὴ ἢ ψεύτικη) γιὰ ἄρνησι παροχῆς ὑπηρεσίας, ἐφ' ὅσον ὅμως ὁ ἰατρὸς δὲν εἶχε ὑποχρέωσι νὰ διατηρηθῇ νηφάλιος, ὅπως πχ ὅταν ἐφημερεύῃ.
Ὅσο γιὰ τὸν φίλο ποὺ ἀπεφάσισε νὰ ἀλλάξῃ φῦλο, πρέπει νὰ λάβῃ ὑπ' ὄψιν του ἕνα ἄλλο μπελά, που θὰ ἀντιμετωπίσῃ: Θὰ χρειάζεται κάθε μέρα νὰ βάζῃ στὸ πράμα του (γειά σου Χαλικού) τὴν ἀντσούγια. Ἂν τὸ ἀντέχῃ καλλίτερα ἀπ' τὸ ξύρισμα...
Προσέξτε καὶ τὸ πομπίνο-φραπέ τῆς καλιαρντῆς, ποὺ σημαίνει πεολειχία.