Comments by salina (433)
Showing 61-90 from 433
εμ, γιαυτό τα θέλω μαζεμένα η καημένη, ανορθόγραφη αφού. στρώσου τώρα να γράψεις κανα ορισμό!
[είσαι συ μια λέρα :-Ρ άπαπα! καλέ πως τα καταφέρνεις να με ξεβρακώνεις και να μου πλέκεις το εγκώμιο ταυτόχρονα;]
Τόχει ένα δίκιο η σοφία, ίσως κάποιος θα έπρεπε να τα μαζέψει όλαφ τα τα γραφοπαίγνια, να μας κάνει και μία όμορφη ανάλυση του φαινομένου, αλλιώς φοβάμαι ότι ο γερμανός μεταφραστής θα αναφωνήσει «ού γαρίδας οι τύποι ούσοι»
Ρε κχαν! είναι αυτός ο 1000στός σου ορισμός και δεν μιλάς;
(ή τα ρδέμπεψα στο μέτρημα;)
Οπως και νάχει συχαρίκια και άντε και με το καλό και 10000!
να συνεισφέρω κι εγώ το κατιτίς μου
οι φάρμες του μέλλοντος που αν δεν γυριστεί κανένα καινούριο blade runner να τις χρησιμοποιήσει σαν σκηνικό δεν θα τις δούμε τρισδιάστατες
ναι, πες μας ότι εμείς φταίμε που γεννήθηκε στρίτζω
Δεν έκαναν (και κάνουν) απλώς τα στραβά μάτια, σε πολλές περιπτώσεις απαιτούν τα χαρτιά βάπτισης ή διώχνουν τους γονείς λέγοντας «αφού θα το βαφτίσεις που θα το βαφτίσεις κάνεις την καταχώρηση τότε» και καλά για δική σου ευκολία, αφού για την ονοματοδοσία απαιτείται παρουσία και των δύο γονιών ή του ενός με εξουσιοδότηση, ενώ την για την βάπτιση μπορεί να κάνει την δήλωση οποιοσδήποτε συγγενής ή ο νονός.
Πάντως δεν πρέπει να τους χρεώσουμε κατ ανάγκη ταλιμπανισμό, μάλλον έλλειψη ενημέρωσης γιατί αν δεν γίνει η ονοματοδοσία όπως απαιτείται από τον νόμο, είναι άκυρη.
περισσότερα εδώ
Ωραίο είναι ρε σύ αυτό, αλλά μήπως να το αναπτύξεις λίγο παραπάνω και για μας που δεν πήγαμε στα στρατά;
μόνο από το μήδι καταλαβαίνω ότι μίλαν λέγεται το βλήμα.
Δεν πρέπει να έχετε παράπονο, και παραμυθάκια σας είπα, και ποιματάκια... :-)
[I][καλέ εγώ εσένα σε καλωσόρισα; δε σε καλωσόρισα!
βελκαμ μπάκ][/I]
Τόχουμε το στριτζώνομαι αλλά η ΣΟ κοιμάται :-)
Και από το γύφτικο σκεπάρνι και από το γύφτικο καρφί, μου είχε δοθεί η εντύπωση ότι ίσως οι γύφτοι ήταν σιδεράδες.
Βέβαια ειδικά για το καρφί, ο μύθος λέει ότι γύφτος έφτιαξε τα καρφιά που σταύρωσαν τον χριστό, και ακόμη παλιότερος μύθος λέει ότι οι γύφτοι κατάγονται από τον χρυσοχόο που έφτιαξε το χρυσό μοσχάρι που προσκυνούσαν οι εβραίοι όσο περίμεναν τον μωυσή να κατέβει απ το τετ α τετ με τον θεό. Ο μωυσής καταράστηκε αυτόν και τους απογόνους του να περιπλανώνται στον αιώνα τον άπαντα.
Αυτοί οι μύθοι βέβαια εξηγούν ή αιτιολογούν τον ρατσισμό, δεν αποδεικνύουν ότι είχαν παράδοση στην κατεργασία μετάλλων.
Το μόνο που μούρχεται τώρα στο μυαλό και ίσως αποδεικνύει τον συλλογισμό μου είναι το ποίημα του Καρυωτάκη
Μπρούτζινος γύφτος -τράλαλα!-
τρελά πηδάει κει πέρα
χαρούµενος που εδούλευε
το µπρούτζον οληµέρα
και πού ‘χειτη γυναίκα του
χτήµα του και βασίλειο.
