Comments (102486)
Showing 3991-4020 from 102486
Υπάρχει και η λερναία πούτσα.
Καλό! Δες και μια γουγλαγαφορά εδώ.
χαχαχαχαχαχαχααχ
Πλέον χρησιμοποιείται και το Τσιπροσυριζαίος για να σημάνει τον Συριζαίο που έχει προσκόλληση ειδικά προς το ηγετικό πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και όχι προς τον Σύριζα και τις αρχές του εν γένει. Ο Τσιπροσυριζαίος είναι το αντίθετο του Λαετζή που προσχώρησε στους δραχμιστές λαφαζανικούς αλλά και κάθε αριστερού για τον οποίο οι αριστερές αρχές είναι υπεράνω προσώπων. Ο Τσιπροσυριζαίος αντιθέτως πιστεύει όχι σε αφηρημένες αριστερές αρχές αλλά στις 17 ώρες που διαπραγματεύτηκε ο ηγέτης, στον έρπητα που έβγαλε κ.ο.κ., γεγονότα που τον καθιστούν ως τον ιδανικό ηγέτη (λέμε τώρα) για να διαπραγματευτεί την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την υπονόμευσή της εκ των έσω.
Ξερ: Ο Λουντέμης καταγράφει τον βορειοελλαδίτικο τύπο πούπετα.
Δεν πάω πούπετα! Φκυαρίστε με στο δρόμο μαζί με τη γριά μου! (Από το Παιδί).
Φυσικά εννοώ τον πρώτο, τον Σιφνιό Κορρέ. Αλλά είχα την τύχη να ξεναγηθώ (μαζί με άλλους) στην Ακρόπολη από τον δεύτερο, τον αρχιτέκτονα Μ. Κορρέ, υπεύθυνο των εργασιών αναστήλωσης.
Εξαιρετική ιστορία στο παράδειγμα!
Πάντως, το κώλος-μουνί δέν είναι μόνο ναυτική κουβέντα, όπως λέει κι ο Βράσταμαν/σφυρίζων.
Ναι, προφ, κανονικά ήθελε ξεχωριστό λήμμα αλλά βαριέμαι. Σου πω, δεν το γράφεις εσύ κ να σου δώσω λογαριασμό να μου καταθέσεις τα ρόγιαλτιζ?
Είναι και τόπου προσδιοριστικό.
Κι ἂν θὰ διψάσεις γιὰ νερὸ θὰ στίψουμε ἕνα σύννεφο
Κι ἂν θὰ πεινάσεις γιὰ ψωμὶ θὰ σφάξουμε ἕνα ἀηδόνι
Μόνο καρτέρει μία στιγμὴ ν᾿ ἀνοίξει ὁ πικραπήγανος
N᾿ ἀστράψει ὁ μαῦρος οὐρανὸς νὰ λουλουδίσει ὁ φλόμος.
Το σφάζω λέγεται όντως γενικότερα. Όπως λέει ο πάτσις, συνήθως για πράγματα μέν που τ' αφήνεις λίγο-πολύ για εξαιρετικές περιπτώσεις, αλλα όχι μόνο για ποτά: φαγητά, γλυκά, πούρα, ναρκωτικά... Ίσως και για αναλώσιμα που δέν καταναλώνει (τρώει, πίνει, καπνίζει...) κανείς, άν και δέν τό 'χω ακούσει έτσι απ' ότι μπορώ να σκεφτώ.
(Βικ, παραπάνω)
Αντιγράφω από τη σημερινή Εφημερίδα των Συντακτών:
Μιλάμε για ποσότητα (σ.σ. ηρωίνης) που θα "σφαζόταν" [νοθευόταν] στην αγορά και οι δύο τόνοι θα γίνονταν πέντε.
Εξ ου και ζα-μανφού :D
Σωραίος, Δων!
Πολύ ενδιαφέροντα σχόλια και παραπομπές. Μέχρι τώρα πίστευα (όπως οι περισσότεροι νομίζω) πως η λέξη είναι πρόσφατη. Πολύ ενδιαφέρουσα επίσης και η περίπτωση του ποιητή Στέφανου Σαχλίκη (προσωπικώς τον αγνοούσα): ζούμε τη ζωή όπως γουστάρουμε και στο τέλος τραβάμε μια μετάνοια κι όλα ωραία και καλά. Τέλος κάτι για τη συνέχεια της γλώσσας: Πριν εξακόσια και βάλε χρόνια (αν θυμάμαι καλά ο όρος υπάρχει και στο Βυζάντιο) η πόρνη λεγόταν πολιτική. Σήμερα η πολιτική έχει γίνει πόρνη.
Βλ. κι εδώ.
Yπαρκτή και παμπάλαια λέξη. Από τα κρυμμένα διαμάντια του ιστότοπου. Την βρίσκουμε σε ποίημα του Ηρακλειώτη ποιητή, φυλακόβιου, δικηγόρου, κουμαριτζή, γυναικά Στέφανου Σαχλίκη (τέλη 15ου αιώνα, σύμφωνα με τον Στέλιο Αλεξίου). Το ποίημα αναφέρεται στις πολιτικές (=πόρνες) και δίνει συμβουλές στους νέους για το πώς να τις αντιμετωπίζουν για να μην πάθουν ό,τι έπαθε αυτός (βέβαια πρώτα καλοπέρασε και μετά το ριξε στο κήρυγμα). Για τον Σαχλίκη στοιχεία βρίσκει όποιος θέλει στην Βικυπαίδια και στην Ανέμη.
Α, ναι, η λέξη : "Η πολιτική του καύχου της του κάμνει μουτσουτσούνια". Μιλάμε για τέλη 15ου αιώνα, μπορεί και πιο παλιά. Συνώνυμη στο ίδιο ποίημα παραπάνω πρέπει να είναι η λέξη τζένια, με την έννοια "μούτρα".
Εύγε Κάνιγκ Λίνγκουιστ.
Χωρίς πλάκα τώρα. Το πρόθεμα ζα- στα τοπωνύμια είναι, άν δεν απατώμαι, σλαβικό και σημαίνει πίσω (από). Οι γνωρίζοντες καλύτερα ας συμπληρώσουν-διορθώσουν.
Επειδή είναι σχετικά κοντά, μήπως, λέω μήπως, υπάρχει κοινή ρίζα στην ονομασία;
Υπάρχει και το χωριό Ζαχλωρού.
Εις τα καθ' ημάς και στο πιο (παρωχημένα) "λαϊκό" θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε ινσεψιωδώς: Τραγιάσκα!
Σωστή, στραβωμάρα ντιπ, δεν τα 'χα δει. Απλώς έγραψα ο,τι μου κατέβηκε στη γκλάβα.
Khan
in μουνάκι