Comments (102486)
Showing 3421-3450 from 102486
όπου "σωστός Έλλην", λέγε με "Καζαντζίδη"..
(...)- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας! - Φταίει ο Θεός που μας μισεί! - Φταίει το κεφάλι το κακό μας! - Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!(...) Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
[Βάρναλης- "οι μοιραίοι", 1922 από "Το Φως που καίει"]
![[μελοποιηθέν μεν υπό του Μίκυ και τραγουδηθέν από Πιθικωτσί, χωρίς όμως τους επίμαχους στίχοι.]](https://img.youtube.com/vi/xGNUNqYSvRw/mqdefault.jpg)
Διδάσκεται στο μάθημα των Νεοελληνικών κειμένων της Β' Λυκείου κι όπως λέει το λυσάρι, "Το ποίημα περιγράφει την αθλιότητα της ζωής των μοιραίων, δηλαδή των ανθρώπων εκείνων που έχουν αποδεχτεί την άσχημη μοίρα τους και δεν κάνουν τίποτα για να την αλλάξουν.(...)Ο ποιητής θέλει να αφυπνιστούν μόνοι τους οι μοιραίοι και να συνειδητοποιήσουν ότι για όλα τα προβλήματά τους φταίει τελικά το άδικο κοινωνικό σύστημα και κανένας άλλος.(...)Ο ποιητής διαπιστώνει ότι πρόκειται για ανθρώπους δειλούς, που δεν έχουν καθόλου αποφασίσει να ξεφύγουν από τη μοίρα τους. Στόχος του βασικά είναι να τους κάνει να ξυπνήσουν, να συνειδητοποιήσουν επιτέλους την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και να επιχειρήσουν μια κοινωνική επανάσταση, που θα τους οδηγήσει στη σωτηρία.(...) "
Λίγο αργότερα από το σάλο που προκάλεσε (sic) η εν λόγω συλλογή, ο Βάρναλης ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης απεπέμφθη τιμωρούμενος κατά δήλωσή του "ως δημόσιος υπάλληλος ενώ είχε φταίξει ως ποιητής".
Μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον άλλα δύο σημεία σε συγγράμματα της Γ' Λυκείου..αφενός στην Ιστορία Δέσμης- το πέρασμα από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, όπου ο άνθρωπος γίνεται κύριος της μοίρας του κι αφετέρου στην εισαγωγή του Επιταφίου, το πέρασμα από την υποκειμενική θεώρηση του Ηροδότου (που ανακάτευε θεϊκές παρεμβάσεις στα ιστορικά γεγονότα) στην αντικειμενικότερη παράθεση αυτών από το Θουκυδίδη, στα οποία παραδόξως η δημόσια εκπαίδευση - η ίδια που νωρίτερα απέπεμψε τον Βάρναλη, τώρα πλέον εκήρρυτε την ορθότητα της σκέψης του. Tra il dire e il fare c'è di mezzo il mare...
Γενικά, λέω γω τώρα, η Ανατολική Ρωμυλία βγάνει(έβγαζε;) θαυμάσιους ανθρώπους, έντιμους , ειλικρινείς, με έντονη παραστατικότητα στο λόγο. Πως να είσαι Έλλην σωστός, πάντοτε θύμα και ποτέ θύτης, πάντα ριγμένος και ποτέ ωφελημένος, και να τους αντέξεις;
Παίζουν και τα κοπαδίτης και κοπαδισμός:
-Αλήθεια ποιοί/ες είναι αυτοί που εσύ είσαι το αντίθετο τους? Οι ...προοδευτικοι/ές άπλυτοι/ες?
-Μα αυτό είναι κοπαδισμός κούκλα μου.Να, κατά φωνή και ο γάϊδαρος, πρόσφατα έστειλαν σε νοσοκομείο 24χρονο. Να λοιπόν οι ''κοπαδίτες'' που έψαχνες
Απ' εδώ
Γιατί ο Μίος (σαν αρσενικό) πώς καλοπιάνεται με υποκοριστικό; Το "μιάκης" δε λέ, σα "μιγιάκης" κάνει. Άλλωστε κι "Μαρία" "Μαράκι" γίνεται κι όχι "Μαριάκι". Το καλόπιασμα ήταν και είναι απαραίτητο ένεκα του δέκτη, να μη σ'αφήσει στα μισά χωρίς πυξίδα κι άντε να βρεις άκρη μετά. Και η καινούργια τεχνολογία καλόπιασμα θέλει, μην την αρχίσεις στα χαστούκια.
Την έπαθες και μάλιστα χοντρή! Παθαίνω κουλτούρα, χαλαρό σύνθετο με παράγωγο την κουλτουροπάθεια!