Μπρούτζινος γύφτος -τράλαλα!-
δίνει κλωτσιά στον ήλιο!»
Φυσικά και είναι. το λέω και παραπάνω.
Κάποτε όμως λέγαμε «μάχαιραν έδωσες μάχαιρα θα λάβεις» τυφλά, σαν γενικό Νόμο που εφαρμοζόταν σε όλους, δίκαιους και άδικους. Σήμερα λέμε «σκότωσες, θα δικαστείς και θα καταδικαστείς» η ποινή που θα επιβληθεί θα έρθει να ρεγουλάρει την αδικία, θα διαχωρίσει τον επικίνδυνο από τον κατά περίσταση δολοφόνο. Η γενική όμως αρχή εφαρμόζεται σε όλους.
Επίσης, παλιότερα η ποινή επιβαλλόταν σαν τιμωρία ενώ σήμερα ως άμυνα, απομόνωση δηλαδή των αντικοινωνικών ατόμων.
Και επειδή πρέπει πλέον να ξεκαθαρίζουμε και τα αυτονόητα, άλλο αντικοινωνικός άλλο αντιφρονών.
Μα κι εμείς σσττεεφφφ το κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο εξετάζουμε. Η αναφορά στην ιστορικο-κοινωνικο-ψυχολογική ανάλυση ήταν για να δείξω την αντικοινωνική φύση της βίας.
Αν δεχτούμε ότι η Βία είναι η επιβολή της θέλησης του ισχυρότερου πάνω στον αδύναμο, τότε δεν δέχομαι ότι έχει κάποια σχέση ούτε με τον Λογική ούτε με το Δίκαιο.
Μοναδική εξαίρεση στις δημοκρατίες είναι η άσκηση βίας από το κράτος στους πολίτες, που όμως έχει όρια και κανόνες που θα πρέπει πάντοτε να είναι σεβαστοί και να ελέγχονται από την κοινωνία.
Και εδώ έρχεται το πρώτο πρόβλημα με την επιλεκτική «δικαιολόγηση» της βίας:
Σαν κοινωνία εγκαλούμε την αστυνομία ότι ανέχεται τους κουκουλοφόρους και δεν «τους σπάει το κεφάλι πριν κλειστούν τα κωλόπαιδα μέσα στο πολυτεχνείο» και άρα δικαιολογούμε (όταν γίνονται) την υπερβολική ρίψη χημικών- τις προληπτικές συλλήψεις- τις συλλήψεις στο τσουβάλι- ακόμη και την χρήση όπλων.
Την άλλη μέρα οι μπάτσοι παίζουν με τους ίδιους «κανόνες» (αυτή ήταν η απαίτηση της κοινωνίας) εναντίων συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων, τότε μιλάμε για χούντα και φασισμό.
Το πρόβλημα λοιπόν με το Δίκαιο είναι ότι πρέπει να είναι κοινό για όλους -δεν δέχεται υποκειμενική κρίση. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι θα αδικηθούν, κάποιοι άλλοι θα πάρουν περισσότερα απ' όσα δικαιούνται και κάποιοι άλλοι θα περιμένουν στην απέξω μέχρι να αποφασίσει πάλι η κοινωνία να απαιτήσει από το κράτος την αναθεώρηση του Κρατούντος Δικαίου.
Και αυτή η αναθεώρηση γίνεται με αμοιβαίους συμβιβασμούς και διαπραγματεύσεις, δηλαδή απαιτήσεις και υποχωρήσεις απ όλα τα μέρη και όχι εκ-βια-σμούς.
Τα τσουβαλιάζω λες χαλικούτη; μπορεί.
Σε μία γενική συζήτηση δεν εξετάζεται η κάθε περίπτωση μεμονωμένα.
αλλά και η κάθε περίπτωση δεν μπορεί να γίνει κανόνας.
Εγώ πάντως «καταπιέζομαι όση οργή κι αν νιώθω»
κι απ ότι βλέπω κι ο σφυρίζων καταπιέζεται κι ας θέλει να μιλήσει
Σωστηηηή! ναι, είναι μόδα αλλά πλαγίως την ασπάζεται η αριστερά; μόνο εγώ το βλέπω ευθέως; χμμμμ... καλά, πάω πάσο.
