Ήταν μια εποχή που διάφοροι -άγνωστο γιατί με τόση καύλα - επέμεναν ότι "Το Βέλγιο δεν υπάρχει". Καθώς φαίνεται, ήταν μόδα και πέρασε. Την ως άνω περίοδο, ως γνήσιος Έλλην, πεπεισμένος ότι έχουν (αυτοί, οι γνωστοί) συνομωτήσει να μας πηδήξουν με κάποιο μυστήριο τρόπο και για αυτό μας ψεκάζουν με Βέλγιο, ρώτησα τον Φανούρη, συμμαθητή, φίλο και μετανάστη στας Βρυξέλλας να μου περιγράψει λίγο τι χώρα είναι αυτή ταύτη.
Ο Φάνης- εύστοχος όπως πάντα- απεφάνθη μεταξύ άλλων, ασχέτων προς το εν λόγω λήμμα: "Το Βέλγιο είναι τα απογαμίδια των συγκρούσεων Ολλανδίας- Γαλλίας".
Δίδεται λοιπόν υπό του Φανουρίου μια διάσταση κάπως πλησιεστέρα στο μήδι του ξηροσφύρη, ότι δηλαδή απογαμίδια είναι τα απορρίμματα του σεξ, που πλέον έχουν απωλέσει την όποια χρησιμότητα μπορεί να είχαν, καθότι το σεξ ετελείωσε. Χρησιμοποιημένα και άχρηστα και χωρίς καμία επιθυμία κανενός να τα συγυρίσει, κείνται στο ερειπωμένο πεδίο της μάχης, ως ρυπαρά ενθύμια μιας ένδοξης στιγμής. Κάτι σαν το Βέλγιο δηλαδής.
Tavuk kümesi το γραμματικώς ορθόν.
Βρε βρε βρε!!! Οποία έκπληξις!!! Καλώς τη Σιδηρά Κυρία :-)
και στα ιταλικά, από τα οποία προέρχεται η λέξη (zocaro ή zoccolo), χρησιμοποιείται με την έννοια αυτή
Παράδειγμα: Μπήκα στο σπίτι και το βρήκα μπερεσι, είχε αφήσει τα παράθυρα ανοιχτά και τη μπαλκονόπορτα "αμπαλάντρα" (ορθάνοιχτη)
Μόνο σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όμως... 'Ημαρτον x 2
Εδώ βρίσκω τρουμανάκια με τη σημασία των κυβερνητικών στρατευμάτων στον Εμφύλιο:
Μερικές ημέρες μετά, ένας φιλοδημοκρατικός ΜΑΥ συνάντησε την ομάδα Γκιουζέλη στη Λουσίνα και τους έφερε νέα για τις επικείμενες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού στη Λουσίνα. Σύμφωνα με αυτή την πληροφορία, ο στρατός θα έβαζε πρώτα φωτιά στα δάση και έπειτα θα προχωρούσε σε επιχειρήσεις. Η πληροφορία επιβεβαιώθηκε μερικές μέρες μετά από ένα σημείωμα που άφησε κοντά στην περιοχή κάποιος φαντάρος για να προειδοποιήσει τους αντάρτες. Το σημείωμα, γραμμένο με κεφαλαία έλεγε: "Στα τέλη Αυγούστου- αρχές Σεπτέμβρη τα τρουμανάκια θα πλημμυρίσουν τη Λουσίνα και είναι αποφασισμένα να βάλουν φωτιά στο δάσος αυτό που σας προστατεύει".
Εδώ βλέπω ότι τα κομμένα κεφάλια των ανταρτών του παραδείγματος εκτέθηκαν στη Λιλαία (Κάτω Αγόριανη) Φωκίδας.
Πού 'σαι ρε μάστορα? Μαύρη πέτρα...
Έλα ρε πειρατίνα! γειά χαρά.
Πάτσις, το με τ' όνομα ίσως να στέκει, αλλα με το «πάτσις» μπροστά δέ λέγεται, λέγεται;...
Ντράι, μήπως λες το τρκ τσορμπατζής, δλδ προύχοντας? Το λήμμα δεν το 'χω ξανακούσει, αν ο τριατέσσερας θέλει μας λέει προέλευση.
Μήπως, λέω μήπως, είναι τσορβατζής;
Ο βράστας με πάει πίσω σε χορό μασκέ (τις καλές εποχές του ΝΟΧ και του Χανδρή ξεροσφύρησον Φόρντ) με τα μισά παιδάκια ντυμένα ζορό και τα άλλα μισά καμπόηδες.
Ωραία χρόνια, με μάσκες πλαστικές μιας χρήσης που σπάγανε στο μισάωρο, ολίγο προ της επανάστασης του λάτεξ, καψούλια, σερμπαντίνες,χαρτοπόλεμοι, τρίγωνα τυροπιτάκια και μηλόπιτα περιοπής ή ραβανί για ντηζέρτ.Οι μερακλούδες μαμάδες θα φοράγανε στον καμπόη τους και μαντήλι γύρω απ'το λαιμό, καρό πουκάμισο που συνδυαζόμενο με υφασμάτινο παντελόνι και δετό παπούτσι θα έστελνε τον Νταλί να ελαιοχρωματίζει για τα προς το ζην.
Όταν τελικά έμαθα ότι ο πιστολέρο καμπόης ήτο απλά ένα γελαδοπαίδι κι άρα αναμφισβήτητα το ορθό ήτο "καουμπόης", η παιδική μου ξενέρα ήτο τέτοιου μεγέθους που -καθώς φαίνεται- μου έχει μείνει αξέχαστη.
Το ηθικόν δίδαγμα, αν το είδε κανείς, είναι μάλλον ότι ο καμπόης δεν είναι γελαδάρης. Είναι ο (μ)πιστολάς του γουέστερν, ο Τζων Γουέην που γαμεί και δέρνει και γράφει τα γελάδια και τα λοιπά ζωντανά - μαζί και τους ανθρώπους εκτός αν παίζει καμιά ιταλοαμερικανίδα με βυζί τούμπανο στο έργο- στα παπάρια του.
Όταν πληροφορηθείς ότι είναι απλά κτηνοτρόφος- και συνεπώς καουμπόης, έχει πια χάσει όλη του την μαγεία.
Ένα "-ου" είναι η διαφορά και μολαταύτα αγεφύρωτη.
Οι Financial Times δεν είναι κάποια τυχαία οικονομική εφημερίδα και σίγουρα δεν μπορεί κανείς να τους κατατάξει ως κάποιο «λαϊκιστικό», αντιδραστικό, κομμουνιστικό φύλλο, που εχθρεύεται την ανάπτυξη και τις «φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις».
Χρήση της λέξης "αντιδραστικός" με τη σημασία που περιγράφεται στον ορισμό εδώ
Η ταινία είναι Αγκίρε, η Mάστιγα του Θεού.