τώρα που το σκέφτομαι είναι αρκετά συνώνυμα με το τσίμα-τσίμα, όντως.
Αχά, τσίμα-τσίμα δηλαδή. Δέν έχουμε ακριβώς το στο παρατσάφ, πλάκα-πλάκα.
Ὁ Πετρόπουλος στὰ "Καλιαρντὰ" τὸ ἐτυμολογεῖ ἔτσι:
"χορχόρα, ἡ: φωτιὰ ποὺ ὅταν καίει κάνει χὸρ-χὸρ".
Πάντως ὑπάρχει καὶ ἡ ὀπερέττα "Λεπλεμπιτζῆς Χὸρ-χὸρ ἀγὰς" τοῦ Ἀρμένιου συνθέτη Ντιχράν Τσοχατζιάν.
(Ο Αρμένης Ντιχράν Τσοχατζιάν έγραψε, περίπου το 1880, μια τρίπρακτη οπερέτα στην τουρκική γλώσσα, με τον τίτλο: «Λεπλεπιτζής Χορ –χορ αγάς».εδώ) ποὺ πὲρασε στὴ λαϊκὴ παράδοση καὶ ἔφτασε μέχρι τὶς μέρες μας, ὅπως ὁ ὁμώνυμος σκοπὸς ἀπὸ τὴν Ἁγιάσο τῆς Λέσβου.
@ Ο ΑΛΛΟΣ (σχ.#3)
... χασικλή και κουρελιάρη.
Τὸ σωστὸ εἶναι: ... χασικλὴ καὶ μπουρδελιάρη
Ήθελα να πω οτι χρησιμοποιείται ΚΑΙ με θετικό και όχι ξύλινο τρόπο.
Όπως φαίνεται και στο παρακάτω απόσπασμα από την επίσημη μετάφραση απόφασης του Ευρ. Δικαστηρίου, η λέξη μαντρόσκυλο χρησιμοποιείται θετικά και καθόλου ξύλινα, αξιοποιώντας την σχεδόν αταβιστική και πολύ ισχυρή εικόνα του «σκύλου-φύλακα».
45.Το Δικαστήριο υπογραμμίζει εξαρχής τον εξέχοντα ρόλο, αυτόν του «μαντρόσκυλου», που παίζει ο Τύπος μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία (βλέπε, Bladet Tromso και Stensaas κατά Νορβηγίας [GC], αριθ. 21980/93, § 62, CEDH 1999-III). Λόγω αυτής της λειτουργίας του Τύπου, η δημοσιογραφική ελευθερία εμπεριέχει και την δυνατότητα να προσφεύγει κανείς σε μία συγκεκριμένη δόση υπερβολής, ακόμη και πρόκλησης (Gaweda κατά Πολωνίας, αριθ. 26229/95, § 34, CEDH 2002-II).Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την Ελευθερία του Λόγου, 2007
εχτέ κιόλα το σκεφτόμανε. Εύγε! Αναρωτιέμαι αν το "(π)ανάγκασμά σε" έχει καμιά σχέση.
Τ'αγρινιώτικο 'εν το 'ξερα.
Δεδομένων των προιόντων του νομού, μήπως -λέω μήπως- είναι "της πινίας";
Κάπιταλ κοντρόλς, η λέξη του 2015!
Στη δεύτερη θέση βρέθηκε ένας άλλος σύμπλοκος όρος, που έχει δώσει και ακρώνυμο, η πρώτη φορά αριστερά (ΠΦΑ) ενώ στην τρίτη θέση ένας μονολεκτικός όρος, το γκρέξιτ.
Γιατί ειδικά μάκης από το "μίο" ξερωγώ; Εμένα μιλούσε με τη βαθιά φωνή της Αφροδίτης Σημίτη στρίψτε-αριστερά-χύνω-τώρα-στη-συνέχεια-προχωρήστε-ευθεία. Νομίζω τώρα γίνεται το ίδιο στο google maps.
Ευτυχώς δεν ήξεραν ότι ήταν ακραιφνής θατσερικός ο μακαρίτης (ο Λέμι), ο σπαραγμός θα γινόταν πσόφος (αποδώ)
Νέο σημείωμα του Ν. Σαραντάκου. Απορρίπτεται οριστικά η ετυμολογία από τον αεροπόρο Καμπέρο αφού η λέξη υπήρχε ήδη το 1899 και θεωρείται πιο πιθανή αυτή από το τουρκικό kamber = αχώριστος σύντροφος, ταίρι.
Brokeback Before Brokeback: The First Same-Sex Kiss in Cinema (1927)