Με βρήκες σε οίστρο και με τσιγκλάς, αλλά όχι, δεν θα σεντονιάσω, θα θυμίσω απλώς ότι: «ποιός είσαι εσύ ρε που θα μου πεις πως να αναθρέψω το παιδί μου, εμένανε ο πατέρας μου με την λουρίδα μέκανε άνθρωπο» και το άλλο, το αστειάκι «Κάθε πρωί ρίχνε μιά σφαλιάρα στην γυναίκα σου, ξέρει αυτή τον λόγο»
Τελικά, τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν έφυγε ποτέ από την μόδα.
Και τώρα πάω να μελετήσω το λινκ...
Μπράβο ρε συ, τα ίδια λέμε με τον συνάδερφο νόρμπερτ :Ρ
και αυτό είναι που βρίσκω ακατανόητο στο χάιδεμα που κάνει σήμερα η αριστερά στις βίαιες πρακτικές, η αριστερά που υποτίθεται ότι προμοτάρει την κοινωνική δομή και την ομαδικότητα, και άρα την καταπίεση του ατόμου για το καλό του συνόλου, δέχεται σήμερα αυτό το πισωγύρισμα που λες κι εσύ.
Διαγράφει δηλαδή όλους τους αγώνες της αλλά και την ιστορία του πολιτισμού (όπως το ορίζεις παραπάνω) ποντάροντας στα εφήμερα οφέλη που θα αποκομίσει(;) προωθώντας την οργή και τα ταπεινά ένστικτα σε βάρος του ορθολογισμού και της επίπονης πορείας που έχει διανύσει μέχρι σήμερα.
Και καλά τα νεοσυριζάκια, που σαν κακομαθημένα κωλόπαιδα περιμένουν απ τον μπαμπά κράτος και την μαμά κοινωνία να τους βρει την μαγική λύση, οι δραγασάκιδες και οι παπαδημούληδες πως δέχονται να αυτοακυρώνονται και να βλέπουν σαν τον μεγαλύτερο εχθρό της αριστεράς την δίπλα αριστερά και τους δημοκράτες άλλων αποχρώσεων (ναι, τους φιλελέδες λέω) και όχι τους εξ αρχής αντικοινωνικούς χουλιγκάνους και τους ναζίδες.
Τόσο τους έχει παρασύρει η ψευτοαγανάκτηση των πρώην βολεμένων που πραγματικά πιστεύουν ότι σε μετωπική σύγκρουση με τους «επαγγελματίες» της βίας θα έχουν, έστω μία, πιθανότητα να επικρατήσουν;
Διαφωνώ πάντως με την λεκτική καταδίκη της βίας. Τώρα είναι πολύ λίγο, πολύ αργά. Τώρα πρέπει να στρώσουμε τον κώλο μας κάτω ως αριστεροί και ως άνθρωποι και να απαιτήσουμε δραστικές λύσεις -ακόμα κι αν αποδειχτούν λανθασμένες.
Και εγώ, ναι, διεκδικώ τον τίτλο της οσίας αγίας παρθένας μαρίας τερέζας της ρω, γιατί λόγω σωματότυπου-φύλλου-αγυμασιάς εγώ θα βγω χαμένη από την μετωπική. Και το «θα φάω, αλλά θα ρίξω κιόλας» δεν με ικανοποιεί.
Συνήθως δικαιολογούμαστε όταν δεν θέλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη.
δικαιολογούμαι ότι άργησα 30' στο ραντεβού, γιατί άργησε το τρόλεϊ (και όχι γιατί τον έπαιζα αντί να ετοιμαστώ και να έρθω στην ώρα μου)
δικαιολογώ τον μπάμπη (που είναι κωλόπαιδο) γιατί όταν ήταν μικρός χώρισαν οι γονείς του και έπαθε ψυχολογικά προβλήματα (sic)
Σαν κοινωνία δικαιολογούμαστε για την ανοχή μας στην βία γιατί υπάρχουν μετανάστες, μνημόνιο, κακοί πολιτικοί, αεροψεκασμοί, η λέσχη μπιλντερμέργκερ-με-σος-μουστάρδα, μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι, ο σόιμπλε-η μέρκελ- πέθανε κι ο τσάβες (...και μετά έπεσε στο γκρεμό σύντροφε... πάει καλιά του... καλός άνθρωπος ήτανε)
Με άλλα λόγια, οι δικαιολογίες είναι το κατάλοιπο του μοιρολατρικού μας παρελθόντος: κάποιος (θεός; τύχη;) ή κάποιοι (ιλλουμινάτοι; βατικανό; σιωνιστές; καπιταλισμός;) κινούν τα νήματα κι εμείς άβουλες μαριονέτες δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, να πάρουμε μία απόφαση, ακόμα και λάθος.
