Φανταστειτε Ευη Δρουτσα επι Fame Story και κατόπιν Ευη Δρούτσα επι TV Weekend
ΑΛΛΕ εχεις πολλα να πεις για το θεμα. Γιατι δεν φτιαχνεις ενα καινουργιο ορισμο στον ιδιο λημμα; προβλεπεται και υποστηριζεται απο το συστημα.
Πληροφορηθηκα οτι στα αγγλικα υπαρχει το «tiny tart» αντιστοιχως
Tart επισης σημαινει «τσουλα»
Βασικα αυτα τα ελεγε απο πιο παλια, απο το «Μητσιχωστα» και το «Κωδικα ντα Μητσι»
Η απλα ειναι υπερανω, και το ανοιγει μονο σε ημιθεους (Σπαλιάρα και βάλε)
Για του λογου το αληθες να και ενα επιστημονικο αρθρο ;)
Μαγκες δημιουργειστε καινουργια λημματα :) επιτρεπεται ενας ορισμος να εχει πανω απο ενα λημμα, εφοσον εχει πολλες εννοιες :)
Ο οριτζιναλ Αλεφαντος το χρησιμοποιει και ως γεφυρα μεταξυ φρασεων
«Αμπαλος ο Χαριστέας ρε, τα πάντα όλα ρε που θα μου πείτε εμένα για Ρεχάγκελ»
περιμενουμε λημμα για το «γιάπης» :)
Σωστος! ετσι λεει και ο Πετροπουλος
βεβαια οταν εγραψα το λημμα δεν ειχα το λεξικο. Το λατσο- αποτελει στοιχειο και πολλων αλλων συνθετικων λεξεων (οι οποιες επονται!)
Απάντηση στον Hank που ρώτησε εδώ
Διάφορες λέξεις στα καλιαρντά έρχονται απλά απο Ιταλικά-Γαλλικά-Αγγλικά-Τούρκικα. Άλλες είναι ηχομιμητικές. Οι πιο πολλές απλά είναι παράγωγα δύο λέξεων και δημιουργούν κάποια περιγραφική εικόνα, συνήθως ειρωνική-πρόστυχη (πχ το μέλι το λένε «ζουζουνοφλόκι»). Σε κάποιες απο αυτές κοτσάρουν αβέρτα καταλήξεις, χωρίς να τους νοιάζει το μήκος και η πολυπλοκότητα δημιουργώντας (φαινομενικά) άσχετες ακατάληπτες λέξεις: μαγνητομπερντές = χρέος > μαγνητομπερντεδιάζομαι = χρωστάω ή ακόμα χειρότερα (λατσονταμπουρκουαρισμένος :Ρ)
Ο Πετρόπουλος δίνει ετυμολογία, όπου την εντοπίζει (οι λέξεις που δεν ετυμολογούνται, είναι σχετικά λίγες). Και φυσικά ρίξε μια ματιά στα λήμματα εδώ για να πάρεις μια ιδέα αφού και εμείς προσπαθούμε να δινουμε ανάλυση
Απο όσο καταλαβαίνω οι λέξεις αυτές δημιουργούνται άνετα στις παρέες, θέλοντας να μιλήσεις πειραχτικά ή υποτιμητικά για κάτι (στην περίπτωσή τους, για τις γυναίκες, τους πολιτικούς και άλλα πράγματα που κατακρίνουν), με χαβαλέ και φαντασία. Άλλωστε είχαν γύρω σε έναν αιώνα την ευκαιρία να εξελιχτούν. Ο Πετρόπουλος θα λέει πιο πολλά στον πρόλογο του βιβλίου του, και θα κοιτάξω αν λέει κατι πιο αναλυτικά
Όπως και να έχει το λεξιλόγιο δεν είναι πιο ξένο απο αλλες διαλέκτους της ίδιας κατηγορίας (πχ στα «ρεμπέτικα» υπάρχει το ρήμα «κουσουλάρω» που είναι ανάλογο του «αβέλω»). Λέξεις του στρατού φάινονται το ίδιο ξένες στις γυναίκες, όπως πχ «γιωτομπαλιά» :)
μαλλον οχι... το «κουλο» στην καθομιλουμενη μαλλον σχετιζεται πιο πολυ με το «κουφο», με την εννοια του αναπηρου... ποιος ξερει ομως;
Η ετυμολογια;;
Είναι πραγματικό τουρκικο επιθετο και σημαινει «γιος του μπακλαβατζη»
Πάντως Μπακλαβατζίογλου ήταν το επίθετο της Ναζλί στα Συνορα της Αγαπης
μάλλον εννοείς τζινάβω.. το αβελω είναι άλλο
Η αλήθεια είναι οτι η διάλεκτος μάλλον άκμασε γύρω στα μέσα του αιώνα (βλέπε Χούντα) μιας και σκοπός της ηταν να μη γίνονται αντιληπτοί οι ομοφυλόφιλοι.
Σήμερα είναι άχρηστη, όχι μόνο επειδή έχει γνωστοποιηθεί η ύπαρξή της, αλλά και επειδή δεν κρύβονται πια οι ομοφυλόφιλοι. Να φανταστείς εχω ρωτήσει γκέι της ηλικίας μας και δεν ξέρουν καθόλου τί είναι!!!
γράψε «καλιαρντά» στην αναζήτηση για να δεις σχετικό λήμμα και να μάθεις περισσότερα. Επίσης κάνε κλικ στο λινκ της κατηγορίας για να δεις άλλες σχετικές λέξεις
Δεν εισαι ο πρωτος που το λεει αυτο, και αλλοι σλανγκιστες εχουν γραψει παρομοια σχολια. Οι πιο πολλοι που το εχουμε συζητησει τους φαινεται παραξενο το οτι φτιαξανε λεξεις για βασικες εννοιες οπως σημεια του σωματος, φαγητα κλπ.
Προσωπικα βρισκω πολυ παραξενη την ιδεα ο Πετροπουλος να σκαρφιστηκε ολα αυτα μονος του για να γραψει το βιβλιο, κατι που τον εφερε σε πολλους μπελαδες.
Κατα δευτερον, τα καλιαρντα δεν ηταν γλωσσα με συγκεκριμενο λεξιλογιο ουτε «Γραμματεία». Αν δεις τις πιο πολλες λεξεις κανουν μπαμ οτι ειναι αυτοσχεδιες. Φανταζομαι οι λεξεις δημιουργουνταν αυθορμητα και χαβαλετζίδηκα σε καποια παρεα και αυτες που ηταν καλες παγιώνονταν και τις υιοθετούσαν και άλλοι.
Επισης νομιζω ο καθενας ειχε ενα περιορισμενο αριθμο λεξεων που τις πετουσε περιστασιακα. Μη κοιτας που τωρα τις μαζεψε απο διαφορες πηγες εδω κι εκει ο ΠΕτροπουλος και σχηματισε ενα ογκο 30000 λεξεων. Νομιζω ενας μεσος ανθρωπος δεν ειχε τυχει να ακουσει και να χρησιμοποιησει ουτε χιλιες απο αυτες.
Τα Καλαρντα ειναι πιστευω πιο πολυ τροπος σκεψης. Δηλαδη αν εκει που μιλαω μου ερθει αυθορμητα μια λεξη που δεν εχει ειπωθει ποτε, υποτιθεται οτι ο αλλος μπορει να την καταλαβει, απο τη φιλοσοφια της και τα συμφρραζομενα.
Οσον αφορα το «φαντασμα» μπορει καποιος πχ να ειπε ευθορμητα «καλε σα γκουγκου ειναι αυτο» κοιταζοντας κατι ασχημο.