Comments by Galadriel (6673)
Showing 1081-1110 from 6673
Για τους ενοχληθέντες να αναφέρω ότι δεν ήμουν έτσι εγώ, στο σλάνγκρ έγινα αλλά έχει πλάκα αχαχαχ
Είσαι και ο κρότος.
Μωρέ γιατρέ μου, εσύ ξέρεις καλύτερα τα γιατρικά, όμως σκοτωμένο αίμα στο χωριό μου λένε το αίμα που είναι στερημένο από ζωή, αυτό το καφέ το χάλι το αηδιαστικό (που βρίσκεται πίιιιιισω από το πύον και μπροστά από τον υγιή ιστό).
Πώς ζουπάει ο έφηβος με την μούρη-πίτσα τη σπυράκλα, την πιέζει κλατσ κάνει, πίιιιου πετάγεται το πύον στον καθρέφτη πλατς και μετά ζουπάει ζουπάει ζουπάει να φύγει όλο το κακό πύον, όλο, μαζί και το σκοτωμένο αίμα και να μείνει μια πρησμένη κατακόκκινη τρύπα.
Τον S510 δεν τον έχεις ακούσει μου φαίνεται. Ευτυχώς αυτός όχι ακόμα εδώ, αλλά όπως τα βλέπουν μερικοί τα πράματα οσονούπω... μπρρρρ
μπόγια μου μη μασάς, δώσε πόνο, εγώ ρωτάω πώς το ήθελες (όχι γκρικλις ευλογημένε!)
Πού 'ναι ο τζίζας: βλ. παράδειγμα - αυτοί είδαν ένα έργο, παίζει να ήπιαν και κανα ποτηράκι παραπάνω :D
@mpogias: για δες το λίγο το λήμμα πώς το πιστεύεις και πώς το χεις ακούσει; Ή ξεβρακογκόμενα είναι ή ξεβρακωτογκόμενα είναι. Α;
Που σας βρήκα ρε εσάς... και μ' αρέσετε κιόλας δηλαδή αχαχαχ (τώρα θα βγει ο βίκας και θα αρχίσει τις φωνές για το σπαμ, κρύβομαι ξανά κάτω από το γραφείο)
Το Αντίρριο το κατάλαβες; Αυτό απέναντι από το Ρίο; Το Ρίο είναι μεγάλη πόλη της Βραζιλίας. Της νότιας αμερικής. Εκεί κοντά στο Περού. Που έχει πρωτεύουσα τη Λίμα. Με πιάνjιεις;
Ύστερα σ' είδα στη Μαρσίλια σαν εχάθηκες
μέσα στο θόρυβο χωρίς να στρέψεις πίσω
Κι εγώ που μόνο την υγρήν έκταση αγάπησα,
λέω πως εσένα θα μπορούσα ν' αγαπήσω.
Καββαδίας ρουλζ.
Αμάν ρε βράστα, μια μαλακία δεν μπορώ να γράψω και να γουστάρω μόνη μου, πρέπει να την καταλάβουν όλοι;
Μου θύμισες το «η ζωή εν τάφω» από το σχολείο... ζάβαλη μάικω, το 'χαμε γράψει και διαγώνισμα.
Eδώ που τα λέμε γαϊδουράγκαθε δεν αποκλείεται να το δεις το πλάνο εσύ... Εγώ θα πλήρωνα κιόλας για να δεις το πλάνο μου αχαχαχ
I kissed a girland I liked it τζίζα....
Και δικό μου ερώτημα το του βράστα.
Ίσα ίσα το χαρτί που διαλύεται με τη μία είναι το ακριβό (τ. κλίνεξ καπιτονέ) που νοιάζεται για τον πλανήτη και άμα το πετάει ο άλλος στη λεκάνη πρέπει να διαλυθεί απευθείας. Η εφημερίδα αντέχει πάντως. Για να μην πω για το γυαλόχαρτο.
όχι προσθήκη ορισμού καλέ, το παράπονο με πήρε για κάτι συνταξιούχους που δουλεύανε μια ζωή και τώρα τρώνε από τα έτοιμα αλλά δεν θα τους φτάσουν για πολύ... Και ναι, κοίτα γύρω γύρω ποια εμπιστοσύνη στον από δίπλα και στο έθνος, χρόοοονια τώρα...
