δειλία, κλασικό, χαρακτηρισμός προσώπου

Κότα λειράτη (απο το λειρί), πολύ δειλός.

-Μόνο κότα; Κότα λειράτη σου λέω, μεγάλος χέστης.

Βλ. και κλάνας, κατουρλής, ο, μπουγατσόφλωρος, κουραμπιές, χεσμεντέν, χεζμεντέν, ζάζος

Got a better definition? Add it!

Published 2006-09-21 21:54:25+00:00
Last modified 2015-05-09 16:12:42+00:00

anemelos

27
0

Ο φοβητσιάρης.

Μα καλά τι χέστης είσαι εσύ; Φοβάσαι να πας στην αποθήκη να σκοτώσεις μια κατσαρίδα;

Βλ. και κλάνας, κατουρλής, κότα, μπουγατσόφλωρος, κουραμπιές, χεσμεντέν, χεζμεντέν, ζάζος, τσίσιας

Got a better definition? Add it!

Published 2008-02-11 10:59:49+00:00
Last modified 2015-05-04 11:26:50+00:00

linc751979

314
22

Κάποιος που δεν το λέει η περδικούλα του (ή απλά φοβάται, αν είναι γυναίκα και δεν έχει περδικούλα).

Πιθανώς λόγω της διαπιστωμένης έλλειψης θάρρους του συμπαθούς πτηνού κι όχι άλλων εξωτερικών ομοιοτήτων.

Ο Χ. είναι τελείως κότα, όλο το βράδυ τον κοίταζε η γκόμενα, αλλά δεν τόλμησε να την κεράσει ούτε σφηνάκι!

Got a better definition? Add it!

Published 2010-10-08 07:13:39+00:00
Last modified 2015-05-04 11:25:07+00:00

Ο έχων συχνοουρία. Χρησιμοποιείται κατά κόρον στις ακόλουθες περιπτώσεις:
1. Χαϊδευτικά για τα μωρά που κατουράνε τις πάνες τους.
2. Για όσους κατουριούνται πάνω τους.
3. Για τους δειλούς και φοβητσιάρηδες, που επιδεικνύουν ανοιχτά έλλειψη θάρρους.

1.

Μάνα προς παιδί:
Τι έχουμε εδώ, τι έκανε ο κατουρλής μου.

2.

- Πάμε να φύγουμε, είδα κάτι αναρχικούς στο δρόμο.
- Ρε μαλάκες κατουρλήδες, τα κλάσατε; Μην κάνετε σαν κωλόγριες.