Comments (102486)
Showing 9691-9720 from 102486
Επίσης σφύδα, το πήλινο πιθάρι στο οποίο αποθηκεύουν κρασί και λάδι οι λεσβίες.
Ωραίος, αλλά όσο το σκέφτομαι ο πούτσος είναι μάλλον πλεονάζων εν προκειμένω.
H γιαγιά μου από Μικρά Ασία χαρανί έλεγε το μεγάλο τσουκάλι.
Σούγλος (σπάνια) και σίκλα ή σύκλα (συχνότερα) ήταν ο κουβάς .
J. Wellington Wimpy, or just Wimpy. The Italian full name for this character is «Poldo Sbaffini»; the name of Wimpy in Latin America and Spain is «Pilón» («Pestle»).
Στην Ελλάδα όταν πρωτοβγήκε ο Ποπάι σε κόμικς τα '70ς (και στην τηλεόραση λίγο αργότερα) ο Wimpy ονομάστηκε Poldo (από την Ιταλική έκδοση που κοπιάριζαν) και τα hamburgers μπιφτέκια (δεν είχε φασφουντάδικα ακόμα, μόνο σουβλάτζήδικα)
Προ τριακονταετίας σε μελέτη που είχαμε κάνει, φοιτητές όντες, για τις ιδανικές αναλογίες του χαμηλού κώλου, είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα οτι ο λόγος της απόστασης από τη μέση μέχρι το τελείωμα της καμπύλης του κωλομερίου προς την απόσταση απο κεί μέχρι το πίσω του γόνατου πρέπει να είναι 1,5 : 1 (= 3 / 2).
Παρουσιάζοντας την εργασία σε επιβλέποντα, σχολίασε:
«Άμα δεν σηκώνει σκόνη όταν κλάνει...»
hayvanlar doktor (ψευδο-τουρκικά αλλά και χωριάτικα τούρκικα) = veteriner = κτηνίατρος
Περι χαβαλέ στά πλοία.
Ισχύει το σχόλιο του Καρβέλη με τη σημείωση οτι χαβαλές είναι το (ελαφρύ) φορτίο που φορτώνεται πάνω από το αμπάρι στην κουβέρτα.
πχ. Τα ξυλάδικα (που μεταφέρουν ξυλεία) βάζουν κάτι σάν κάγκελα δεξιά κι αριστερά της κουβέρτας, προεκτείνοντας σε ύψος τις κουπαστές, για να φορτώσουν χαβαλέ μέχρι τό όριο του φορτίου.
Σε κάποιες περιπτώσεις βάζουν χαβαλέ κοντείνερ πάνω στο αμπάρι, ακόμα σε μικρά ταξίδια έχω δεί κι ένα φορτηγό χαβαλέ.
Η ισοστάθμιση του πλοίου (τριμάρισμα-trimming) είναι ευθύνη του πλοιάρχου και του υποπλοιάρχου (κυρίως) κατά τη φόρτωση, ως προς το να είναι σωστή η κατανομή των βαρών κατα τους άξονες του πλοίου. Νεώτερα πλοία (κοντεινεράδικα, έπιβατηγά κ.ά.) έχουν trimmer που βάζει σαβούρα (θάλασσα) στις δεξαμενές έρματος ωστε να ισιώσει το πλοίο, αλλά όταν η φόρτωση δεν είναι σωστή από την αρχή, η ισοστάθμιση με βάρος αντίρροπα ναι μεν ισιώνει το πλοίο αλλά αυξάνει τις δυνάμεις που το καταπονούν κι αυτό μακροπρόθεσμα (καμιά φορά και βραχυπρόθεσμα σε κάνα τυφώνα) πληρώνεται με το να κοπεί στα δύο.
Σωστός. Γουγλίζεται αρκετά και τόχει κι ο Μυριβήλης στη Ζωή εν Τάφω ( του 1956. Για του 1930 δεν ξέρω, του 1924 όχι).
