Definitions by Cunning Linguist (372)
Showing 101-110 from 372

Τεχνική στο παίξιμο του ηλεκτρικού μπάσου κατά την οποία ο μπασίστας «χαστουκίζει» τη χορδή με τον αντίχειρα παράγοντας χαρακτηριστικό «κρουστό» ήχο. Συνηθίζεται πολύ στη φανκ/τζαζ μουσική.

Πρόκειται για το σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα. Ο άτυχος άνδρας-στρατιώτης, αφού πήγε να «πολεμήσει» σε ξένα μέρη χωρίς το κράνος του (προφυλακτικό) ή το έχασε πάνω στη φούρια της μάχης, νίκησε αλλά με βαριές απώλειες (το νόσημα που λέγαμε)... Επειδή οι απώλειες αυτές θα μπορούσαν να θεωρηθούν δείγμα ανδρείας και αφοσίωσης στο δόγμα «γαμάτε γιατί χανόμαστε», παίζουν και τον ρόλο παρασήμου ανδρείας...

Το μεγάλο σε μέγεθος ανδρικό μόριο. Και επειδή γενικά οι άνδρες δεν πάνε να το λένε δεξιά και αριστερά αν είναι μικροτσούτσουνοι, η λέξη πλέον χρησιμοποιείται για να δηλώσει το πέος γενικά...

Τώρα το τι σημαίνει στην κυριολεξία η λέξη, αυτό αποτελεί μυστήριο... Νόμιζα ότι την είχα ακούσει παλιότερα, αλλά στα λεξικά και στο ίντερνετ δεν βρίσκω τίποτα! Όποιος προσφέρει αξιόπιστες πληροφορίες θα αμειφθεί (τον λογαριασμό στον dik;).

Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη από τους εκλεκτούς αναγνώστες για την εικόνα που θα περιγράψω, αλλά τι να κάνουμε, πρέπει να χαρτογραφήσουμε τη νεοελληνική αργκό χωρίς ντροπές...

Μεζές λοιπόν είναι το σκατό που μετά το πρωκτικό σεξ ο άνδρας ανακαλύπτει ότι έχει μείνει πάνω στον παργαλάτσο του, όταν τον βγάζει έξω και τον περιεργάζεται υπερήφανος... Η λέξη συναντάται στην έκφραση τσιμπάω μεζέ, όπου το πέος παίζει τον ρόλο πιρουνιού / οδοντογλυφίδας / whatever.

Είναι ο έμπειρος, αυτός που στη ζωή του έχει περπατήσει σε πολλά μέρη, έχει σπουδάσει στο σχολείο της ζωής κι έχει μάθει τα κόλπα της πιάτσας. Ψυλλιάζεται τέλος πάντων πράγματα που δεν τα καταλαβαίνει κάποιος που κάθεται σπιτάκι του, πίνει το γαλατάκι του και παίζει Playstation...

Χαρακτηρισμός γυναίκας με εμφάνιση, βλέμμα και κινήσεις που παραπέμπουν σε πορνοστάρ χαμηλού ή υψηλού μπάτζετ πορνοταίνιας (κοινώς τσόντας).

Κατά την θέαση ενός τέτοιου αντικειμένου καθαρά σεξουαλικού πόθου, ένας άνδρας αναφωνώντας «τσόντα!» με χαμηλή (και ενίοτε βραχνή φωνή), και λαμβάνοντας ως απάντηση από έναν άλλον άνδρα κάτι του στιλ «σ'σκις!», ξαλαφρώνει κάπως από τα ερωτικά σήματα του εγκεφάλου του που έχουν χτυπήσει κόκκινα και που πρόκειται να μείνουν ανεκπλήρωτα (ή να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης για το σπίτι). Είναι άλλωστε γνωστό ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, αν δεν μοιραστείς τον «ενθουσιασμό» σου με άλλους άντρες, σε παίρνει το παράπονο... Το ενδεχόμενο πάλι να σου κάτσει αυτή η γκόμενα ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, ειδικά αν δεν έχεις και κατιτίς ακριβό για να τραβήξεις την προσοχή της...

