Παραφθορά του δόκιμου «απορώ και εξίσταμαι». Έχει τις ρίζες του σε γενιές μαθητών αμαθών που παράκουσαν την δόκιμη φράση και απέδωσαν το «και εξίσταμαι» ως «και ξύστε με». Πολύ καλό λεκτικό ατύχημα, χρησιμοποιείται πλέον ειρωνικά για να εκφράσει αντίρρηση, ειδικά όταν έχει προηγηθεί επιχείρημα παρλαπίπα.
«Κώστα, λέω αντί να βγούμε για ποτά και χορό μέχρι πρωίας με τις ΦΠΨούδες που γνωρίσαμε χτες, να τις πάμε καλύτερα στη διάλεξη για τον υπερρεαλιστικό ουγγρικό κινηματογράφο του Μεσοπολέμου στη δημοτική βιβλιοθήκη, να δείξουμε πως διαθέτουμε κουλτούρα, τι λες κι εσύ;»
«Τι να πω ρε Τάκη, απορώ και ξύστε με. Με τέτοια μυαλά δε θα βγάλουμε γκόμενα ποτέ»