[I]Θαρώ πως σαν σωθούνε τα ψέματα και παρουσιαστούμε στον Κύριο, [...] Αυτός που μας έπλασε θα γυρίσει να μας ρωτήσει οργισμένος:
-Ε! σεις εκεί κάτω οι καμπούρηδες κ' οι σακάτηδες. Εσείς οι στραβοί κ' οι κοψαχείληδες! Εσείς [...] οι χτικιασμένοι, οι παραλυτικοί, εσείς οι πιασμένοι, οι σκεβρωμένοι, οι μαλάκηδες. [...] οι σαραβαλιασμένοι κ' οι άσκημοι, εσείς με τα ντενεκεδάκια στο στήθος. Για πείτε μου, ποιοι είστε και πούθε μου έρχεστε; Τι κάματε το «τάλαντον» που σας έδωσα;[/I]
Όπως μου είπε κι ένας πιτσιρικάς που έπρεπε να διαβάσει λογοτεχνία «μας τα έπρηξαν με αυτές τις Ελένες Βακαλόδες».
(..που ιππεύεται από..)
Πάντως ο τυπάκος που ιππεύει το τραμπάκουλο στο 2ο μύδι σίγουρα θα έπαθε αποκόλληση του trabeculum...
Χα χα, τό 'πιασα, σφυρίζων.
Σημειώνω ότι έχει εναλλακτική μορφή στο πληθυντικό, αντί του μαλάκες λέγεται και το μαλάκηδες.
Ε ναί μωρε, «εκκλησιαστική», «παλαιοελληνική», «καθαρευσουσιάνικη»,τί γιάννης γιαννάκης... :-Ρ
Εγω ξερω το χέσε ψηλά κι αγνάντευε αλλά και «φτύνω πάνω, φτύνω τα μούτρα μου, φτύνω κάτω φτύνω τα γένια μου»
Μπα, όχι ντε και καλά εκκλησιαστική. Απλώς τεκμηριώνεται η ύπαρξη του λεκτικού σχήματος από τότε, και δη από λόγιους.
Λές η προέλευση να είναι εκκλησιαστική άρα;... Ενδιαφέρον.
Αλλιβέ, I like your aqueous humor.
Εδώ δίνει την εξής ετυμολογία: τράμπα < οθωμανική τουρκική trampa < ιταλική tramutare, «μετατρέπω»
Αντιγράφω από τη σελ. 55 της σημερινής «Εφημερίδας των Συντακτών»:
[I]Στα μέσα του 15ου αιώνα, ένας αξιωματούχος (μέγας εμίνης) του σουλτάνου Μωάμεθ Β', του Πορθητή, ο Νικόλαος Ισίδωρος, χορηγός ενός δασκάλου ελληνικών στην Αδριανούπολη, του Δημητρίου, του γράφει:...«Διά τούτο χαιρέτησέ τα όλα τα παιδία, και μικρά και τρανά, και ας πολεμούν (προσπαθούν) καλά, ότι εγώ καλά μελετώ (φροντίζω) γι αυτούς. Θαρρώ δε εκεί όπου είσαι εσύ θέλουν έχειν και παίδευσιν και προκοπήν και διδαχήν δια τα πάντα όλα».
Ακόμα, στα τέλη του 16ου αιώνα, ο αρχιεπίσκοπος Ελασσόνος Αρσένιος, που συνόδευσε τον οικουμενικό πατριάρχη Ιερεμία Β' στη Ρωσία, γράφει στις εντυπώσεις του απ' το βασιλικό τραπέζι που τους έκαναν εκεί:...«Τούτο μόνο γράφω, ότι εις την τράπεζαν την μεγάλην εκείνην ουκ ήτον, ούτε είδα κανέν σκεύος αργυρούν ή χάλκινον, αλλά όλα τα της τραπέζης εκείνης σκεύη ήσαν χρυσά. Ταψία, κρατήρια, ποτήρια, καυκία, καντυλάρια, τα πάντα όλα χρυσά».[/I]
Ο (α)λαφιάτης είναι μη-δηλητηριώδες φίδι, το μεγαλύτερο είδος φιδιού που συναντάται στην Ελλάδα με μήκος γύρω στα 150 εκατοστά, μέχρι και τα 260 εκατοστά. Τα ενήλικα έχουν ένα κιτρινωπό καφέ χρώμα και τέσσερις μαύρες γραμμές που ξεκινούν από το μάτι του και φτάνουν μέχρι την ουρά.