Είναι η μπύρα με ουίσκι, που σερβίρεται ως εξής: Παίρνουμε ένα χαμηλό ποτήρι και του βάζουμε μπύρα, αφήνοντάς το δυο δάχτυλα άδειο. Έπειτα παίρνουμε ένα σφηνακοπότηρο γεμάτο με ουίσκι και το βυθίζουμε στην μέση του ποτηριού με τη μπύρα (εξ ου και το όνομα). Το υποβρύχιο πίνεται μονορούφι και θεωρείται φλωριά να το πιει κανείς γουλιά-γουλιά...

Σημείωση: οι πιο ψαγμένοι βάζουν και λίγο γρεναδίνη (σιρόπι ροδιού) στο ποτήρι με την μπύρα, έτσι ώστε στο τέλος της μιας και μοναδικής γουλιάς να μένει και η γλύκα!

Το ρήμα στη γνωστή του μορφή σημαίνει ότι γεμίζω με μπάζα κάποιον λάκκο, τάφρο, υπόγειο οικοδομής κτλ... Μιας όμως και λέγοντας μπάζο εννοούμε και την γκόμενα που δεν βλέπεται, το ρήμα μπαζώνω αποκτά μια σημασία νέα που θίγει ένα μεγάλο κοινωνικό φαινόμενο του καιρού και του τόπου μας: τον σαβουρογαμισμό.

Κάποιος αποφασίζει να μπαζώσει φιλοσοφώντας πρώτα τα μείζονα ερωτήματα της ανδρικής καθημερινότητας, π.χ. «γιατί μου την πέφτουν μόνο μπάζα;», «μα ποιος τις γαμάει τις μουνάρες;», «γιατί όπου πάω παίζει ψωλαρία;», «γιατί γαμάνε οι άλλοι κι εγώ πάντα μένω με την ψωλή στο χέρι;», και άλλα πολλά. Αφού λοιπόν τα σκεφτεί τα προηγούμενα και αποφασίσει κατά το βουδιστικό δίδαγμα να αποδεχτεί αυτά που δεν μπορεί να αλλάξει, περνάει στη φάση του μπαζώματος: πλέον παύει να ασχολείται με ταπεινότητες όπως η εξωτερική εμφάνιση και ορμάει ακάθεκτος να νιώσει τη χαρά της ζωής με αυτές που τέλος πάντων δεν του το παίζουν και δύσκολες (βλέπε και τσιμπουκοζητιάνες).

Υπάρχει βέβαια και μια άλλη σχολή σκέψης σχετικά με το μπάζωμα, επηρεασμένη και αυτή από τη βουδιστική φιλοσοφία και ειδικότερα την ανέλιξη σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης. Η σχολή αυτή συνοψίζεται στη φράση άμα δεν μπαζώσεις, δεν χτίζεις (ή δεν γαμάς), δηλαδή άμα δεν βάλεις πρώτα χαμηλότερους στόχους ως εραστής, δεν θα μπορέσεις ποτέ να βάλεις και υψηλότερους...

Είναι το περιοδικό που η μόνη του χρησιμότητα είναι να το διαβάζει κάποιος δυσκοίλιος στη λεκάνη, την ώρα που σφίγγεται και περιμένει κάτι να συμβεί...

Παραδείγματα τέτοιων περιοδικών: Ciao, Very Sorry, Cosmopolitan, Glamour κτλ κτλ...

Στο μπάσκετ (σε αυτό που παίζεται στις γειτονιές, όχι αυτό με τους χορηγούς) λέγεται όταν κάποιος κερδίζει ένα παιχνίδι χωρίς να δεχτεί ούτε έναν πόντο από τον αντίπαλό του (χωρίς δηλαδή να του πάρει την «παρθενιά»).

Σύμφωνα με τους άγραφους νόμους είναι ξεφτίλα για κάποιον να χάσει χωρίς έστω να πάρει την παρθενιά του άλλου (να βάλει δηλαδή τουλάχιστον ένα καλάθι).

Βλέπε και παρθένα.