Γαμάτο και θλιμμένα επίκαιρο.
Η φράση περικλείει απελπισία (μιλάω για το παρτ: τρώω αποταμιεύσεις). Δεν υπάρχει πια ισοζύγιο, τα έξοδα έχουν αρχίσει να είναι περισσότερα από τα έσοδα και ασφαλώς αυτό κάποια στιγμή θα τελειώσει οπότε δεν υπάρχει αύριο.
Ο λόγος αποταμίευσης στην ελληνική πραγματικότητα δεν ήταν οι μεγαλύτεροι μισθοί από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Το «κομπόδεμα» της γριάς και κατ' επέκταση οι οικονομίες του μισθωτού κλπ ήταν προφανώς γιατί, σοφά, δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στην ελληνική κρατική πρόνοια.
Δεν ήταν σίγουρος κανείς ότι όταν γεράσει θα έχει σύνταξη. Δεν ένιωθε ασφαλής ότι όταν αρρωστήσει θα πιάσουν τόπο οι τόσα χρόνια κρατήσεις του στα ταμεία. Δεν είχε καν διανοηθεί ότι όταν χρειαστεί να σπουδάσει τα παιδιά του το κράτος θα καλύψει τα έξοδα με υποτροφίες ως άρμοζε. Δεν μπορούσε να προβλέψει αν όταν χρειαστεί να παντρευτούν τα παιδιά του θα έχουν δουλειά για να το πράξουν με αξιοπρέπεια. Σο έβαζε δυο δεκάρες στη μπάντα για «ώρα ανάγκης».
Τρώω από τα έτοιμα θα πει ότι εκτίμησα πως ζω μια ώρα ανάγκης, πως ζω με τα αποθέματα ασφαλείας κι αν δεν αλλάξει αυτό είμαι χαμένος. Και πλέον αυτό βρίσκει εφαρμογή σε οικογένειες με δυο γονείς άνεργους, σε συνταξιούχους που η σύνταξη κόβεται και ξανακόβεται και δε φτάνει ούτε για εξετάσεις (που το ΙΚΑ προγραμματίζει για αιώνες μετά και αναγκαστικά πρέπει να κάνουν πληρώνοντας). Θα πει ότι όταν τα έτοιμα τελειώσουν και θα παίζεται η ζωή μου και η ζωή των παιδιών μου θα σηκώσω κανα λάβαρο.
Επ! Η ορίτζιναλ ατάκα είναι «μας αγαπάνε οι Γερμανοί, σα φίλοι ήρθανε»!!! Μπέτα πλέον! (που ναι ο ζάκκης που τον θυμήθηκα αχαχ)
Θεγκζ γκάιζ, προτείνω ανεπιφύλακτα το λινκ του πρώτου παραδείγματος με το μεθυσμένο που απολογείται στη γκόμενα μέσω τηλεφωνητή... Εδώ που τα λέμε το ανεβάζω μήδι.
Πάλι καλά γιατρέ μου, αν είναι να ανεβάσεις άσχετο μήδι σε αυτό το λήμμα καλύτερα ο κονδύλης παρά τα κονδυλώματα.
Και δεν αντελήφθην τώρα το παράδειγμα, η τύπα είδε το παυλί του λυμπέρη κι άρχισε να τρέχει γύρω γύρω αλαλάζοντας από χαρά και προσμονή; Ή έτρεχε να ξεφύγει από τον κίνδυνο; Ή έτρεχε να τα πει και στις άλλες τις περμαθούλες να ξέρουνε κι αυτές; Έλα, πες μου το τέλος!
Έλα Απλέκο, με τι είπαμε γράφεται το ήμαστε; (μωρέ σε κατάλαβα από τη φωνjή...).
άγκαθε, έχω στο πρόχειρό μου από τότε που βγήκε το χώμα το «αλαλάζω» αλλά δεν μου φαίνεται και πολύ σλανγκ. Τα λαλάρια με τη δική σου βερσιόν με λύτρωσαν.