Κυνηγά κυρίως στο έδαφος αλλά σκαρφαλώνει συχνά σε δέντρα και θάμνους. Κολυμπά επιδέξια. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά όπως αρουραίους και άλλα τρωκτικά (γι αυτό και οι παλιοί περιβολάρηδες τα προστάτευαν), μικρά κουνέλια, πτηνά, σαύρες, αμφίβια και αυγά. Είναι μέτριας επιθετικότητας φίδι που δαγκώνει και δέρνει με την ουρά του αν αρπαχτεί.
(με τη βοήθεια της Βίκης)
Για την ετυμολογία του ονόματος δεν ξέρω κάτι.
Δες το βούζα.
Μαλακίες έγραψα παραπάνω για τα 2 σύμφωνα (τουρκ /ισπαν). Δεν γίνονται δεκτά όταν το πρώτο σύμφωνο είναι -s-.
Ωραίο και το λήμμα και το σχόλιο του ξεροσφύρη. Από το όνομα του φιδιού που ανέφερες - λαφιάτης - δράττομαι τση ευκαιρίας για το εξής: το όνομα του φιδιού πάω στοίχημα βγαίνει από τη λάφα = ακρίδα στην Κρήτη, μήπως και στη Χίο; Δλδ, αυτό το φίδι φαντάζομαι τρώει τις ακρίδες.
Τώρα οι περισσότεροι έχετε ακούσει και ίσως επισκεφτεί την ομολογουμένως φοβερή παραλία Λαφονήσι του Ν.Χανιών. Πολλοί, ίσως πια οι πλειονότητα την αποκαλούν Ελαφονήσι και δίνουν τροφή σε φαντασιώσεις ότι όχι μόνο ο ξερότοπος είναι εξωτικός αλλά ότι είχε και ελάφια να χοροπηδούν από δω κι από κεί κάποτε, οπότε τι να λέμε, εντελώς τελείως Εδέμ. Όμως το Λαφονήσι σημαίνει Ακριδονήσι, αντιτουριστικό κάργα.
Αναρωτιέμαι δε και για την Πελοποννησιακή Ελαφόνησο επειδή διαβάζω κάτι για αρχαίες Άρτεμηδες που εμένα δε μου φαίνονται συνήθως και πολύ σόι... αλλά και μπορέλι...
Νάτο, μτφρ Άλκης Ζέη, Θεμέλιο 1966.
Και ξάφνου, καταφτάνει, πάνω σ' ένα τζιπ, ένας ταγματάρχης με κάσκα τανκίστα. [...] αρχίζει να μου ξεφωνίζει: «Τι στο διάβολο δεν αφήνεις τον κόσμο να περάσει! Τα γερμανικά τανκς είναι τρία χιλιόμετρα από δω [...]» [...] Τι να γίνει, σκέφτομαι, αφού οι ταγματάρχες μιλάνε έτσι, φαίνεται πως πάνε άχημα τα πράγματα [...] Βλέπω τον λοχαγό μου να τον έχουν ρίξει κάτω. Είδα παρδαλό θεό μπροστά μου. Πήδηξα πάνω στο τζιπ και παφ! μιά, δυό, τρεις στη βρομομουτσουνάρα του. Του αρπάζω και το πιστόλι και του φυτεύω και τις οχτώ σφαίρες...Όσο για τα τανκς ούτε ίχνος. Κι ο σωφέρ εξαφανίστηκε. Λες νάτανε προβοκάτορες; Ε;
το κάνει like το facebook
To λήμμα λείπει από το παράδειγμα.