Δεν κάνουμε καν τον κόπο να εξηγήσουμε ή να κατανοήσουμε γιατί μετά από αυτό θα πρέπει να δράσουμε κι εμείς δεν έχουμε τέτοια διάθεση, εξηγούμε ή κατανοούμε για να δικαιολογήσουμε και να δικαιολογηθούμε. Δεν μας αρέσουν οι αλλαγές και δε τις επιδιώκουμε, παρά ευχόμαστε/προσευχόμαστε να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο με έναν μαγικό τρόπο. Οποια κυβέρνηση προσπάθησε να κάνει κάποια αλλαγή βρήκε την κοινωνία ολόκληρη απέναντί της γιατί δεν μας αρέσουν οι αλλαγές. (για να μην μπούμε σε καθαρά πολιτική-οικονομική συζήτηση φέρνω σαν παράδειγμα τις ταυτότητες)
Η βία είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης και είναι (μετά το σεχ) το κομμάτι που έχουμε καταπιέσει περισσότερο και προσπαθούμε ακόμα να απωθήσουμε από τότε που οργανωθήκαμε σε κοινωνίες.
Δεν έχουμε να εξηγήσουμε, να κατανοήσουμε ή να δικαιολογήσουμε τίποτα, ή θα δεχτούμε την φύση μας και θα μαχαιρωνόμαστε για μία θέση στο λεωφορείο ή θα καταπιέσουμε την οργή και την παρορμητικότητά μας και θα δράσουμε σαν ομάδα, κοινότητα, κοινωνία, κράτος.
σφωνώ με βίκαρ, άλλωστε πολύ πιο συνηθισμένο είναι το σπάω αρχίδια, (βλ. και σπαζαρχίδης)
Είναι δύο ογδοντάρηδες στο καφενείο, πίνουν καφέ και χαζεύουν τις πιτσιρίκες
- Ρε συ, θυμάσαι στο στρατό που μας βάζαν αντικούκου στο φαγητό;
- Ναι, και;
- Ε, άρχισε να με πιάνει...
Σωστός! Εχω την εντύπωση ότι η έκφραση βγήκε από την ταινία They Live που στα ελληνικά μεταφράστηκε «ζουν ανάμεσά μας»
Οχι μόνο διαμαρτυρήθηκαν έξω απ' το πεντάγωνο, αλλά ανάγκασαν και την πολεμική αεροπορία να απαντήσει στο καυτό ερώτημα
Αλλο καταπληκτικό, η Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ απάντησε σε άλλο καυτό ερώτημα: «υπάρχουν γοργόνες;»
Σε Κ.Σ., η απάντηση που μου έπρεπε ήταν «άσε μας κουκλίτσα μου» εν χωρώ, αλλά μάλλον τη γλίτωσα γιατί δεν δίνεται χορωδιακή απάντηση σε τσατ
και με την μικρή αυτή στιχομυθία μεταξύ γκαλαμες και βραστασφύζων, καταλάβαμε όλοι την χρήση της φράσης...
[Εγώ κατάλαβα ότι ο δεινόσαυρος περιμένει πως και πως την καταστροφή. επέζησε της πρώτης, αυτής που αφάνισε τ αδελφάκια του, και θέλει να δει αν θα επιζήσει και για δεύτερη φορά :Ρ]
σωστή μεν η λογική, αλλά δεν με ψήνει... δηλαδή και τα πατσίζω, μερεμετίζω, μπεγλερίζω στην ίδια λογική πέφτουν, νο;
Επίσης: θα μετρήσεις τα παΐδια σου και άλλο, ψιλοάσχετο, θες να δεις τι χρώμα έχουν τάντερά σου;
[I][Να αφήσεις τα γράψε-σβήσε, και να γράψεις κανένα διάλογο της προκοπής, έχουμε πήξει στα λογοκριμένα και στα «σ'αγαπώ μ'αγαπάς» και άλλες πίπες]
Στόις spapakons μου τόλεγε κι η μάνα μου «τον καφέ τον πίνεις δηλητήριο, το ούζο το πίνεις δηλητήριο (ανέρωτο), το τσάι το πίνεις δηλητήριο και δεν τρως τον μπακλαβά επειδή τον έφτιαξα ελαφρύ και δεν έχει πολύ σιρόπι; βρέ α να χαθείς...»
Αν όμως δουλεύουμε στη Δάφνη, παραβλέπεται η ηλιθιότητα και αξίζουμε τον σεβασμό του ανδρικού πληθυσμού...